fobia dot. mięsa zwierzęcego i smalcu

Witam, moj problem to paniczny lęk przed smalcem i mięsem . W tej chwili cierpie na otyłość jest to zasługa również mojej fobii, ponieważ ilekroć zaczynam sie zdrowo odżywiać, pojawia się problem. Najczęściej dzieje sie tak, kiedy mama robi mięso w domu, głownie zapiekana rolade z boczku, golonki kiełbasianke z mięsa mielonego (mięso w słoiku, a tam u góry wychodzi smalec po bokach) i inne tłuste mięsa, wszelka krew, skóry, tłuszcz wytapiający się z mięsa wywołuje u mnie paniczny lęk. Dlaczego? No właśnie... dlatego, że mnie to wszystko strasznie obrzydza, każde naczynie użyte do mięsa dotknięte nawet przez mame kiedy robi dane danie z mięsa, musze koniecznie umyć w ciepłej wodzie kilka razy, albo w zmywarce, zdarza się, że również wyparzam te naczynia czy sztućce. Zanim użyje talerza przegladam czy nie ma na nim śladu smalcu. Trudno to normalnie wytłumaczyć, ale boję sie, że kalorie z tego pożywienia na mnie przejda, że jak rusze to mięso czy smalec to juz nigdy nie schudne ze bede brzydka , boję się, że to wszystko we mnie gnije, nie wiem jak to wytłumaczyć. W ciągu dnia bardzo często myje ręce. Wkurza mnie gdy ktoś kto jadł coś tłustego na mnie kichnie, nie całuje się tez przez to wszytsko praktycznie z moim chlopakiem, bo np zjadł tłuste. Nie dotkne nic tłustego gołą ręka tylko rękawiczką, te rękawiczki odchodzą ode mnie tonami. Mimo wszytstko, że używam tych rękawiczek to po zdjeciu i tak myje ręce porządnie. Nie wiem czy to co piszę jest w miare do zrozumienia, jeśli są jakieś rzeczy trudne do zrozumienia to proszę napisać. Nie potrafię tak dalej życ, na prawdę potrzebuję pomocy

Powiem Ci tak, tłuste mięso i rzeczy które opisujesz nie powodują otyłości samej w sobie. Ja schudłem 24 kilo (od 116 do 92) jedząc mięso prawie codziennie. To co powoduje nadwagę to głównie chleb, ziemniaki, słodycze i inne bomby WĘGLOWODANOWE a nie tłuszczowe. Wiadomo, że tłustych mięs cały czas nie można ich też zupełnie unikać bo tłuszczach rozpuszczają się witaminy również, tak samo jak nie można unikać zupełnie węglowodanów:) I nie przejmuj się swoim wyglądem, aż tak, przecież ludzie dookoła Cię kochają taką jaka jesteś. Jeśli chcesz schudnąć, załóż sobie, że schudniesz w rok albo 2 lata nawet i małymi kroczkami, obcinając sobie po prostu ilość jedzenia, dąż do celu. Jedz wszystko, ale mniej (zaufaj mi - sprawdzone). Daj sobie czas, spokój ducha. Wiadomo, że przez ten rok czy 2 lata zdarzy Ci się więcej zjeść, ale to normalne. Na drugi dzień wstajesz z uśmiechem i idziesz dalej. Nie stawiaj tego na pierwszym miejscu bo nie warto. Po prostu dbaj o siebie w normalny sposób. Pozdrawiam

W tej chwili cierpie na otyłość jest to zasługa również mojej fobii,

ale ze od wstretu do miesa sie tyje?

W tej chwili cierpie na otyłość jest to zasługa również mojej fobii,

ale ze od wstretu do miesa sie tyje?

nie, nie tłumacz sobie tego w sposób dosłowny, chodzi mi o to, że kiedy jem zdrowo i jest ok to np kiedy dotkne czegoś ustego mięso, smalec to automatycznie w mojej głowie pojawia sie myśl ze od tego przytyje i po tym siegam po tabliczke czekolady i głownie słodycza są moją zmora tak samo jak białe pieczywo i sery.... niby wiem ze od dotkniecia nie przechodza kalorie do zoładka, ale odczuwam dyskomfort ze dotnełam czegos takiego....

aa rozumiem... czyli tusza swoja droga a natrectwa swoja i nie sa polaczone

Jak dla mnie to wygląda na nerwicę natręctw (częste mycie rąk i zmywanie kilkukrotne talerzy) i jakieś zaczątki zaburzeń odżywiania (kalorie przechodzące z niedomytego talerza do żołądka).

Co do tycia to przecież można jeść słodycze i białe pieczywo a nie tyć. Codziennie tak robię. Po prostu umiar. Zamiast tabliczki 2 rządki, zamiast talerza kanapek dwie i do tego jakiś ruch.

Byłaś u lekarza? Lepiej idź teraz, bo takie stany mogą i pewnie będą się pogłębiać a wtedy będzie jeszcze gorzej... Samo nie minie...

zaburzenia odżywiania mam na pewno bo objadam sie w przypływie emocji, ale to juz inna sytuacja. Co do mycia rąk i naczyń ( i zapomniałam ciagłego włacznia pralki, bo np mam na bluzce cos tlustego, chociaz wcale nie mam ale sobie wmawiam) no istny horror ..... nie..... nie byłam u lekarza, nie chce opowiadać obcej osobIE prosto w oczy tego wszytskiego. Boje sie ze mnie wysmieje? Chyba tak. Miałam nadzieje, że moze wasze słowa tu coś pomogą, dadzą do myślenia, może sie cos dzieki temu we mnie w środku zmieni....

Boje sie ze mnie wysmieje?

dlatego nie masz isc do ogolnego tylko do psychiatry..dla niego to normalka

..... nie..... nie byłam u lekarza, nie chce opowiadać obcej osobIE prosto w oczy tego wszytskiego. Boje sie ze mnie wysmieje? Chyba tak. Miałam nadzieje, że moze wasze słowa tu coś pomogą, dadzą do myślenia, może sie cos dzieki temu we mnie w środku zmieni....

Nikt z forum nie pomoże Ci pokonać zaburzeń, bo niby jak? Od tego są profesjonaliści czyli lekarze, psychoterapeuci.

Żaden lekarz Cię nie wyśmieje. Podobnych przypadków do Twojego psychiatrzy mają w gabinetach codziennie...

Jeśli chcesz coś zmienić (a myślę, że chcesz...) to idź do lekarza. Problemy same się nie rozwiązują.

psycholog czy psychiatra ?

Psychiatra, bo najpierw potrzebna jest diagnoza. Psycholog raczej nie pomoże przy natręctwach i fobii... Bardziej leki (przepisuje psychiatra) i psychoterapia. Ja bym najpierw poszła do psychiatry.

właśnie, boje sie tych leków słyszałam, że niektórych przypadkach bardziej szkodzą niż pomagaja :/ Myślisz, że nie jestem sama w stanie sobie pomóc poprzez wmawianie sobie, ze tylko sobie to wszystko wkręcam bo w rzeczywistości jest zupełnie inaczej? Bo wkręcam prawda?