Natrętne sprawdzanie swoich wypowiedzi...

Moi drodzy,otoż ma pewien obsesyjny problem.Bardzo koncentruje sie na tym co mówie,i w wiekszości moje krytyczne Ja zauwaza ze bardzo slabo idzie mi mówienie,wysławianie się.Koncetruje sie na tym podczas rozmowy gdy powiem coś fajnie,ciekawie,oraz składnie czuje emocjonalną euforie ,gdy natomiast powiem cos blado ,nieskladnie w moim odczuciu czuje sie przytłoczony.Takie wachania wpolywaja na moje samopoczucie,i czesto mam chuśtawki nastrojów.Analizuje czasami budzac sie w nocy czy umiem cos ladnie powiedziec, czy nie,czesto mam tak gdy budze sie ze snu ,slowa same chodza po glowie raz sa to poematy raz sa takie momenty ze nie jestem w stanie przypomniec sobie nazwy prostych czynnosci,rzeczy.Problem ten przeobrazil sie w fobie przed ludzmi ,gdy jestem w grupie,badz rozmawiam z osobą boje sie o czyms mowic lub opowiadac historie,bo po drodze moge zlapac zawieche albo nieprzypomne sobie slówka.Sadze ze problem ten ewoluuje i przechodzi na inne obszary mojego zycia.Od 6 tygodni zazywam cital,ostatnie 2 tygdonie byly bardzo przyjemne,objawy oraz wewnetrzna samo krytyka zniknela lub byla obecna ale w nmniejszym stopniu.Wczoraj czulem sie fatalnie ,slabe kojarzenie,nieprzyjemne odczucie w mostku,i nasilony starch przed mowieniem do ludzi,a dokladnie do kolegi typu(czy udam mi sie powiedziec cos fajnie czy nie),w nocy obudzileem sie 0 3;00 totalna pustka,a zarazem pobudzenie.Czy to leki robia mi taka karuzele w glowie?czy przez te 2 tygodnie leki dzialaly a teraz traca na sile i znowu zacznie sie powrot do pierwotnego Ja-Oceniania siebie.....Raz dobre samopoczucie raz złe.Dodam ze Uczeszczam na terapaie grupowa ,dopiero niedawno zaczolem.Czy taka psychoterapia jest w stanie mi pomoc jesli opwoem o wsyztskich dolegliowasciach,traumach zyciowych,i dowiem sie co jest zrodlem problemu?Dzieki

Cześć. Moja koleżanka ma podobny problem, jak Ty. Dodam, że pracuje ona na stanowisku publicznym i dąży do perfekcjonizmu wypowiedzi, co zatruło jej już życie. Nie zażywa żadnych leków, bo w jej mniemaniu dążenie do perfekcji wypowiedzi pisemnej/ustnej to ambicja i tyle. Oprócz tego moja koleżanka ma rożne kompleksy, myślę, że to one w znacznym stopniu wpływają na jej dążenie do idealnych wypowiedzi, bo w ten sposób czuje się wzorcowa w jakiejś sferze. Koleżanka ponadto potrafi się wrócić 200 m do domu, żeby sprawdzić, czy aby na pewno zamknęła drzwi, posiada różne dziwactwa - małe, ale męczące. Nie wiem, czy u Ciebie to jest po prostu nerwica natręctw, która weszła akurat na wypowiadanie się, a może masz też inne natręctwa? Wtedy leki pomagają, a jeśli nie, to zmień je na inne. A może to jest związane z tym, czym się zajmujesz, z pracą, stanowiskiem, środowiskiem życia, ludźmi otaczającymi Cię?

Mam tez inne natrectwa,lecz szkodza one mniejszym stopniu.Gdy np.robie porzadki w domu ,w ogródku, staram sie bardzo wszytko robic dokladnie a rezultat jest wlasnie odwrotny.Gdy za bradzo chce sie skoncetrowac na pracy i przez przypadek czegos zapomne zle ustawie,lub zle pozamiatam jestem zly na siebie.Wtedy wlacza sie oglupienie nerwicowe,zaburzenie koncetracji,i samo-krytyka z mowieniem do siebie ze jestem niedokladny,cos zaczynam aczegos nie koncze,inni sa lepsi odemnie w tym.Mam bardzo slabe poczucie wartosci ,zawsze poszukuje akceptacji u ludzi,ich zdania co do moich czynnosci.Zaczynam pracowac nad tym problemem,ale mysli dzialaja nieswiadomie.To jest tak jak z obgryzaniem paznokci,caly czas mysle o tym zeby nie obgryzac ale przyjdzie taki moment ze sie czegos przestrasze,badz sie czyms zaciekawie a palcuhy juz lsa w ustach bez mojej swiadomosci...