nie umiem skupic na sobie uwagi :(

witam

mam beznadziejny problem. zacznijmy od tego ze, w gronie starych znajomych czuje sie super, swietnie opowiadam pierdoly itd, nawet przy wiekszej liczbie osob. Natomiast, przy nowo poznanych ludziach mam zupelna pustke w glowie, zwlaszcza jak sie spotkamy w grupie. Nie wiem co mowic i o czym, jedynie zadaje pytania. a jak zaczne cos opowiadac to mam wrazenie ze nikt mnie nie slucha. a nie chce zeby Ci ludzie mysleli ze jestem malomowna,..nie pewna siebie, czy nie smiala.. bo nie jestem wcale. Bywa ze np. sa osoby przy ktorych czuje sie zle, i nie potrafie z nimi rozmawiac bo wiekszosc moich slow ignoruja i nawijają tylko o sobie.. bardzo mnie to wkurza, nie potrafie sie wyluzowac.. dlaczego tak jest? jaka jest tego przyczyna?? moze ktos z was ma taki problem!? jak sobie z tym poradzic? z gory dziekuje za odpowiedzi..

Mam nadzieję, że takie zachowanie jak u userki wyżej nie podchodzi pod "zaburzenie"?

Według mnie jest to naturalne zachowanie, które wynika z Twojego temperamentu...

Osobiście mam podobnie, zwyczajnym się wydaję, że będziesz w pełni naturalna dopiero przy ludziach, którym ufasz i których znasz...

Jesteś deko nieśmiała i tyle...

Czy trzeba być na SIŁĘ towarzyskim w każdym gronie???

No, ale jak to kolejne zaburzenie "normalnych" ludzi to podpinam się pod pytanie wyżej....

mnie sie też to wydaje naturalne zupełnie, zawsze jak np. jest grupa soób , które sie mao znaja to jest taka napieta atmosfera i akzdy sie czuje niepewnie i taka cisza , dopiero po pwenym czasie wszysy zaczynaja rozmawiac a jalkk sie jest nowym w gronie ludzi, którzy sie dobrze znaja to ta jedna osoba ma prawo czuć sie dziwnie wyobcowana

ale znam osoby ktore potrafia swietnie obcowac midzy nowymi ludzmi a mi ciezko.i pozatym zaczynam sie wtedy doslownie 'zjadac od srodka'

to pewnie cecha charakteru ja tez czasami nie czuję sie pewnie z nowymi ludźmi i wczale mi to jakoś specjalnie nie przeszkadza, chodź rzeczywiście potrafi denerwowac czasami

nobodyme, tak to już bywa, że jedni świetnie czują się wszędzie, przynajmniej takie sprawiają wrażenie, a jak jest, to tylko oni sami wiedzą, są też tacy, którzy, najczęściej z powodu braku wiary w siebie, strachu przed oceną nieznajomych,zapominają języka w buzi, mają pustkę, chcą zapaść się " w mysią dziurę".

Znałam ten problem w młodości, teraz już poradziłam sobie z tym, i szczerze radzę Ci...pokochaj, przede wszystkim, siebie, zaakceptuj siebie, taką jaką jesteś, a poczujesz się lepiej, pewniej. Poza tym, nie musisz wszystkich lubić i nie wszyscy muszą Ci się podobać...i vice versa...

Nigdy nie możesz wiedzieć co czują inni.Wiesz tylko co ty czujesz i na tej podstawie oceniasz innych.Zostaw w spokoju słuchanie swojego myślenia.Przez pewną część życia twój umysł nałykał się śmieci,ty wcisnęłaś enter zatwierdzając tym samym te bzdury.Teraz jest tak,że te bzdury ciągle wypływają przed twoje oczy, gdy tylko nadarzy się okazja.Są to tylko myśli i emocje ,które są w twoim umyśle.Czujesz to tylko wtedy,gdy skupiasz na tym swoją uwagę.Gdy jesteś w towarzystwie i czujesz tremę, swoją uwagę przeżuć na coś innego co naprawdę istnieje.Zacznij dokładnie obserwować np.towarzystwo twoje,ale tak żebyś doskonale ich widziała i słyszała.To gdzie się znajdujesz i co widzisz i słyszysz ma być na pierwszym planie. Twoje myśli i uczucia zostają w tle,by za chwilę zniknąć.Wracając ciągle świadomością do otoczenia w którym się znajdujesz,twój umysł się resetuje.Po jakimś czasie tych odczuć związanych z towarzystwem w ogóle nie będziesz znała.A jak by się już pojawiły to nie broń się przed nimi i z nimi nie walcz.wracaj z powrotem do otoczenia.znikają za każdym razem.Rób tak ze wszystkimi uczuciami i myślami które cię męczą.wkrótce będziesz oazą spokoju.

zapraszam do www.kizam.blog.pl Będę tam dokładnie opisywał poddawanie się emocjom.Pozdrawiam