ogarnijmy nerwice ...

Witam wszystkich tak w ogole jestem tu nowy. Z nerwica walcze od 2 lat. U mnie wszystko zaczelo sie od przygody z dopalaczami i silnnego ataku paniki. Moja droga do psychiatry nie byla dluga. Jakos po 3 ataku paniki ktos zasugerowal mi wizyte u psychiatry i tak tez sie stalo. zdiagnozowano u mnie nerwice lekowa po czym przepisano mi parogen. przy dawce 2 tabletek (tj 40 mg paroksetyny) nie czulem zadnych lęków. Potem przy odstawianiu wszystko wrocilo i teraz biore jedna taletke. Zaczalem chodzic na psychoterapie i radze sobie wydaje mi sie w miare dobrze. Nadal mam obawy ze psychiatra mogl sie pomylic zle mnie zdiagnozowac i moze mam schizofrenie a nie nerwice lekowa. Chcialbym aby ktos sprecyzowal czym wlasciwie tak naprawde jest nerwica lekowa. Opierajac sie na wlasnych doswiadczeniach moge stwierdzic ze nerwica lekowa objawia sie w moim przypadku w takich oto formach. Po pierwsze sa ta nieprzewidziane napady silnego leku (wydaje mi sie ze niezalezne ode mnie). Lęk ten opisalbym w taki sposob ze przeszywa mnie od stop do glow przeszywa moje serce i umysl. rece zaczynaja sie pocic a umysl zastanawia sie co jest grane. Przeciez wszystko jest ok skad ten lek ?. Po drugie w ciagu dnia nawiedzi mnie jakas mysl ktora potem mnie caly dzien meczy powodujac lekkie uczucie leku no i po trzecie dzieki tymzze myslom moze wystapic atak paniki tudziez niekoniecznie . a czasem sa takie momenty jak dzis ze wszystko gra i zapominam czym jest lek by ktoregos innego dnia znowu go doznac i czasem zadajac sobie pytanie a moze jednak to nie nerwica lekowa a cos innego. Do swojej nerwicy zawsze podchodzilem w taki sposob aby probowac ogarnac cala chorobe. Czym tak wlasciwie nerwica moze nas zaskoczyc. Czy mozemy ja jakos ogarnac czy moze zawsze to ona jest gora ? Z tego co wiem nerwica jest choroba swiadoma wiec zawsze w przypadku napadu leku mamy do dyspozycji nasza swiadomosc ktora mozemy walczyc z takimi napadami. Wiec jeszcze raz zapytam czym wlasciwie dla was jest nerwica i jak wy ja ogarniacie. Dodatkowe pytanie to czy bierzecie przy tym leki czy walczycie bez nich? Czy udalo wam sie wygrac czy nadal walczycie?

ethanol, Witaj.

marihuana-t29276-140.html

ethanol, ja próbuję walczyć sama.

Nie mam kasy na prywatne wizyty u lekarzy, a do państwówek trzeba mieć zaśw. o ubezpieczeniu, którego nie mogę wziąć tak o sobie bez wiedzy rodziców z zakładu ich pracy. A nie chcę, żeby wiedzieli, że się leczę.

Jak sobie radzę? Próbuję często przyglądać się sobie jakby z boku. Poznać siebie możliwie obiektywnie, żeby wiedzieć, jak reaguję na różne sytuacje, jakie mam mocne i słabe strony. Dzięki temu wiem, nad czym mogę pracować.

Oprócz tego bardzo chcę żyć normalnie, mimo nerwic i depresji. Więc żyję normalnie. Studiuję, gotuję, robię zakupy itd itp. Chociaż w czasie stanów depresyjnych jest mi bardzo ciężko, wtedy mogę liczyć na wsparcie przyjaciół, bo staram się być dobrą przyjaciółką i na to samo mogę liczyć od innych.

Wszystko opieram na byciu świadomą siebie. Tego, co robię i dlaczego. Chociaż kiedy napadnie mnie derealizacja czasem jest trudno, próbuję, aż się uda.

W zeszłym roku brałam xanax (baardzo małe dawki) przez miesiąc. Bardzo mi to pomogło, zyskałam energię, chęć do życia i stałam się znów aktywną, radosną dziewczyną. Wzięłam rozpęd i długo jeszcze na tym rozpędzie jechałam :)

Teraz czasem tęsknię za jakimś lekiem, który by mi pomógł, jednak kiedy słyszę od mojego chłopaka, że moje starania w "ogranianiu się" dają widoczne efekty, mam ogromną satysfakcję, że osiągnęłam coś sama.