hmmm.. moje zdrowie

Hej. Jestem tu nowa, ale nie widziałam aby tu ktoś miał taki problem.Od jakiegos czasu dzieję się coś ze mną dziwnego. Może najpierw wymienię co:

- Od czasu do czasu, nie codziennie mam takie jak by drgawki, tak trzęsie mnie w środku i czasem widać to na zewnątrz. Wtedy strasznie mi wali serce, boję się, że umrę, czy coś. To się dzieje zazwyczaj wieczorem, albo nikt tego nie widzi a ja nie potrafię o tym powiedzieć rodzicom (mam prawie 17 lat.)

-Ogólnie boję się że umrę, że mam guza mózgu, jakiś zator czy coś. Kilka moich koleżanek zmarło na zawał(może ze 2).

-Czasami tak kuje mnie serce, boli żołądek.

-Mam tak jak bym nie mogła oddychać, mierze sobie puls.

-Teraz od niedawna, boję się że nie zasnę, że będę wymiotowała w nocy, nawet mnie mdli jak się kładę, nie mogę zasnąć wtedy czasem, boli mnie żołądek.

-Ogólnie chwilami pocę się, robi mi się gorąco w głowie, wtedy się boję że to guz, że pękł. Sad

-Śpię bardzo czujnie że tak powiem, budzę się w nocy.Nie mogę zasnąć czasem.

-W ostatnich dniach trochę mnie boli żołądek, robi mi się nie dobrze ale przechodzi.Boję się że będę wymiotować.

Niby nie miałam w dzieciństwie takich strasznych, bardzo traumatycznych przeżyć.

Czasami jak jest taki dzień ok, i nic mi nie jest nie myślę źle, a myślę że powinnam pogadać z mama to myślę że poczekam bo może nic mi nie jest.

Nie wiem co mam zrobić Chciała bym powiedzieć Mamie, nie potrafię jakoś a mamy dobry kontakt ze sobą. Boję się że to coś poważnego. Może ktoś tu tak miał? Coś doradzi. Myślałam aby pójść do szkolnego pedagoga. Wiem powinnam pogadać z mamą, pójść do lekarza ale to tak wszytko mi ciężko przychodzi.Już nie wiem:(

Dziękuję bardzo za odpowiedzi.

Witaj. Na pewno powinnaś zadbać o swoje zdrowie. Pomoże Ci psycholog. Więc musisz "tylko" przełamać się i poprosić o pomoc. Jak Ci pierwszy psycholog nie podejdzie to idź do następnego. Aż znajdziesz takiego, któremu zaufasz. Uwierz mi, że warto się uwolnić od tego lęku... i żyć normalnie.

Życzę Ci powodzenia i wiary w siebie i innych, no i wytrwałości.

Już nie wiem czy to przez nerwy, czy to nerwica czy ja jestem po prostu poważnie chora..

Większość ludzi cierpiących na nerwicę myśli że jest poważnie chora... Typowy objaw to lęk przed chorobami. Jeśli nie sprawdzisz, nie przekonasz się co Ci dolega.

co rozumiesz przez to "Kilka moich koleżanek zmarło na zawał(może ze 2)." mam rozumiec ze 2 Twoje kolezanki w Twoim wieku zmarly na zawal??

tak 2 koleżanki.teraz też w ogóle na ten temat tyle się słyszy.

zartujesz chyba? ja jeszcze nie slyszalam zeby ktos zmarl w tym wieku na zawal? no chyba ze potem sie okazywalo ze cos jednak mial nie tak z serduchem i jakas wada ukryta byla. Bo mlodzi ludzie a szczegolnie w tym wieku nie umieraja sobie o tak po prostu nagle...

przepraszam ze napisałam to.

Nie masz za co przepraszać jeśli taki fakt miał miejsce to miał ale My tzn. osoby z nerwicą lubimy szukać chorób i wieżyć w wyjątkowość swoich objawów najlepiej by było gdybyś poszła do psychologa lub psychiatry oni naprawde Ci pomogą oni nie gryzą :)

Witaj na forum!

Też mam 17 lat i miło mi Cię poznać.

dokladnie nie masz za co przepraszac ja po prostu stwierdzilam fakt bo dla mnie to wielki szok ze osoba w wieku 17 lat umiera na zawal serca...

Też pierwsze słyszę...... wady serca - ok rozumiem, ale nie zawały w wieku lat 17.

Co do porady - to jak najbardziej, idź do szkolnego pedagoga, opowiedz co i jak. Powinna cię skierować do psychologa.

Co do mamy....no musisz się przemóc, ważne żeby wiedziała co ci jest bo możesz od niej mieć dużo oparcia które jest potrzebne w walce z nerwicą

przepraszam ze napisałam to.

Tzn. świadomie skłamałaś? To jakiej porady oczekujesz?

kto powiedział że skłamałam!? Nie skłamałam. Moje objawy są prawdziwe tak mam, i te koleżanki na prawde tak zmarły. I nie kłamie, inaczej po co tu bym pisała.

mój sąsiad zmarł na zawał w wieku 18 lat, także wiecie ....

mój sąsiad zmarł na zawał w wieku 18 lat, także wiecie ....

niestety ludzie coraz częściej i coraz młodziej zapadają na choroby serca, układu krwionośnego.. i takie są niestety skutki.

ponad 10 lat temu moja Mama miała zawał w wieku 35 lat i wtedy lekarze mówili, że w bardzo młodym wieku..

niestety, teraz poprzeczka się obniżyła.

Syn znajomych również zmarł na zawał w wieku 18 lat, więc aż tak mnie ta informacja nie zaskoczyła, najczęściej jednak osoby w tak młodym wieku umierają, bo mają wcześniej niewykrytą wadę serca lub przesadzają z używkami:/

Tak czy inaczej Twoje objawy są na tyle poważne, że sama sobie z nimi nie radzisz. Idź do lekarza rodzinnego i zrób podstawowe badania - jeśli wyniki będą w normie powinno Cię to uspokoić. A potem pozostaje już tylko wizyta u psychologa/psychiatry. Raczej wątpię, żeby szkolny pedagog jakoś specjalnie pomógł, chociaż spróbować nie zaszkodzi - najwyżej da Ci namiary do odpowiednich osób. Wiem, że ciężko Ci powiedzieć mamie o swoich dolegliwościach, ale innej opcji nie ma, naprawdę nie czekaj, bo będzie tylko gorzej.

Ja mam tylko nadzieje że to nic poważnego. Mam od kilku dni takie myśli, że może dlatego dziś coś robiłam czego nie robiłam wcześniej bo umrę i tak w ostatni dzień to zrobiłam. Wiem to dziwnie brzmi :-(

Takie myśli na pewno Ci nie pomagają. W ogóle to od jak dawna pojawiają się u Ciebie takie lęki?

Jeśli chodzi o wszelkie kłucia, duszenia, skurcze w obrębie klatki piersiowej - doskonale je rozumiem, bo sama borykam się z tym od kilku lat. I wciąż żyję Takie objawy ma 3/4 tego forum i nikt zawału jeszcze nie dostał.

Przede wszystkim staraj się ucinać te myśli w zarodku. Jeśli się takie pojawią to zajmij się koniecznie czymś interesującym - weź książkę, włączy film, zadzwoń do koleżanki, cokolwiek, byleby się nie rozwodzić nad swoim złym samopoczuciem.

I koniecznie wybierz się do lekarza - prawidłowe wyniki EKG z pewnością Cię uspokoją.

Mnie też często spotykają kłucia w klatce piersiowej ale jakoś bardziej się zwykle gdy coś jest z brzuchem

A serce mam zdrowe tylko bije tak z powodu nerwów

o tych chorobach takie myśli, to tak myśle codziennie albo co kilka dni. A takie trzęsienie to co miesiąc,dwa czasami dłuższa przerwa.

A rozmawiałaś już z kimś o tym?

niestety nie. Nie potrafię jakoś. na prawdę o takie trudne dla mnie. teraz mam tak że tak jak bym miała coś w klatce piersiowej, kuje mnie tak nad lewą piersią. i tak jak bym miala cos w gardle. i myślę że może to jakiś zator czy co.Ta rozmowa taka trudna dla mnie.a nie wiem czy to cos powaznego:(

Umiesz moze dokladnie opisac to uczucie czegos w gardle???

tak jak przełykam to tak jak bym miała tam coś. czasami jak jakąś kluskę. i czasami specjalnie wypluwam śline aby sprawdzić czy to nie krew. i dalej tak mnie kłuje tam po lewej stronie ale jak biore głeboki wdech.

Jesli chodzi o serce nie wypowiadam sie , zrob EKG. Co do uczucia w gardle, znam je bardzo dobrze mialam tak jakies 5 miesiecy az w koncu znalazlam odpowiedz na to czego sie boje, nie na zewnatrz ale we mnie. Byl to u mnie strach przed stanienciem czolem roznym relacja z mojej przeszlosci . Po konfrontacji z roznymi ludzmi z mojej przeszlosci przeszlo w ulamku sekund. Dlatego nie zamartwiaj sie tym bo to wybitnie somatyczne uczucie.