Nadmierne objadanie się

[Metaxa]

faceci poniżej 190cm i poniżej 100kg są dla mnie za mali więc to kwestia gustu

[wiejskifilozof]

E to mi troszkę brakuje

[wiejskifilozof]

Mam 188 cm.

[Kalebx3 Gorliwy]

Dla wszystkich w Tym wątku ( szczególnie dla Detektywa ) od Pani Pasztetowej

https://www.youtube.com/watch?v=4ytuYQCzloc

 

- zaaajebiiiste !

[wiejskifilozof]

Fajna piosenka.

[garfield]

Zadziwiające, jak łatwo można ten problem ukryć nawet jak się z kimś mieszka. Szczególnie, że po mnie nie widać, nie mam problemu z nadwagą. To dlatego, że na codzień prawie nic nie jem - częściowo ze strachu, że jak już włożę coś do ust, nie będę umiała przerwać, i znowu w efekcie będzie ból.

A ból bywa mocny. Mam ochotę wziąć nóż i wyciąć sobie żołądek, żeby tego nie czuć. W ustach smak kwasu, który samoczynnie podniósł się do gardła. Ale pasek czekolady i plasterek szynki jeszcze wejdzie. Mam ochotę wymiotować, ale nie lubię tego więc się powstrzymuję - zamiast tego wciskam w siebie batona. Nie sprawia to żadnej przyjemności, ponieważ nawet smaku już nie czuję. Jogurt o smaku kwasów żołądkowych... Jedzenie jest obrzydliwością, nie jest lekiem na zły humor. To już uzależnienie. Ten ser trochę śmierdzi, chyba jest zepsuty... co z tego. Am.

Suplementy diety oraz produkty spożywcze zmniejszające łaknienie na tą przypadłość zupełnie nie pomagają, ponieważ nie jest o zwyczajny apetyt ani głód, tylko problem psychiczny. Mam wiele zachowań kompulsywnych. Powinnam się na to leczyć, ale mam tyle innych problemów do omówienia ze swoją znachorką, że nie wiem, czy kiedykolwiek dojdziemy do tego tematu.

Raz się obżeram, raz głoduję przez kilka dni. Problemy zdrowotne są oczywistością, ostatnio hormony mi padły. Nie przeszkadza mi to za bardzo, tylko osteoporozy się boję.

Staram się nie mieć w domu za dużo jedzenia, ale co to daje? Tak jak dzisiaj, specjalnie zbieram się, maluję, idę do tesco, wiedząc jaki ból mnie przez to czeka. Nie mam nad tym kontroli. Wydaję 40zł na żarcie którego następnego dnia już nie będzie, którego smaku prawie nie poczuję.

 

I tak już jakieś 10 lat.

 

Mam pytanie do osób, które już nad tym pracują, chodzą na terapię. Jak to wygląda? Co Wam mówią psychologowie i w jaki sposób z tym walczycie? Może jeśli to opiszecie, inni będą mogli skorzystać z Waszego doświadczenia.

[asyouwish]

Lody, 2 duże batony, litr slodkiego napoju - jedno przegryzane drugim byleby.. bolalo. Żeby mieć powód, móc utrzymac kogo, siebie? w przekonaniu że jestem do niczego. Fizycznie i psychicznie. Karam się za dziś.

[milena.ana]

Tylko tyle?? To malutko Ja umiem jeść do wymiotów, zwymiotować i opychać się dalej do bólu ;/ Zastanawiam się czy istnieje taka dawka czekolady po której się umiera ;/ Zresztą nie tylko czekolada.... Wszystko łącznie z surowym makaronem..... Nienawidzę siebie za to. Nie wiem czemu jem. Ten głód jest nie do pokonania. Czuje już tylko nienawiść i obrzydzenie. Tyje w zastraszającym tempie. Kiedyś nie musiałam jeść.... Teraz jestem w ciągu jak alkoholik

[asyouwish]

Dla niektórych tylko, dla innych aż.

Co do wymiotów kończy się tylko na myśleniu żeby iść się wyrzygać. Ale jak to zrobię to sobie ulżę, a przecież ma boleć.

[garfield]

Uzależnienie od autoagresji, sposób w jaki to robimy jest raczej drugoplanowy. Próbujemy się zniszczyć, upodlić i ukarać, przekonać o własnej bezwartościowości. Ale mamy do tego powody, przynajmniej ja mam.

 

Lody, 2 duże batony, litr slodkiego napoju

Prawda, malutko. Chyba, że masz aż tak mały żołądek.

[mataforgana]

Witajcie. Macie sposób, żeby choć na jakiś czas poradzić sobie z tym problemem? A może zupełnie z tego wyszliście?

[dusza-lunatyka]

Cześć, od ok. roku także mierzę się z tym problemem. Zaczęło się od niewinnej diety i chęci pozbycia się paru kilo, skończyło się na tym, że jedzenie stało się moją obsesją. Odliczanie do momentu kiedy znowu będę mogła coś zjeść podczas spotkania z innymi ludzi, wpychanie na siłę słodkiego i słonego na zmianę, następne wstyd i obietnica poprawy "od jutra". Na dzień dzisiejszy czuję się wolniejsza niż miesiąc temu, myślę, że jestem na dobrej drodze do wyjścia z problemu.

Jak to się stało?

Zaczęłam od rozmowy ze swoim chłopakiem, po niej mój problem z objadaniem stał się tak jakby realniejszy. Jednak nie polega to na zamykaniu mi lodówki czy wyliczaniu co jeść - pamiętajcie, że to wszystko siedzi w waszej psychice. Pierwszym krokiem jaki podjęłam po tej rozmowie i który do tej pory wdrażam w życie jest próba zmiany myślenia na temat jedzenia. Kiedy na myśl o wyjściu z domu zapychałam się na zapas ze strachu, że potem nie zjem, tak teraz staram się przemówić sobie do rozsądku, że przecież nic się nie stanie jak poczuję się trochę głodna. Bo czemu by było?

Drugą sprawą jest próba znalezienia sobie zajęcia, w przypadku objadania się najlepiej wybrać sport. I wcale nie mówię tutaj o morderczych godzinach biegania. Ja póki co ćwiczę ok. 20 minut po 3 dni w tygodniu. Zajmuję sobie ręce, na jakiś czas mam poczucie przejęcia kontroli nad swoim ciałem i umysłem. Wykluczcie raczej zajęcia typu oglądanie telewizji.

Na koniec tego posta, który może kogoś z Was zmotywuje do walki, dodam że przede mną (i Wami też jak będziecie mieć tyle siły w sobie żeby próbować :) pewnie tysiące prób, wzlotów i upadków, ponieważ jak z każdą chorobą psychiczną (tak, odżywienia zaburzenia to choroby psychiczne) potrzeba jest dużo cierpliwości i nadziei.

Powodzenia, czekam na Wasze odpowiedzi i informacje o tym jak sobie radzicie. Motywujmy się nawzajem :)

[Gość]

Ja się objadam słodyczami, mam takie fazy jak alkoholik. Chwilowo mam spokój od tego, ale nie wiem, na jak długo.

[alone05]

ja kiedyś słodyczami się objadałam, ale już ograniczyłam ich ilość, osoby które się objadają tyją w zastraszającym tempie, u mnie na terapii jest dużo bardzo grubych ludzi i ja też jestem gruba

[julusia]

Ja się czasem objadam, słodyczami, chipsami, śmieciowym żarciem, a czasem cały dzień prawie nic nie jem.

[dusza-lunatyka]

osoby które się objadają tyją w zastraszającym tempie, u mnie na terapii jest dużo bardzo grubych ludzi i ja też jestem gruba

 

Niekoniecznie, dużo zależy od organizmu, niektórzy mają taki metabolizm, że kilka razy dziennie chodzą do łazienki i nawet jak jedzą codziennie kebaby to nie widać tego po nich.

[wiejskifilozof]

Też chyba,to mam.Też lubię jeść.

[SrebrnaSowa]

Jeśli objadanie się nie towarzyszy od wczesnych lat,warto zrobić sobie badania na pasożyty dla.spokojniejszej głowy i precyzyjniejszego ukierunkowania przeciwdziałania.

[wiejskifilozof]

Chyba nie mam pasożytów.

[chojrakowa]

Zdarza mi się.

Zwykle zaczyna się od myśli, że zjem sobie coś dobrego w ramach odstępstwa od reguły, a co. A potem zjadam za dużo, wtedy juz mi wszystko jedno, zjadam ile mogę i lecę do kibla.

[cdn.]

znalazłam taki artykuł

http://vitalia.pl/artykul6756_Jak-poradzic-sobie-z-kompulsywnym-jedzeniem.html

 

może się komuś to na coś przyda

chociaż porada ze sprayem do nosa wydaje się być mało przekonywująca

[<*)))><]

istnieje telefon zaufania dla osób cierpiących z powodu uzależnień behawioralnych m.in z objadania się

[<*)))><]

istnieje telefon zaufania dla osób cierpiących z powodu uzależnień behawioralnych czyli m.in z objadania się

[<*)))><]

Telefon zaufania dla osób cierpiących behawioralnie

http://www.psychologia.edu.pl/kryzysy-osobiste/telefon-dla-osob-uzalenionych-behawioralnie.html

[Jubacca]

Najlepiej pomaga odpowiednie myślenie.. Należy nastawić się tak, że jemy po to żeby żyć i by jedzenie sprawiało nam przyjemność, nie przeciwnie.