ofiara gwaltu

[Illi]

@Lilith myślę o lekach, żeby w końcu iść do lekarza, ale za każdym razem jak o tym wspominam, to mam wrażenie że mam podcinane skrzydła. "przecież i tak nie pójdziesz", "wrócisz do normalności to ci przejdzie", "nie masz teraz aktywności fizycznej i to cię ciągnie w dół, zawsze tak jest".. ale przemyślę raz jeszcze na spokojnie ten temat. W końcu to zależy tylko ode mnie. 

 

21 minut temu, Lilith napisał:

Musiałabyś się skonfrontować z tym, co boli. Człowiek ucieka przed bólem, więc nic dziwnego, że nie chcesz tam jechać.  Patrząc na Twój obecny stan osobiście - odradzam. Mogłoby Cię to dość mocno pociągnąć w dół. Konfrontacja jak najbardziej, ale nie na chwilę obecną.

Jeździłam tam już, nie raz, nie dwa. Tylko że teraz nie dam rady, mam wrażenie że puknięcie w czuły punkt i wszystko się posypie. Czasami się zastanawiam tylko dlaczego o tym nie pamięta i chce tam jechać.. przecież mówiłam. Czasami mam wrażenie że własne emocje odbierają nam racjonalne myślenie. 

[antylopa]

@Illi podcinam Ci skrzydła?

[Illi]

1 godzinę temu, antylopa napisał:

@Illi podcinam Ci skrzydła?

Nie odbieraj proszę tego personalnie. 

[Illi]

Powoli do przodu. Mam wrażenie, że ten temat na razie jest obok mnie. Zmagam się z dołkiem który w sumie nie wiadomo skąd się wziął. Możliwe, że maskuję ten temat i nie pozwalam mu wypłynąć. 
Jak u Was? 

[mpConroe]

27 minut temu, Lilith napisał:

Bardzo możliwe. Źródło doła gdzieś jest tylko zakamuflowane. Szkoda, że nie masz z kim popracować, żeby dojść, co wywołuje dołek.

U mnie ok. Leki działają, jestem stabilna. Uczę się nowych rzeczy w związku i jest dobrze. Powoli zaczynam się cieszyć życiem. Mogę powiedzieć, że po ciężkim epizodzie depresyjnym po szpitalu wracam do siebie. Objawy ustępują, śpię. 

Super wiadomości! Cieszę się, że jesteś w dobrej kondycji  .

[antylopa]

W dniu 30.07.2020 o 10:29, Lilith napisał:

Co u Was?

 

Ja bazuje od kilku dni na lekach uspokajających ziołowych. Nie jest dobrze.

A co u Ciebie?

[antylopa]

Teraz, Lilith napisał:

Wiesz, że to jak cukierki?

Lubie cukierki   Ale ok, na poważnie. 

Tak wiem, i mam nadzieję, że trochę pomogą. 

[antylopa]

1 minutę temu, Lilith napisał:

No zobaczysz. Każdy reaguje inaczej. Ja niby też teraz próbuję z ziołami, ale zestaw leków mam  

No własnie ja próbuje na razie tylko ziołowymi ale jak Terapia będzie dalej tak szła szybko do przodu to podejrzewam, że biegusiem będę leciała do Psychiatry

[antylopa]

Godzinę temu, Lilith napisał:

No tak właśnie myślę. Na terapii trzeba być stabilnym, bo inaczej to powierzchowna praca nad aktualnymi objawami a nie ta , która faktycznie powinna być.

Ale Ty mnie stresujesz....

[antylopa]

Godzinę temu, Lilith napisał:

Mówię jak jest. To nie chodzi o stresowanie, ale o fakty. Trudne fakty i decyzje.

Tak siedze od kilku godzin i czytam, co mi napisałaś i zastanawiam się co mnie jeszcze czeka....

Bo Ty doskonale wiesz co czeka za rogiem

[antylopa]

10 minut temu, Lilith napisał:

Wiem. Będzie ciężko. Ale warto.

AAAAAAAAAA...mam ochotę Ci napisać: IDZ SOBIE!!!

[antylopa]

15 godzin temu, Lilith napisał:

Możesz krzyczeć. Sama wiesz jak jest....

Myślę też, że sama zdajesz sobie sprawę z tego, jakie są fakty, jak to wygląda i ile trzeba wylać łez, żeby  to się wreszcie odczepiło. Musi runąć, żeby można było na nowo zbudować. Na niepewnych fundamentach nic nie powstanie...

Tak, wiem jak to będzie wyglądało. Albo domyślam się jak to ma wyglądać. 

Tylko że ja nie wyobrażam sobie, że to co mam musi runąć....boję się tego 

[antylopa]

1 godzinę temu, Lilith napisał:

Ja też się tego bałam. Uważałam, że się rozpadnę, nie pozbieram, że to będzie mój koniec. Bardzo ciężko było mi dobrnąć do etapu, że  jednak trzeba to zrobić. Bałam się też przez wzgląd na to, że wówczas nie miałam ani jednej bliskiej osoby, która mogłaby mnie przynajmniej przytulić jak płaczę. Musiałam to w sobie zamknąc i iść do pracy, bo od tego zależało czy przetrwam. Było bardzo ciężko. Nieraz szłam ulicą płacząc. Ale tak musiało być...

 

Boję się tego płaczu. Przeraża mnie

I jeszcze muszę pracować. Przecież to tak jakbyś sama sobie strzeliła w kolano

[antylopa]

1 godzinę temu, Lilith napisał:

Ja też pracowałam. Zagryzałam zęby i pracowałam. 

 

Czyli jednak da się to przejść. Podejrzewam, że T i tak będzie ciągnęła temat i nie pozwoli mi to zakończyć. Więc i mnie to czeka

[antylopa]

3 godziny temu, Lilith napisał:

Wiele rzeczy da się przejść także nos do góry  

 

Nos już nie bo i tak mam mocno zadarty do gory

[antylopa]

11 godzin temu, Lilith napisał:

To na szczęście

 

Kiedy masz następną terapię?

 

Dzisiaj! i już nie mogę spac. 

Ale.mam trochę tematów do obgadania.  Tylko pytanie czy wogole o nich powiem

[antylopa]

2 godziny temu, Lilith napisał:

I jak?

Zagadalam ja. Nawet się mnie zapytała od kiedy mam taki dobry humor. Czyżby myślała, że idę w górę?

I oczywiście nic nie poruszyłam z listy.

 

[antylopa]

5 minut temu, Lilith napisał:

Ona doskonale wie, że ta sesja była podszyta ogromnym lękiem przed poruszeniem czegoś trudnego. Włączył ci się mechanizm obronny...

Ale powiem Ci że nawet nie wiem kiedy włączyłam ten mechanizm. On nagle się pojawił i poszedł sobie jak skończyłysmy rozmawiać. A potem żal, że nie powiedziałam nic z listy.

A na sam koniec powiedziała mi, ze ciężko będzie coś ruszyć jeżeli czegoś nie chce zobaczyć. Porównała to do podnoszenia kamieni Ja i ona będziemy podnosić kamienie A te karaluchy czyli moja przeszłość, mocne i źle emocje, doświadczenia trzeba będzie je mocno oswietlic i popracować nad oczyszczeniem

[Illi]

Wracam do tych chwil, często nieświadomie. Robię to głównie w mojej głowie, jeszcze nie umiem o tym mówić. Ogromny wstyd mnie przed tym powstrzymuje. Dlaczego to ja się wstydzę? Przecież to nie moja wina. Jednak teoria nie przekłada się na praktykę. Czuję się winna i brudna. Mam wrażenie, że każdy kto na mnie patrzy, wie o tym co się stało. Jakbym miała to wypisane na twarzy. Może rzeczywiście mam to wypisane? Staram się uśmiechać, udawać że wszystko jest dobrze, jednak co raz gorzej mi to wychodzi. Przestaję mieć na to siły. Czuję jak wciąga mnie to i dusi. Czuję zapach, dotyk i paraliżujący strach. Jedna, nic nie znacząca wiadomość potrafi rozwalić wszystko co udało mi się poskładać. Coś w środku mnie się buntuje, nie chce do tego wracać. Upokorzenie, ból.. nawet nie wiedziałam ile jestem w stanie znieść. Wszystko ma jednak swoją granicę. Moja przesuwana jest od tylu lat, przez wiele osób. Dlaczego ludzie tak krzywdzą innych?  Kiedy będzie koniec? Ile czasu minie zanim się podniosę? Czy dam sobie z tym radę? Muszę, bo mam dla kogo... 

[Illi]

@Lilith co będzie jak nie dam rady tego pokonać? to jest tak silne, że czuje jak mnie paraliżuje. Poza wstydem jest poczucie zrzucania swoich problemów na kogoś innego. Zawsze starałam się dawać, niekoniecznie brać.. Mam w sobie tylko sprzeczności, czasami sama nie wiem gdzie w tym wszystkim jestem prawdziwa ja.

[antylopa]

Hm. Ciekawy artykuł. a co Wy o tym myślicie?

[Ginko biloba]

Oburzenia nie czuje, ale jednak myślę, że nie tędy droga.  Winno się dążyć do nieuchronności kary i podwyższyć jej minimalny zakres. Gdyby przykładowo w Polsce kara za ten czyn zaczynała się od 10 lat bezwzględnego pozbawienia wolności i takie wyroki byłyby egzekwowane, to myślę, ze to by prędzej coś zmieniło. Pamiętajcie, że nawet wymierzenie kary śmierci odbywa się przy zachowaniu procedur, skazany może być  znieczulony i nieświadomy.  W moim poczuciu to nie jest kara, ale w jakimś sensie pojmuję potrzebę odwetu, jednak sięganie po taki wymiar kary, która usmierca kojarzy mi się z bezradnościa systemu i jego nieudolnoscią. 

[Wirginia Zachodnia]

Uznaję karę śmierci tylko w przypadku popełnienia zabójstwa czy zabójstw. Oko za oko, ząb za ząb. Śmierć za śmierć. 

[Illi]

Jakoś bardzo mnie to nie oburzyło, natomiast zastanawiam się czy kara śmierci nie będzie tutaj zbyt "łaskawa". Jeśli zniszczył komuś życie, spowodował cierpienie to chciałabym żeby dostał to samo. Żeby przez resztę swojego parszywego życia cierpiał. Bardziej byłabym jednak za kastracją bez znieczulenia i jakimiś pracami w kopalniach. Ewentualnie przywiązanie do skały i wyjadanie wątroby przez orła...

[acherontia styx]

Ja tutaj podzielam zdanie @Ginko biloba w dużym stopniu, ale w moim odczucia ta kara, byłaby za "lekka", w takim sensie, że no co, zginie i nie cierpi w żaden sposób ani nic.