mam nawrót choroby...

[lady_karolina]

Hej, piszę do Was pierwszy raz od kilku lat. Niestety podejrzewam że mam nawrót choroby. 2-3 lata temu dzieki Waszym słowom udało mi się dojść do jakiegoś stanu funkjocnalności. Dzisiaj zwracam się do Was o pomoc. Zostałam drugi raz mama i już było świetnie, chodziłam z dziećmi na spacery , do przedszkola i w ogóle, nawet bez leków pojechałam w ciąży w góry i do parku. Jednak teraz kiedy moja młodsza córka ma już 9 miesięcy czuję się znowu niewolnikiem swojej chorej wyobraźni. Przestałam wychodzić z domu, nie zaprowadzam córki do przedszkola a wczoraj nawet nie poszłam na cmentarz odwiedzic zmarłych. Dzwonię do mojego lekarza ale niestety wizytę u psychiatry mam dopiero na styczeń, co mam robić już nie mam sił. Świadomość, że taka okropna ze mnie matka nie daje mi spokoju. Świetnie bawię się z dziećmi w domu, mam mnóstwo kreatywnych pomysłów ale kiedy mam iść na dwór to ogarnia mnie przerażenie. Mąż tez już nie potrafi żyć ze mną a wczoraj powiedział mi że już nie ma śiły, że chciałby jechac z dziećmi nad morze, wyjść na spacer całą rodziną... POMOCY co mam zrobić?

[Gość]

Spróbuj sie przelamac, wiem ze to niby powiedziec latwo, ale co masz zrobic innego?

[Mafju88]

Albo prywatnie do psychiatry, będzie napewno szybciej. A na cierpliwośc i tak sie mąż musi nastawić. Pozdrawiam

[lady_karolina]

Witam ponownie, dwoniłam dzisiaj do innego gabinetu i niestety moja wizyta na 11 stycznia jest chyba najszybsza. Niestey w moim mieście nie ma prywatnego gabinetu psychiatrycznego. Postanowiłam porozmiawiać z mężem szczerze o tym co czuję i może to chcociaz pomoże mi jakoś funkcjonować do wizyty u lekarza.

[villemo]

Witam,

 

myślę że szczera rozmowa z mężem powinna pomóc, choć z drugiej strony to zależy jak on postrzega zjawisko nerwicy i jak wiele potrafi znieść..

Mój partner np zachowuje się można powiedzieć wzorowo jeśli chodzi o mój stan(mam nerwicę lękową) i czuję że w dużym stopniu mnie rozumie (pisze w dużym bo tak naprawdę jeśli ktoś nigdy przez coś takiego nie przechodził to nigdy nie zrozumie do końca jak to jest..)

jest dla mnie ogromnym oparciem i daje poczucie bezpieczeństwa.Jednakże zastanawiam się gdzie leży jego wytrzymałość, bo jednak obcowanie z osobą która ma nerwicę wymaga dużej wytrzymałości..

[lady_karolina]

No właśnie, ja tez miałam wsparcie w mężu. To nawet on zaproponował mi leczenie i znalazł mi lekarza. Razem chodziliśmy na wizyty a on cierpliwie czekał, wspierał mnie i doceniał każde moje małe sukcesy w leczeniu. Jednak z biegiem czasu niestety jego cierpliwość sie powoli konczyła. Teraz mi w sobotę powiedział, że on po prostu nie może już tak żyć. Może wynika to z tego, że pochodzi z bardzo tradycyjnej rodziny gdzie po prostu nie wypada pokazywać się w pewnych sytuacjach samemu. Zresztą patrząc z drugiej strony go rozumiem, niby jest moim mężem a jednak wszędzie chodzi sam. Owszem wszelkie wesela i inne imprezy od których już nie da się uciec jakoś przeżywam i wychodzimy razem, ale nie ma mowy o wyjściu do Kościoła w niedzielę czy nawet na spacer. Ja sama też jestem zła na siebie, tym bardziej, że kiedyś byłam pełną enrgii dziewczyną, która zawsze była w centrum uwagi. Uprawiałam sport potrafiłam jechać 100 km na rowerze. Byłam w klubie rowerowym gdzie razem ze znajmomymi jeździliśmy po prostu wszędzie. On zakochał sie właśnie w tamtej dziewczynie. Myślę że on przypuszczał, że to choroba jak grypa - po pewnym czasie przejdzie, jednak się rozczarował. Zrobię wszystko żeby te czasy wróciły, żebym mogła pojechać i lepić babki z piasku w maju przyszłego roku nad morze. Jeszcze nie wiem jak to zrobię ale muszę dac radę, nie dla męża ale dla siebie i swoich dziewczynek.

Jak wychodzę z domu i czuję że kołacze mi serce to myślę wtedy: " Nosz kur.., żebyś ty babo się bała z własnymi dziećmi wyjść. A zresztą jak zamdlejesz to zemdlejesz, wezwą karetkę i tyle, -ktos Ci pomoże". Czasami pomaga ale nie zawsze.

Trzymajcie kciuki.

[Gość]

Dlaczego nie pojdziesz prywatnie? Wizyta dopiero w styczniu?! kobieto, na Syberii mieszkasz?

[lady_karolina]

No włąśnie u nas jest jeden ośrodek leczenia takich przypadków w którym przyjmuje tylko dwóch lekarzy i to raz w tygodniu! Niestety terminy sa bardzo odległe. Z drugiej strony niezły pomysł na biznes!