Leki stosowane w leczeniu dzieci i mlodziezy

[Anna R.]

Poniewaz problem taki pojawił się w temacie o Alvencie, pragnę zapoznać osoby zainteresowane z wynikami badan naukowych.

 

Przede wszystkim przy zaburzeniach lekowych, obsesyjno- kompulsyjnych i fobii społecznej stosowanie antydepresantów jest postępowaniem drugiego wyboru. Pierwszym zawsze jest psychoterapia ze wskazaniem na behawioralno- poznawczą. Jej efekty stawiane są na równi z farmakoterapią.

Cytuje :"Z metaanaliz prac poświęconych psychoterapii wynika, że terapie behawioralne są skuteczniejsze niż inne. W zaburzeniach depresyjnych najskuteczniejsza okazała się terapia behawioralno-poznawcza. Jest ona także skuteczna w leczeniu fobii u dzieci, lęku przed separacją oraz zaburzeń lękowych uogólnionych. W przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych terapia behawioralna była równie skuteczna jak klomipramina lub nawet skuteczniejsza. Terapia ta dawała również korzystne efekty w przypadku zaburzeń stresowych pourazowych."

 

W przypadku braku reakcji na sesje z psychologiem lekami pierwszego wyboru sa sertralina i fluwoksamina (jako najlepiej tolerowane pod względem skutków ubocznych) Drugi wybór to klomipramina (z powodu wysokiej skutecznosci). W leczeniu ciężkiej depresji u młodzieży stosuje się fluoksetynę i paroksetynę.

Natomiast w leczeniu ADHD skuteczne są trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i bupropion.

 

Wiele lekow nowej generacji nie jest dopuszczonych do leczenia dzieci: "Niezpieczeństwo stosowania większości nowych leków przeciwdepresyjnych u dzieci nie jest dostatecznie sprawdzone, a w odniesieniu do niektórych leków nie ma jakichkolwiek danych. Dlatego w USA i licznych krajach europejskich wprowadzono ograniczenia w stosowaniu nowych leków przeciwdepresyjnych przed 18. rokiem życia, zwłaszcza u dzieci. Chorzy na depresję często używają leków przeciwdepresyjnych do realizacji zamiarów samobójczych (rozpiętość pomiędzy dawką leczniczą i toksyczną niektórych leków przeciwdepresyjnych jest mała).

Najpoważniejsze następstwa stwierdzono przy zatruciach amitriptyliną, doksepiną, imipraminą, a w przypadku leków II generacji - wenlafaksyną."

 

Dlatego tez wenlafaksyny (Alventa, Efectin) nie wolno stosowac u dzieci.

 

Spośród leków drugiej generacji jest ona najgorzej tolerowana przez pacjentow i wywoluje najwiecej skutkow ubocznych :

"Wenlafaksyna wywołuje więcej skutków ubocznych niż SSRI, w tym takie objawy adrenergiczne, jak suchość w ustach, zaparcia i tachykardię. Z klinicznego punktu widzenia najbardziej niepokojący jest wzrost częstości występowania nadciśnienia tętniczego w porównaniu z grupą placebo, wynoszący od 2% w przypadku stosowania dawek mieszczących się dolnej części przedziału terapeutycznego (tzn. 75-150 mg/d) aż do 10% przy stosowaniu dawek >=300 mg/d preparatu o natychmiastowym uwalnianiu. Wenlafaksyna należy też do tych nowych LPD, które najtrudniej nagle odstawić po dłuższym czasie stosowania z powodu występowania takich objawów jak nudności, dreszcze, bezsenność, drażliwość i parestezje. Przedawkowanie tego leku może tez być bardziej niebezpieczne niż przedawkowanie SSRI"

 

Mam nadzieje, ze wątpliwości co do bezpieczeństwa stosowanie wenlafaksyny u dzieci zostały ostatecznie rozwiane.

 

[Dodane po edycji:]

 

Problem jest naprawdę ciekawy i jestem w stanie zrozumieć osoby, które nie mogą pojąc, dlaczego mimo tak dobrych wyników u osób dorosłych, dzieciom do lat dwunastu antydepresanty podaje się sporadycznie lub wcale.

Z przyczyn, które naukowcy wciąż badają, efekt terapeutyczny u małych pacjentów równa się braniu placebo. Dzieci po prostu nie reagują pozytywnie na farmakoterapie, a jeśli już, to są to przypadki odosobnione. Uważa się, ze związane jest to z niedojrzałością ośrodkowego układu nerwowego i odmiennym metabolizowaniem leków w tej grupie wiekowej.

 

Podsumowując: im starsza jest chora osoba, tym lepsza jest reakcja na antydepresanty. Przed dwunastym rokiem życia niebezpieczeństwo związane z przyjmowaniem leków psychiatrycznych przeważa nad ewentualnymi korzyściami, mogącymi z tej formy terapii wynikać.

[Gość]

Podpisuje sie pod tym calkowicie.

[Anna R.]

Ciesze się, ze moje opracowanie zyskało uznanie fachowca. Jako psycholog dziecięcy najbardziej z nas wszystkich orientujesz się w tym temacie.