Skocz do zawartości
Nerwica.com

Decyzje zyciowe studia


platka

Rekomendowane odpowiedzi

:-| super.Dlaczego nie jestem mlodsza? 3 lata to cos,czasem mysle ,ze zycie tu nei jest zle,ze jakos nicego mi nie brakuje,mam ładny dom ,malo obowiazkow,ale z 2 strony wkurza mnie to miejsce,nie mam znajomych,przyjaciol tylko denerwuje mnie

nacisk i kontrola rodzicow nad kazdym moim krokiem.." czemu nie poszlas na matme?wagarujesz !" ,czy jakies inne.A z wyjazdem łaczy sie jakies ryzyko.no wlasnie nie wiem czy za 3 lata bedzie mi sie chcialo uczyc jeszcze ,zaczyac 2 kierunke np ,duzo osob tak robi,nigdzie nie jest poowiedziane ze nauka na studiach ma trwac 5 lat,mozna studiowac cale zycie...chcialabym kiedsy wyjechac zasmakowac innego zycia.

niepewność i obawy zawsze będą towarzyszyć podejmowaniu trudnych decyzji i nie jest to nic nienaturalnego. Nie wiem jakie masz relacje z rodzicami i jak oni zapatrują się na finansowanie twoich studiów ale zgadzam się z linką że żerowanie na rodzicach całe życie albo powiedzmy lat 20 jest trochę szczeniackie chociaż swoją drogą może kariera naukowa jest wyjściem i będziesz miała studia całe życie :mrgreen: . Co do wyjazdów zagranicznych to od czego są rożne Erasmusy i tak dalej. Tam będziesz mogła zasmakować innego życia. Wiele rzeczy da się pogodzić i nie trzeba wybierać między tym a tym. Pamiętaj zawsze jest jakiś strach i niepokój nie da się tego przeskoczyć. No a narazie póki co to się lepiej bierz do nauki :<img src=:'> :twisted: albo przynajmniej próbuj ;) .

Pozdrawiam

G

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

chcialabym kiedsy wyjechac zasmakowac innego zycia.

Wiele osób myśli, że sam wyjazd coś zmieni, ale często to jest niestety tylko iluzja. Zdarza się rzeczywiście, że ktoś trafi na super ludzi, super warunki na uczelni i jego życie się odmieni wręcz magicznie :). Ale ja nikogo takiego nie znam, chociaż słyszałam kilka takich euforycznych opowieści, szczególnie zaraz po wyjeździe, zanim zaczęły się pierwsze schody.

 

Ja wyjechałam i wróciłam. I teraz wszystkie miasta wydają mi się podobne do siebie i czasami mam wszystkich tak samo dosyć, gdziekolwiek jestem, czy to w wakacje czy w roku akademickim. Wszędzie są ludzie fajni i niefajni. Możesz trafić na mądrych albo na takich którzy tylko imprezują i puszczają się na lewo i prawo. Po powrocie tu gdzie mieszkam, zostałam prawie sama, więc musiałam na nowo szukać dobrych miejsc, odświeżać przyjaźnie, szukać nowych znajomych i znalazłam kilka fajnych pubów i inicjatyw, gdzie wcześniej mnie nie było, rzeczywistość jest tak złożona że można jedno miejsce odkrywać nieskończoną ilość razy - ja czasami porównuję sobie to w głowie do dobrej gry RPG ;) Jeśli trzeci raz próbujesz zrobić jakieś zadanie i nie wychodzi Ci, w końcu trafiasz na coś co do tej pory nie zwracało Twojej uwagi... W każdym mieście można być szczęśliwym jeśli ma się przyjaznych ludzi i dobre nastawienie, otwartość na świat. Nowe-Inne życie można zacząć powoli, zostając tu gdzie się jest. Jestem o tym przekonana.

 

Ale jeśli tak bardzo myślisz o tym jak by to było wyjechać, to spróbuj, choćby po to, żeby tego potem nie żałować.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×