Kto z was studiuje i ma depresje, nerwice itp. ?

[llaux]

Tak sie zastanawiam kto z was jest na studiach? Jak i w jakim stopniu wam przeszkadza choroba? I czy na waszej uczelni wolno studiować osobom z depresja, nerwica itp. ? Ja jak miałem badania na uczelnie to nie powiedziałem że jestem chory na nerwice i mam teraz wyrzuty sumienia, a nawet wcześniej nie uczyłem sie wogule z tego powodu. Wy tez nie mówiliście lekarzowi o waszej chorobie jak was przyjmowali na studia?

[Gość]

Ja studiowalem ostatnie 1.5 roku w takim stanie, ufff ciezko bylo.

Nie slyszalem aby gdzies byl zakazs tudiowania z takimi chorobami, chyba byloby to wogole niezgodne z prawem.

Lekarzowi bez potrzeby lepiej za duzo nie mowic.

[patrycjak20]

ja tez studiuje majac nerwice lekowa. fakt jest s=ciezko nie umiem sie skubic, nieraz mam leki ni stad ni zowad ale jakos trzeba nauczyc sie z tym zyc, ja sie dopieroucze, jak czuje ze jest co nie tak to po prostu nie ide

 

nie boj sie studiowac jamnic nie mowilam lekarzowi

przynajmniej spróbuj

[mefiboszet]

Mam depresję i nerwicą, pracuję i pisze doktorat - na dzień dzisiejszy dochodzę do połowy rozprawy doktorskiej.

[Matilde]

Hej ja jastem na trzecim roku. Co prawda przyjęto mnie na studia kiedy jeszcze było ok, ale wątpię czy nerwica bądź depresja może być przyczyną nieprzyjęcia na studia. Jeśli o mnie chodzi to jakoś funkcjonuję na uczelni, choć bywa naprawdę ciężko. Nawet mało kto wie że mam problemy z psychiką

[depresyjny86]

Ja jestem na 3 roku.mam depresje i nerwice iciężko mi jest mimo że jestem zaoczniakiem...zajęcia mam co 2 tygodnie w soboty,piątki i niedziele.....te trzy dni naprawde kosztuja mnie za każdym razem wiele zdrowia:9ale jakoś daje rade

[muriel]

ja już nie studiuję skończyłam. ale przez cały piąty rok miałam depresję. było ciężko jęździć do szkoły, na szczęście mieliśmy zajęcia 2-3 razy w tygodniu, ale dla mnie to i tak było za dużo

[eligojot]

Ja też trzeci rok. Studia to moje wybawienie, bez nich pogrążyłbym się jeszcze bardziej.

[scrat]

Tak sie zastanawiam kto z was jest na studiach? Jak i w jakim stopniu wam przeszkadza choroba?

W takim że gdyby nie ona to bym dalej studiował - a nie próbował kilka razy z marnym skutkiem.

 

I czy na waszej uczelni wolno studiować osobom z depresja, nerwica itp. ?

Nic im do tego.

[linka]

Trzeci rok studia dzienne:-), żeby było smieszniej na uczelnie dojeżdżam 25km w jedną stronę :-) a żeby było jeszcze zabawniej, prawie wszystkie egzaminy mam ustne:-) nie jest łatwo ale mam wrażenie, że gdyby nie studia to bym przestała wychodzić z domu....byłoby źłe.

[Iska_bj]

drugi rok, zaoczne. prawie co weekend - sobota + niedziela. 60 km dojazdu...dzis nie pojechalam....nei bylam w stanie sie zmobilizowac...

[kttq]

drugi rok, dzienne, 40km dojazdu codziennie... 3h w pociągu zabijają :/ ludzie dookoła, hałas, kłócenie się, klaustrofobia, dźwięki... na szczęście jeździ ze mną TŻ. ale i tak na univerku on gada z ludźmi, a ja siadam ławkę dalej i czytam książkę byle się wyciszyć... bo boję się, że ludzie mnie uznają za głupią czy że nie będę wiedziała co powiedzieć

[skadi]

ja studiuję;

 

jest ciężko - nawet czasem bardzo ciężko;

 

jednak jestem już 2 rok studentką dziennego prawa (co kosztuje mnie dużo więcej niż innych śmiertelników ), a w związku z tym mogę Ci zagwarantować, że nawet gdybyś powiedział lekarzowi o Twojej chorobie to i tak nie miałoby to wpływu, ponieważ mamy w Polsce zagwarantowany równy dostęp do edukacji

 

pozdrawiam

[Kolegialny_registrator]

 

jednak jestem już 2 rok studentką dziennego prawa

 

Pozdrawiam koleżankę po fachu. Absolwent dziennego prawa, nerwica i depresja od 3 roku. Ciężko było, ale się udało :) No i chyba nawet ta sama uczelnia, sądzac z miasta w profilu.

[bee84]

Ja jestem na 5 roku studiów dziennych ... jest na prawdę kiepsko ... dojeżdżam codziennie 50 km z Wejherowa do Gdańska ... na nerwicę choruję od dawna ... więc wychodzę z założenia, że jak tyle czasu już sobie radzę ... to uda mi się skończyć studia ... z resztą to musowe - nie mam wyboru ... to dla mnie priorytet ...

W sumie mnie szkoła trzyma przy życiu ... nie chce tam jeździć ... boję się ..... ale wiem, że muszę ... i tylko dlatego wychodzę z domu, zmuszam się do jazdy pociągiem co mnie cholernie dużo kosztuje ... ale to dobra terapia ... grunt to się nie zasiedzieć ...

 

---- EDIT ----

 

P.S. .... co to w ogóle za pomysły, że przez nerwice mogą nie przyjąć na studia ... pierwszy raz słyszę ... to nie ma nic do rzeczy ...

[depresyjny86]

Jestem pełen podziwu dla osób mjących nerwice i inne choroby które są na studiach dziennych....ja bym tak nie umiał chyba....dlatego wybrałem zaoczne

[Zagubiony148]

A jak Ci idzie na tych studiach Darku? :) Dawno nie gadalismy:)

[muriel]

Jestem pełen podziwu dla osób mjących nerwice i inne choroby które są na studiach dziennych....ja bym tak nie umiał chyba....dlatego wybrałem zaoczne

 

a ja uważam przeciwnie, im częściej się wychodzi, tym jest łatwiej, to wpada trochę w rutynę, masz mniej czasu nad tym, zeby się zastanawiać, jak strasznie nie masz ochoty tam jechać. ja skończyłam dzienne. im mniej miałam zajęć w tygodniu, tym było gorzej się do tego zmusić (najgorszy paradoksalnie ostatni semestr, gdy tylko seminarium + spotkania z promotorem). póki jeździłam do szkoły codziennie było łatwiej...

Dodam, że dojeżdżałam około 1,5 godziny (pociąg + tramwaj i metro), ok 35 km.

Najgorsze rzeczywiście jest zasiedzenie, bo przez 2 miesiące po studiach, gdy poszukiwałam pracy, wyjście gdzieś "konkretnie" (tzn nie do sklepu za rogiem itp. ) to było nie lada przeżycie i wysiłek.

 

tak z mojego punktu widzenia. wszystko zapewne zależy od człowieka i od stopnia lęku lub zaburzeń

[linka]

Zgadzam się z muriel, ja też codziennie dojeżdżam ok 1h 25km, i jest dokładnie tak jak to opisuje, im częściej trzeba chodzić do szkoły tym łatwiej, pewnie, że na początku nie jest łatwo, ale wpada się w pewien ciąg wydarzeń, plan dnia jest mniej więcej taki sam i człowiek w pewnym momencie zaczyna się czuć bezpieczniej........a gdybym miała dwa tygodnie siedzieć w domu a potem wyjechać to byłoby mi faktycznie ciężko...

[depresyjny86]

Czyli w takim razie żle myślałem....myślałem,że trudniej jest osobom chorym na różne zaburzenia na dziennych,

W takim razie ja jestem jakimś wyjątkiem .Mnie chyba byloby bardzo trudno...czasami wystarczają mi te trzy dni na uczelni i już jestem zdołowany...

 

---- EDIT ----

[July1985]

Ja teś studiuję, dwa kierunki (5 roki i 1) zaocznie + praca, ale rezygnuję z tych drugich, jestem zbyt tępa, żeby to pogodzić ze soba, porażka kompletna ((

Poza tym mam fobię społeczną i depresję... i wsyzscy mnie mają dość

[muriel]

Człowiek Nerwica, może i jesteś wyjątkiem, a może po prostu tak ci się wydaje że byłoby gorzej na dziennych (tzn chodzi mi o to że nie masz porównania)

ze mną w każdym razie wszystko było w miarę ok, dopóki miałam zajęcia 4-5 razy w tydodniu, przez całe dnie, w weekendy pracowałam. Problemy lekike(np z depresją i w ogóle niechęcią do ludzi) zaczęły się jak miałam obronę inzyniera i potem ze 3 tygodnie wolnego. potem niby mi przeszło, ale ogólnie już nie było to samo. No a na 5-tym roku wróciło z 3-krotną siłą - niechęć do czegokolwiek, a najbardziej do siebie. i myślę, że miała na to wpływ min. mniejsza ilość zajęć

[Matilde]

ja podziwiam tych, którzy dojeżdżają codziennie tyle km. Ja ledwo wytrzymuję w miejskich autobusach, a co dopiero jakieś busy, pociagi itp.

 

gdyby nie studia dzienne to nigdzie bym się nie ruszała tak przynajmniej wychodzę do ludzi i nie "dziczeję" do reszty. Pokonuję lęki, zwalczam niechęć do ludzi, lepiej mi ze świadomością że ludzie z roku widzą mnie na codzien i choć zachowuję się dziwnie to są do tego w miarę przyzwyczajeni. Ja też jestem do nich przyzwyczajona, tak samo jak do różnych sytuacji i czuję się zwykle dość swobodnie w szkole w porównaniu z innymi miejscami. Szkoła to po prostu częśc mojego dnia taki rytuał: lęk przed wyjściem z domu, lęk przed ludżmi na przystanku, lęki w autobusie, Lęk po wejściu do szkoły, później trochę spokoju, i to samo w odwrotnej kolejności. Powtarza się to codziennie ale wiem że wczoraj też było mi cięzko ale przeżyłam. Dom i szkoła to obiektywnie rzecz biorąc dwa "najbezpieczniejsze" miejsca co nie znaczy że zawsze czuję się w nich dobrze i że w obu miejscach tak samo dobrze

[Gość]

Witam

 

Podziwiam osoby dojeżdżające na uczelnie pociagami, itp. Jak ja miełem nerwicę lękową to raczej chodziłem na uczelnie bo do autobusu nie wsiadłem, gdyż zdawało mi się że umrę. I tak się męczyłem przez 3 lata od pierwszego roku studiów aż do grudnia 2006. Grudzień 2006 to piękny okres, poszedłem wtedy do psychiatry, ponieważ doszedłem już do takiego stanu, w którym wyjście na balkon było czymś tak przerażąjącym jak np. egzamin maturalny albo coś podobnego. Brałem lek 1,5 roku. Nerwica przeszła. Mogę już wychodzić na zewnątrz, mogę jeździć pojazdami i jest nawet dobrze, ale teraz nie chce mi się nic robić, jak musze gdzieś wyjść to tylko wtedy kiedy musze, i to mnie przeraża. Oczywiście nie mam przyjaciół, znajomych, kolegów, dziewczyny, żony, dzieci, itd. Chyba tak ma być. Pozdrawiam wszystkich forumowiczów.

[acetyloCoA]

2 rok lekarskiego i to jest... koszmar...

Gdy mam ataki nic nie wchodzi mi do głowy, a wiedzy ogrom i terminy gonią i takie błędne koło, bo wtedy jeszcze bardziej się nakręcam. Poza tym brak zrozumienia ze strony większości innych studentów. Wyścig szczurów. Może przez chorobę widzę to w taki pesymistyczny sposób, może, gdy będzie poprawa zacznie mi się tu podobać. W każdym razie nikogo nie obchodzi, dlaczego się nie nauczyłeś, albo czy jesteś na coś chory. Słabsi odpadają. Smutne, ale prawdziwe. W moim przypadku studia pogłębiły nerwicę.

pozdrawiam