WITAM-TOCHE DOBRYCH SŁOW-JA WALCZE I WYJDE Z TEGO!!!

[niger]

Jestem nowa na forum.Zagladam tu w ramach desparecji:)szukajac slow pocieszenia w gorszych chwilach mojej walki z nerwica.Niestety jest ich tutaj mało:(...moja "przygoda"z nerwica lękową zaczęła sie pewnego zwyklego dnia-paradoksalnie podczas jazdy samochodem z dzieckiem do alegologa.Pierwsza mysl-zawal!!!!dretwiejace konczyny,strszny ciezki do okreslenia bol glowy.Pozniej poszlo za ciosem-cale zespoly objawowe-pierwsza natretna mysl-rak!!!! z dziwnym bolem i kluciem w glowie zmagalam sie ponad rok-przeszlam szereg badan spec.tk glowy,rezonans magnetyczny.Wszystko ok.Kochane NERWUSKI:D -wiem,ze ciezko uwierzyc,ze takie zaspoly objawow somatycznych moga byc nerwica-ale naprawe tak jest.Dostalam sie do dobrego psyhiatry,ktory dobral odpowiednie leki-po kilku tygodniach moja glowa znow stala sie lekka:))chodze na terapie indywidualna-biore cital w malej dawce.Ale jest ok.Uwierzcie-ze nawet kiedy zdarza sie zly okres,zly dzien,gorsze samopoczucie-TO TYLKOOOOOO NERWICA.DA SIE JA ZWALCZYC ZUPELNIE-NIE ODRAZU U MNIE TRWA JUZ PRAWIE 3 LATA-ALE "SKACZE"WCIAZ NA NOWE GALEZIE ODKRYWANIA SAMEJ SIEBIE.KOCHANI NERWICA NIE PRZESZKODZILA MI W ZAKONCZENIU TOKSYCZNEGO ZWIAZKU-W TRAKCIE JEJ TRWANIA PRZEZYLAM CIEZKA CHOROBE MAMY I JEJ SMIERC.WYSZLAM PONOWNIE ZA MAZ.WYCHOWUJE SYNA:)ZMAGAM SIE Z TA BESTIA JESZCZE ALE WIEM I WIERZE ZE CALA MOC POKONANIA JEJ LEZY W NAS SAMYCH-W POZYTYWMYM MYSLENIU CHOC JEST CZASEM TAK CIEZKIE.NIE PODDAWAC SIE.ZACZNIJCIE DOSTRZEGAC TROCHE DOBRA WOKOL WAS.:)))

[shadow_no]

Witam na forum,

czuj się jak u siebie. :)

 

Piękny optymizm. To się ceni. :)

[Tęcza:)]

Witam Was serdecznie:) Ja właściwie nie wiem na 100% na co choruje, bo lekarze nie chcą mi powiedzieć-o ironio!-bo sami nie wiedzą. Z nerwicą to się chyba urodziłam -pamietam, że już jak byłam mała miałam objawy nerwicy natręctw. Miałam trudne, ciężkie dzieciństwo. Alkohol, awantury, krew, policja..wszytsko pamiętam. Potem był rozwód rodziców-dowiedzieliśmy się (ja i moje rodzeństwo) o tym w podróży powrotnej z wakacji. Szok! Zapewniali nas, że się nie rozwiodą...Póżniej mężczyźni mamy...wyładowujący na mnie swoją agresję...masakra..i jak tu nie mieć depresji, nerwicy? Jednak, co nas nie zabije to nas wzmocni! Jestem silna i chcę walczyć! Myślę, że może byc tak, ze ja kiedyś komuś będę pomagać w takich problemach, tylko teraz sama mam to przejść, żeby później innych rozumieć.

Co o tym myślicie?

[Gość]

Witaj niger, miło Cię poznać. To dobra rada - dostrzegać dobro wokół, dodam - również w sobie Mała sugestia: nie pisz na włączonym caps locku.

 

Cześć Tęcza:), fajnie, że jesteś. Optymizm dziewczyny jest bardzo potrzebny Brawo.