Brak znajomych

[Kafelki]

Nie mam znajomych. Nie wiem, czy to jest w porządku, ale czy ktoś miałby chęć się spotkać? 

 

[ubezo2]

Witam, ja też nie mam. Jestem osobą lękliwą i unikającą, Chętnie bym się z kimś zaprzyjaźnił najlepiej z centralnej Polski

[naftan_limes]

Najlepiej się pododawać na Facebooku. Jak będę miał pieniądze zamierzam kupić konto bez reklam. Tyle że wtedy wypadałoby częściej tam siedzieć. Dam znak później, jak wszystko będę miał poustawiane. 

[Szczebiotka]

Cześć. Ja też mam w sumie mniej znajomych niż zwykle. Zawsze ludzie do mnie lgnęli a ja do nich, ale ostatnio trochę się izoluje przez swoje lęki. 

Pozdrawiam

[Grouchy Smurf]

W dniu 12.08.2024 o 18:49, ubezo2 napisał(a):

Witam, ja też nie mam. Jestem osobą lękliwą i unikającą, Chętnie bym się z kimś zaprzyjaźnił najlepiej z centralnej Polski

Mam na imię  Wojtek i też mam 12 lat... xD A serio to też jestem lękliwy i unikający oraz z centralnej Polski

Edytowane 22 Sierpnia 2024 przez AVRL

[Fobic]

Cześć wam. Nie mam przyjaciół. Znajomych może kilkunastu z widzenia. Zaburzenia depresyjno-lękowe + wrodzony introwertyzm i zaniżone poczucie własnej wartości. Czasem mam problem, żeby spojrzeć na siebie w lustrze... to tyle.

[Dalja]

Już 2 osoby z centralnej. Grupa na facebooku plus czat na messengerze dla chętnych... może byłaby opcja dobra dla wielu osób z tutaj żeby znaleźć jakieś kontakty, poprawić swoje samopoczucie:) Tylko by to już nie było anonimowo. Taka grupę na fb założy się w 2 minuty

[Liber8]

Im dalej od ludzi, tym lepiej  Ja mieszkam na wsi, ale chciałbym zamieszkać na jeszcze mniejszej wsi, gdzieś totalnie na uboczu, bez znajomych  

 

o, tak 

 

[Raccoon]

Ja od ponad roku nie rozmawiam praktycznie z nikim  

[Dryagan]

@Raccoon "rozmawiasz" z nami na Forum, wiem, to trochę inaczej, ale jednak. Mimo wszystko... człowiek jest istotą społeczną i potrzebuje jakichś interakcji z innymi przedstawicielami swojego gatunku (niezależnie od formy). Samotność jest smutna, nawet jeśli ktoś wmawia sobie, że to lubi

[LauraPolska]

Oczywiście, że jest to w porządku! Wiele osób przechodzi przez okresy w życiu, kiedy czuje się bardziej samotnie. Ważne, aby otworzyć się na nowe znajomości i dać sobie szansę na spotkanie ciekawych osób. Może warto dołączyć do jakiejś lokalnej grupy lub klubu zainteresowań? Często takie miejsca oferują świetną okazję do poznania ludzi z podobnymi pasjami. Jeśli chcesz, możemy spróbować razem coś zaplanować! Jakie masz zainteresowania?

[Purpurowy]

Zero znajomych. Dotychczas jedynymi moimi znajomymi byli "kumple od kielicha". Jak przestałem pić, to straciłem jedyny wspólny temat z nimi. W okolicy żadnych kółek zainteresowań itp. Jedynie kilka barów (i tak nie piję) oraz lokalna mordownia zwana "dyskoteką".

[neah]

zarzucajcie fejsikiem czy instagramem

[Anika78]

Hej.

Ja się zamknęłam w domu, prawie, że nie wychodzę, tylko do lekarza psychiatry, co 3 miesiące. Mam blokady w sobie i na ludzi, ale już trochę lepiej, zaczynam pisać z ludźmi, powolutku otwieram się, jest jakiś postęp,byle do przodu Miałam swoję przeżycia, ale jak piszę wyżej jest lepiej. 

Kontakt tylko z rodziną, z moimi pieskami, ale wiem, że potrzebny mi kontakt z zewnątrz, wtedy by mi było lepiej otworzyć się.

[Verinia]

Nie mam nikogo. Nikt do mnie nie pisze, ani ja do nikogo. Nie mówiąc o jakichś spotkaniach towarzyskich.

Jestem takim trochę mizantropem. Nie rozumiem ludzi, ich podejścia do życia, tematów do rozmów, żartów itd.

A oni nie rozumieją mnie. I tak to wygląda.

[alone05]

Na facebooku zero znajomych, zostałam odrzucona przez rówieśników w szkole.

[Verinia]

@alone05 To się stało teraz, to odrzucenie? Ile masz lat?

[Grouchy Smurf]

@Verinia ale tutaj bardzo dobrze idzie Ci konwersowanie z antropami

[Verinia]

49 minut temu, Grouchy Smurf napisał(a):

@Verinia ale tutaj bardzo dobrze idzie Ci konwersowanie z antropami

No właśnie wczesniej chyba tak nie było. Nawet w necie się nigdzie nie udzielałam. Chyba się przełamałam i odnalazłam,  hhihi

 

Edytowane 22 Stycznia przez Verinia

[Grouchy Smurf]

42 minuty temu, Verinia napisał(a):

No właśnie wczesniej chyba tak nie było. Nawet w necie się nigdzie nie udzielałam. Chyba się przełamałam i odnalazłam,  hhihi

 

Bo tu są sami swoi. Ja też dopiero tutaj wylewam swoje sprawy, które tkwią mi głęboko w sercu i w głowie i mówię o sobie to, co najczęściej skrywam przed innymi.

Edytowane 22 Stycznia przez Grouchy Smurf

[Verinia]

1 godzinę temu, Grouchy Smurf napisał(a):

Bo tu są sami swoi. Ja też dopiero tutaj wylewam swoje sprawy, które tkwią mi głęboko w sercu i w głowie i mówię o sobie to, co najczęściej skrywam przed innymi.

Mega przyjemne to miejsce. Mało takich w czeluściach netu.

[Perłowy]

W dniu 21.12.2024 o 07:53, Anika78 napisał(a):

Hej.

Ja się zamknęłam w domu, prawie, że nie wychodzę, tylko do lekarza psychiatry, co 3 miesiące. Mam blokady w sobie i na ludzi, ale już trochę lepiej, zaczynam pisać z ludźmi, powolutku otwieram się, jest jakiś postęp,byle do przodu Miałam swoję przeżycia, ale jak piszę wyżej jest lepiej. 

Kontakt tylko z rodziną, z moimi pieskami, ale wiem, że potrzebny mi kontakt z zewnątrz, wtedy by mi było lepiej otworzyć się.

 

[avesen]

Zawsze paliłam za sobą mosty i zgodnie ze swoim pragnieniem zostałam sama, bez żadnych znajomych. Czy jest to w porządku? I tak, i nie. Nie mając znajomych, ma się więcej czasu dla siebie, ale też zamyka się na wiele, potencjalnych możliwości. Kontakt z drugim człowiekiem przede wszystkim rozwija, czy to pod względem wysławiania się, czy zachowywania się w różnych sytuacjach, dodaje pewności siebie i zapewnia nowe doświadczenia, jak również poszerza światopogląd, może też przynieść korzyści w postaci inspiracji do zrobienia czegoś lub polecenia do pracy (a jak). Miałam w życiu okres kilkuletni, w którym nie wychodziłam z domu ani z nikim nie pisałam, nie rozmawiałam, poza wymianą "cześć" z rodzicami. Nabawiłam się wtedy strasznych lęków i fobii, traktowałam człowieka jak zając lisa, zaczęłam się jąkać, co wspominam najgorzej, ogromnie trudno było mi wyjść z tego, ale małymi krokami udało się. Nie chcę nigdy więcej tak "zdziczeć". To jest proszenie się o kłopoty, szczególnie jeśli nad głową od dawna fruwają czarne chmury. Ważne, aby udzielać się gdziekolwiek, przynależeć gdziekolwiek, jak nie w rodzinie, to stworzyć nową drużynę, choćby dwuosobową, człowiek tego potrzebuje. I jak bardzo chciałabym mieszkać na odludziu, mieć całą wieś tylko dla siebie, to wiem, że z czasem coraz bardziej doskwierałby mi brak drugiej osoby w tym wszystkim.

[Perłowy]

W dniu 13.05.2025 o 20:17, avesen napisał(a):

Zawsze paliłam za sobą mosty i zgodnie ze swoim pragnieniem zostałam sama, bez żadnych znajomych. Czy jest to w porządku? I tak, i nie. Nie mając znajomych, ma się więcej czasu dla siebie, ale też zamyka się na wiele, potencjalnych możliwości. Kontakt z drugim człowiekiem przede wszystkim rozwija, czy to pod względem wysławiania się, czy zachowywania się w różnych sytuacjach, dodaje pewności siebie i zapewnia nowe doświadczenia, jak również poszerza światopogląd, może też przynieść korzyści w postaci inspiracji do zrobienia czegoś lub polecenia do pracy (a jak). Miałam w życiu okres kilkuletni, w którym nie wychodziłam z domu ani z nikim nie pisałam, nie rozmawiałam, poza wymianą "cześć" z rodzicami. Nabawiłam się wtedy strasznych lęków i fobii, traktowałam człowieka jak zając lisa, zaczęłam się jąkać, co wspominam najgorzej, ogromnie trudno było mi wyjść z tego, ale małymi krokami udało się. Nie chcę nigdy więcej tak "zdziczeć". To jest proszenie się o kłopoty, szczególnie jeśli nad głową od dawna fruwają czarne chmury. Ważne, aby udzielać się gdziekolwiek, przynależeć gdziekolwiek, jak nie w rodzinie, to stworzyć nową drużynę, choćby dwuosobową, człowiek tego potrzebuje. I jak bardzo chciałabym mieszkać na odludziu, mieć całą wieś tylko dla siebie, to wiem, że z czasem coraz bardziej doskwierałby mi brak drugiej osoby w tym wszystkim.

Bardzo dobrze napisane. Niestety czasami jest łatwiej powiedzieć niż zrobić

[Gość]

32 minuty temu, Perłowy napisał(a):

Niestety czasami jest łatwiej powiedzieć niż zrobić

Ja na to zawsze polecam pracę z ludźmi. Tak, będzie trudno na początku, ale mi właśnie praca z ludźmi w najgorszych momentach pozwalała nie zdziczeć do końca. A niestety wiem z autopsji, że im dłuższe uciekanie przed kontaktami z ludźmi tym później trudniej na nowo do nich wyjść.