Skocz do zawartości
Nerwica.com

Zainwestowalibyście w siebie?


zielona-welonka

Rekomendowane odpowiedzi

2 minuty temu, Dryagan napisał:

35 lat to żaden wiek, uczyć się można w każdym momencie. Poza tym to jakieś działanie, może pomóc w przezwyciężeniu depresji

 

No niby można, ale czy warto? Żeby to nie było jakieś tam widzi mi się.

Może pomóc depresji, bo chyba już bardziej nie pogłębi.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, zielona-welonka napisał:

Moje pytanie brzmi poszlibyście, zainwestowalibyście czas by iść na studia zaoczne po 35 roku życia?

Administracja czy prawo?

Czy to w ogóle poroniony pomysł z uwagi na kierunki, wiek lub po prostu.

W siebie zawsze warto inwestować. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Teraz, exodus! napisał:

możesz rozwinąć?!

W naukę nowych rzeczy, które nas interesują (nigdy nie wiesz co Ci się przyda w życiu), praca nad sobą (poznawanie siebie, swoich emocji itp. itd.), ogólnie takie świadome działania przez które jakość naszego życia może wzrosnąć.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Zawsze się słyszało, że warto w siebie inwestować, ale by tego nie przekombinować i jednak stwierdzić, a po co mi to było.

Ja tak pomyślałam o tej administracji czy prawie, bo to niby takie ogólnikowe co pracy w biurze, ale czy ktoś będzie wtedy się interesował by mnie po 40tce zatrudnić, a nie młodą gwardię.

 

 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jak połączysz administrację czy prawo np. z finansami, to nawet w wieku emerytalnym będzie zainteresowanie. Brakuje księgowych, to nawet na emeryturze sobie starsze panie dorabiają. Jeśli pracujesz w biurze, to takie studia niewiele Cię nauczą. Na administracji przykładowo nie ma przedmiotu z szycia akt, a wiadomo, że praca biurowa czasami na tym polega. Z kolei niektórzy po studiach prawniczych nigdy nawet w sądzie nie byli. Faktem jednak jest, że jeśli pracujesz w biurze, to z dwojga złego lepiej mieć jakieś studia niż ich nie mieć, bo jak nie pomogą, to na pewno nie zaszkodzą.

Edytowane przez Gość

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

20 godzin temu, exodus! napisał:

tak, nauczenie/poznanie własnych emocji to dość newralgiczne dane, masz rację, psychoterapia powinna pomóc, tu się z Tobą zgodzę, ale trzeba chcieć zmian, i chcieć zrozumieć problem, bo to podstawa, bez tego nawet 10 lat terapii nic nie zmieni -  w wolnym tłumaczeniu, trzeba schować swój honor i ambicję do kieszonki, bo "harpagan" nie służy terapii.

 

To prawda! Trzeba być gotowym na takie zmiany, chcieć tych zmian i być jednocześnie świadomym, że pewnych rzeczy i tak nie zmienimy, choćbyśmy nie wiem jak bardzo się starali. Każdy ma inną inteligencję emocjonalną i jej nie da rady się tak naprawdę jakoś nie wiadomo dokąd rozwijać. Z osoby pewnej siebie i dynamicznej nigdy nie zrobi się osoba spokojna i analityczna.

 

Psychoterapia bardziej by była chyba tutaj nastawiona na przystosowanie się do takiego, a nie innego wzorca rozpracowywania własnych emocji niż do zmieniania tego wzorca. Ja mam zdecydowanie wzorzec osoby neurotycznej, tłumiącej emocje, mającej spore dolegliwości psychosomatyczne. 

Edytowane przez MarekWawka01

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Inwestowanie w siebie tak, ale tylko kierunek który Cie naprawdę interesuje a wcześniej np. nie miałaś takich możliwości. 

Jeśli sama się zastanawiasz, czy to czasem nie "poroniony pomysl" to wyczuwam, że szukasz jakiegoś zajęcia na siłę. ,,A może to a może tamto, sama nie wiem, moze sie przyda a moze nie,, coś na tej zasadzie.

Ja tak odbieram Twój post.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

37 minut temu, ala1983 napisał:

Inwestowanie w siebie tak, ale tylko kierunek który Cie naprawdę interesuje a wcześniej np. nie miałaś takich możliwości. 

Jeśli sama się zastanawiasz, czy to czasem nie "poroniony pomysl" to wyczuwam, że szukasz jakiegoś zajęcia na siłę. ,,A może to a może tamto, sama nie wiem, moze sie przyda a moze nie,, coś na tej zasadzie.

Ja tak odbieram Twój post.

Ty nigdy nie miałaś zwątpienia?

 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

W przypadku mojej pasji nie, nigdy nie mialam watpliwosci. Choroba co prawda pokrzyżowała mi plany i wrocilam do tego po 6 latach, ale dopięłam swego.

Ale mam też 2 inne zawody i to bylo wlasnie na zasadzie ,,może się przyda a może nie,,. I wyszło, że nie, bo praca w tych zawodach mnie rowniez męczyła, tak samo jak ich nauka, więc do śmietnika poszlo. To znaczy, ze to nie było dla mnie a myślałam na początku, że może tak, może warto się czegoś wyuczyć dodatkowego, bo np. jest zapotrzebowanie na dany zawód i latwiej sie znajdzie prace. To był błąd,  takie myślenie.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Zdziwienie, że ktoś się waha. Tyle, że uważam, waha, bo myśli, kwestionuje co dalej.

Różni się to wyborem studiów po maturze, bo wtedy, a pójdę na to, a pójdę, bo rodzice karza itp. Mało osób, a teraz z pewnością wie, że to te studia i to chce robić czas i życie weryfikuje.

Sama mam też wykształcenie medyczne, ale musiałam iść inną drogą, a teraz po prostu chce brac sie za siebie i za parę lat po prostu żyć, cieszyć się z tego co robię.

 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

4 godziny temu, zielona-welonka napisał:

Różni się to wyborem studiów po maturze, bo wtedy, a pójdę na to, a pójdę, bo rodzice karza itp. Mało osób, a teraz z pewnością wie, że to te studia i to chce robić czas i życie weryfikuje.

Ogólnie mając 19-20 lat wybierać czym się chce człowiek zajmować przez następnych 30 - 40 lat po skończeniu studiów to największa głupota jaką ludzkość wymyśliła ;) to tak moim zdaniem. 

Inna sprawa, że zawsze się może człowiekowi odmienić. Może się wypalić w danej pracy, może go też sytuacja życiowa zmusić do zmiany zawodu, w życiu bywa różnie i to jest jak najbardziej normalne 🙂

a chwile zwątpienia są ok i są normalne. Ja też miałam okres, że uważałam, że źle wybrałam sobie zawód, że się nie nadaje, .....wstaw dowolne. MI to minęło i jestem zadowolona ze swojego wyboru, ale też bym chciała jeszcze jakieś studia sobie zrobić i to nie dla zmiany pracy (chociaż kto wie co będzie za X lat), ale żeby też się pouczyć czegoś co mnie interesuje. Może mi się to przyda w drodze zawodowej, może nie, ale mimo wszystko uważam, że i tak warto.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

W dniu 22.07.2022 o 14:40, acherontia styx napisał:

Ogólnie mając 19-20 lat wybierać czym się chce człowiek zajmować przez następnych 30 - 40 lat po skończeniu studiów to największa głupota jaką ludzkość wymyśliła ;) to tak moim zdaniem. 

 

Jest w tym pewna racja. Ja przetraciłem 5 lat na chodzenie na różne kierunki studiów, które rzucałem, bo lęki i depresja niestety tak brały górę, że po prostu nie dawałem sobie rady. No i też jakby dochodziło do mnie w trakcie studiów, że to jednak nie ta droga. Jednak wierzcie mi, że znacznie lepiej jest coś rzucić niż się z tym męczyć. Niektórzy nawet jak już wybiorą jakiś tam kierunek, to mówią "pouczę się te 3-4 lata i mam wyrąbane...". Też dużo zależy od tego jak to wszystko widzą rodzice, no bo w końcu oni też w tym uczestniczą, pomagając nam się utrzymać choćby finansowo w trakcie studiów. Znam jednak sporo "wiecznych" studentów, którzy pokończyli 2-3 kierunki i mimo to mając 30 parę lat dalej chcą się uczyć. Znam gościa co ukończył 3 kierunki humanistyczne - dziennikarstwo, muzykologię i historię, a teraz jest w policealnej szkole farmaceutycznej, gdzie się morduje z chemią i mu się to podoba widocznie. Niezłe combo przyznam, nigdy takiego nie widziałem jeszcze. No więc cóż, każdy ma inne chęci, inne możliwości itd. 

 

Myślę, że do podejmowania takich poważnych decyzji trzeba być przede wszystkim ustabilizowanym psychicznie. Bez tego ciężko jest podejmować racjonalne decyzje. Ja teraz mając 24 lata podjąłem najrozsądniejszą decyzję co do wyboru kierunku studiów, przemyślałem wszystkie "za i przeciw" i przewertowałem programy studiów kierunków mnie interesujących. Pierwotnie wahałem się między 3-4 kierunkami, ale musiałem wybrać jeden i wybrałem. Wszystkie z tych kierunków dotyczyły medycyny. 

Edytowane przez MarekWawka01

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

W dniu 13.07.2022 o 21:36, zielona-welonka napisał:

Moje pytanie brzmi poszlibyście, zainwestowalibyście czas by iść na studia zaoczne po 35 roku życia?

Administracja czy prawo?

Tak:-) Warto wykorzystać to jak najlepiej:-)

Powodzenia i miłego dnia:-)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

W dniu 29.07.2022 o 16:08, Pawel.770 napisał:

Mam 33 lata i ide teraz tak jakby na dwa kierunki studiow... uwazam ze studiowanie to nie tylko inwestycja w siebie ale tez swietna zabawa i poznawanie nowych ludzi a to tez potrafii czlowieka rozwinac ;)

O to wielki podziw.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×