Skocz do zawartości
Nerwica.com

Toksyczne związki !!!! (związki które was wykańczają)


Rekomendowane odpowiedzi

mi właśnie chodziło o ciebie-że to TY jej nie akceptujesz-jej i jej wyborów. z tego co piszesz wynika,że chcesz ją trochę zmienić,podporządkować swojemu wyobrażeniu o niej. to niedobrze. ciekawe jest to co piszesz-bo ty w pełni zdajesz sobie sprawę z tego co jest twoim problemem. więc dlaczego nad sobą nie pracujesz. pomyśl dobrze o swojej dziewczynie. czy ona rzeczywiście cie atakuje? czy ona chce ci zaszkodzić,zranić itd??? myślę,że nie. mój mąż też kiedyś oskarżał mnie o to,że go atakuję a to była bzdura. najczęściej chciałam z nim rozmawiać,żeby dojść do porozumienia a on już to odbierał jako atak. to było chore. wykończył mnie tym. rozeszliśmy się na jakiś czas. od roku na nowo jesteśmy razem i teraz już mi tego nie zarzuca. ale skorzystał z pomocy psychologa-właściwierazem byliśmy na terapii małżeńskiej i bardzo nam to pomogło. czytaliśmy też razem książki,które pomagały nam się do siebie zbliżyć.

pracuj nad sobą kochany.powodzenia

 

To się wczesniej nie zrozumielismy ...

Ale faktycznie masz racje, problem tkwi we mnie ....

i bede nad tym pracowal, obecnie pracuje nad odzyskaniem jej, i wszystko jest na dobrej drodze, powiedzialem sobie ze do 3 razy sztuka, jesli po raz kolejny ja skrzywdze, sam odejde ze schylona glowa ... tymbardziej, iz ona niczemu nie jest winna, ze we mnie tkwi taki problem ..

 

Z jednej strony czuje, ze jestem wstanie to kontrolowac, a z drugiej sie boje ...

Boje sie tego, ze znow bedzie czula sie osaczona, ze bede chcial spedzac z nia kazda chwile, czy tez rozmawiac czy sms'owac ...

 

Tylko momentami tak sie zastanawiam, ze gdy sie poznalismy, od samego poczatku tak wlasnie bylo, widywalismy sie codziennie, rozmawialismy przez telefon godzinami, i jakos jej to nie przeszakadzalo, jakos wtedy nie czula sie osaczona ...

NIe moge troche tego pojac ...

Moze ja po prostu za bardzo sie angazuje, i przez to wszystko psuje ...

 

Przykladow moglbym mnozyc, i poddac Waszej ocenie ...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

wiesz co? w związkach zazwyczaj jest tak,że młodzi najpierw lgną do siebie i pragną spędzać ze sobą każdą chwilę ale z czasem potrzebują trochę więcej luzu i więcej kontaktów z innymi ludżmi. wszyscy potrzebujemy pewnej miary swobody. kwestią jest tylko ZAUFANIE. ja np. kocham mojego męża i ufam mu,że on mnie kocha i jeśli on ma ochotę spotkać się z kumplami na piwie to mu na to pozwalam bo to przecież nie znaczy,że już mnie nie kocha albo że ich kocha bardziej. i to działa tak samo w drugą stronę-jeśli ja mam ochotę spotkać sie z koleżankami i zostać u nich na noc to mój luby w pełni to akceptuje. bo mi UFA I W PEŁNI WIERZY,ŻE GO KOCHAM,nawet jęsli mam ochotę spędzić czas bez niego i świetnie się bawić.ILE MASZ LAT?

PO PROSTU KOCHAJ TĄ DZIEWCZYNĘ I ZAUFAJ JEJ. UWIERZ W TO ,ŻE CZEGOKOLWIEK NIE ROBI TO I TAK CIĘ KOCHA I NIC TEGO NIE ZMIENI.

Prawda jest taka,że jeśli przestanie cie kochać to i tak nic na to nie poradzisz,więc nie bój się na zapas. KOCHAJ JĄ TAKĄ JAKA JEST.

 

[Dodane po edycji:]

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Powiem Wam ze i ja bylam w tosksycznym zwiazku, facet mnie tylko wykorzystywal, a nie docenial, zawsze mu nic nie pasowalo, ani moj makijaz, lekki, ani moje ubrania, ani nic, jedzenie tez mu nie pasowalo ktore robilam. Jednak ja zerwalam ale to boli, bo jednak sie przywaizalam do tego czlowieka i jestem ogolnie dobra osoba mimo ze on mnie skrzywdzil to ja czulam sie tak jakbym go krzywdzila zrywajac z nim, teraz sie lecze z tej nieszczesliwej milosci ale to trwa i sa we mnie rany ktore czekaja by sie zabliznic.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Powiem Wam ze i ja bylam w tosksycznym zwiazku, facet mnie tylko wykorzystywal, a nie docenial, zawsze mu nic nie pasowalo, ani moj makijaz, lekki, ani moje ubrania, ani nic, jedzenie tez mu nie pasowalo ktore robilam. Jednak ja zerwalam ale to boli, bo jednak sie przywaizalam do tego czlowieka i jestem ogolnie dobra osoba mimo ze on mnie skrzywdzil to ja czulam sie tak jakbym go krzywdzila zrywajac z nim, teraz sie lecze z tej nieszczesliwej milosci ale to trwa i sa we mnie rany ktore czekaja by sie zabliznic.

 

 

Jakbym czytala o sobie- z tym wyjatkiem ze to n mnie zostawil!!

I strasznie boli. STrasznie. Prawie od 2 lat!

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

moze to nie jest toksyczny zwiazek

ale zaczelam byc z kim kto nie jest w moim typie zuplenie

nie wiem czego

desperacja,zauroczenie ,jakas chemia byla napewno... bo cos mnie ciagnelo do niego,ten dotyk ...

jest mi z nim dobrze ale od samego poczatku mam wrazenie ze nie pasujemy do siebie i boje sie isc w to dalej by jego potem nie zranic zrywajac

sama nie wiem co robic ,dobrze mi ,bliskoc mam ale cholera to nie moj typ :( jestesmy ze soba niecale 2 miechy

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

strasznie to dziwne co piszesz. nie jest w twoim typie-co to właściwie znaczy??? nie rozumiem tego. jesteś z nim i dobrze ci dzięki jego bliskości-czyli coś cię do niego ciągnie. przemyśl czy możesz go pokochać.przemyśl za co mogłabyś go cenić,szanować... ja nie rozumiem tego kompletnie,że nie jest w twoim typie.czy to znaczy ,,zenie podoba ci się fizycznie? ale masz z nim bliskość-czyli nie jest odpychający.coś cię w nim ujęło skoro jesteś z nim 2 miesiące... może spróbuj się na tym skupić i poddać miłości...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

moze to nie jest toksyczny zwiazek

ale zaczelam byc z kim kto nie jest w moim typie zuplenie

nie wiem czego

desperacja,zauroczenie ,jakas chemia byla napewno... bo cos mnie ciagnelo do niego,ten dotyk ...

jest mi z nim dobrze ale od samego poczatku mam wrazenie ze nie pasujemy do siebie i boje sie isc w to dalej by jego potem nie zranic zrywajac

sama nie wiem co robic ,dobrze mi ,bliskoc mam ale cholera to nie moj typ :( jestesmy ze soba niecale 2 miechy

idź w to dalej. Zranisz, to zranisz. Do przeżycia. Rzadko się os razu wie że to TEN. Chociaż po 2 miesiącach zwykle ma się jakąś koncepcję. Cyba że się rzadko widujecie 8)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

cóż za brutalne podejście. czy ty czarna zebro-chciałabyś,żeby ktoś tak bawił się tobą i mówił-a tam,zranię czarną zebrę,to zranię-co mi tam... to okrutne.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Zgadzam sie z zebra i betty warto ryzykowac Ja rowniez weszlam w zwiazek z facetem nie w moim typie bo tak jak pisze jaa "cyt. bo cos mnie ciagnelo do niego,ten dotyk ..." poprostu potrzeba bliskosci. Dzis jestem z nim 17lat po slubie i mam w nim przyjaciela Jest roznie jak w kazdym zwiazku Niedawno spakowal sie i wyprowadzil ale wrocil po tygodniu bo nie potrafimy zyc bez siebie. Ja nie dostrzegam jego wyciagnietej reki on nie umie mnie czasem sluchac. Teraz na sesji moj terapeuta zwrocil moja uwage ze on jednak mnie slucha a ja musze sie nauczyc rozmawiac. Czasem mam go dosc ale nie zaluje swego ryzyka bo nie wyobrazam sobie zycia bez niego.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Nocka i betty-boo-zajrzyjcie na mój post z 16tej strony. ja też wcale nie zniechęcam do spróbowania. chodziło mi tylko o to ranienie. zabrzmiało to tak jakby ten facet zupełnie się nie liczył.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

ja nie chce go ranic ani siebie i napewno nie bawie sie nim

jestem z nim bo mi dobrze ale nie jest to moj ideal w sensie fizycznym-niestety

niby mowi sie wyglad to nie wszystko wazny charakter i zaczelam z nim byc ze wzgledu na jego wnetrze ale coraz bardziej czuje ze to za malo dla mnie

odpowiada mi w 50% i stad zastanwiam sie czy to ma sens i co robic dalej

 

nie mam doswiadczenia w zwiazkach bo w zadnym nie bylam dotad dluzej niz 2 miesiace

 

tak ma cos w sobie co mnie pociaga z pewnoscia ale to nie to:(

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

jaaa być może to 'coś' to poczucie bezpieczeństwa? zrozumienie? nie fiem - coś, co daje Ci szczęście? Fakt, że bez chemii jest trudno - i chyba trochę niebezpiecznie, bo jeśli za 10 lat np. spotkam kogoś kto będzie dla mnie fizycznie atrakcyjny, to czy nie zrobię czegoś głupiego? a on? mężczyźni przywiązują większą wagę do sexu - dla nich to poniekąd oznaka miłości - nic złego, ale jeśli ja nie będę mu dawała zadowolenia to czy jeśli spotka kiedyś kogoś to czy się powstrzyma? a jeśli nie - to czy będę miała prawo być na niego zła... ehhh.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

chemia chyba jest ,sex mialam z nim wkoncu moj 1 w zyciu;) jest dla mnie jego cialo atrakcyjne,jego zapach itd

ale nie podoba mi sie wizualnie- jest niski jak na faceta ,malo wysportowany i nie ta buska :roll: - jakkolwiek to glupio i zle brzmi...

 

tak bezpiecznestwo ,cieplo mi daje i zrozumienie;)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

No i wcale nie musi być urodziwy. Gdy kogoś kochasz ,staje się dla Ciebie piękny. Wiem, bo przez kilka lat była z facetem, którego chyba nie można było nazwać przystojniakiem. Z drugiej strony, spotkałam w życiu kilku facetów, którzy wydawali mi się przystojni, dopóki bliżej ich nie poznałam - paskudny charakter i zadufanie w sobie potrafi sprawić, że obiektywnie ładna twarz przestaje taka być.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

no obawiam sie wlasnie ze to 2...- ale daje sobie czasu jeszcze zeby dojsc do tego o co mi serio chodzi a noz moze przestane przejmowac sie wygladem...

a jak dalej bede miec te mysli w glowie to bede musiala z nim pogadac niestety i sie rozstac

 

dzieki za wysluchanie moich żali i rady;)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

ja nie miałam wątpliwości. zakochałam się i byłam pewna,że chcę spędzić resztę życia właśnie z tym mężczyzną. skoczyłabym za nim w ogień.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Witam!

Jestem tutaj pierwszy raz i widzę, że wszystkie problemy i mnie dotyczą, przynajmniej problem toksycznego związku. Na dodatek jeszcze mam depresję, przynajmniej wyszło tak ze skali BECKA, a w połączeniu z toksycznym małżeństwem to jest chyba bardzo wyniszczająca sytuacja. Czy ja się męczę? Nie wiem czy tak można napisać, ale bardzo, bardzo źle się czuję w tym co jest w moim małżeństwie. Nasz staż jest bardzo krótki (5 lat), ale oboje jesteśmy po przejściach. Kazde z nas było juz w innym małżeństwie. Nigdy mnie nie interesowało co było przyczyną rozapdu małżeństwa mojej żony, ale ona odwrotnie. Chciała wiedzieć o mnie wszystko. Na początku było wspaniale. ROzumieliśmy się we wszystkim, mieliśmy identyczne zdanie na temat wychowywania dzieci (nie mamy naszego dziecka, jedynie jej z poprzedniego małżeństwa), ale później wszystko zaczęło się psuć. Może wina lezy w dużej mierze po mojej stronie, bo nie mówiłem jej całej prawdy o tym co robiłem, czasem ją okłamywałem ale wszystko ze strachu przed jej reakcjami. Uważam, że mnie całkowicie zdominowała. Zerwałem kontakt z moimi znajomymi. Cały czas byłem i jestem pod kontrolą co robię, gdzie jestem. Ciągle pioszemy do siebie sms'y, dzwonimy do siebie. Jak nie napiszę w ciągu 5 minut sms'a to zaraz są podejrzenia, że cokolwiek robię, że spotykam się z jakimiś kobietami w mojej pracy. A przez wszystkie wydarzenia jakie były kobiety przestały mnie zupełnie interesować. Nie uczestniczę w życiu mojej firmy. Jestem w jakiś sposób odludkiem. Słyszę bez przerwy, że nic nie robię, ze nie spełniam jej oczekiwań, że jestem słabym mężczyzną, a ona nie chce być z kimś takim. Ale nie chce mnie z drugiej strony wysłychać, jak chcę wytłumaczyć na czym polega depresja, że potrzebuję się iść leczyć. A jak bym poszedł to już usłyszałem, że wtedy koniec z nami bo nie mam prawa nikomu opowiadać o sprawach jaie są w domu. Nie wiem, ja się jej chyba po prostu boję, zostałem przez nią zdominowany, przez jej zachowanie, oczekiwania, przez to czego chce ode mnie. Nie mam zupełnie swojego zycia, moje zainteresowania zeszły na dalszy plan. Przestały istnieć. Czasem wydaje mi się, że jestem tylko do pracy, do tego by sprzątać w domu. Jak jest rozmowa o tym jak się czujemy to tylko słyszę, że jej jest źle, ale nikt nie chce wysłuchać tego, że mnie też może być źle. A jak coś powiem to znów kłotnie i kłotnie. Coraz częstsze i z coraz bardziej błahych powodów. Juz nie wiem po czyjej stronie jest wina tego wszystkiego. A na dodatek ta moja depresja, która z dnia nadzień się pogłębia...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

UMUM - A czemu Ty nie interesowałeś się tym jak skończył się jej poprzedni związek? Może tamten partner ją zdradzał i dlatego ona Cię tak sprawdza, bo ma złe doświadczenia. Jeśli to był trudny i stresujący związek ona może złe emocje z poprzedniego do obecnego związku wnosić. Może ona też ma depresję? Spróbuj z nią porozmawiać, spytaj czemu się tak zachowuje, powiedz że Ci niektóre jej zachowania przeszkadzają.

 

[Dodane po edycji:]

 

ona mówi że jest jej źle i Ty mówisz że jest Ci źle ale nie potraficie dojść do tego czemu tak jest? Ona ma oczekiwania wobec Ciebie, pewnie niektóre całkiem nieralne ale tak może być po nieudanym związku, ona może do końca sama nie wiedzieć czego oczekuje, bo może sama cierpi tak jak Ty i już nie wie...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

No właśnie nie da się porozmawiać o tych sprawach. Oboje cierpimy i uważam, że moja żona też ma depresję, ale nie pójdzie do lekarza, bo jak sama stwierdziła nie będzie się nikomu zwierzać ze swojego życia i tego samego oczekuje ode mnie. Była raz u lekarza psychiatry, ale tylko raz i powiedziała, że nie będzie do kogoś takiego chodzić.

A co do braku zainteresowania dlaczego i w jaki sposób poprzedni związek się skończył to wychodzę z założenia, że to sa ich sprawy, to jest/było ich życie i nie powinno mnie to interesować. Tak samo jest ze mną. Skoro oboje uważaliśmy, że jesteśmy sobie przeznaczeni, że jesteśmy stworzeni dla siebie, to powinno się odciąć zupełnie od przeszłości, wyciagnąć jedynie wnioski z tego co było złe i nie powtarzać tego i budować przyszłość na dobrych korzeniach. Poza tym wydaje mi się, że każdy z nas ma prawo do swojego życia na zasadzie jakiś swoich "sekretów", rzeczy jakie się ma tylko dla siebie i nie wszystko trzeba zaraz mówić partnerowi. Czasem wydaje mi się, że nie jest to nawet wskazane. Różne myśli chodzą człowiekowi po głowie i nie o wszystkich zaraz trzeba mówić i dzielić się wszystkimi myślami. Może od tego być przyjaciel, osoba nie związana emocjonalenie z nami, a nie mąż/żona. Poza tym uważam, że każdy powinien mieć ta odrobinę wolności na swoje zainteresowania. Spotykamy sie z różnymi ludźmi, ale czy to od razu ma oznaczać to, że chce się kogoś zdradzić, skrzywdzić czy cos takiego. Przecież życie nie składa sie tylko na zdradach i szukaniu nowych obiektów zainteresowań...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×