Samotność przez chorobę

[Dziewczyna22]

Witam
Jestem 20-letnią dziewczyną z problemem, który się z dnia na dzień pogłębia. W wieku 11 lat zachorowałam na dość nietypową odmianę epilepsji. Moje "napady" za każdym razem wyglądają inaczej i pojawiają się w różnych momentach. Zazwyczaj jest to 1 tydzień w miesiącu i potem spokój - jak miesiączka. Było również sporo sytuacji, gdy okres bez napadowy trwał 2-4 miesiące i potem 2 tygodnie ataków i znów spokój. Lekarze załamują ręce, bo żadne leki nie działają, EEG jest w normie, a przy standardowej epilepsji powinno być lekko zaburzone. Póki co za diagnozę mam "padaczkę lekooporną". Już się jakoś (z trudem) przyzwyczaiłam do tej utrudniającej codzienność choroby, jednak od jakiegoś czasu dokucza mi inna kwestia z tym związana. Czuję się strasznie samotna. Mam chłopaka, a nawet już narzeczonego, ale oprócz niego totalnie nikogo - żadnych znajomych, przyjaciół, kogokolwiek z kim w wolnym czasie mogłabym gdzieś wyjść czy po prostu porozmawiać. Wielokrotnie nawiązywałam jakieś nowe znajomości, tylko gdy te osoby dowiadywały się o mojej chorobie i o samym fakcie, że cierpię na chorobę przewlekłą - zrywały kontakt. Nie raz słyszałam przykre słowa na temat mojego przypadku. Nie wiem jak to zmienić skoro w otoczeniu innych ludzi jestem od razu odrzucana... . Nie daleko mi z tego powodu do depresji. Macie jakieś rady? 

PS: dodam, że moja obecna lekarka zaproponowała jeszcze leczenie operacyjne, żeby wyciąć to "ognisko zapalne" , które powoduje napady, ale to najwcześniej za 2 lata. Ja do tego czasu bez jakiegokolwiek towarzystwa całkowicie się załamię... :(

[acherontia styx]

@Dziewczyna22 mam wrażenie, że trafiasz w albo wyjątkowo podłe towarzystwo za każdym razem, albo po prostu niedoedukowane. Epilepsja dzisiaj już nie jest jakąś specjalnie stygmatyzowaną chorobą, albo ja żyje w bajce 

 

1 godzinę temu, Dziewczyna22 napisał:

Wielokrotnie nawiązywałam jakieś nowe znajomości, tylko gdy te osoby dowiadywały się o mojej chorobie i o samym fakcie, że cierpię na chorobę przewlekłą - zrywały kontakt.

Czy kiedykolwiek zapytałaś którąś z osób, które się od Ciebie odsunęły dlaczego to robią? Ja wiem, że na siłę nikogo do znajomości nie zmusimy, ale często uciekamy od rzeczy, których się boimy, nie znamy. Może to wynika po prostu z lęku, tego, że nie będą wiedziały co zrobić, jak się zachować w momencie gdy zdarzy się atak..

I pytanie z innej bajki, masz jakieś zainteresowania, pasje? Często ludzi właśnie łączą wspólne pasje, zainteresowania, może tam warto poszukać nowych znajomości?