Skocz do zawartości
Nerwica.com

Witam wszystkich serdecznie!


Andrzej_1988

Rekomendowane odpowiedzi

6 minut temu, anonimowa_2001 napisał:

Warto dalej szukać dobrego specjalisty. Niestety nie tak łatwo o to i potrzeba trochę czasu oraz cierpliwości. No i podstawa to chcieć i uwierzyć w moc terapii. Co nie zawsze okazuje się  być oczywiste, ale mimo to warto szukać osoby, do której może jednak się przekonamy. Fajnie, że żona daje ci wsparcie w tym aspekcie. Też mam myśli o tym jak inni mnie oceniają. Ja się wręcz boję negatywnych opinii, a jak już ktoś coś powie nieświadomie co mnie urazi to bardzo to przeżywam. Uczę się tego, aby tak nie było, ale to nie jest łatwe. Ojej, to zdanie pod koniec często powtarzam ostatnio o sobie. Szczególnie to, że czas ucieka mi przez palce oraz brak siły. Nie mam do niczego głowy. Zgadzam się, to mega męczące, przez co też czuję się słabo fizycznie. Do wszystkiego muszę się zmuszać. Różnica między tym jak było kiedyś, a jak jest teraz jest taka, że kiedyś nie miałam ochoty nic robić, nie chciałam, a teraz chciałabym mieć siłę na wiele rzeczy. 

Jak sobie na codzień radzisz?  Czym się zajmujesz? Rodzina wie o Twoich problemach?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

11 minut temu, Andrzej_1988 napisał:

Jak sobie na codzień radzisz?  Czym się zajmujesz? Rodzina wie o Twoich problemach?

Na pewno sobie radzę lepiej niż 3 lata temu, kiedy byłam w najgorszym stanie. Paradoksalnie po odstawieniu leków, no i zmianie szkoły zaczęłam powoli się podnosić i mieć więcej chęci na różne rzeczy i przestałam się tak izolować od rodziny. Na co dzień zajmuje się szkołą, w wakacje pracowałam, by udowodnić sobie i innym, że nie jestem taka beznadziejna i zarobić na prawo jazdy. Bywało tam różnie. Ludzi się bałam, ale starałam się być normalna, rozmawiać na luzie. Czasem miałam takie mini ataki paniki. Tak mi się przynajmniej wydaje, że to było to. Co do szkoły to bardzo mnie męczyło przesiadywanie w niej. Wysysało to ze mnie całą energię. Często opuszczałam lekcje, ale w większości się zmuszałam, by rodzina nie miała pretensji. Dla nich jak chodzę do szkoły to oznacza, ze wszystko jest w jak najlepszym porządku. Przeszłam czas kiedy wiedzieli, że jest źle i to był dramat. Ja nie umiałam się w tym odnaleźć, oni też. Mama płakała po kątach, a ja się tylko obwiniałam. Nie chcę tego nigdy więcej. Więc pod względem szkoły wirus jest dla mnie wybawieniem. Ale za to wróciły ogromne lęki w nocy. Teraz myślę o skorzystaniu z pomocy, ale nie chcę, by rodzina o tym wiedziała. Ogólnie teraz do lekcji się zmuszam i robię tylko to co naprawdę muszę. Nie mam zupełnie głowy do lekcji, a kiedyś byłam bardzo ambitna i nauka przychodziła mi łatwo. Miałam świtne oceny.

Edytowane przez anonimowa_2001

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

9 minut temu, anonimowa_2001 napisał:

Na pewno sobie radzę lepiej niż 3 lata temu, kiedy byłam w najgorszym stanie. Paradoksalnie po odstawieniu leków, no i zmianie szkoły zaczęłam powoli się podnosić i mieć więcej chęci na różne rzeczy i przestałam się tak izolować od rodziny. Na co dzień zajmuje się szkołą, w wakacje pracowałam, by udowodnić sobie i innym, że nie jestem taka beznadziejna i zarobić na prawo jazdy. Bywało tam różnie. Ludzi się bałam, ale starałam się być normalna, rozmawiać na luzie. Czasem miałam takie mini ataki paniki. Tak mi się przynajmniej wydaje, że to było to. Co do szkoły to bardzo mnie męczyło przesiadywanie w niej. Wysysało to ze mnie całą energię. Często opuszczałam lekcje, ale w większości się zmuszałam, by rodzina nie miała pretensji. Dla nich jak chodzę do szkoły to oznacza, ze wszystko jest w jak najlepszym porządku. Przeszłam czas kiedy wiedzieli, że jest źle i to był dramat. Ja nie umiałam się w tym odnaleźć, oni też. Mama płakała po kątach, a ja się tylko obwiniałam. Nie chcę tego nigdy więcej. Więc pod względem szkoły wirus jest dla mnie wybawieniem. Ale za to wróciły ogromne lęki w nocy. Teraz myślę o skorzystaniu z pomocy, ale nie chcę, by rodzina o tym wiedziała. Ogólnie teraz do lekcji się zmuszam i robię tylko to co naprawdę muszę. Nie mam zupełnie głowy do lekcji, a kiedyś byłam bardzo ambitna i nauka przychodziła mi łatwo. Miałam świtne oceny.

A jak dałaś radę robić prawo jazdy w tym stanie? Ja jestem w trakcie teraz i strasznie koncentracji brakuje szczególnie.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

9 minut temu, Andrzej_1988 napisał:

A jak dałaś radę robić prawo jazdy w tym stanie? Ja jestem w trakcie teraz i strasznie koncentracji brakuje szczególnie.

Właśnie wbrew pozorom nie było źle. Na lekcjach ciężko mi się skoncentrować, a na jeździe dawałam radę. Sama byłam tym zdziwiona i nie wiem z czego to wynika. Może z samozaparcia, które miałam duże na tą kwestię. Chciałam to mieć już za sobą. Polubiłam jazdę bardzo, nie myślałam wtedy o dobijających mnie rzeczach. Mimo strachu przed oceną starałam się  na spokojnie podejść do instruktora. I nawet mi wyszło. Jest taką osobą, przy której czułam się dość komfortowo. Może wynika to z tego, że wmówiłam sobie w głowie, że jestem dla niego tylko kolejną kursantką i szybko o mnie zapomni oraz że nawet jak popełnię jakiś błąd to to się zdarza każdemu. To przełom w mojej głowie, bo wcześniej bałam się każdego drobiazgowego błędu. No ale i tak jak zrobiłam jakąś głupotę to o tym spory czas myślałam. Ogólnie zauważyłam, że łatwiej mi rozmawiać z obcymi ludźmi, niż z tymi, których już znam latami i to jest dziwne. Współczuję, że u ciebie nie wygląda to za ciekawie. O czymś myślisz wtedy co cię odciąga od skupienia się?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

2 godziny temu, anonimowa_2001 napisał:

Właśnie wbrew pozorom nie było źle. Na lekcjach ciężko mi się skoncentrować, a na jeździe dawałam radę. Sama byłam tym zdziwiona i nie wiem z czego to wynika. Może z samozaparcia, które miałam duże na tą kwestię. Chciałam to mieć już za sobą. Polubiłam jazdę bardzo, nie myślałam wtedy o dobijających mnie rzeczach. Mimo strachu przed oceną starałam się  na spokojnie podejść do instruktora. I nawet mi wyszło. Jest taką osobą, przy której czułam się dość komfortowo. Może wynika to z tego, że wmówiłam sobie w głowie, że jestem dla niego tylko kolejną kursantką i szybko o mnie zapomni oraz że nawet jak popełnię jakiś błąd to to się zdarza każdemu. To przełom w mojej głowie, bo wcześniej bałam się każdego drobiazgowego błędu. No ale i tak jak zrobiłam jakąś głupotę to o tym spory czas myślałam. Ogólnie zauważyłam, że łatwiej mi rozmawiać z obcymi ludźmi, niż z tymi, których już znam latami i to jest dziwne. Współczuję, że u ciebie nie wygląda to za ciekawie. O czymś myślisz wtedy co cię odciąga od skupienia się?

Ciężko mi powiedzieć. Mam taką jakby mgle mózgową chyba od tej nerwicy. Czytałem o tym objawie. Może ktoś mi coś mówić a ja po chwili nie pamiętam. To jest męczące.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

2 minuty temu, Andrzej_1988 napisał:

Ciężko mi powiedzieć. Mam taką jakby mgle mózgową chyba od tej nerwicy. Czytałem o tym objawie. Może ktoś mi coś mówić a ja po chwili nie pamiętam. To jest męczące.

Oj. Ja miałam coś takiego w poprzedniej szkole. Kompletnie nie kontaktowałam, nie mogłam się na niczym skupić. Nie radziłam sobie z tym. To jest straszne. A masz to cały czas, czy tylko na jazdach lub innych konkretnych sytuacjach?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

13 minut temu, anonimowa_2001 napisał:

Oj. Ja miałam coś takiego w poprzedniej szkole. Kompletnie nie kontaktowałam, nie mogłam się na niczym skupić. Nie radziłam sobie z tym. To jest straszne. A masz to cały czas, czy tylko na jazdach lub innych konkretnych sytuacjach?

Jakoś o tym nie myślałem ale wydaje mi się, że w sytuacjach dla Mnie mniej komfortowych bardziej to się nasila a dodatkowo ciągle chce mi się spać tzn ziewam ale jak rano wstaje to i tak czuję się zmęczony jak bym dopiero pracę skończył. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, Andrzej_1988 napisał:

Jakoś o tym nie myślałem ale wydaje mi się, że w sytuacjach dla Mnie mniej komfortowych bardziej to się nasila a dodatkowo ciągle chce mi się spać tzn ziewam ale jak rano wstaje to i tak czuję się zmęczony jak bym dopiero pracę skończył. 

Mam identycznie. Do tego takie dziwne uczucie w głowie, ciężkie oczy itd. Może jakbyś bardziej poeksperymentował z lekami to byłoby lepiej. Robiłeś badani, by wykluczyć fizyczne przyczyny?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

24 minuty temu, anonimowa_2001 napisał:

Mam identycznie. Do tego takie dziwne uczucie w głowie, ciężkie oczy itd. Może jakbyś bardziej poeksperymentował z lekami to byłoby lepiej. Robiłeś badani, by wykluczyć fizyczne przyczyny?

Badań różnych to robiłem całą masę i oczywiście człowiek źle się czuje a żaden lekarz nie jest w stanie pomóc. A to zapewne somatyczne objawy nerwicy. Choć stres jest podobno dużo gorszy od wieku chorób. A Ty robiłaś takie badania?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

14 minut temu, Andrzej_1988 napisał:

Badań różnych to robiłem całą masę i oczywiście człowiek źle się czuje a żaden lekarz nie jest w stanie pomóc. A to zapewne somatyczne objawy nerwicy. Choć stres jest podobno dużo gorszy od wieku chorób. A Ty robiłaś takie badania?

Fakt, to zapewne nerwica. Ona może kryć się pod przeróżnymi objawami. Ja nie robiłam za wiele badań. Jedynie co to ostatnio pierwszy raz od jakichś 6 lat podstawowe, czyli krew, mocz i na tarczycę. Wyszło, że mam niedoczynność tarczycy, co może wyjaśniać tą senność. Miałam mieć wizytę u endokrynologa, jednak przez wirusa wszystko się odwlecze. Więc już ciężko mi stwierdzić jakie objawy są z jakiego powodu. Ostatnio do tych lęków nocnych, które mi wróciły doszedł ucisk w sercu, czasem kłucie, wyższy puls, rano drżenie rąk. Boję się, że to początek nerwicy i będę mieć coraz więcej objawów fizycznych. Psychiatra mi stwierdził 3 lata temu nerwicę społeczną.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

4 minuty temu, anonimowa_2001 napisał:

Fakt, to zapewne nerwica. Ona może kryć się pod przeróżnymi objawami. Ja nie robiłam za wiele badań. Jedynie co to ostatnio pierwszy raz od jakichś 6 lat podstawowe, czyli krew, mocz i na tarczycę. Wyszło, że mam niedoczynność tarczycy, co może wyjaśniać tą senność. Miałam mieć wizytę u endokrynologa, jednak przez wirusa wszystko się odwlecze. Więc już ciężko mi stwierdzić jakie objawy są z jakiego powodu. Ostatnio do tych lęków nocnych, które mi wróciły doszedł ucisk w sercu, czasem kłucie, wyższy puls, rano drżenie rąk. Boję się, że to początek nerwicy i będę mieć coraz więcej objawów fizycznych. Psychiatra mi stwierdził 3 lata temu nerwicę społeczną.

Ja także jestem pod kontrolą endokrynologa. Póki co jest ok ale w przyszłości mogę mieć Hashimoto. Miałem nawet badania na RZS i markery nowotworowe. Człowiek czepia się i wymyślą wszystko żeby znaleźć przyczynę dolegliwości. Z reguły przesadnie.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

2 minuty temu, Andrzej_1988 napisał:

Ja także jestem pod kontrolą endokrynologa. Póki co jest ok ale w przyszłości mogę mieć Hashimoto. Miałem nawet badania na RZS i markery nowotworowe. Człowiek czepia się i wymyślą wszystko żeby znaleźć przyczynę dolegliwości. Z reguły przesadnie.

Ja to się cieszę, że nigdy nie byłam hipochondryczką. Jednak chciałoby się wiedzieć skąd to wszystko się bierze. Jestem ciekawa co będzie dalej z tą moją tarczyca. Pewnie jeszcze trochę sobie poczekam. Słyszałam o Hashimoto. Obyś jednak jej nie miał. Hmm dość skomplikowane to wszystko.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Godzinę temu, anonimowa_2001 napisał:

Ja to się cieszę, że nigdy nie byłam hipochondryczką. Jednak chciałoby się wiedzieć skąd to wszystko się bierze. Jestem ciekawa co będzie dalej z tą moją tarczyca. Pewnie jeszcze trochę sobie poczekam. Słyszałam o Hashimoto. Obyś jednak jej nie miał. Hmm dość skomplikowane to wszystko.

Jedyne czego bym chciał to czuć się dobrze, cieszyć się życiem i nie przejmować opiniami innych a reszta wtedy przyszła by sama. Człowiek coś sobie głupio w głowie zakoduje i przejmuje się banałami. Życie krótkie na takie głupoty.

1 godzinę temu, anonimowa_2001 napisał:

Fakt, to zapewne nerwica. Ona może kryć się pod przeróżnymi objawami. Ja nie robiłam za wiele badań. Jedynie co to ostatnio pierwszy raz od jakichś 6 lat podstawowe, czyli krew, mocz i na tarczycę. Wyszło, że mam niedoczynność tarczycy, co może wyjaśniać tą senność. Miałam mieć wizytę u endokrynologa, jednak przez wirusa wszystko się odwlecze. Więc już ciężko mi stwierdzić jakie objawy są z jakiego powodu. Ostatnio do tych lęków nocnych, które mi wróciły doszedł ucisk w sercu, czasem kłucie, wyższy puls, rano drżenie rąk. Boję się, że to początek nerwicy i będę mieć coraz więcej objawów fizycznych. Psychiatra mi stwierdził 3 lata temu nerwicę społeczną.

Ja także jestem pod kontrolą endokrynologa. Póki co jest ok ale w przyszłości mogę mieć Hashimoto. Miałem nawet badania na RZS i markery nowotworowe. Człowiek czepia się i wymyślą wszystko żeby znaleźć przyczynę dolegliwości. Z reguły przesadnie.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

2 godziny temu, Andrzej_1988 napisał:

Jedyne czego bym chciał to czuć się dobrze, cieszyć się życiem i nie przejmować opiniami innych a reszta wtedy przyszła by sama. Człowiek coś sobie głupio w głowie zakoduje i przejmuje się banałami. Życie krótkie na takie głupoty.

Niestety życie jest takie, że zawsze znajdzie się coś nie tak. Myśli się, że jak się będzie miało to czy tamto to będzie się szczęśliwym. Później się to ma i się okazuje, że nie jest tak kolorowo jak się wcześniej wydawało. Zaobserwowałam to już często u ludzi. Jednak fakt, że dobre samopoczucie zdrowotne - fizyczne i psychiczne to podstawa. Wtedy łatwiej cieszyć się życiem i każdą chwilą. I życzę ci takiego poczucia z całego serca.Naprawdę polecam ci spróbować jeszcze ze specjalistami, poszukanie, Chociaż sama wiem jak ciężko się do tego zabrać.

 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

7 godzin temu, anonimowa_2001 napisał:

Niestety życie jest takie, że zawsze znajdzie się coś nie tak. Myśli się, że jak się będzie miało to czy tamto to będzie się szczęśliwym. Później się to ma i się okazuje, że nie jest tak kolorowo jak się wcześniej wydawało. Zaobserwowałam to już często u ludzi. Jednak fakt, że dobre samopoczucie zdrowotne - fizyczne i psychiczne to podstawa. Wtedy łatwiej cieszyć się życiem i każdą chwilą. I życzę ci takiego poczucia z całego serca.Naprawdę polecam ci spróbować jeszcze ze specjalistami, poszukanie, Chociaż sama wiem jak ciężko się do tego zabrać.

 

Czasami sobie tak myślę, że życie jest zbyt krótkie żeby je marnować na takie głupoty. Coś trzeba sobie w głowie odblokować tylko szkoda, że to takie proste nie jest. Ja też Tobie życzę żebyś stanęła na nogi i cieszyła się życiem.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

11 godzin temu, Andrzej_1988 napisał:

Czasami sobie tak myślę, że życie jest zbyt krótkie żeby je marnować na takie głupoty. Coś trzeba sobie w głowie odblokować tylko szkoda, że to takie proste nie jest. Ja też Tobie życzę żebyś stanęła na nogi i cieszyła się życiem.

Też tak uważam. Widzę jak bardzo marnuje życie przez swoje ograniczenia i problemy. Ale to wszystko nie jest łatwe. Jednak trzeba walczyć. Dziękuję. Również i ja trzymam za ciebie kciuki ^^

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

23 minuty temu, anonimowa_2001 napisał:

Też tak uważam. Widzę jak bardzo marnuje życie przez swoje ograniczenia i problemy. Ale to wszystko nie jest łatwe. Jednak trzeba walczyć. Dziękuję. Również i ja trzymam za ciebie kciuki ^^

A jak Twoje problemy mają się do codzienności? W czym Ci najbardziej przeszkadzają? Masz przyjaciół z którymi możesz o tym swobodnie porozmawiać?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

8 godzin temu, Andrzej_1988 napisał:

A jak Twoje problemy mają się do codzienności? W czym Ci najbardziej przeszkadzają? Masz przyjaciół z którymi możesz o tym swobodnie porozmawiać?

Na codzień jestem wiecznie sama. W szkole trzymam się jednej koleżanki. Nie mam z kim pogadać o problemach. Tylko w internecie. Samotność już mnie mega dobija. Izoluje się i nie potrafię nikogo dopuścić do siebie bliżej.  A jak już ktoś się pojawi to albo ja się odsune albo ta osoba. Takie sytuacje utwierdzaja mnie w przekonaniu jak bardzo beznadziejna jestem. Moje ograniczenia najbardziej mi przeszkadzają w wyrażaniu siebie, tego co tak naprawdę czuję i myślę. Ze stresu, poczucia strachu i wstydu nie potrafię tego. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

3 godziny temu, anonimowa_2001 napisał:

Na codzień jestem wiecznie sama. W szkole trzymam się jednej koleżanki. Nie mam z kim pogadać o problemach. Tylko w internecie. Samotność już mnie mega dobija. Izoluje się i nie potrafię nikogo dopuścić do siebie bliżej.  A jak już ktoś się pojawi to albo ja się odsune albo ta osoba. Takie sytuacje utwierdzaja mnie w przekonaniu jak bardzo beznadziejna jestem. Moje ograniczenia najbardziej mi przeszkadzają w wyrażaniu siebie, tego co tak naprawdę czuję i myślę. Ze stresu, poczucia strachu i wstydu nie potrafię tego. 

Na pewno nie jesteś beznadziejna. Są ludzie bardzo mało inteligentni którzy mają ogromną pewność siebie. Nasz problem leży w złym postrzeganiu samych siebie. Jak na swój młody wiek bardzo inteligentne się z Tobą rozmawia. Czego nie można o wszystkich młodych osobach powiedzieć. Sami sobie tworzymy problem.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

11 godzin temu, Andrzej_1988 napisał:

Na pewno nie jesteś beznadziejna. Są ludzie bardzo mało inteligentni którzy mają ogromną pewność siebie. Nasz problem leży w złym postrzeganiu samych siebie. Jak na swój młody wiek bardzo inteligentne się z Tobą rozmawia. Czego nie można o wszystkich młodych osobach powiedzieć. Sami sobie tworzymy problem.

Dziękuję za słowa otuchy. Właśnie to próbuję ciągle wbić sobie do głowy - że ludzie mnie mogą inaczej postrzegać niż ja sama siebie. Są lepsze dni pod tym względem, ale jeszcze dużo pracy przede mną. Chciałabym nie bać się i nie wstydzić siebie na każdym kroku. Jak się czujesz w ostatnich dniach? 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

1 godzinę temu, anonimowa_2001 napisał:

Dziękuję za słowa otuchy. Właśnie to próbuję ciągle wbić sobie do głowy - że ludzie mnie mogą inaczej postrzegać niż ja sama siebie. Są lepsze dni pod tym względem, ale jeszcze dużo pracy przede mną. Chciałabym nie bać się i nie wstydzić siebie na każdym kroku. Jak się czujesz w ostatnich dniach? 

Ogólnie nie najgorzej. Teraz w czasie epidemii siedzimy w domu. Można spędzić trochę czasu z rodziną. Ale z drugiej strony też to już męczy bo nie można nigdzie dalej pojechać. Lubimy sobie jeździć na takie krótkie wycieczki. Może dlatego mało znajomych mamy bo wolimy pojechać np do parku narodowego nic pić piwo w barze. Większość ludzi takie rozrywki bawią a My nie lubimy. Fajne mamy miejsca niedaleko Lublina. No Zamość, Roztocze itp a Ty jak spędzasz wolny czas?

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

5 godzin temu, Andrzej_1988 napisał:

Ogólnie nie najgorzej. Teraz w czasie epidemii siedzimy w domu. Można spędzić trochę czasu z rodziną. Ale z drugiej strony też to już męczy bo nie można nigdzie dalej pojechać. Lubimy sobie jeździć na takie krótkie wycieczki. Może dlatego mało znajomych mamy bo wolimy pojechać np do parku narodowego nic pić piwo w barze. Większość ludzi takie rozrywki bawią a My nie lubimy. Fajne mamy miejsca niedaleko Lublina. No Zamość, Roztocze itp a Ty jak spędzasz wolny czas?

Po super. Też lubię takie klimaty. Spokój, natura. Ja też lubie spędzać czas z rodziną lub w małym gronie znajomych. Chociaż rzadko mam na to ochotę. Ale później zawsze się okazuje, że jest okej. Lubię jeździć na rolkach lub łyżwach. Oglądać filmy, seriale, pomagać ludziom. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

4 godziny temu, anonimowa_2001 napisał:

Po super. Też lubię takie klimaty. Spokój, natura. Ja też lubie spędzać czas z rodziną lub w małym gronie znajomych. Chociaż rzadko mam na to ochotę. Ale później zawsze się okazuje, że jest okej. Lubię jeździć na rolkach lub łyżwach. Oglądać filmy, seriale, pomagać ludziom. 

No to mamy podobne zainteresowania. Rolki, łyżwy też moje klimaty a teraz jescze hulajnoga elektryczna. Teraz jak siedzimy w domu Netflixa katujemy. Kupiliśmy taka specjalna przyczepkę do roweru żeby Oliwierek 13 mc mógł z nami jechać 😊

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

18 godzin temu, Andrzej_1988 napisał:

No to mamy podobne zainteresowania. Rolki, łyżwy też moje klimaty a teraz jescze hulajnoga elektryczna. Teraz jak siedzimy w domu Netflixa katujemy. Kupiliśmy taka specjalna przyczepkę do roweru żeby Oliwierek 13 mc mógł z nami jechać 😊

O to super. Też ostatnio sporo Netflixa oglądam. Hmm jutro mam zamiar podzwonic do specjalistów, może ktoś przyjmuje.. Te noce mnie przerastają już. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

5 godzin temu, anonimowa_2001 napisał:

O to super. Też ostatnio sporo Netflixa oglądam. Hmm jutro mam zamiar podzwonic do specjalistów, może ktoś przyjmuje.. Te noce mnie przerastają już. 

Właśnie zauważyłem, że chyba w nocy spać nie możesz? Ja w miarę spię, chyba że mały Oliwier rozrabia. ☺️ Masz rodzeństwo? Nie wiem czy pytałem

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×