Boje się o swoje jutro

[Natalka _qq]

Witam jestem tutaj nowa , duzo czytałam na tym forum o osobach  które maja podobny problem . W sumie nie wiem jak zaczac ..... od ponad 2 miesięcy jest coś zm nie tak . Śpię bardzo mało ... nie mogę jeść, meczy to mnie i mojego chłopaka . Zaczęło się od tego ze pewnego dnia robiąc takie codzienne czynności duzo myślałam o swoim chłopaku . Niby nic takiego wszystko oki ... ale nagle zadałam sb pytania typu cxy chce z nim być ? Czy to ten jedyny ... zaczęłam się telepać nie mogłam usiąść z paniki ze mogę go nie kochać .. Na szczęście po 2 dniach przyjechał i ten lek Mi przeszedł .. trwało to może z 2 tygodnie było wszystko oki i znów to samo pytanie i te same myśli .. nie chciałam tego mówić swojemu chłopakowi  ale kiedy już wie odważyłam to wiadomo bardzo się zdenerwował ale zapewnial mnie ze nie widać po mnie żebym go nie kochała wręcz przeciwnie a ja nwm  ... potem było jeszcze gorzej .. bałam się ze zakocham się w innym .. potem ze jestem lesbijka i ze powinnam być z dziewczyna , potem myślałam o jakiś pedofilu ... poprostu siedziało mi to w głowie ... czytałam wiele i wyszło ze mogę mieć nerwice ... jakie są objawy tego ? Dodam ze mam duszności , bóle w klatce piersiowej ,często mam zawroty głowy i strasznie boli mnie brzuch . Jestem zapisana do specjalisty ale na wizytę cxeka się bardzo długo , ja już nie daje rady , raz jest lepiej , raz gorzej . Prawdziwe uczycie do swojego chłopaka czuje tylko podczas płaczu :( nie chce tak . .. prosze o pomoc 

[minou]

Zopisu faktycznie wyglada na to, ze masz jakies zaburzenia nerwicowe lub depresyjne. 

Lekarz rodzinny tez moze wypisac jakies lagodne leki antydepresyjne lub uspokajajace, ktore moga pomoc Ci dotrwac do wizyty u specjalisty. 

Na Twoim miejscu nie podejmowalabym zadnych drastycznych decyzji co do np. zwiazku, a jak nachodza Cie dziwne mysli, to sprobuj je zatrzymac i powiedziec samej sobie, ze to nie rzeczywistosc a choroba podsuwa Ci te dziwne rozwazania i ze zajmiesz sie mysleniem o tym, jak juz poczujesz sie lepiej. Sprobuj w miedzyczasie sie troche zrelaksowac, wyjsc na spacer, obejrzec jakas komedie, podobno tez rozne prace wymagajce manualnego zaangazowania, jak np szydelkowanie, kolorowanie tych specjalnych obrazkow do mindfulness itd wymusza koncentracje na czyms innym niz problemach i pomaga sie skupic i uspokoic umysl, niektorzy terapeuci zalecaja to pacjentom niespokojnym.

[Natalka _qq]

Dziekuje @minou za odpowiedz . Niestety lekarz rodzinny dał mi skierowanie i tak naprawdę nic więcej.  Mam nadzieje ze dotrwam jakoś do tej wizyty . Próbowałam kolorować te obrazki mam wiele takich książek i jakoś nwm nie ciągnie mnie do tego . Nie odciąga mnie to od myśli . Faktycznie jednak długi spacer czy tez film trochę pomaga .  Pozdrawiam 

[minou]

20 godzin temu, Natalka _qq napisał:

Dziekuje @minou za odpowiedz . Niestety lekarz rodzinny dał mi skierowanie i tak naprawdę nic więcej.  Mam nadzieje ze dotrwam jakoś do tej wizyty . Próbowałam kolorować te obrazki mam wiele takich książek i jakoś nwm nie ciągnie mnie do tego . Nie odciąga mnie to od myśli . Faktycznie jednak długi spacer czy tez film trochę pomaga .  Pozdrawiam 

Pamietaj, ze zawsze mozesz wrocic do rodzinnego i powiedziec, ze czas oczekiwania na wizyte jest dlugi, a Ty czujesz sie zle teraz. Spytaj, czy sa jakies lagodne leki, ktore moglby Ci zapisac, np hydroksyzyne. To lagodny lek uspokajacy, ktory jest na recepte, ale jest wypisywany nawet dzieciom. Mi bardzo pomogl na poczatku. Nie daj sie zbyc, tu chodzi o Twoje zdrowie i samopoczucie, a rodzinny musi Cie przyjac i tyle. 

[Natalka _qq]

2 minuty temu, minou napisał:

Pamietaj, ze zawsze mozesz wrocic do rodzinnego i powiedziec, ze czas oczekiwania na wizyte jest dlugi, a Ty czujesz sie zle teraz. Spytaj, czy sa jakies lagodne leki, ktore moglby Ci zapisac, np hydroksyzyne. To lagodny lek uspokajacy, ktory jest na recepte, ale jest wypisywany nawet dzieciom. Mi bardzo pomogl na poczatku. Nie daj sie zbyc, tu chodzi o Twoje zdrowie i samopoczucie, a rodzinny musi Cie przyjac i tyle. 

 

 

Szczerze mój lekarz rodzinny to tragedia ... dopytuje się o najmniejszy szczegół mojego problemu . I na kazda odpowiedz robi wielkie oczy .  W tej przychodni to ciężko tez się umówić . Wszystkie terminy zapelnione lekarzy mało no nwm . 
Jeszcze dostałam to skierowanie z taka laska i  taka odpowiedzią ,,  w sumie całe zycie przed tb , idz już do specjalisty ...Jeśli ma ci to pomóc ”. i oczywiście dziwna mina na koniec .

[minou]

1 godzinę temu, Natalka _qq napisał:

 

 

Szczerze mój lekarz rodzinny to tragedia ... dopytuje się o najmniejszy szczegół mojego problemu . I na kazda odpowiedz robi wielkie oczy .  W tej przychodni to ciężko tez się umówić . Wszystkie terminy zapelnione lekarzy mało no nwm . 
Jeszcze dostałam to skierowanie z taka laska i  taka odpowiedzią ,,  w sumie całe zycie przed tb , idz już do specjalisty ...Jeśli ma ci to pomóc ”. i oczywiście dziwna mina na koniec .

To moze sprobuj umowic sie do innej przychodni? Zwykle da sie umowic na NFZ do innej przychodni, jesli im sie powie, ze chcesz sie do nich przepisac albo cos takiego. W ogole nie bardzo rozumiem, po co Ci skierowanie? Poradnie zdrowia psychicznego przyjmuja bez skierowania. Do psychiatry mozesz umowic sie bez skierowania na fundusz. Skierowanie jest potrzebne na bezplatna psychoterapie, ale to juz ten psychiatra moze Ci dac, do tego w ogole nie potrzebujesz rodzinnego. Czasem jest duza roznica w oczekiwaniu w roznych miastach i np miasto oddalone do godz. jazdy pociagiem moze miec duzo krotsze czasy oczekiwania do psychiatry, niz tam, gdzie mieszkasz. 

[Natalka _qq]

4 minuty temu, minou napisał:

To moze sprobuj umowic sie do innej przychodni? Zwykle da sie umowic na NFZ do innej przychodni, jesli im sie powie, ze chcesz sie do nich przepisac albo cos takiego. W ogole nie bardzo rozumiem, po co Ci skierowanie? Poradnie zdrowia psychicznego przyjmuja bez skierowania. Do psychiatry mozesz umowic sie bez skierowania na fundusz. Skierowanie jest potrzebne na bezplatna psychoterapie, ale to juz ten psychiatra moze Ci dac, do tego w ogole nie potrzebujesz rodzinnego. Czasem jest duza roznica w oczekiwaniu w roznych miastach i np miasto oddalone do godz. jazdy pociagiem moze miec duzo krotsze czasy oczekiwania do psychiatry, niz tam, gdzie mieszkasz. 

Bylam i powiedzieli ze najpierw muszę pójść do psychologa ... bo mam i wtedy stwierdza czy powinnam pójść na jakaś terapie . Moglambym tak jeździć gdyby mój wiek mnie nie ograniczał . W sumie nie wspomniałam mam 17 lat .   Najgorsze jest to ze nikt nie rozumie mojego problemu .... jedynie mój chłopak mnie jakoś wspiera choć tez dla niego to ciężkie .

[minou]

22 godziny temu, Natalka _qq napisał:

Bylam i powiedzieli ze najpierw muszę pójść do psychologa ... bo mam i wtedy stwierdza czy powinnam pójść na jakaś terapie . Moglambym tak jeździć gdyby mój wiek mnie nie ograniczał . W sumie nie wspomniałam mam 17 lat .   Najgorsze jest to ze nikt nie rozumie mojego problemu .... jedynie mój chłopak mnie jakoś wspiera choć tez dla niego to ciężkie .

Do poradni zdrowia psychicznego do psychiatry możesz się umówić w każdej chwili bez skierowania. Wątpię, by Twój wiek był tu przeszkodą, jesteś już prawie dorosła. Są tez różne telefony zaufania gdzie można zadzwonić, powiedzieć o swojej sytuacji i otrzymać porady osób, które się na tym znają. Dla dzieci i mlodziezy czynny codziennie nr. 116 111 albo 192 88, Bardzo dużo młodych ludzi choruje na nerwice i depresje wiec nie jesteś sama. 

Edytowane 31 Października 2019 przez minou