Okropny problem :(

[czlowiekczlowiek01]

Dzień dobry. Od zawsze wmawiało mi się, że jak coś się stanie np. któregoś dnia, to będzie znak od Boga, albo że jak wygra taki kolarz, to stanie się coś, wróci stan którego nie lubię... I tak w kółko, jak zdam egzamin itd. itd. Jakoś to trwało, ale teraz przyszło najgorsze. Otóż miałem taki okres, od połowy 2017 roku do końca wiosny, gdzieś tak, że źle się czułem, nie wiem co mi się działo, coś jak depresja I otóż, w we wtorek w poniedziałek jakoś mi się tak myśli zebrały, że jak Bóg istnieje (a istnieje), to wróci ten stan I niestety wrócił Nie potrafię tego pokonać, choćbym nie wiem jak chciał Trwa to już od wspomnianego wtorku po południu Nie potrafię sobie wytłumaczyć, że to nie ma zależności Siedzi mi tylko, że Bóg jest, a jest to że wróci, a skoro jest to musi wrócić Czuję się fatalnie Bo wrócił ten stan co kiedyś A już pokonałem to dziadostwo, rok się swietnie czułem, a tu powrot tego koszmaru Błagam o pomoc, o jakos wbicie ze nie ma to zaleznosci, bo mi tylko jedno Bog jest, a skoro jest to musze sie tak zle czuc Pije przez to, nie potrafie sie cieszyc, nie moge spac, ciagle tylko to jedno siedzi w glowie, blagam tak chcialbym ten stan ktory trwał od konca wiosny 2017 do wtorku, albo ktory trwal przez cale moje zycie Tak bylo fajnie, a tak to mi mowi, ze jak Bog istnieje to ze musze miec taki stan, a istnieje to wiecie Nawet jakbym chcial o tym zapomniec to i tak ciagle siedzi, ale Bog jest to musisz tak byc Blagam o pomoc

Edytowane 9 Sierpnia 2019 przez czlowiekczlowiek01

[anemon]

Witaj na forum, skąd pewność, że Bóg istnieje? Nie musisz się tak źle czuć. Korzystałeś z psychoterapii? 

[Lord Cappuccino]

Skąd pewność, że nie istnieje?

[anemon]

W dniu 10.08.2019 o 22:35, Lord Cappuccino napisał:

Skąd pewność, że nie istnieje?

Po epizodzie psychotycznym przejrzałam na oczy. Mam pewność, że nie istnieje. A nie, to nie był epizod, byłam po prostu bardzo uduchowiona.

Edytowane 25 Września 2019 przez anemon

[Lord Cappuccino]

A to bardzo ciekawe... bo ja po epizodzie, który można by określić jako quasi-psychotyczny doszedłem do dokładnie odwrotnej konkluzji.  Trochę mój skamieniały racjonalizm dostał po tyłku.