Lęk a wewnętrzne spięcie

[nvm]

Czy warto jest się w sobie wewnętrznie spiąć w odpowiedzi na (określony lub nieokreślony) lęk?

[nvm]

@Lilith, na chwilę obecną nie. Może później mi coś przyjdzie. Ale spróbuję coś zaimprowizować, zobaczymy:

Pojawia się lęk. I mam poczucie, że mogę się wewnętrznie spiąć. Można to nazwać pewną kompulsywnością (ale przecież gdy porusza się temat kompulsji, to mówi się o konkretnych czynnościach, które można łatwo wyabstrahować, a tutaj mamy do czynienia ze zjawiskiem wewnętrznym, energetycznym). Robiłem tak od dziecka. To się wiąże z pewnym kompulsywnym skupieniem. Podporządkowaniem się tej natarczywej energii, aby doznać zaspokojenia, satysfakcji. Kojarzy mi się to z postawą fanatyka religijnego. Nie tylko fanatyka zresztą - każdego takiego "surowego" wierzącego. To się wiąże ze sztywnym przestrzeganiem reguł, zasad. "Porządek musi być!". "Baczność!", "Masz wykonywać rozkazy!" - coś w ten deseń. Ale nie do końca, opis nie jest dokładny, całkowicie trafny. Takie wewnętrzne spięcie, usztywnienie.

Mogę też wybrać rozluźnienie, pozwolenie sobie na tolerowanie w sobie tej presji na usztywnienie się i - przynajmniej na razie - pozostawanie bardziej odprężonym, nie wchodzenie w ten energetyczny skurcz.

[anemon]

Godzinę temu, nvm napisał:

Czy warto jest się w sobie wewnętrznie spiąć w odpowiedzi na (określony lub nieokreślony) lęk?

Czyli masz wybór, spiąć się czy nie? Odnoszę wrażenie, że wewnętrzne spięcie się jest automatyczną reakcją na lęk. edycja: post pisany przed pojawieniem się odpowiedzi nvm'a

Edytowane 19 Stycznia 2019 przez anemon

[nvm]

9 minut temu, anemon napisał:

Czyli masz wybór, spiąć się czy nie? Odnoszę wrażenie, że wewnętrzne spięcie się jest automatyczną reakcją na lęk.

Tak :) Częściowo spięcie pojawia się samo, ale mam wybór czy głębiej w nie wejść. To jest prawdopodobnie podobnie do tego, gdy jako dziecko wchodziłem w to głębiej, by wykonać tzw. "tik nerwowy" i doznać dzięki temu satysfakcji, ulgi i rozluźnienia.

Edytowane 19 Stycznia 2019 przez nvm

[na_leśnik]

U mnie przy lęku spięcie pojawia się z automatu. Teraz już wiem, że to lęk przed własną złością. Na zasadzie: Coś mnie wkurzy, jak nie wyłapię co to wkurzenie coraz bardziej się we mnie kumuluje i jak osiągnie już taki level że muszę odreagować to boje się, że komuś wyrządzę tym krzywdę. Powstrzymuję to i się cały "spinam", żeby nie wybuchnąć.

[nvm]

19 minut temu, na_leśnik napisał:

U mnie przy lęku spięcie pojawia się z automatu. Teraz już wiem, że to lęk przed własną złością. Na zasadzie: Coś mnie wkurzy, jak nie wyłapię co to wkurzenie coraz bardziej się we mnie kumuluje i jak osiągnie już taki level że muszę odreagować to boje się, że komuś wyrządzę tym krzywdę. Powstrzymuję to i się cały "spinam", żeby nie wybuchnąć.

U mnie też występuje coś podobnego, ale niekoniecznie w kontekście gniewu. Raczej jako powstrzymanie się przed spontanicznością (bo mogę sobie napytać biedy, tzn. wywołać negatywne reakcje u innych).

[nvm]

13 minut temu, nvm napisał:

bo mogę sobie napytać biedy, tzn. wywołać negatywne reakcje u innych

tudzież mogę utracić jakiś pozytywny stan.