Jak znaleźć sens życia i przyszłości?

[poprostuzyc]

Cześć, mam za sobą już 12 lat życia z nerwicą lękową, przeszło 3 z depresją. Siedze od tego czasu w domu, znajomych olewałem to i teraz mnie wszyscy olali i w sumie jestem sam. Grałem w gry przez ten czas, dopóki nie dorosłem i w końcu przestało mnie to cieszyć i sprawiać jako taką przyjemność. Więc chciałbym jakoś ogarnąć sobie życie, prace aktualnie mam - nie jestem z niej zadowolony, mam bardzo mało czasu do tego minimalna stawka - z czasem bede chcial ja zmienic. Mam do was pytanie, jak znaleźć zainteresowania skoro oprócz gier nic innego nie robiłem. Nie znam się na motoryzacji, na informatyce, na mechanice, na budownictwie, nic po prostu nie umiem. Macie jakieś pomysły jak wybrnąć z tej sytuacji i znaleźć witaminę Ż, znaleźć coś co mi sprawia radość i z czego na stare lata będę zadowolony? Jak poradzić sobie skoro słabo zdałem maturę i na db studia się nie dostanę (może zaoczne, ale też nie wiem na jakie się wybrać ) Czy wyjechać do UK, iść na jakieś studia? (boję się że wybiorę zły kierunek i stracę tylko czas, pieniądze i nic nie będę miał) A może być dalej samotnym i wybrać kierunek kierowcy zawodowego np. jeżdżąc po EU.

[Stracona100]

Witaj,

..... jak znaleźć zainteresowania skoro oprócz gier nic innego nie robiłem. Nie znam się na motoryzacji, na informatyce, na mechanice, na budownictwie, nic po prostu nie umiem. ..

To, że się na niczym konkretnym teraz nie znasz jest oczywiste, skoro siedziałeś tylko w grach. Może zacznij od tego, aby o dziedzinach potencjalnie Cię interesujących dowiedzieć się czegoś więcej. Wybierz coś i zacznij czytać na ten temat. Jeśli się okaże, że to Cię nie wciąga, spróbuj innej dziedziny itd. Jest tak wiele dziedzin życia i nauki, że musisz w końcu trafić na coś dla siebie. To zapewne będzie wymagało od Ciebie trochę zaangażowania, ale inaczej się chyba nie da. Jak już coś znajdziesz, będziesz mógł stale poszerzać swoją wiedzę, czy też umiejętności.

 

... Jak poradzić sobie skoro słabo zdałem maturę i na db studia się nie dostanę (może zaoczne, ale też nie wiem na jakie się wybrać ) Czy wyjechać do UK, iść na jakieś studia? (boję się że wybiorę zły kierunek i stracę tylko czas, pieniądze i nic nie będę miał)

Nie jesteś jedynym, który słabo zdał maturę i poszedł na studia. Kierunek oczywiście należy dobrze przemyśleć - zobacz jakie są proponowane i szerzej zapoznaj się z tym, co po danym kierunku można robić. Nawet jeśli się okaże, że wybrałeś nie do końca trafnie, to z pewnością nie będzie to czas stracony - w życiu każde doświadczenie i każda wiedza może się przydać. A kierunek można zmienić, być może przez ten czas zorientujesz się, co interesuje Cię naprawdę.

Najgorszym marnotrawstwem czasu jest stać w miejscu, ze strachu nie próbować niczego i po latach obudzić się "z ręką w nocniku". W Twoim wieku każda zmiana jest lepsza niż stagnacja.

Czy wyjechać do UK? A po co, masz na to jakiś plan? Jeśli masz, to czemu nie?

 

A może być dalej samotnym i wybrać kierunek kierowcy zawodowego np. jeżdżąc po EU.

Jeśli właśnie to da Ci satysfakcję w życiu, to tak. Ale dla mnie w Twoim wypadku to pójście na kompletną łatwiznę i prawdopodobnie bardzo szybko poczujesz się z tym źle.

[Bluepb]

Jeśli właśnie to da Ci satysfakcję w życiu, to tak. Ale dla mnie w Twoim wypadku to pójście na kompletną łatwiznę i prawdopodobnie bardzo szybko poczujesz się z tym źle.

Brzmi jak łatwizna ale czy aby na pewno...

[insadness]

Jeśli właśnie to da Ci satysfakcję w życiu, to tak. Ale dla mnie w Twoim wypadku to pójście na kompletną łatwiznę i prawdopodobnie bardzo szybko poczujesz się z tym źle.

Brzmi jak łatwizna ale czy aby na pewno...[/quote

 

 

Życie w samotności wcale nie jest takie proste. Wiem coś o tym. Żyję w ogromnym odosobnieniu ludzi. To jest czasem jak koszmar.

Naprawdę jeżeli ktoś myśli, że nikogo nie ma, nie chciałby zamienić się ze mną na samotność. Żyję z dala od kraju, rodziny, nie mam znajomych. To jest na dłuższą metę bardzo przykre. Wydaje mi się, że człowiek potrzebuje innych, by nie zwariować tak naprawdę.

[poprostuzyc]

Dzięki za odpowiedzi Wiem, że zostanie kierowcą to droga na łatwiznę i chyba wiem, że nie dałbym rade na dłuższą metę tak żyć. W duszy mimo że choruję na zaburzenia lękowe czuję że potrzebni mi są nowi znajomi i kontakt z nimi.. bo w samotności powoli wariuję

[matfsk]

Studia są dobrym pomysłem. Dałoby to zarówno możliwość kontaktu z ludźmi, jak i nauczenia się czegoś (no i jeszcze miałbyś do tej nauki jakąś motywację)

[Evia]

Chyba jeszcze się nie znalazła osoba, która odkryła sens życia. Ważniejsze jest chyba jednak obranie jakiegoś celu, a ten Ty sam będziesz najlepiej wiedział jaki powinien być. Czy to studia czy kierowca zawodowy, to chyba nie powinno mieć aż takiego znaczenia, ważne aby cokolwiek robić, co sprawia Ci przyjemność.

 

Życie w samotności wcale nie jest takie proste. Wiem coś o tym. Żyję w ogromnym odosobnieniu ludzi. To jest czasem jak koszmar.

Naprawdę jeżeli ktoś myśli, że nikogo nie ma, nie chciałby zamienić się ze mną na samotność. Żyję z dala od kraju, rodziny, nie mam znajomych. To jest na dłuższą metę bardzo przykre. Wydaje mi się, że człowiek potrzebuje innych, by nie zwariować tak naprawdę.

 

 

Jesteś sam/a z wyboru czy z konieczności?

 

Ostatnimi czasy rozważam opcję ucieczki w totalną samotność aby właśnie nie zwariować

Nie mam jednak pewności co do słuszności takiego postępowania, obawiam się, że człowiek faktycznie potrzebuje chociaż namiastki bliskości i relacje w pracy na stopie czysto zawodowej nie koniecznie wystarczą.

A może jednak każdy jest po prostu inny i dla mnie taka opcja byłaby korzystna...

[Gość Bonus]

Ja cały czas się zastanawiam nad tą sprawą...

 

Niektórym ludziom jest po prostu trudno znaleźć: sens życia, dobre życie dla siebie.

Chęci są duże, tylko z realizacją nie jest łatwo. Nie chciałbym się załamywać, tylko żyć normalnie. Myślę, że trzeba niektóre rzeczy zaakceptować i z tym żyć.

To trudne, ale innej drogi nie ma.

[NN4V]

...Ostatnimi czasy rozważam opcję ucieczki w totalną samotność aby właśnie nie zwariować

Nie mam jednak pewności co do słuszności takiego postępowania, obawiam się, że człowiek faktycznie potrzebuje chociaż namiastki bliskości i relacje w pracy na stopie czysto zawodowej nie koniecznie wystarczą.

A może jednak każdy jest po prostu inny i dla mnie taka opcja byłaby korzystna...

Po drugiej stronie płotu trawa zawsze jest bardziej zielona.

W sumie co Cię teraz tak wnerwia, by rozważać zmianę stanu?

[Evia]

Po drugiej stronie płotu trawa zawsze jest bardziej zielona.

 

No właśnie też się tego obawiam

 

W sumie co Cię teraz tak wnerwia, by rozważać zmianę stanu?

 

Eh, chyba wszystko... Począwszy od nieustannych kłótni dotyczących zarówno poglądów jak i życia codziennego tj zajęcia domowe typu sprzątanie itd, kończąc na naruszaniu mojej przestrzeni prywatnej typu przekładanie rzeczy. Muszę znosić jakieś humorki. Przez to wszystko mam tylko nadszarpnięte nerwy. Po co mi to? Nie lepiej żyć w spokoju bez zadym, pretensji i obrażalstwa?

[Gość]

Ostatnimi czasy rozważam opcję ucieczki w totalną samotność aby właśnie nie zwariować

Nie mam jednak pewności co do słuszności takiego postępowania, obawiam się, że człowiek faktycznie potrzebuje chociaż namiastki bliskości i relacje w pracy na stopie czysto zawodowej nie koniecznie wystarczą.

A może jednak każdy jest po prostu inny i dla mnie taka opcja byłaby korzystna...

Dlaczego mam wrażenie, że Twoja samotność nie trwałaby długo?

[Evia]

Druid, myslisz, że długo bym tak nie pociągnęła? Eh, tak źle i tak nie dobrze

[NN4V]

....

Eh, chyba wszystko... Począwszy od nieustannych kłótni dotyczących zarówno poglądów jak i życia codziennego tj zajęcia domowe typu sprzątanie itd, kończąc na naruszaniu mojej przestrzeni prywatnej typu przekładanie rzeczy. Muszę znosić jakieś humorki. Przez to wszystko mam tylko nadszarpnięte nerwy. Po co mi to? Nie lepiej żyć w spokoju bez zadym, pretensji i obrażalstwa?

Lepiej. Z tym, że mój związek właśnie taki jest. Bez kłótni, pretensji, obrażalstwa, naruszania granic. Zdarzają się jedynie sprzeczki trwające kilkadziesiąt sekund, które oboje wygaszamy. Dlatego dla mnie to jest nieco akademicki problem.

[wiejskifilozof]

I sąsiad ma lepiej...

[Gość]

dla mnie sensem wszystkiego są dobre kontakty z innymi ,jeśli tego brakuje,to żle mi z tym i trace sens wszystkiego,najbardziej zabija mnie poczucie psychicznej samotności ,

[Abbdonon]

Na to pytanie możesz odpowiedzieć sobie sama . To znaczy do czego dążysz , czego chcesz od życia, co lubisz....

[miziam]

Z papierka po cukierku:

Miłość i służba nadają sens życiu.

[Gość]

Przecież to jest proste, wystarczy robić to, co się lubi, żeby być szczęśliwym i być dobrym dla innych ludzi. Tylko tyle.

[Rabinizm]

Z papierka po cukierku:

Miłość i służba nadają sens życiu.

Takie to proste, wręcz trywialne, a mało kto o tym wie.