zazdrość o swatów

[magdaKwa]

Witam

 

Postanowiłam napisać parę słów o dręczącym mnie problemie .Otóz moj syn jest jedynakiem .

Kiedys nasz relacje były dość dobre ,potrafiliśmy ze soba rozmawiac (a może tak mi sie wydawało?)

Kiedy syn wyjechał na studia poznal swoja przyszłą zone. Małżeństwo było BARDZO nieudane

(ogolnie mowiąc). Z czasem synowa porzuciła syna z rocznym dzieckiem i ,,poszła w polske''

Wtedy duzo mu pomagalismy z męzem. Dwa lata temu rozstali sie a prawa do dziecka ma syn.

Syn poznal druga kobiete i pobrali sie .Tworza udany zwiazek a jego druga zona jest dobra matka

dla mojego wnuka. Jednak bardzo cierpie z tego powodu iż codziennie i prawie każdy weeken spędzają z rodzicami synowej.

Tym bardziej jest mi przykro bo od dwoch lat choruje na nowotwor. Zdecydowałam sie nawet powiedziec

o tym synowi jak bardzo jest mi przykro.Bez skutku. Synowa powiedziała że jezdza tam bo mama zaprasza ich na

obiady i jak bede ich tez zapraszala to tez do mnie przyjada. Niestety nie mam ani na to siły ani tez pieniędzy.

Oboje z męzem zyjemy tylko z jego emerytury ,ja nie pracuje. Jak poradzić sobie z tymi emocjami?

[Gość]

magdaKwa, ale po co sama siebie nakrecasz w jakas rywalizacje? Zapros raz na m-c na obiad, przeciez nie musi sie skladac z 12 dan, Twoj maz chyba potrafi upiec kurczaka, utłuc ziemniaki i podac ogorek. I bedziesz miała obiad z synem i synowa. W ogole tak opisujesz syna jako takiego swietnego, ze mu pomagaliscie jak pierwsza zonka dała nogę, ale jak chorujesz to synek nie moze zrobic obiadu, przyjechac i odwiedzic matke? Cos nie trybi w tym wychwalaniu syna.