Skocz do zawartości
Nerwica.com

Mój schemat- dlaczego przyciągam mężczyzn co nie chcą związk


Rekomendowane odpowiedzi

bedzielepiej, przyznam się, że nie czytam tych wszystkich wpisów na forum ale widzę że trochę musisz zaatakować swoje myśli od środka i je rozszarpać. Takie wyszczególniane wszystkich zachowań itp do niczego nie prowadzi. Człowiek ma to do siebie, że się pierdołami przejmuje, dołuje całe życie zamiast się nim cieszyć. Ty masz obecnie problem związany z jakimś facetem i zamiast zająć się czym co może Cię odsunąć od tych myśli rozpamiętujesz... :nono: Wykop te swoje myśli, walcz!

Ja ostatnio mam jakieś głupie myśli odnośnie sensu życia i dziś znów zaczynam się ich bardziej pozbywać. Nie poddam się bo taka melancholijność do niczego nie prowadzi :yeah:

To je prawda pane. Jakąś kontrolę nad sobą da się utrzymać. Zajmij się czymś. Idź do schroniska dla zwierząt i zobacz ile tam jest cierpienia. Zacznij pomagać zwierzakom, wolontariusze są tam cholernie potrzebni. Tak przykładowo.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Idź do schroniska dla zwierząt i zobacz ile tam jest cierpienia. Zacznij pomagać zwierzakom, wolontariusze są tam cholernie potrzebni. Tak przykładowo.

 

Kiedyś próbowałam wolontariatu z ludźmi w hospicjum i po pierwszym dniu tak ryczałam, że już nigdy tam nie poszłam.

 

Miałam 2 tygodniową przerwę z byłym, już myślałam że to będzie koniec ale pojechałam do domu i zaczęłam tęsknić. No i pomyślałam sobie że nie chcę go tracić z życia, lubię go chcę mu pomóc i go wspierać, i że w sumie mogę się zgodzić na bycie jego kumpelką (jak to napisal mi w smsie że nigdy nie będziemy w związku, możemy się tylko kumplować). Odpisał bardzo szybko, że jak zrozumiem że nie będziemy nigdy razem to możemy sie spotkać nawet już.

No i umówiliśmy się (ja go zaprosiłam do siebie, ale on wolał na mieście, przystałam na to). Początkowo był bardzo nieprzyjemny, patrzył w bok i ironizował kiedy mówiłam. Czułam się przy nim głupia i niedojrzała (dodam że jest starszy ode mnie 10 lat i często się czuję przy nim dziecinnie), peszył mnie jakoś. Wyczuwałam w nim jakąś agresję i pobudzenie, kiedy wyszliśmy z lokalu jeszcze stał się strasznie zaczepny w stronę obcych ludzi, że zaczęłam myśleć że ma manię jakąś i właściwie zaczęłam myśleć że to nie ma sensu, wstydziłam się za niego. Powiedziałam że właściwie to może już wracajmy, ale on na to "Gdzie?! już uciekasz ode mnie" więc posłusznie zostałam chociaż czułam się skrępowana, zażenowana i wściekła na niego. Po chwili nastrój mu się zmienił i stał się jakiś wesołkowaty, zaczął rzucać komentarze w stylu "Dalej jeszcze czuję do Ciebie pociąg fizyczny", albo "Tyłek Ci urósł przez ten czas czy co?" Udawałam że nie słyszę. Zaprosił mnie na kawę jeszcze, właściwie to zrobiło się nam jakoś wesoło i zaczęliśmy żartować. Potem rozeszliśmy się jakoś w dobrych nastrojach.

Wieczorem wysłał mi smsa "Mam nadzieję że aż tak źle się nie zachowywałem" Na co ja odpisałam mu "Czy ty mnie podrywałeś" on odpisał "Miałem kosmate myśli". Ja na to "No bo sam mówiłeś żebyśmy zostali kumplami, więc hamuj się trochę", on "A da się myślisz? Ty potrafisz?" Ja: "Potrafię. Nawet cię nie dotknęłam". On "No widzę że potrafisz ale ciekawe co myślałaś" i w rezultacie skończyło się tak że jeszcze tego samego wieczora wylądowaliśmy w łóżku.

Oczywiście dobrze było przez kilka dni. Nie myślałam o tym co będzie, postanowiłam cieszyć się chwilą. A potem zaczęły się jakieś dziwne wyrzuty z jego strony "Ja nie wierzę że ty mnie przestałaś kochać, jak miesiąc temu jeszcze mówiłaś że mnie kochasz, przyznaj się co ukrywasz". Nie pomogło tłumaczenie że nic nie ukrywam, dręczył mnie aż się wkurzyłam na niego i sobie poszłam. Potem sms z przeprosinami z jego strony, dzwonienie, smsy prześladowcze w stylu "myślę ze jednak nadal coś do mnie czujesz" nie chciałam działać pod wpływem emocji i napisać mu żeby dał mi spokój bo mógłby dać a ja sama nie wiem czy tego chce... Jeszcze jedno mnie martwi sorry za szczerość właściwie odkąd z nim jestem ani razu nie miałam orgazmu, on mnie nie podnieca, trochę mnie to martwi, wiem że seks to nie wszystko, ale...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

aaa, stara...ani Cię nie szanuje, toksyczny i chwiejny jest, na dokładkę burakiem totalnym sądząc po tekstach. a Ty mądra i fajna, na co się wozisz z tak słabym knurem? jakby jeszcze ruchańsko było wporzo, a tera się okazuje, że nawet orgazmu nie masz #fuck logic

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Miałam 2 tygodniową przerwę z byłym, już myślałam że to będzie koniec ale pojechałam do domu i zaczęłam tęsknić.

 

No to faktycznie wszystko zmienia, że tęsknisz... :hide:

 

No i pomyślałam sobie że nie chcę go tracić z życia, lubię go chcę mu pomóc i go wspierać, i że w sumie mogę się zgodzić na bycie jego kumpelką (jak to napisal mi w smsie że nigdy nie będziemy w związku, możemy się tylko kumplować).

 

A w czym tak konkretnie chcesz mu pomóc? W rujnowaniu Ci zdrowia psychicznego?

 

Początkowo był bardzo nieprzyjemny, patrzył w bok i ironizował kiedy mówiłam. Czułam się przy nim głupia i niedojrzała (dodam że jest starszy ode mnie 10 lat i często się czuję przy nim dziecinnie), peszył mnie jakoś. Wyczuwałam w nim jakąś agresję i pobudzenie

 

Czyli czujesz się przy nim rewelacyjnie...

 

on odpisał "Miałem kosmate myśli".

 

Fanfary. Hura, chce Cię przelecieć bez zobowiązań. Nazywa to kumplowaniem się. Co może być piękniejszego?

 

A potem zaczęły się jakieś dziwne wyrzuty z jego strony "Ja nie wierzę że ty mnie przestałaś kochać, jak miesiąc temu jeszcze mówiłaś że mnie kochasz, przyznaj się co ukrywasz". Nie pomogło tłumaczenie że nic nie ukrywam, dręczył mnie aż się wkurzyłam na niego i sobie poszłam.

 

Czyli relacja polega na tym, że żeby zapewnić sobie jego zainteresowanie, musisz go zapewniać, że nic do niego nie czujesz, czyli że absolutnie niczego od niego nie będziesz chcieć. Jeśli wykryje miłość - nagana. Odpowiada Ci to? Jak myślisz, jak na Ciebie wpłynie i na Twoje przyszłe związki takie karanie za uczucia?

 

nie chciałam działać pod wpływem emocji i napisać mu żeby dał mi spokój bo mógłby dać

 

:silence:

No to rzeczywiście nie ma sensu mu pisać, że chcesz spokoju, skoro chcesz czegoś przeciwnego. Szkoda, że kiedy za nim tęsknisz, to nie myślisz o tym, żeby nie działać pod wpływem emocji, a kiedy on Cię dręczy, odrzuca i obraża, to wtedy te emocje w sobie tłumisz.

 

Jeszcze jedno mnie martwi sorry za szczerość właściwie odkąd z nim jestem ani razu nie miałam orgazmu, on mnie nie podnieca, trochę mnie to martwi, wiem że seks to nie wszystko, ale...

 

Nie wiem czemu Cię to martwi, że facet, który się od Ciebie odpędza jak od muchy, Cię nie podnieca. Wręcz przeciwnie, należy się cieszyć, z tym że jesteś już na tak wysokim poziomie samoudręczenia, że seks nie wiąże się u Ciebie z udaną relacją, nie z przyjemnością, tylko daje Ci chwilę iluzorycznego zainteresowania Tobą tego faceta i iluzoryczną bliskość. Już pies daje więcej ciepłych uczuć właścicielowi niż Ty z tego "związku" masz.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

bedzielepiej - przede wszystkim chcę Ci bardzo podziękować, i żałuję, że nie mogę tego zrobić osobiście, bo chciałbym spojrzeć w Twoje dobre oczy.

Nie, nie podrywam Cię. Jestem gejem.

 

Dziękuję, bo dzięki Tobie i temu wątkowi zaczynam powoli rozumieć i siebie i mojego byłego. Te historie są w wielu punktach tak zbieżne. Tyle że - proszę, nie rzucaj niczym we mnie ;) - graliśmy odwrotne role. W mojej historii to ja byłem tym knurem, szmatą, cwaniaczkiem... - przejrzyj cały wątek i wypisz tutaj wszystkie epitety, które od Ciebie i innych dostały się Twojemu facetowi.

 

Zaczynam go rozumieć (mojego), dlaczego pisał i mówił do mnie rzeczy w rodzaju "jestem takim śmieciem, że nawet nie chcesz ze mną rozmawiać". A ja wtedy chciałem go przytulić i powiedzieć mu, że jest cudownym facetem. Bo jest. A rozmawiać nie chciałem, żeby go bardziej nie krzywdzić. I żeby sobie nie rozrywać serca.

Dlaczego mówił "przez cały czas bawiłeś się moimi uczuciami". A ja denerwowałem się, że tak niesprawiedliwie mnie ocenia. Teraz to wszystko rozumiem.

Dlaczego dzwonił z płaczem i mówił, że bardzo mnie kocha, że jego życie nie ma sensu i że zaraz sobie coś zrobi. A ja się wkur... do czerwoności, że szantażuje mnie emocjonalnie. Nie robił tego. Tak czuł. A ja płakałem potem z bezsilności, bo czułem jak okropnie musi się czuć (znam ból zawiedzionej miłości) a ja nie byłem w stanie mu pomóc w żaden sposób.

I zrozumiałem któryś z smsów, który wyglądał jakoś tak: "wczoraj wyszedłem z klubu bo nie mogłem wytrzymać. I lazłem tak przez całe miasto i płakałem. Aż dolazłem na Twoje osiedle, chociaż wiedziałem, że Ciebie nie ma w domu". A mnie nawet teraz rozdziera się serce.

I tę "pojednawczą" kolację, i seks, i wspólną noc, kiedy spaliśmy wtuleni. I dlaczego to wszystko było tak straszliwie smutne - też rozumiem.

 

I siebie zaczynam rozumieć. Co oznaczały moje własne myśli typu "wiem, że powinienem to zakończyć, ale jakoś nie potrafię".

I to, że nie chciałem, żeby przeze mnie cierpiał. Tylko za żadną cholerę nie wiedziałem jak to zrobić!

 

Jeszcze jedna rzecz o tym jakim knurem i cwaniaczkiem on jest: on się leczy psychiatrycznie i chodzi na terapię. Czy łatwo mu było pójść pierwszy raz do psychiatry? A do psychoterapeuty? Czy nie jest tak, że na taką wizytę decydują się ci, którzy naprawdę cierpią, nawet jeśli tak tego nie nazywają?

 

I - tak na koniec i na zdrowy rozum - nie znam się na tym, ale mam przeczucie, że związek dwu osób, gdy obie są w trakcie leczenia psychotropami, albo na psychoterapii, ma naprawdę marne szanse. Najpierw trzeba zrozumieć siebie, żeby próbować zrozumieć innych ludzi.

 

bedzielepiej - proszę, idź na terapię.

 

Pozdrawiam. Świeci słońce :)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Po ostatnim spotkaniu, kiedy znów zachował się przykro czułam się żałośnie. Jednocześnie zastanowiłam się czemu uważam że powinnam być z nim. Przecież tego kwiata jest pół świata, a ja jestem jeszcze młoda więc właściwie nie powinnam się spinać ze coś ze mną nie tak.

Przypadkiem poszłam do biblioteki i wypożyczyłam tam genialną książkę: "Jak zadbać o swoje szczęście" Albert Elliot.

Lektura już kilku początkowych rozdziałów uświadomiła mi że zerwanie tej znajomości nie musi być czymś strasznym, wszystko zależy od postrzegania. Naprawdę polecam książkę tym którzy mają problem z wprowadzeniem zmian w swoje życie. Dała mi takiego kopa, ze podjęłam decyzję i postanowiłam sie jej trzymać.

Napisałam mu, że musimy poważnie porozmawiać. Odpowiedział że przyjedzie. Przyznam że naiwnie wzięłam to na plus, bo książę nigdy nie kwapił swojej leniwej dupy by mnie odwiedzić, to ja musiałam do niego jeździć jeśli chciałam go zobaczyć.

Byłam chamska jak nigdy. Zachowywałam się tak jak on: nie zaproponowałam mu nic do picia, a kiedy arogancko spytał czy dam mu pić, powiedziałam że jest kranówa (sam mnie "częstował" wodą z kranu, wiem, żałosne...). Zapytał czy mam mu coś do powiedzenia. Nie miałam gotowej odpowiedzi w głowie i targały mną emocje, więc powiedziałam tylko że wreszcie mnie przekonał do tego co mówił i ze miał rację. On na to "a o co chodzi" ja na to że nie pasujemy do siebie i że jest beznadziejny. On na to "aha. Wykasuj mój numer". Wykasowałam WSZYSTKO, smsy, połączenia, ze znajomych na fejsie, tak że ślad żaden po nim nie został. Spytałam: "Rozumiesz, że widzimy się ostatni raz?"

A on zaczepnie: "No tak. Przecież kumplować się nie chcesz, a ja ci mówiłem wyraźnie że w związku nie będziemy".

Moja naiwna wiara ze on taki biedny i ma problem z okazywaniem miłości runęła.

Szok. Burak i cham, miał mnie totalnie w dupie, po co się przed nim tak płaszczyłam, trzeba było to zdławić w zarodku. Ech, jeśli to czyta jakaś osoba w podobnej sytuacji, to niech to weźmie za przestrogę i lepiej uczy sie na cudzych błędach, a nie na swoich. Wiecie mam teraz schizę przed wyjściem z pokoju, boję się że czai się gdzieś i mnie zapierdoli, był taki nabuzowany jak wyszedł. Wiem że ma mściwy charakter,lubi oglądać krwawe horrory... jeszcze mu powiedziałam że mnie nie podniecał i przez to nie miałam orgazmu! i inne smaczki... Cholera...

Ale jestem durna. Knura trzeba było spławić wcześniej...mądrze prawiliście :(((((((

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Ciekawe, czy On sobie myśli - dziewczyna się we mnie zakochała, ja Ją odrzuciłem - a jak Ona sobie coś przeze mnie zrobi ?

Masz rację. Powinnam teraz myśleć wyłącznie o sobie. Jakoś przez te miesiące znajomości on nie troszczył się zbytnio o moje uczucia...

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Z tego, co piszesz, to nie jest dla Ciebie dobra znajomość i wszyscy Ci to piszą przez ponad 15 stron. A skoro wiele osób tak uważa i to osób obiektywnie nastawionych, bo nie znamy osobiście ani Ciebie ani tego pana, to warto by było posłuchać. Oczywiście jest jeszcze jedna możliwość - nie chcesz nic zmieniać, chcesz się tylko wypisać.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Wielu mężczyzn chce głównie seksu.Boją się być ojcami i mężami.

 

No kurde, a ja właśnie marzę o byciu ojcem lub mężem. Seks to mogę sobie kupić, stać mnie, ale tego nie robię, zresztą nawet go nie szukam i ba, nawet stary nie jestem. Z pewnością wolałbym po prostu mieć kogoś i być dla kogoś, wziąć za kogoś odpowiedzialność niż napawać się zezwierzęceniem, które samo w sobie jest puste. Nie poszedłbym z nikim do łóżka bez uczuć. Nie jestem wibratorem.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Wielu mężczyzn chce głównie seksu.Boją się być ojcami i mężami.

 

No kurde, a ja właśnie marzę o byciu ojcem lub mężem......

Dla dziewczyn to jest wyraźny sygnał zaburzenia. Będą wiać gdzie pieprz rośnie. ;)

 

P.S> Sorka Pieprz - gdzie raki zimują.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

NN4V, marzenie obyciu ojcem uważasz za sygnał zaburzenia? Chyba trochę pojechałeś po bandzie. A czemuż to normalny facet nie chciałby mieć normalnej rodziny? Nosz kuźwa ja kiedyś chciałem, jak jeszcze byłem zdrowy. I myślę, że wielu mężczyzn też chce.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

NN4V, marzenie obyciu ojcem uważasz za sygnał zaburzenia? Chyba trochę pojechałeś po bandzie. ...

Eee... poczucie humoru Ci klapło. :lol:

Tylko luźno nawiązałem do dualizmu kobiecych pragnień - mąż i ojciec vs. niegrzeczny chłopiec.

Niektóre dziewczyny, w pewnym okresie życia, mogą wiać przed gosciem prezentującym którąś z powyższych postaw zbyt skrajnie.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

mąż i ojciec vs. niegrzeczny chłopiec.

Jedno drugiego nie wyklucza. Można chcieć być mężem i ojcem i być jednocześnie niegrzecznym chłopcem, znaczy skurwysynem.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×