Pierwsza i ostatnia wiadomość

[julka1511]

Nie jestem nastolatką, nie cierpię z powodu nieszczęśliwej miłości ...ale cierpię.

Zbieram siły codziennie rano aby przetrwać w pracy, daję radę z tym, ale wracam do domu i zamykam się. Dziecko coraz częściej widzi że cały czas płaczę. Przyjaciół nie mam, a dokładnie deklarują się, że są przyjaciółmi i to wszystko. Na rodzinę nie mogę liczyć, zawsze byłam tą najgorszą w rodzinie, której życie się nie układa. Wytrzymać jeszcze chociaż dwa lata, na tyle znajdę siły. Czy się zabiję? Nie wiem, nie planuję tego, to po prostu się stanie. Metoda nie jest ważna, oby skuteczna.

Nie każdemu z życiem do twarzy.

 

"Samobójstwo nie jest kwestią wyboru, następuje, gdy cierpienie przekracza siły do walki z nim."

[Atalanta]

julka1511, też znam ten ból, kiedy nic Cię już nie cieszy a najchętniej byś zasnęła i nigdy się nie obudziła. Wtedy udałam się do psychiatry i on mi powrócić do normalnego życia. Zachęcam także Ciebie abyś udała się do specjalisty, uwierz mi warto

[Candy14]

julka1511, zabic sie mozesz w kazdej chwili...nie ma co sie spieszyc. Szukalas gdzies pomocy? Ale takiej fachowej..psychiatra? psychoterapia? Masz dziecko..odpowiadasz za nie. Na forum Ci nie pomoge ale sciskam Napisz skad jestes a moze uda dac sie namiar na porzadne leczenie. Mnie wyciagnelo z czarnej dupy pare lat temu

[nieboszczyk]

chciała byś mieć raka płuc nieoperacyjnego z przerzutami?wtedy bys nie musiała popełniac samobójstwa.kwestia miesięcy.odpowiada ci perspektywa kapitalnych warunków do rozwoju i rozmnażania twoich własnych bakterii jelitowych które zamiast trawić to co zjadłaś będą toczyć ciebie?

[julka1511]

Ależ ja to wszystko rozumiem, dopóki dziecko się nie usamodzielni będę przy nim, w końcu tylko na mnie może liczyć. Psychiatra? Nawet o tym ostatnio pomyślałam i zastanawiałam się przed pójściem, ale zrezygnowałam. Dlaczego? Nie wiem, nie wierzę że byłby w stanie mi pomóc, nikt nie jest w stanie .

 

Napisałam tutaj bo jestem anonimowa, to mi odpowiada, bo jak kiedyś nie odpowiem to nikt się nie przejmie.

 

-- 29 cze 2014, 16:08 --

 

Odpowiadając na pytanie czy chciałabym mieć raka, to trochę śmieszne stwierdzenie. Nie chciałabym, bo wtedy nie mogłabym pracować i nie mogłabym zapewnić bytu swojemu dziecku, takie dziecinne podejście.

 

 

 

 

chciała byś mieć raka płuc nieoperacyjnego z przerzutami?wtedy bys nie musiała popełniac samobójstwa.kwestia miesięcy.odpowiada ci perspektywa kapitalnych warunków do rozwoju i rozmnażania twoich własnych bakterii jelitowych które zamiast trawić to co zjadłaś będą toczyć ciebie?

[marimorena]

julka1511, nieboszczyka nie słuchaj bo bredzi -.- jeśli nie chcesz iść do psychiatry dla siebie to zrób to dla dziecka

[nieboszczyk]

julka1511, dziecinne podejście?ty masz wybór czy sie zabić czy nie.rakowcy nie mają żadnego wyboru i muszą przyjąć z pokorą syf jaki zasrany los im podarował.chyba chcesz zwrócić na siebie uwagę ale w taki sposób?to jest dziecinne.

[Gość]

Nie byłaś u lekarza, nie próbowałaś brać leków i stwierdzasz, że 'nikt nie jest w stanie Ci pomóc'? Tak naprawdę jeszcze nic nie zrobiłaś, żeby spróbować sobie pomóc i odpuszczasz walkę na samym starcie.

[julka1511]

Każdy ma wybór. A poza tym bardzo Twoje słownictwo jest bardzo niegrzeczne. Używasz rynsztokowego słownictwa aby spotęgować swoje emocje? Wiem, że wiele ludzi jest w gorszej sytuacji ode mnie.

 

 

julka1511, dziecinne podejście?ty masz wybór czy sie zabić czy nie.rakowcy nie mają żadnego wyboru i muszą przyjąć z pokorą syf jaki zasrany los im podarował.chyba chcesz zwrócić na siebie uwagę ale w taki sposób?to jest dziecinne.

 

-- 29 cze 2014, 17:20 --

 

Lepiej nie prowokować losu. Jeszcze za dużo wezmę leków, taki czarny żarcik.

Szczerze mówiąc , ładnie napisane, odpuszczam walkę na samym starcie.

 

 

Nie byłaś u lekarza, nie próbowałaś brać leków i stwierdzasz, że 'nikt nie jest w stanie Ci pomóc'? Tak naprawdę jeszcze nic nie zrobiłaś, żeby spróbować sobie pomóc i odpuszczasz walkę na samym starcie.

[bei]

julka1511, to nie odpuszczaj.

Wiele osób które teraz są szczęśliwe kiedyś nawet nie myślały, że może tak być.

 

Ile lat ma Twoje dziecko? Naprawdę myślisz, że kiedyś nie będzie Cię potrzebować, że będzie mu obojętne czy jesteś czy nie?

Ja jestem dorosła, ale gdyby mój rodzic się zabił nigdy nie przestałabym o tym myśleć.