30-latkowie mieszkający z rodzicami-wstyd czy normalna sytua

[kamilas]

Moim zdaniem to zależy od sytuacji. Jeśli ktoś mieszka z rodzicami, żeby uniknąć odpowiedzialności, bo tak mu wygodnie, bo dzięki temu nie musi pracować - to na pewno nie jest to normalne.

Ale w moim przypadku jest inaczej - mieszkam z tatą. Mama umarła parę lat temu. Z tatą mam średni kontakt, przez większość dnia każdy jest w innej części domu. Pracuję, zarabiam na tyle, że mogę się z tego utrzymać, nie mam problemu z gotowaniem i sprzątaniem, jestem w sumie od niego niezależny. Mieszkam z nim z kilku powodów - przede wszystkim oszczędność czasu i pieniędzy. Opłatami dzielimy się po połowie. Po co utrzymywać dwa domy, skoro można jeden? Dzięki temu moje oszczędności finansowe szybko rosną i są już dość duże. Drugi powód to samotność, moja i jego - po śmierci mamy nie zostawię go samego, bo by sobie nie poradził, a i ja nie mam żadnych znajomych, więc przynajmniej czasami można z nim pogadać. To chyba w miarę normalna sytuacja. Mam 26 lat.

[Gość]

kamiledi15, normalna, bo jestes niezalezny finansowo, o ile mozna zrozumiec osoby chore/zaburzone itd ze siedza w domu to juz osoby radzace sobie, z lekkimi zaburzeniami itd powinny pracowac. A sa i takie lenie co to im sie nie chce, tyle, ze rodzice wiecznie nie zyja a zostana rachunki i mieszkanie do oplacenia.

[kamilas]

No to przecież to samo napisałem w pierwszych dwóch zdaniach.

[mark123]

Zmień podejście, a przestaniesz być leniem i darmozjadem ..no chyba, że to lubisz :)

Jakbym nie lubił nicnierobienia to już dawno zacząłbym coś robić.