Lęk przed odrzuceniem...

[Chada]

Witam.Mam dość dziwne zaangażowanie w związki ale pewnie znajdzie się ktoś jeszcze na ziemi co ma podobnie Boję się odrzucenia i do końca nie wiem co jest tego powodem.Jestem śmiały no chyba że jestem w naprawdę mega złym nastoju czyt.Chad to wtedy mi się nie chcę i nie czuję się tak pewnie.Mimo tego od zawsze lubiłem rozmawiać, nawiązywać kontakty głównie z płcią piękną w celach czystko towarzyskich Może dla tego iż nie kalkulowałem nie bałem się podejść zagadać daleko mi było od fobii społecznej.Byłem sobą a na tym się naprawdę dobrze wychodzi byle nie przesadzić.Ale wracając do tematu zawsze po pierwszym zauroczeniu sobą obustronnie.Traciłem pewność siebie,dziwnie przestawałem się oddzywać,byłem w lęku,traciłem pewność siebie odrzucałem tą osobę ode mnie mimo iż naprawdę chciałem całkiem odwrotnie.Dlatego mogło się wydawać że skakałem z kwiatka na kwiatek.Miałem dużo dziewczyn nie narzekałem na brak powodzenia.No przez chorobą wyglądam trochę gorzej zaniedbałem się, przytyłem po prochach,twarz mam pyziatą teraz i wyglądam mniej atrakcyjnie(cholerne psytropki). Nie wiem z czego to wynika robiłem coś wbrew sobie bałem się że będzie się ze mną nudzić stracę uznanie w jej oczach,że cały czas jest jej ze mną źle że lepiej jak odejdę to i ja poczuję się lepiej.Do dzisiaj do mnie piszą a ja poprostu boję się odpisać,nie robię tego.Myślę że to może się wywodzić z dzieciństwa,że kiedyś ktoś mnie zranił ,wyśmiewał, zniszczył moją pewność siebie.Nie potrafiłem też wyrażać emocji dusiłem je w sobie bałem się gadać o moich słabościach,małych porażkach.Bałem się przyznać do błędów cierpień i z tego się moja choroba zaczęła tak chyba to widzę.Sory że takie długie tak wyszło ;p A co tam wrzucę jeszcze do wątku z pytaniem do psychologa

.

[ekspert_abcZdrowie]

Chada, przyczyn Twojego lęku przed odrzuceniem (choć nie wiem, czy to jest do końca trafne określenie Twojego problemu) może być wiele. Może jest tak, że boisz się zaangażować w związek i wziąć za niego odpowiedzialność? Może faktycznie boisz się odtrącenia, dlatego nie mówisz o swoich porażkach, chorobie, słabych stronach, bo obawiasz się, że mógłbyś się okazać niedostatecznie "dobry" dla partnerki, że rozczarowałbyś ją? Stąd "nakładanie masek", udawanie kogoś lepszego, np. z obawy przed wyśmianiem czy niezrozumieniem. Może jest też tak, że łatwo nawiązujesz nowe znajomości, nie masz problemu z podejściem do kobiety i zagadaniem do niej, ale już trudniej Ci zapracować na coś trwalszego, bo to wymaga wysiłku, czasu, poświęcenia, starań. To wymaga też szczerości, bo przecież w nieskończoność nie można udawać kogoś innego, lepszego. W końcu trzeba przyznać, że nasze życie to jednak nie jest samo pasmo sukcesów, ale zdarzają się też porażki i one też są potrzebne, kształtują nas, uczą, są lekcją, częścią naszego życia. Może obawiasz się, że będąc prawdziwym, ze swoimi zaletami, ale też słabościami, okażesz się taki "nieidealny", a przez to mniej atrakcyjny? Hipotezy można mnożyć.

[Chada]

''Może faktycznie boisz się odtrącenia, dlatego nie mówisz o swoich porażkach, chorobie, słabych stronach, bo obawiasz się, że mógłbyś się okazać niedostatecznie "dobry" dla partnerki, że rozczarowałbyś ją? Stąd "nakładanie masek", udawanie kogoś lepszego, np. z obawy przed wyśmianiem czy niezrozumieniem.''

 

Dziękuję za fachowe wyjaśnienie to jest to chociaż ciężko się do tego przyznać ale tak jest.Jak mogę sobie sam pomóc i czy psychoterapeuta będzie mógł mi w tym pomóc?