Płacz przy ćwiczeniach! DLACZEGO?!

[hermenegildka]

Potrzebuję pomocy... Zawsze byłam blisko ze sportem. Byłam aktywna fizycznie. Od stycznia się odchudzam. Nie mam nadwagi. Po prostu nie jestem zadowolona ze swojego ciała. Nie mam szczególnej diety. Jem 5 razy dziennie. Zdrowo. Od tamtego czasu starałam się regularnie biegać rano. Po południami ćwiczyłam.

Problem zaczął się około trzy tygodnie temu. Nie potrafię, zwyczajnie nie jestem w stanie ćwiczyć. Kiedy tylko zaczynam chcę mi się płakać. A jak staram się to zignorować jest jeszcze gorzej. Ćwiczenia nie dochodzą już do skutku.

Dodam również, że miewam napady histerycznego płaczu, gdzie godzinami nie mogę się uspokoić. Wracam ze szkoły i od razu w ryk.

Często myślę o tym, jak bardzo się nienawidzę. Jak bardzo okropna jestem. Miewam myśli samobójcze.

 

Piszę tutaj, bo dziś przeraziłam się samej siebie. Obkładam się pięściami. A potem poczułam jakbym naprawdę była zdolna zrobić sobie poważną krzywdę, jakbym mogła..

[Gość]

Idź do specjalisty jak najszybciej.

[hermenegildka]

Idź do specjalisty jak najszybciej.

 

Nie przewiduję takiej opcji..

 

 

+ zaczęłam ćwiczyć również po to, żeby zniwelować swoje złe nastroje.

Mam 16 lat. Może to tylko dojrzewanie, może każdy tak ma w moim wieku, jak myślicie?

[Gość]

Dlaczego nie przewidujesz? Skoro piszesz, że masz myśli samobójcze i czujesz, że sama sobie mogłabyś zrobić krzywdę.

Trudno powiedzieć co to może być, przez neta nikt Ci diagnozy nie postawi...dlatego lepiej iść do lekarza i pogadać i poszukać pomocy. A to się zaczęło tak nagle, bez konkretnego powodu?

[Ellwe]

Nie przewiduję takiej opcji..

 

Na forum nikt nie pomoże Tobie tak jak specjalista i nie postawi diagnozy.

[Pieprz]

Myślę że masz jakiś głębszy problem który przyklepałaś ćwiczeniami, ale po jakimś czasie przestało to wystarczać i problem znów zaczyna wyłazić.

[hermenegildka]

To wszystko jest bardziej skomplikowane.. Skończyłam z narkotykami. Miałam mnóstwo problemów. Depresja, myśli samobójcze. Przeczytałam gdzieś, że wysiłek fizyczny może mi pomóc. Rzeczywiście tak było, ale tylko na początku. Później wymagałam od siebie coraz więcej.

Ostatnio zakończył się mój toksyczny związek.. i znowu wpadłam w wir ćwiczeń, obowiązków. Pałam ogromną nienawiścią do siebie. Ciągle porównuje się do innych lepszych dziewczyn.

Widzę ile straciłam przez narkotyki, przez rok 2013..

Nie potrafię komuś o tym opowiedzieć. Tu trzeba grać twardą.

Niejednokrotnie jednak sugerowałam mamie swoją depresję, nerwicę, strach przed ludźmi.. I nic..

[Pieprz]

Pałam ogromną nienawiścią do siebie. Ciągle porównuje się do innych lepszych dziewczyn.

To nic dziwnego że płaczesz.

 

Przeczytałam gdzieś, że wysiłek fizyczny może mi pomóc.

I faktycznie tak często jest, ale pomaga to nie znaczy że rozwiązuje problem.

 

-- 06 mar 2014, 20:12 --

 

Tu trzeba grać twardą.

Każdemu potrzebny jest ktoś przed kim się można otworzyć i rozkleić jeśli trzeba

[hermenegildka]

Ale teraz wszystko powinno się unormować. Nie powinno być tych ataków. Nie jestem w tamtym związku. Nie biorę. Wszystko jest jak kiedyś teoretycznie.

[Pieprz]

Ale teraz wszystko powinno się unormować.

Wcale nie, psychika się sama nie "normuje".

[hermenegildka]

Ale co ja mogę więcej zrobić? Staram się żyć normalnie, nie zatracać się w swoich odczuciach. To nie może przecież trwać wiecznie.

[Pieprz]

Co nie może trwać wiecznie, twoja nienawiść do samej siebie?

[hermenegildka]

Nie wiem.. Ale nie mam możliwości pójścia do specjalisty. Zresztą pójdę i się wygłupię, bo okaże się, że to tylko okres dojrzewania, że hormony mi buzują albo, że jestem małolatą, która nie docenia tego, co ma. To bezsens. Muszę sama sobie pomóc tylko potrzebuje wskazówek.

[Pieprz]

Muszę sama sobie pomóc tylko potrzebuje wskazówek.

Jak uważasz, ja jestem sceptycznie nastawiony do takiego toku myślenia. Wskazówki ludzi zaledwie interesujących się psychologią w żaden sposób nie mogą się równać fachowej pomocy kogoś kto ma co najmniej kilkuletnie doświadczenie i wykształcenie, no i na dodatek rozmowa na żywo a przez internet to nie ma porównania.

[Atalanta]

hermenegildka, piszesz, że miałaś problemy z narkotykami, nie dziw się że teraz ich brak sprawia, że masz kłopoty ze zdrowiem. Uwierz mi , narkotyki z pewnością namieszały w Twojej psychice więc teraz aby wrócić do normalnego funkcjonowania po prostu musisz udać się do lekarza. Pozwól sobie pomóc!

[Candy14]

To wszystko jest bardziej skomplikowane.. Skończyłam z narkotykami. Miałam mnóstwo problemów. Depresja, myśli samobójcze. Przeczytałam gdzieś, że wysiłek fizyczny może mi pomóc. Rzeczywiście tak było, ale tylko na początku. Później wymagałam od siebie coraz więcej.

Ostatnio zakończył się mój toksyczny związek.. i znowu wpadłam w wir ćwiczeń, obowiązków. Pałam ogromną nienawiścią do siebie. Ciągle porównuje się do innych lepszych dziewczyn.

Widzę ile straciłam przez narkotyki, przez rok 2013..

To sokojnie kwalifikuje sie na terapie...na co czekasz?

Ale nie mam możliwości pójścia do specjalisty.

bo?

[hermenegildka]

Bo nikt mnie na terapię nie umówi, a jestem niepełnoletnia

[Candy14]

Umow sie sama i wez tylko zgode opiekuna

[hermenegildka]

Nie wiem nawet, czy ktoś taki jest w moim mieście..

 

-- 06 mar 2014, 20:04 --

 

znalazłam jest.. 70 zł za 50 minut..

[Gość]

Przecież nie musisz iść prywatnie. Myśli samobójcze, narkotyki, trudne przejścia i nienawiść do siebie. Nie chcę być wredna ani uprawiać czarnowidztwa ale jak chcesz sama sobie poradzić?

[Candy14]

hermenegildka, a kto powiedzial ze masz placic? Jezeli sie uczysz to jestes ubezpieczona i przysluguje Ci darmowa terapia

[hermenegildka]

Darmowa terapia? Tylko gdzie? Nie sądzę by w moim mieście była taka możliwość.

[Gość]

NFZ, dobrze poszukaj. Mało prawdopodobne, że nie ma u Ciebie czegoś takiego.

[Candy14]

hermenegildka, w kazdym miescie jest Poradnia Zdrowia Psychicznego. Jezeli jestes z mega malej miesciny to penie masz jakies wieksze miasto w poblizu

[Anetolij]

W moim mieście też już nie ma z NFZu. Miałem to samo tylko że nie brałem narkotyków, jedynie wypijałem duże ilości kawy, czasem nawet lubię palić zapałki i patrzeć jak ogień pożera drewno - czuję wtedy spokój, a dzisiaj to dopiero miałem frajdę jak babcia napaliła w piecu Też przeżywałem frustrację przy ćwiczeniach, tak się wysilałem, katowałem się, czasem przez cały dzień podciąganie się i te wszystkie głosy że nie dam sobie rady, to uczucie że przegrywam, gniew, bezradność, czułem ogromny smutek że nie osiągnę zamierzonego celu. Bardzo obwiniałem się za los który mnie spotkał, w końcu zrozumiałem że to przecież nie moja wina że dostałem podłego ojca, że dostawałem wycisk w szkole. Kiedy zrozumiałem mój stres i moje zachowania wywołane olbrzymim poczuciem winy zacząłem czuć się lepiej, wybaczyłem sobie że tak się nienawidziłem ale smutek że wciąż jestem samotny i bez właściwej partnerki pozostał.