Wyzdrowiałem/wyzdrowiałam... :)

[mefiboszet]

Interferon + rybawiryna, standardowa obecnie terapia dla genotypu 1b. Okropnie rzutująca na psychikę, w pakiecie jest bezsenność i depresja.

 

Tu jest rzetelne źródło wiedzy o skutkach ubocznych:

 

http://www.prometeusze.pl/terapia_skojarzona.php

 

Ręczę, że absolutna większość leczących się ma dużą część z tych skutków - wiem, bo byłem zapisany na listę dyskusyjną a także rozmawiałem z chorymi w szpitalu.

 

Ale to już za mną

[ladywind]

mefiboszet, to gratulki że udało Ci się tą chorobę wyleczyć

[mefiboszet]

Dzięki

 

Jeśli chodzi o skutki terapii interferonem i rybawiryną, to powszechnie uważa się, że jest to porównywalne z chemioterapią na nowotwory pod względem skutków ubocznych. Bardzo wielu pacjentów odpada w trakcie leczenia, bo mają tak złe wyniki krwi, że grozi im sepsa albo uduszenie się [brak czerwonych krwinek], bądź też z innych powodów. Jednak próbować trzeba, bo wirus prędzej [kilka lat] czy później [kilkanaście-30 lat] doprowadzi do marskości.

[czarnobiała mery]

Mi lekarze powiedzieli, że nigdy nie wyzdrowieję i do końca życia muszę brać wielkie dawki leków. Nie mam już żadnej nadziei, załamałam się totalnie, bo bez leków sprawniej myślałam, a myślenie to podstawa mojej pracy. Oni powiedzieli, że nigdy już nie będzie jak dawniej, że nigdy nie będę zdrowa, że będzie się tylko pogarszać. Czuję się z tą świadomością beznadziejnie, mam jeszcze mniej wartości niż kiedykolwiek miałam. Psychologowie za to twierdzą, że nie warto dla mnie prowadzić psychoterapii, bo jestem zbyt beznadziejna.

[amelia83]

nazywam się niewarto, jak mogą powiedzieć , żę będzie jeszcze gorzej, wcale nie musi na dobrze dobranych lekach; ja biorę psychotropki od 10 lat i wiem, że będę brała je długo, długo

[czarnobiała mery]

ja się załamałam tym, że mi tak powiedziano. Przeraża mnie też fakt, że biorę takie duże ilości leków, które w dodatku nie zawsze działają. Często jestem bardzo zamulona i nie mogę normalnie funkcjonować i myśleć. Przeraża mnie to, że mi powiedziano, że nigdy nie będę zdrowa, a będzie coraz gorzej, jeszcze bardziej przeraża mnie to, że panie psycholog nie widziały potrzeby pracy ze mną, ponieważ jestem zbyt beznadziejnym przypadkiem, dla którego nie warto się starać, bo to i tak nic nie pomoże, lepiej poświęcić ten czas rokującym większe nadzieje. Nie mam już żadnej nadziei, że może być lepiej i że ktokolwiek mnie polubi taką jaką jestem.

[Supermann]

Jeżeli psycholog czy psychiatra tak mówi to sam jest beznadziejny

[tahela]

nazywam się niewarto,

co masz dokładnie zdiagnozowane, jekie leki bierzesz , no jak lekarze mowią coś takiego w przypadku osob z zaburzeniami psychicznymi to sa beznadziejni, a jak ci ten psychiatra to powiedział to poparł to juakimiś dowodami, czy tak mus ie wydaje, a jak długo chodiząłś do tych pań , psycholog tak nie moze powiedziec tylko c najwyzej doradzić zmiane psychologa z pwodu nieskutecznosci terapii, którą on przeprowadza

[czarnobiała mery]

miałam różne diagnozy, ostatnia jest schizofrenia paranoidalna. Wcześniej miałam anoreksję, zaburzenia schizotypowe, zespół paranoidalny, zespół paranoidalno-depresyjny, schizofrenię rezydualną. Biorę zeldox 160, mianserynę 90, sertralinę 50 i czasami onirex. Lekarze raczej nigdy nie argumentowali, dlaczego jestem beznadziejna, w szpitalach nikt mi nic nie tłumaczył, dawali mi końskie dawki leków i mieli ze mną spokój. Powiedzieli, że muszę brać leki do końca życia i nigdy nie wyzdrowieję, a z każdym epizodem mój stan będzie się pogarszał. Potem moja lekarka, u której leczę się ambulatoryjnie, to potwierdziła. U jednej psycholog byłam kilka razy, po czym ona powiedziała, że nie chce już ze mną mieć terapii, z drugą spotykałam się 1,5 roku i ona nagle zerwała ze mną kontakt, nie podając powodu, u trzeciej byłam dwa razy.

[tahela]

nazywam się niewarto, popros zeby Ci podali jakieś argumenty, ze samo bo sie nie wyleczysz to za mało i czasem schizo si ecofa, a jak sie jest na lekach to mozna funkcjonowac normalnie,

i nie daj sie zbyc jakim głupimi wytłumaczeniami poproś o dobre uzasadnienie

[Michał 1972]

Phi..jeśli to takie proste to jaka będzie satysfakcja z zwalczenia tego gawna ?!

[leon21]

No, ja mam dokładnie taki sam poziom lęku niezależnie od okoliczności, nie unikam sytuacji stresowych, ale na mnie wszystko działa tak samo.

No i mam lęk przed nauką...nie rozumiem tego. Boje się uczyć, boje się otworzyć książkę, nie mogę się na niczym skupić tylko na własnych myślach, z którymi sobie dyskutuję i w ten sposób obniżam poziom lęku, ale stoje w miejscu a inni idą do przodu, będę wyautowany na rynku pracy i będzie ze mną ostateczny koniec. Czyż nie?

[Gość]

Michuj czytaj ze zrozumieniem. Oszem tabsy mi pomogły, ale pózniej to juz wyłącznie moja praca. Poznałam masę osób, które wciąz biorą tabletki, zmieniają masę terapeutow i mimo ze mają lekkie, do średnich zaburzenia są caly czas do tylu. Narzekają, wiecznie maja problemy ale jak pytasz co chcesz zmienić, to nie wiedzą, albo nie ma to sensu. I tu jest problem nie tyle danego zaburzenia, tylko braku samodzielności, motywacji do pracy przede wszystkim nad sobą. Ja mimo że chorowalam mase lat i mialam silne leki p/bólowe to i tak caly czas bylam aktywna. Pokończylam rozne studia, mialam zwiazki, grono znajomych itd. Ale żylam z bolem, pozniej doszla depresja spowodowana sytuacja osobistą. I z tego sie podnioslam, a teraz juz sporo czasu fukncjonuję i bez leków i bez bolu :) nazywam się niewarto, jezeli rzeczywiście masz schizofrenie to niestety ale trzeba sie leczyc do końca życia. Pociesze Cię, ze mam kolezankę, ktora ma dosc zaawansowaną schizofrenie, ale bierze leki, pracuje i jest w miare ok. Tez ja zamula, czasami troche widac, ze dziewczyna jest gdzies daleko, ale grunt ze sobie radzi i Ty też sobie poradzisz. Trzeba zaakceptowac to, ze mozesz miec momenty, dni kiedy jest Ci gorzej, ale to i tak czlowiek ma bez lekow. Ja mam niskie ciśnienie i tez czasami chodze jak "zamulona" i senna, i miewam momenty ze mysle tylko o spaniu zamiast o pracy. Powinnas poszukac specjalisty psychiatry i najlepiej psychoterapeuty od schizforenii, najlepiej z poleconych, poszukaj w necie, w swoim miescie. Trzymam kciuki :)

[Ahmed]

Witam wszystkich z którymi miałem przyjemnośc korespondowac jak i tych z którymi tej przyjemności nie miałem

Nie było mnie na forum tak aktywnie już prawie rok no i ........no i nic :)))))

Lecze się co prawda nadal famakologicznie ale objawów lękowo - depresyjnych już praktycznie nie mam. Co mi pomogło ?? nie ukrywam że w najcięzszych chwilach miałem w Was wszystkich jedyne wsparcie .....jedni mnie opierdolili inni pocieszyli , jeszcze inni podtrzymywali na duchy w kazdym razie potrzebowałem Was a także tutaj czułem sie potrzebny.

Nie twierdze że nie powróce tu za jakiś czas - tego nie wie nikt.

W każdym razie dziękuje tym, którzy aktywnie mnie wspierali, tym którzy tylko czytali moje wypociny z uśmechem na ustach bądź ze łzami w oczach. Sam nie pozostawałem bierny i starałem sie pomóc komu mogłem - czy mi sie udało ???? nie wiem.

Wiele osób pisze że na tym forum tylko stek bzdur można wyczytać, że admini to ignoranci a moderatorzy to ..... (tu kazdy wpisze co chce). Nie ma ludzi idealnych ... ja zawsze na tym forum dobrze sie czułem i przybyłem na nie po pomoc, która tu znalazłem. Ze strony moderatorów i admina nigdy mnie nie spotkała żadna nieprzyjemność choć na nie jedno sobie pozwalałem :)

A dziś ......dziś ciesze się w miare zdrowiem, sytuacja finansowa sie wyjaśniła .....wyjechałem na upragnione "wakacje", baaaa nawet sie ożeniłem (co prawda przed Bogiem ale dla mnie to ważniejsze niż urzedowy papier) no i skasowałem samochód, który średnio lubiłem... teraz zażywam wolności jeżdżąc na moim ukochanym rowerze :)

Jakie rady dla innych zaczynających korzystać z tego forum ??

- czytajcie artykuły przez przymrużone oczy

- nie bierzcie do siebie złośliwości

- nie dawajcie sie sprowokować

- wykrzesajcie odrobine poczucia humoru

- starajcie się pomóc innym nawet jak wasza kondycja jest licha

- nie wkurzajcie moderatorek :))))

- nie flirtujcie i nie budujcie zwiazków forumowych na odległość -hoć sa potwierdzone przypadki udanych takowych związków to rzadko to sie udaje

- nie ubliżajcie innym.

- bawcie sie na forum - gry i zabawy forumowe czasem pozwalają zapomnieć o szarości życia.

- jak ktoś wam stara sie pomóc , a średnio mu to wychodzi to mimo wszystko nie opierdzielajcie go - w końcu stara się może nie udolnie ale jednak chce pomóc.

itp.... itd .....etc..... :)))))

 

Mam nadzieję że jak mnie czasem wspominacie to z uśmiechem

Trzymcie się ciepło i nie poddawajcie a może z czasem i wy coś tu naskrobiecie od siebie.

 

Zawsze Wam wdzięczny Wasz Kwadratullah Krzych vel Ahmed ex. Allah

 

ps. teraz już wiecie gdzie byłem na "wakacjach" ???? :)

[*Wiola*]

Ahmed, Miło ,że mimo wszystko o nas pamiętasz. Twoje rady uważam za bardzo trafne, pozdrawiam gorąco

[*Monika*]

Ahmed, Jejku, kupę lat!

Buziole od Monisi.

Szkoda, że masz RAMADAN w czasie zlotu.

Cóż, może innym razem

 

No i oczywiście zazdroszczę wakacji Super, no... ho ho ho

[codewoman]

Witajcie,

 

nerwicę lękową miałam dwa razy,w wieku 20 i 25 lat,na razie,mija kolejne 5 lat,i odpukać,mam spokój.

Za drugim razem doszło do tego,ze nie wychodziłam z domu przez 9 miesięcy,miałam derealizacje.

Pomógł mi lekarz neurolog który zajmuje się też homeopatią.

Próbowałam już wszystkiego więc spróbowałam i tego.Tonący brzytwy się chwyta.Nie miałam wcześniej żadnego nastawienia do homeopatii,ani negatywnego ani pozytywnego.

W sumie byłam na dwóch wizytach,a reszta,tzn.przekazywanie informacji o samopoczuciu po braniu granulek i ewentualne skorygowanie ilości czy też zamiana leku na inny,odbywała się na telefon.

Przeszło mi po miesiącu leczenia.

Jestem z Poznania więc tym z tych okolic mogę podać namiar na mojego lekarza,resztę z was,jeśli chcecie spróbować,mogę odesłać do poszukania lekarza neurologa homeopaty w swojej miejscowości.

 

Trzymajcie się i nie poddawajcie.Z nerwicą można wygrać.

 

Anna

Edytowane 15 Sierpnia 2013 przez Gość

[Gość]

nerwicę lękową miałam dwa razy,w wieku 20 i 25 lat

o, to nie wiedziałam że nerwica to coś takiego jak przeziębienie, że się łapie od czasu do czasu

[*Wiola*]

kafka, Jaka nerwica, takie lekarstwo

[Candy14]

kafka, oplulam sie

[Gość]

Candy14, nie pluj;) *Wiola*, jak ja bym chciała mieć taką nerwicę...

[kaja123]

Witajcie,

nerwicę lękową miałam dwa razy,w wieku 20 i 25 lat,na razie,mija kolejne 5 lat,i odpukać,mam spokój.

Za drugim razem doszło do tego,ze nie wychodziłam z domu przez 9 miesięcy,miałam derealizacje.

Pomógł mi lekarz neurolog który zajmuje się też homeopatią.

Próbowałam już wszystkiego więc spróbowałam i tego.Tonący brzytwy się chwyta.Nie miałam wcześniej żadnego nastawienia do homeopatii,ani negatywnego ani pozytywnego.

W sumie byłam na dwóch wizytach,a reszta,tzn.przekazywanie informacji o samopoczuciu po braniu granulek i ewentualne skorygowanie ilości czy też zamiana leku na inny,odbywała się na telefon.

Przeszło mi po miesiącu leczenia.

Jestem z Poznania więc tym z tych okolic mogę podać namiar na mojego lekarza,resztę z was,jeśli chcecie spróbować,mogę odesłać do poszukania lekarza neurologa homeopaty w swojej miejscowości.

 

Trzymajcie się i nie poddawajcie.Z nerwicą można wygrać.

 

Anna

... a świstak siedział i zawijał w sreberka ...

[Izz]

" o, to nie wiedziałam że nerwica to coś takiego jak przeziębienie, że się łapie od czasu do czasu "

Jakoś w te słowa wierze i niech mi ktoś powie ,że to nieprawda!

- i to mnie przeraża najbardziej.

A tak pozatym...Jak fajnie zacząć myśleć pozytywnie :) Już nie wchodzę na "Objawy " "Ataki" itd. Tylko "Wyzdrowiałam /Wyzdrowiałem" .

Krok do przodu.

[piscis]

hej a teraz ja Wam coś napiszę

Nie byłam tu całe wieki, a mianowicie coś ok roku. I teraz zajrzałam. Głównie po to żeby napisać, ze nie wolno się poddawać a z tego się wychodzi a jeśli zostają jakieś szczątki choroby to da się nauczyć z tym żyć.

Ja jestem od roku bez prochów, byłam kiedyś w bardzo dużym dołku i w bardzo złym stanie.

Wykończył mnie facet i związek z nim....to był koszmar o którym nie chcę pamiętać. Niestety konsekwencje ciągną się za mną do dziś, ale umiem już przezwyciężać wspomnienia i ból który został. Jestem po rozwodzie od 1,5 roku. To była najlepsza decyzja jaką podjęłam w życiu.

I moja rada, chodźcie na terapie, nie zamykajcie się sami z chorobą, walczcie o siebie.

Ja mam milion problemów, w tym finansowych, mam straszne huśtawki nastroju, przejściowe doły, łzy...ale po tym koszmarze który przeszłam naprawdę są dni kiedy JESTEM SZCZĘŚLIWA

A forum...dało mi ludzi, którzy byli ze mną (choć wirtualnie) ale w najgorszych chwilach mojego życia i bardzo mi pomogli, nie pozwolili się poddać ! Jestem im za to wdzięczna

 

-- 29 lip 2012, 18:24 --

 

Hihi i słuchajcie rad wujka Ahmeda !

on nie raz mi pomógł i nadal pomaga

nigdy mu tego nie zapomnę

Czasem wirtualni przyjaciele dają więcej niż ci realni

[shiroi]

Wszedlem sobie na forum, to dopisze sie tutaj ponownie, bo uwazam, ze jest to jeden z niewielu tematow na forum w ktorym sa jakies wartosciowe posty (niestety 95% to majaczenia osob chorych o tym o czym pojecia miec nie moga czyli o wychodzeniu z nerwicy).

 

Do meritum przechodzac - nawet z najciezszych atakow lęku i paniki (w moim wypadku 24h/7dni w tyg horror (napady lęku cala dobe, nawet w ciagu snu), wszystkie mozliwe objawy somatyczne wlacznie z ciaglym stanem podgoraczkowym i bolem miesni, nieustajace napiecie i nieustajacy lek przerywany bardzo czestymi napadami paniki) da sie przejsc do stanu, w ktorym kontrole nad lękiem i swoim cialem ma sie zdecydowanie lepsza od przecietnego czlowieka. W chwili obecnej czyli 2 lata od kiedy bylo naprawde zle (5 lat od pierwszego epizodu), jestem w stanie wystawiac moja psychike na naprawde ciezkie proby, a jest ciagle tylko lepiej (nie chodzi o nerwice, bo ona mnie nie neka, chodzi o prace nad soba w glownej mierze) .

 

Mala dygresja jeszcze na temat tych, ktorzy "wyzdrowieli". Wedlug mnie grupa ta dzieli sie na 2 podgrupy. 1 - ci ktorzy wyszli dzieki pracy nad soba (zazwyczaj terapie, badz co jeszcze lepsze tak jak w moim wypadku - autoterapia) oraz 2 - ci, ktorym wydaje sie, ze sie wyleczyli bo lęki przeszly dzieki braniu leków. Niestety ta 2 grupa na 99% bedzie musiala wrocic do leków. Nie da sie ominac sytuacji stresujacych, a napady lęku czy nawet paniki sa NORMALNE. Kazdy czlowiek je czasem miewa. Jesli nauczymy sie z nimi zyc i z nimi radzic, to mozna powiedziec, ze "wyleczylismy" sie z nerwicy. Niestety jesli proces "leczenia" nie przebiegal naturalnie, a za pomocą leków, kazda nawet blacha chwila slabosci moze rozpaczac od nowa bledne kolo nerwicy, ktore w przeciagu kilku chwil moze osiagnac gigantyczne rozmiary.

 

To takie moje 3 grosze.

 

Pozdrawiam