Hipochondria - jakie choroby sobie przypisywaliście..?

[Marlenka85]

Dzien dobry.. 

Szkoda że nikt tu praktycznie nie zagląda.. Mam nadzieję ze powodem tego jest po prostu Wasze dobre samopoczucie. 

U mnie poranki nadal kiepskie, o ile sprawy gastryczne się unormowały tak pobolewa mnie ta lewa strona pod zebrem i na ten samej wysokości tak na przestrzał plecy. Ale nie jednocześnie. Czasem i z prawej tez... I od kilku dni wszystko mnie swedzi.. Oczywiście moje lęki ida w kierunku chloniaka albo problemów z watroba...bo mam ten węzełek na szyi i nas obojczykiem... Boze czemu jak jedno da spokój trzeba się znów martwic innym...

Co do lekow, staram się cala sobą by z tym walczyć bez brania codziennie antydepresantow. Wierzę że terapia jest najskuteczniejszym sposobem bo pozwala pozbyć się nerwicy.. 

W piątek moj synek idzie 1 dzien do szkoły. Dla mnie 4 lata to wciąż maluszek, ale tu w uk tak jest , to jakby przedszkole ale na triche wyższym poziomie. Boje się uczucia pustki  tego jak sobie poradzę. On bardzo się cieszy. To chociaż tyle. 

Tata małego leci do pl na tydzień. A w mojej głowie juz są myśli a co jeśli wtedy cos mi się stanie, jeśli to rak trzustki i zaatakuje właśnie wtedy, kto mi pomoże z dzieckiem, przecież jesteśmy tu sami... 

Nienawidze tych myśli. 

[Ciastko716]

W dniu 22.08.2021 o 03:13, Ju467 napisał:

A jakie dokładnie problemy masz?

Hey.Kochana co do moich objawów to jest ich mnóstwo, ale najgorsze są bóle calej prawej strony,dziwne,jakby jelita,takie skurcze niby,nawet nie wiem jak je opisać..nie są jakieś bardzo mocne ale niestety są prawie cały czas a ja pierwsze co to odrazu lęk i strach że to pewnie początki zapalenia wyrostka, cos okropnego,boję się strasznie,że nie trafie  na  czas na stół, że nie dojadę do szpitala,że umrę   męczę się z tymi bólami już prawie rok,niby reflux i pewnie jelito drażliwe, ale pewności nie mam,na kolonoskopie nie mogę się zdecydować... powoli wariuje, mimo że biorę leki i jest jakaś poprawa to aby tylko cos zaboli i ja już wpadam w panikę,tak bardzo boję  się tego wyrostka.. chodzę na terapię,też co prawda pomaga ale tego cholersta chyba nigdy się nie pozbede..  lęki mam praktycznie non stop, ataki paniki,chwilowo nie daje rady,mam już dość.. najlepiej jak wezmę dwie hydro 25mg i prześpię cały dzień żeby nie czuć bólu i lęku, wspomaga się również oxqzepamem ale staram się to często nie brać... mam również depresję, jestem  tym załamana i tylko bym płakała,po za tym jestwm z tym sama bo nie mam wsparcia,nikt mnie nie rozumie   jest bardzo ciężko, q dochodzą jeszcze inne objawy,kołatania serca,bole glowy itp,chce być zdrowa,chce żyć jak inni i cieszyć się życiem,ale ta wstrętna nerwica nie odpuszcza

[Ciastko716]

W dniu 24.08.2021 o 15:30, patrycja03 napisał:

no mi właśnie moja rodzinna tak zasugerowała po moich objawach, że może to być refluks i nie wiem czy dlatego też przepisała mi tabletki Tribux na 2 tygodnie...Ale no co, brałam je przez tydzień, potem przestałam bo znów się przestraszyłam brać takich większych tabletek, no a od kilku dni znów biorę i już zostały mi trzy tabletki do skończenia. I jakoś nie widzę poprawy, a w ulotce napisane, że nie wpływa ten lek na układ nerwowy, więc jeżeli to jest na tle nerwowym no to wtedy wiadomo że nic nie pomogą...Ale to wtedy dobry znak, bo będę wiedziała, że problem nie leży w moim organiźmie, tylko w głowie. 

Też brałam tribux, mam niby problemy z jelitami... Ja z doświadczenia wiem że nerwica może tak namieszać że będzie bolało nas wszystko a najgorsze są lęki,że to pewnie rak lub tp...Ja niby jestem  tego świadoma ale gdy zacznie mnie coś bolec to nikt mi nie przetlumaczy że to tylko w głowie siedzi,że to nerwica nami rządzi....

[max_max]

11 godzin temu, Marlenka85 napisał:

Co do lekow, staram się cala sobą by z tym walczyć bez brania codziennie antydepresantow.

Ale te leki trzeba brać regularnie, inaczej to bez sensu.

[patrycja03]

58 minut temu, Ciastko716 napisał:

Też brałam tribux, mam niby problemy z jelitami... Ja z doświadczenia wiem że nerwica może tak namieszać że będzie bolało nas wszystko a najgorsze są lęki,że to pewnie rak lub tp...Ja niby jestem  tego świadoma ale gdy zacznie mnie coś bolec to nikt mi nie przetlumaczy że to tylko w głowie siedzi,że to nerwica nami rządzi....

Ja nie wiem czy sama nie mam jelita drażliwego, ale to mnie akurat nie martwi. Odkąd wróciłam z nad morza to zaczęłam mieć problemy z jedzeniem, to znaczy zaczęłam jeść bardzo mało, jeden posiłek dziennie na siłe żeby coś było, to chyba dlatego, bo wmawiam sobie te wrzody...No i stało się tak że tak mi się musiał żołądek skurczyć, że jedzenie dla mnie stało się udręką dosłownie. Nie umiałam jeść, było mi niedobrze cały czas gdy myślałam że muszę zjeść i gdy jadłam czy nawet zjadłam, bałam się że zwymiotuje i w sumie mam tak nadal cały czas. Po prostu nie czułam apetytu w ogóle i nadal tak mam, czuje w żołądku że jestem np głodna i w ogóle, ale ja nie czuje apetytu na nic. I od tych kilku dni dodatkowo moja psychika się posypała znów, cały czas płakałam bo bałam się, że po prostu przez niejedzenie wyląduje w szpitalu a tam byłoby gorzej...Ale też bałam się, że gdy będę jeść to w końcu zwymiotuje..Raz miałam odruch wymiotny prawie że, podczas jedzenia dwóch klusek z sosem. Wczoraj udało mi się zjeść cały obiad to były tym razem ziemniaki z sosem i byłam szczęśliwa. Z wagi od tych kilku dni spadłam do 37 a ważyłam niedawno jeszcze z 41-42kg, ogólnie mam od małego niedowagę, zawsze mało jadłam ale teraz to totalna masakra była..Ja sobie nawet zaczęłam wmawiać, że to może anoreksja albo bulimia, ale no to jest raczej na pewno wykluczone bo ja siebie nie widzę jako osoby grubej i wręcz chciałabym cholernie przytyć a nie chudnąć..Teraz jest z tym jedzeniem nieco lepiej, jem mało ale 4 takie posiłki dziennie i myślę że jest to ok i mam nadzieję, że unormuje mi się to jedzenie i wróci apetyt bo tak to ja się boje co się ze mną stanie. Przez to, że prawie cały czas mam jednak ten żołądek pusty lub nie napełniony całkiem czy w połowie chociaż (tak mi się wydaje) to aż mam problem z wyproznianiem się jeśli chodzi o stolce. Po prostu może dlatego, bo mam słabsze mięśnie czy coś, nie wiem sama ale dalej potrafię wariować i pragnę jedynie żebym zaczęła jeść w końcu znów normalnie. To jest to że ja cały czas o tym myśle więc no.. 

[Ciastko716]

8 minut temu, patrycja03 napisał:

Ja nie wiem czy sama nie mam jelita drażliwego, ale to mnie akurat nie martwi. Odkąd wróciłam z nad morza to zaczęłam mieć problemy z jedzeniem, to znaczy zaczęłam jeść bardzo mało, jeden posiłek dziennie na siłe żeby coś było, to chyba dlatego, bo wmawiam sobie te wrzody...No i stało się tak że tak mi się musiał żołądek skurczyć, że jedzenie dla mnie stało się udręką dosłownie. Nie umiałam jeść, było mi niedobrze cały czas gdy myślałam że muszę zjeść i gdy jadłam czy nawet zjadłam, bałam się że zwymiotuje i w sumie mam tak nadal cały czas. Po prostu nie czułam apetytu w ogóle i nadal tak mam, czuje w żołądku że jestem np głodna i w ogóle, ale ja nie czuje apetytu na nic. I od tych kilku dni dodatkowo moja psychika się posypała znów, cały czas płakałam bo bałam się, że po prostu przez niejedzenie wyląduje w szpitalu a tam byłoby gorzej...Ale też bałam się, że gdy będę jeść to w końcu zwymiotuje..Raz miałam odruch wymiotny prawie że, podczas jedzenia dwóch klusek z sosem. Wczoraj udało mi się zjeść cały obiad to były tym razem ziemniaki z sosem i byłam szczęśliwa. Z wagi od tych kilku dni spadłam do 37 a ważyłam niedawno jeszcze z 41-42kg, ogólnie mam od małego niedowagę, zawsze mało jadłam ale teraz to totalna masakra była..Ja sobie nawet zaczęłam wmawiać, że to może anoreksja albo bulimia, ale no to jest raczej na pewno wykluczone bo ja siebie nie widzę jako osoby grubej i wręcz chciałabym cholernie przytyć a nie chudnąć..Teraz jest z tym jedzeniem nieco lepiej, jem mało ale 4 takie posiłki dziennie i myślę że jest to ok i mam nadzieję, że unormuje mi się to jedzenie i wróci apetyt bo tak to ja się boje co się ze mną stanie. Przez to, że prawie cały czas mam jednak ten żołądek pusty lub nie napełniony całkiem czy w połowie chociaż (tak mi się wydaje) to aż mam problem z wyproznianiem się jeśli chodzi o stolce. Po prostu może dlatego, bo mam słabsze mięśnie czy coś, nie wiem sama ale dalej potrafię wariować i pragnę jedynie żebym zaczęła jeść w końcu znów normalnie. To jest to że ja cały czas o tym myśle więc no.. 

To bardzo malutko wazysz, a ile masz wzrostu?  Ja w miesiąc z nerwów schudłam 13kg,miałam to samo,pamiętam jak mama siedziała i że łzami w oczach błagał mnie żebym chociaż jajko na twardo zjadło,jedyny posiłek... Ja dodatkowo miałam też lękprzed udlawieniem, jadłam strasznie powoli i potrafiłam nawet serek homogenizowany memłać żeby przypadkiem się nie udławić tym serkiem,masakra...z tabletkami miałam to samo, potrafiłam maniunią tableteczkę rozgryźć,coś okropnego.. w takim stanie jakim jesteśmy,mamy lęk przed wszystkim A robiłaś sobie jakieś badanie co do tej niedowagi?

[patrycja03]

30 minut temu, Ciastko716 napisał:

To bardzo malutko wazysz, a ile masz wzrostu?  Ja w miesiąc z nerwów schudłam 13kg,miałam to samo,pamiętam jak mama siedziała i że łzami w oczach błagał mnie żebym chociaż jajko na twardo zjadło,jedyny posiłek... Ja dodatkowo miałam też lękprzed udlawieniem, jadłam strasznie powoli i potrafiłam nawet serek homogenizowany memłać żeby przypadkiem się nie udławić tym serkiem,masakra...z tabletkami miałam to samo, potrafiłam maniunią tableteczkę rozgryźć,coś okropnego.. w takim stanie jakim jesteśmy,mamy lęk przed wszystkim A robiłaś sobie jakieś badanie co do tej niedowagi?

mam 160cm wzrostu albo 159. Masakra, ja tak mam z dużymi tabletkami i takimi wielkości Ibupromu, boje się od jakiegoś czasu znów, gdy takie biorę, że mi stanie w gardle albo zatrzyma się na końcu języka i nie wiem się udławię na przykład, okropnie to męczy...Co do badania na tą niedowagę to miałam nawet thc wiesz na tarczycę i w ogóle białko żeby sprawdzić czy nie jestem wygłodzona albo wyniszczona w organiźmie, no i nigdy nic nie wychodziło. Żadnej anemii nawet, raz prawie miałam ale dzięki tabletkom na uzupełnienie żelaza unormowało mi się to. Ja dodatkowo jeszcze mogę mieć Zespół Tourette'a czyli z tymi niekontrolowanymi ruchami..Bo mam tiki takie właśnie nerwowe od dosyć dawna i po prostu na ogół to raczej ich nie mam za bardzo, ale gdy się stresuje czy czegoś właśnie boję, mam ataki paniki to jest wtedy masakra, mój były i jego siostra to już nawet zauważyli. 

[Ciastko716]

6 minut temu, patrycja03 napisał:

mam 160cm wzrostu albo 159. Masakra, ja tak mam z dużymi tabletkami i takimi wielkości Ibupromu, boje się od jakiegoś czasu znów, gdy takie biorę, że mi stanie w gardle albo zatrzyma się na końcu języka i nie wiem się udławię na przykład, okropnie to męczy...Co do badania na tą niedowagę to miałam nawet thc wiesz na tarczycę i w ogóle białko żeby sprawdzić czy nie jestem wygłodzona albo wyniszczona w organiźmie, no i nigdy nic nie wychodziło. Żadnej anemii nawet, raz prawie miałam ale dzięki tabletkom na uzupełnienie żelaza unormowało mi się to. Ja dodatkowo jeszcze mogę mieć Zespół Tourette'a czyli z tymi niekontrolowanymi ruchami..Bo mam tiki takie właśnie nerwowe od dosyć dawna i po prostu na ogół to raczej ich nie mam za bardzo, ale gdy się stresuje czy czegoś właśnie boję, mam ataki paniki to jest wtedy masakra, mój były i jego siostra to już nawet zauważyli. 

I znając życie jesteś z tym wszystkim sama? Myślałaś może o wizycie u psychiatry? No chyba że już byłaś? 

[patrycja03]

6 minut temu, Ciastko716 napisał:

I znając życie jesteś z tym wszystkim sama? Myślałaś może o wizycie u psychiatry? No chyba że już byłaś? 

Znaczy mam jako takie wsparcie od mamy, od młodszej siostry też się zdarzy ale ona ma mniejszą cierpliwość do tego wszystkiego niż mama. Tak, chodzę do psychiatry już od 3 lat jakoś, teraz mam zmienionego bo no jestem już pełnoletnia i musiałam zapisać się do tego dla dorosłych. No i ona mi dała dodatkowy nowy lek który na razie do piątku biorę połówkę, a później całą już. One są o tyle przypasowane do mnie, że rozpadają się na języku i mają okej smak. One nazywają się Mozarin Swift. Jeszcze do tego od lipca uczęszczam na terapię. 

[Ciastko716]

11 minut temu, patrycja03 napisał:

Znaczy mam jako takie wsparcie od mamy, od młodszej siostry też się zdarzy ale ona ma mniejszą cierpliwość do tego wszystkiego niż mama. Tak, chodzę do psychiatry już od 3 lat jakoś, teraz mam zmienionego bo no jestem już pełnoletnia i musiałam zapisać się do tego dla dorosłych. No i ona mi dała dodatkowy nowy lek który na razie do piątku biorę połówkę, a później całą już. One są o tyle przypasowane do mnie, że rozpadają się na języku i mają okej smak. One nazywają się Mozarin Swift. Jeszcze do tego od lipca uczęszczam na terapię. 

To fajnie że chodzisz do psychiatry o bierzesz leki ale pamiętaj że terapię Ty jest najważniejsza z tego co zrozumiałam to jesteś bardzo młodziutka, jakie to przykre że w tak młodym wieku musisz już przez to przechodzić,zamiast cieszyć że latami młodości to cierpisz... fajnie że masz chociaż mamy wsparcie,to bardzo wiele   moja rada to nie przerywać terapię i brać leki, chyba że będą za słabe i przestaną działać to wtedy trzeba zmieniać..  Ja bardzo długo byłam leczona nieprawidłowo, teraz mam nadzieję że znalazłam psychiatrę  która dobrała mi w końcu odpowiednie leki,chociaż to są Zaburzenia przewlekłe także często wracają mimo brania leków..

Edytowane 31 Sierpnia 2021 przez Ciastko716

[Marlenka85]

Max max ja nie biorę niczego poza tym propranololem doraźnie. Chcę z tego wyjść bez lekow lecząc się psychoterapia. 

 

Kochana jaka Ty musisz być chudzinka, o matko. Znam jedna dziewczynę która wlasniw wazy kolo 38,39 kg jest mega mega drobna niska.. Bardzo Ci współczuję tej wkrętki na wrzody. To pewnie nie pomoże ale pomysl tak że to i tak lepsza wkrętka niż raki... Wrzody po prostu się leczy ale Ty zapewne ich nie masz. 

Boziu dziewczyny tak bym chciała,zwbu nam. Ta ku... Nerwica już odpuściła. Doskonale znam uczucie o jakim piszecie... Zeby znow sie cieszyc życiem. Ja też strasznie za tym tęsknię.... 

WcOraj na terapii pani psycholog mi. Uświadomiła,ze to nie nerwica niszczy mi zycie a jej powód. Ona jest tylko efektem, skutkiem. Ale oczywiście z tyłu mojejglowy mi siedzi myśl ze pewnie to pieczenie czy bol to i tak tak trzustki.. Noz ja /cenzura/e... 

[Ciastko716]

Nerwica to ciezka choroba,mimo brania leków i uczęszczania na terapię już ładne parę lat,ona wciąż wraca i mnie niszczy   też próbowałam zrozumieć przyczynę i starałam się walczyć bez leków ale nie dałam rady,doprowadziłam się do załamania nerwowego i ciężkiej depresji, dlatego nie bójcie się leków,one może nie wyleczą ale bardzo pomogą,wraz z terapią można poniekąd z tego cholersta wyjść... Ja niestety też się strasznie opierałam czego strasznie żałuję ,wiem że nie doprowadziła bym się do takiego  stanu w jakim jestem .. Jeżeli chodzi o objawy to bol brzucha i wkrętka na wyrostek to nie jedyny objaw.. miałam już zawały,wrzody które mi pękały,zatory i wszystkie  raki jakie mogą być,ale najgorzej było z głową tak bardzo bałam się że pęknie mi tętniak że potrafiłam żegnać się z rodziną, to straszne, byłam wrakiem człowieka,codzienne bole glowy,izby przyjęć, Sor,to było coś strasznego ,nie umiałam normalnie żyć,bałam się każdego bólu, bałam się codziennie,modliłam się codziennie o to żeby sie obudzić ,to był najgorszy okres w moim życiu.... nadal boję się o ta głowę, miałam 2 lata temu wszystkie badania,MR,tomografy ale strach mnie nie opuszcza, te bole glowy nie dawały i nie dają mi normalnie żyć, bo ile moze boleć także brzuch i głowa  są prawie na porządku codziennym ,no i oczywiście najgorsze są lęki na pocieszenie napiszę że mam też dobre dni,dni bez bólu i lęku,ale jest ich na prawdę bardzo mało, chodziaz teraz po zmianie leków zaczynam czuć że żyje ale skutki uboczne daja mi popalić, także zawsze coś, nigdy nie jest kolorowo... buziaki dla Was kochani i dbajcie o siebie ☺

Edytowane 1 Września 2021 przez Ciastko716

[Ciastko716]

I najgorsze jest jeszcze bycie z tym samej,brak wsparcia i zrozumienia tylko pogłębia objawy,dlatego też cieszę się że trafiłam na to forum i mam nadzieję że wspólnie jakoś sobie pomożemy   Jeżeli jest ktoś z Lublina to zapraszam do kontaktu

[odburzonyburak]

nerwica to nie jest żadna ciężka choroba, to zaburzenie...upierdliwe, ale tylko zaburzenie i dopóki nie przestaniecie jej nadawać tak ogromnego znaczenia nie minie

i żeby zaraz nie było, że jak mogę tak pisać, że pewnie nigdy nie miałam nerwicy...miałam, mam i będę pewnie mieć całe życie ale kiedy ją ignoruje spokojnie da się żyć i się życiem cieszyć

 

boisz się raka trzustki, śmiej się nerwicy w twarz i mów do raka "dalej przychodź i pokaż co potrafisz"

boisz się, że się udławisz? mów do nerwicy, " no dalej nerwiczko, udław mnie bo życie w ciągłym strachu nic nie jest warte"

spróbujcie zaryzykować...o tym mówią na stowarzyszenie zaburzeni pl na yt, ludzie którzy ignorując i ryzykując wyszli z lękowego koła

Edytowane 1 Września 2021 przez odburzonyburak

[Ciastko716]

18 minut temu, odburzonyburak napisał:

nerwica to nie jest żadna ciężka choroba, to zaburzenie...upierdliwe, ale tylko zaburzenie i dopóki nie przestaniecie jej nadawać tak ogromnego znaczenia nie minie

i żeby zaraz nie było, że jak mogę tak pisać, że pewnie nigdy nie miałam nerwicy...miałam, mam i będę pewnie mieć całe życie ale kiedy ją ignoruje spokojnie da się żyć i się życiem cieszyć

 

boisz się raka trzustki, śmiej się nerwicy w twarz i mów do raka "dalej przychodź i pokaż co potrafisz"

boisz się, że się udławisz? mów do nerwicy, " no dalej nerwiczko, udław mnie bo życie w ciągłym strachu nic nie jest warte"

spróbujcie zaryzykować...o tym mówią na stowarzyszenie zaburzeni pl na yt, ludzie którzy ignorując i ryzykując wyszli z lękowego koła

Ok,zgadza się,nerwica to zaburzenie ale dla niektórych jest ona bardzo ciężkim zaburzeniem,trudnym.... Nie wiem jak bardzo dala Ci w kość nerwiczka ale ja z własnego doświadczenia mogę napisać że owszem,ignorowałam,robiłam to samo co napisałaś ale niestety nie dało rady tak na dłuższą metę, raz się udało jej  pokazać że to  ja jestem Panem swojego ciała, nie uciekalam,walczyłam jak lwica ale na próżno, ona i tak wygrywała... cieszę się że Tobie się to udaję, mi niestety nie konieczne,ja za szybko się poddaję

[odburzonyburak]

1 minutę temu, Ciastko716 napisał:

Ok,zgadza się,nerwica to zaburzenie ale dla niektórych jest ona bardzo ciężkim zaburzeniem,trudnym.... Nie wiem jak bardzo dala Ci w kość nerwiczka ale ja z własnego doświadczenia mogę napisać że owszem,ignorowałam,robiłam to samo co napisałaś ale niestety nie dało rady tak na dłuższą metę, raz się udało jej  pokazać że to  ja jestem Panem swojego ciała, nie uciekalam,walczyłam jak lwica ale na próżno, ona i tak wygrywała... cieszę się że Tobie się to udaję, mi niestety nie konieczne,ja za szybko się poddaję

w życiu zawsze najtrudniejsze jest to co dotyka właśnie nas...dla jednego to jest cukrzyca, depresja, nerwica, anoreksja itd

a co do ignorowania, nie wystraczy raz, trzeba to ciągle i ciągle powtarzać i jeśli się nie uda, nastepnego dnia znów powtarzać, a porażkom nie nadawac znaczenia...one po prostu są

[Ciastko716]

1 minutę temu, odburzonyburak napisał:

w życiu zawsze najtrudniejsze jest to co dotyka właśnie nas...dla jednego to jest cukrzyca, depresja, nerwica, anoreksja itd

a co do ignorowania, nie wystraczy raz, trzeba to ciągle i ciągle powtarzać i jeśli się nie uda, nastepnego dnia znów powtarzać, a porażkom nie nadawac znaczenia...one po prostu są

Wierz mi że nie był to tylko raz,ale ja i tak za szybko się poddawalam ..  może gdybym miała wsparcie to było bym mi łatwiej,sama nie wiem...  

[odburzonyburak]

6 minut temu, Ciastko716 napisał:

Wierz mi że nie był to tylko raz,ale ja i tak za szybko się poddawalam ..  może gdybym miała wsparcie to było bym mi łatwiej,sama nie wiem...  

ale w czym problem? dziś się poddajesz, a jutro podnosisz...

wybacz, ale to nie jest logiczne żeby tak panicznie bać się o życie w którym jest sam lęk i zero satysfakcji...spróbuj tak to wziąć, chrzanić raki, tętniaki i wyrostki, postaw nerwicę jako numer 1, jako priorytet i ignoruj obawy...Ja wiem, ze to nie jest łatwe, ale w stanie w którym jesteś nie masz już nic do stracenia...mozesz tylko zyskać. 

[Ciastko716]

1 minutę temu, odburzonyburak napisał:

ale w czym problem? dziś się poddajesz, a jutro podnosisz...

wybacz, ale to nie jest logiczne żeby tak panicznie bać się o życie w którym jest sam lęk i zero satysfakcji...spróbuj tak to wziąć, chrzanić raki, tętniaki i wyrostki, postaw nerwicę jako numer 1, jako priorytet i ignoruj obawy...Ja wiem, ze to nie jest łatwe, ale w stanie w którym jesteś nie masz już nic do stracenia...mozesz tylko zyskać. 

No jest problem i jest to logiczne kiedy ktoś jest na skraju załamania i ma ten zły okres w życiu... Ja na chwilę obecną mam te lepsze dni ,biorę leki, chodzę na terapię i jest ok,ale napisałam to wszystko z myślą o innych.. może ktoś będzie spokojniejszy czytając to i myśląc że nie tylko on ma takie objawy,ze od tego sie nie umiera,ze to w głowie siedzi, bo przecież  wyrostek nie boli rok czasu tak?  Myślę że wiele osób uspokoi się na myśl o tym że nie jest z tymi objawami sam,że nie zwariował skoro inni też mają podobne a nawet i identyczne objawy...oczywiście mogę się też mylić...  osoba odburzona inaczej juz patrzy na te objawy, z czasem i my wszyscy zaburzeni będziemy inaczej patrzeć na to wszystko, bo mimo tego że wiele osób świadomych jest swojego zaburzenia,to dalej nie potrafi tego zaakceptować i zrozumieć...

Że  bole w klatce piersiowej,pieczenia itp są tylko objawami somatycznymi nerwicy ,że to ona zawladnela naszym ciałem.. ale nie,osoba zaburzona jest pewna że ma zawał i mimo wszystko że pewnie nie raz miała te bole,nie raz bała się że ma zawał a nigdy go nie miała, to i tak zawsze strach i lęki są... Mam nadzieję że napisałam zrozumiale, jeżeli nie to z góry przepraszam, jestem zmęczona i ledwo widzę na oczy..

[Pauline]

A ja mam takie pytanie czy tylko wy "ciężko chorujecie" czy przekładacie to też na bliskich ? Bo u mnie to każdy ma raka odrazu. Nawet zwykła infekcja u dziecka i spadek plytek to białaczka chociaż pediatra nie widzi odchyleń w morlogi, jak więcej śpi jest osłabiony to już wszystko co najgorsze tak jak podpowiada mi Google. Jelitowka u taty to już rak np żołądka lub jelita..I tak w kółko jakby nie było żadnych infekcji , bakterii, wirusów tylko same nowotwory..

[Ciastko716]

2 godziny temu, Pauline napisał:

A ja mam takie pytanie czy tylko wy "ciężko chorujecie" czy przekładacie to też na bliskich ? Bo u mnie to każdy ma raka odrazu. Nawet zwykła infekcja u dziecka i spadek plytek to białaczka chociaż pediatra nie widzi odchyleń w morlogi, jak więcej śpi jest osłabiony to już wszystko co najgorsze tak jak podpowiada mi Google. Jelitowka u taty to już rak np żołądka lub jelita..I tak w kółko jakby nie było żadnych infekcji , bakterii, wirusów tylko same nowotwory..

Znam to bardzo dobrze także nie tylko Ty tak masz... 

[Ciastko716]

A ja mam pytanko.. czy ktos ma problemy z ciągłym bólem głowy? Przed miesiączka, w trakcie,po no poprostu prawie cały czas? Takie dziwne uciski(mocne),najbardziej bolą mnie skronie i tak bliżej ucha(takie właśnie uciski),strzelania,pykania, jakieś dziwne pieczenia glowy, maskara   A i z tylu na samym dole z jednej strony boli... Kurde niby nie pierwszy  raz mnie tak boli ale za każdym razem się boję że tym razem  to coś poważnego

[szary kot]

@Ciastko716 A masz katar i/lub chlupotanie (jakby woda) w uszach? Bo wtedy może być to nawracające zapalenie zatok. Nie jest to nic bardzo poważnego, ale jeśli dokucza, możesz się udać do lekarza pierwszego kontaktu lub laryngologa.

Jeśli kataru nie ma i uszy w porządku, to wygląda to na typowe napięciowe bóle głowy. Trzeba się rozluźnić, może pomóc masowanie głowy, zawiązanie chustki na głowie (aby było cieplej i lekko uciskało bolące miejsca) lub ciepła, gorąca kąpiel.

Wiem, bo sama zmagam się z różnymi bólami głowy, ale... "przed użyciem skontaktuj się z lekarzem lub farmaceutą".

[patrycja03]

W dniu 31.08.2021 o 22:57, Ciastko716 napisał:

To fajnie że chodzisz do psychiatry o bierzesz leki ale pamiętaj że terapię Ty jest najważniejsza z tego co zrozumiałam to jesteś bardzo młodziutka, jakie to przykre że w tak młodym wieku musisz już przez to przechodzić,zamiast cieszyć że latami młodości to cierpisz... fajnie że masz chociaż mamy wsparcie,to bardzo wiele   moja rada to nie przerywać terapię i brać leki, chyba że będą za słabe i przestaną działać to wtedy trzeba zmieniać..  Ja bardzo długo byłam leczona nieprawidłowo, teraz mam nadzieję że znalazłam psychiatrę  która dobrała mi w końcu odpowiednie leki,chociaż to są Zaburzenia przewlekłe także często wracają mimo brania leków..

no cóż niestety ale mam dopiero 18 lat a z nerwicą męczę się od bardzo dawna, tyle że stwierdzoną mam od jakichś trzech, bo dużo wcześniej nie wiedziałam nawet, że to jest to. Oj tak, póki co, to nawet nie myślę o przerywaniu jej. Leki też biorę i w sumie to miałam w życiu zmieniane już 3 razy, bo po pewnym czasie po prostu już nie działały, a terapię gdybym miała już od dawna to inna bajka by była..Mam nadzieję, że Tobie terapia i leki również pomogą i wyjdziesz z tego piekła, czego życzę Ci całym sercem 🥰widziałam też, że masz depresję, więc gdy czytam Twoje historie i wkrętki na coś, to tak jakbym czytała o sobie. Ja również oprócz nerwicy mam stwierdzoną depresję i ostatnie dni były tak okropne...

[xD_]

W dniu 1.09.2021 o 20:44, odburzonyburak napisał:

nerwica to nie jest żadna ciężka choroba, to zaburzenie...upierdliwe, ale tylko zaburzenie i dopóki nie przestaniecie jej nadawać tak ogromnego znaczenia nie minie

i żeby zaraz nie było, że jak mogę tak pisać, że pewnie nigdy nie miałam nerwicy...miałam, mam i będę pewnie mieć całe życie ale kiedy ją ignoruje spokojnie da się żyć i się życiem cieszyć

 

boisz się raka trzustki, śmiej się nerwicy w twarz i mów do raka "dalej przychodź i pokaż co potrafisz"

boisz się, że się udławisz? mów do nerwicy, " no dalej nerwiczko, udław mnie bo życie w ciągłym strachu nic nie jest warte"

spróbujcie zaryzykować...o tym mówią na stowarzyszenie zaburzeni pl na yt, ludzie którzy ignorując i ryzykując wyszli z lękowego koła

Mi minela faza na raka od czasu gdy w koncu uwierzylem lekarzowi na poczatku tego roku . Mialem  bzika na punkcie raka jamy ustnej akurat wtedy i dopatrzyłem sie pewniej "zmiany "  na dziasle .   Mam swojego zaufanego stomatologa prywatnie , dobry lekarz z doswiadczeniem do tego jest tez perdidonotlogiem więc troche sie zna ;)   Byłem u niego z tym raz , potem drugi . Odmowil wyciecia i powiedział ze to jest normalne dziaslo a nie zmiana chorobowa i ze rowne dobrze  moglby mi wyciac kawalek skory z koloana i bedzie ten sam efekt . Ja zmeczony juz tym wszystykim powiedzialem sobie twardo  ,  on jest lekarzem nie ja .  Skoro tak mnie zapewnia to zaufam mu nie ogladam juz tego czy sie zmienia  najwyzej bedzie mial mnie na sumieniu .  Po tym jakims cudem faza na nowotwoy mi  minela . Pol roku ponad minelo a ja zyje a tamto wglada  tak jak wczesniej zero zmian ( z ciekawoisci ostatnio sprawdzilem )   Niestety lęk przed nowotworami zastąpił teraz inny lęk ale to juz inna sprawa :P