Schizofrenia a szkoła/studia/praca.

[Gość]

W remisji ukończyłam technikum dla dorosłych z wyróżnieniem, a później zrobiłam licencjat z dziennikarstwa. Ale jako nastolatka tułałam się po wielu szkołach.

[wiejskifilozof]

Ja byłem tylko w jednym mieście.

[efef]

Mój stan ostatnio się pogorszył i coś czuję, że wkrótce stracę pracę. Ostatnio zdarzyło się, że "wybuchłem" i okazałem całą swoją frustrację, wrzasnąłem, że mam dość wszystkiego łącznie z życiem. Potem miałem rozmowę z kierownikiem, której na dodatek nie zrozumiałem zupełnie, tylko przytakiwałem i mamrotałem coś pod nosem. Nie wiem co robić, już nawet nie chcę się tam pokazywać. Nie mam pojęcia, czemu jestem taki słaby. Inni jakoś z nim wytrzymują. Tymczasem ja mam myśli samobójcze, lęki, czuję złość gdy tylko go widzę. Sam nie wiem, może to nie taka rzadkość, ale wypada nad tym panować, a mi to przestaje wychodzić. Jeszcze martwi mnie co się ze mną stanie jak będę nieubezpieczony, ale jak jeszcze raz będę miał taki napad agresji, to przestanie mnie to zastanawiać i tylko pogrążę się w swoim beznadziejnym stanie. Wstyd mi za siebie, czuję się winny, że tak się ze mną dzieje, podczas gdy ludzie znoszą gorsze sytuacje bez takich reakcji.

[nieboszczyk]

http://kociswiatasd.blox.pl/2014/05/NIE-CHCEMY-TU-OSOB-Z-AUTYZMEM.html

[Gość Reghum]

Osobiście nie podoba mi się ten tryb zaoczny na prywatnej uczelni - przejść na dzienne nie ma jak bo dopiero otworzyli, zresztą nie chce mi się bulić. Swoją drogą chyba nie jestem "gotowy" żeby pracować.

I myślę sobie o przeniesieniu na UWM na dzienne, odrazu na 2 rok jakby dało radę, oraz poprawienie matury. Mógłbym też iść do jednego z większych miast (Wrocław/Gdańsk/itd.) czy też nawet na UW/PW jakbym się postarał.

 

I myślę sobie, jak to zrobić, chcę potraktować to jako swoistą psychoterapię i opcję nawiązania kontaktów. Samego systemu studiowania całkowicie nie ogarniam i nie chcę też co rok zmieniać uczelni, zresztą nie wiem czy by mnie przepisali na dany rok w innym mieście.

 

Porady?

[wiejskifilozof]

Na dzienne to chodzą ci,co się dobrze uczą.

[Gość Reghum]

Nie mam problemów z nauką i w sumie na dzienne chodzą wszyscy, a na zaoczne pracujący. Ja miałem niby pracować bo wcisnąłem kit rodzinie ale nie miałem jak z tak poważnymi problemami, a ostatnio niekumate totalnie dwie księgowe wcisnęły ojcu kit że mogę pracować tylko do 500zł miesięcznie (nie wiem skąd ta kwota) to go wyśmiałem, bo znalazłem regulamin na stronie zusu w 3 minuty i obaliłem jego teorię. Ale nadal jest przekonany że nie mogę i dobrze.

 

Swoją droga potrafię zagiąć osobę pracującą 30 lat w zawodzie i to naprawdę różnych. Informatyka - zdolność wyszukiwania informacji

 

Po prostu mocno się nudzę w domu, i nie mam co robić. Na komputerze tylko przeglądam internet i bawię się systemem, godzina do czasami trzech/czterech (bardzo czasami) to pokemongo, coś porozmawiam z rodzinką, pobawię się z kotami, pójdę do sklepu na porannego energetyka, czy to do logopedy czy psychologa (psychiatrę mam najrzadziej). Potrafiłem przetrwać całe życie prawie że samotnie i nic nie robiąc bo natłok myśli rzutował mi na zaburzenia świadomości, i byłem w stanie "euforii" często i potrafiłem przez kilka godzin patrzeć się w ekran oglądając teledyski różnych piosenek. Muzyka czy układanie kostki rubika wzmacniała ten natłok - ale nigdy nie byłem w stanie po prostu odejść i nad nim zapanować. A teraz jestem prawie zdrowy, i chciałbym ogarnąć trochę życie.

 

Swoją drogą studia idzie zaliczyć te gówniane bez większych problemów nawet na totalnym kwasie. Ostatnio jakiś wykładowca robił sprawdzian z C#, i odpowiedzi latały na grupie (prawie wszystkie - a typ który je wrzucił myślał że to algebra a nie algorytmika xD). Wszyscy zaliczyli, ale typ który jest całkiem niezły miał 5. Osobiście wydawało mi się bardzo mocno że miałem wszystko dobrze, ale dostałem 3+ - pytania były skonstruowane nawet z błędami, ale już wiele razy poprawiałem nauczycieli i mój kolega przez to że był impulsywny nie skończył ze mną technikum - jest mega ogarniaczem, wszyscy go szanują, kuma dosłownie wszystko, człowiek złota rączka, ale często się wkurzał przez emocje, i często był na pieńku z połową kadrą edukacyjną xD No i sam wolę się nie kłócić, szczególnie z wadą wymowy i fobią. Poziom gorszy niż w lesie, i mało jest tutaj wartościowych ciekawych osób, czuję się jakbym mieszkał na wsi bo system edukacji to dno, a tutaj w moim Olsztynie jest jeszcze gorzej. Szczególnie że mam cechę osoby z aspergerem - rozumiem coś od podszewki, mam osobowość INTP i nawet jak idę ulicą rozkminiam rzeczy tak by je ogarnąć do najniższego poziomu i zauważam nawet najmniejszy błąd bo nie zapamiętuję definicji a ją znam na własny sposób.

[anusiakowa]

Witam,

Właśnie stuknęło mi trzylecie w jednej firmie. Były gorsze i jeszcze gorsze momenty, ale tak źle to chyba jeszcze nie było

Mam wielką ochotę od poniedziałku zasilić grono bezrobotnych. No , po miesięcznym wypowiedzeniu.

Nie dogaduję się tam z nikim, ale w życiu osobistym jest podobna sytuacja, jak się uprze to idzie to znieść.

Najgorsza zmora to pryncypałka... czuję jak na sam mój widok krew ją zalewa... no masakra.

Nie rozkminiam, czemu jest tak a nie inaczej, każdy ma swoich pupilków to jest oczywiste. Ale po co zatrudniać człowieka i robić z niego popychadło?? Ja mam serdecznie dosyć.

 

I żeby nie było- leki biorę regularnie a doktorka wcale nie widzi pogorszenia

[Gość Reghum]

Powiedz mi, jaki masz typ schizofrenii i czy masz stopień niepełnosprawności? Sam będę szukał pracy, ale właśnie mam świadczenia i się boję że będę wyzywany od świrów.

[anusiakowa]

s niezrożnicowana, odpowiadając na Twoje pytanie czy szukać pracy, u nas są zatrudnione też inne osoby chorujące psychicznie i radzą sobie bardzo dobrze. są lubiane itd..

[Gość Reghum]

Czekaj czekaj, co to za miejsce, placówka zajmująca się specjalnie osobami ch. psychicznie czy jak? Nie musisz pisać dokładnych informacji. W jakim mieście?

[anusiakowa]

zpch, tam się zatrudnia osoby niepełnosprawne.

[Gość]

anusiakowa, czasami tak w pracy bywa, niezależnie od tego, czy jesteś chora, czy zdrowa. może warto poszukać nowej pracy, po co się męczyć, skoro Tobie jest źle, szefowej jest źle...

[anusiakowa]

cześć sailorka,

dzięki za odpowiedź.

Owszem pracę trzeba zmienić, a szukam cały czas I tu już choroba ma ogromne znaczenie..

[Gość Reghum]

Mogę się spytać jak potencjalni pracodawcy reagują na twoją chorobę? Chyba że im o tym nie mówisz albo/i nie masz renty/stopnia niepełnosprawności?

[anusiakowa]

dobrze reagują.. nie mają powodów , aby zachowywać się jakoś specjalnie niemiło. w końcu to są tylko potencjalni pracodawcy

[Gość]

anusiakowa, to Ty mówisz pracodawcom o swojej chorobie?

[anusiakowa]

Saliorka ja mam diagnoze w cv wpisana, zaraz po numerze telefonu..

[Gość Reghum]

W sumie, to dobry sposób aby uniknąć niepotrzebnego stresu - od razu dajesz furtkę na wykluczenie potencjalnych problemów z pracodawcą, jednocześnie rezygnując z miejsc pracy w których można było by się jakoś prześlizgnąć i pracować przez dłuższy czas bez ujawnienia.

 

Chyba tak zrobię

[ezojaa]

Hej, 

Mój kuzyn choruje na schizofrenię. Od lat nic nie robi, wakacje zwykle spędza w szpitalu. Ma rentę. Chciałabym mu jakoś pomóc. Gdzie można mu szukać jakiegoś zajęcia? W jakiej branży? 

[zarr]

Troszkę odświeżę temat.. byłam wczoraj w szpitalu u mojego znajomego  który ma schizofrenię paranoidalną

On zawsze po wyjściu ze szpitala, szuka pracy, znajduje ją, pracuje 3-4 miesiące w międzyczasie rezygnuje z brania leków no i rezygnuje z pracy... obecnie to jego 4 pobyt w szpitalu bo zaczyna być agresywny wobec swojej mamy. Policja go za każdym razem wywozi do szpitala. No i byłam u niego wczoraj i mimo że jest tam już póltora miesiąca to nie widać poprawy.  Lekarz mówi że już raczej całkiem zdrowy (w sensie normalny) nie będzie. Serce się kraje że ta choroba tak niszczy ludzi. Okropnie wyglądał. 

 

[zarr]

W dniu 31.08.2021 o 01:10, ezojaa napisał:

Hej, 

Mój kuzyn choruje na schizofrenię. Od lat nic nie robi, wakacje zwykle spędza w szpitalu. Ma rentę. Chciałabym mu jakoś pomóc. Gdzie można mu szukać jakiegoś zajęcia? W jakiej branży? 

Ten mój znajomy ze schizofrenią pracował jako ochroniarz po 12 godzin, był zadowolony z pracy tylko ludzie go denerwowali.

[kabe1789]

Mnie trudno jest pracować chce rozmawiać z ludźmi ale im ono wiedzą że mam chorobe tym nie chcą mieć ze mną kontaktów a to mnie dodatkowo boli, izoluje widząc ich niechęć czy nawet obawy o czym mogą z taką chora gadać. Są osoby co pogadają są otwarte i wysłucham ale ciężko o pracę czy jakieś praktyki. Emocje mam blokowane miałam być grzeczna dziewczynka a teraz to może eksplodować jest okropne. I to poczucie że jest się chorym i nie ma szans na normalne życie w związku ( bo kto pokocha chora psychicznie i zgodzi się z taką ożenić) ta myśl mnie dobija właśnie. Brak przyjaciół by gdzieś wyjść nawet na pobliski piknik charytatywny czy do kina tylko ja sama i jaka to frajda. Przez bycie sama bardziej się pogarsza psychika widząc ludzi w związku czy z przyjaciółmi gdzieś. W szkole też miałam izolacje uczniowie nabijali się że mnie dokuczali byłam gorsza. Mega się zraziłam do ludzi i pogłębiła się nieufność, podejrzliwość. Są nawet takie osoby też zakonne co gdy pytam o coś ludzkiego nie odpowiadają olewają mnie, boją się nagle uciekają ode mnie zarówno odpowiedzia jak i fizycznie, choć nic złego im nie zrobiłam. To też wpływa źle na moje chęci nawiązywania relacji widząc jak ludzie na mnie reagują.

Edytowane 12 Czerwca 2023 przez kabe1789

[kabe1789]

Jeśli mogę tu polecić książkę o schizofrenii w odniesieniu do religii bardzo ciekawa nie taka wymagająca można zrozumieć i odnaleźć siebie. Obym nie została ukarana za to polecenie książki. "Schizofrenia w aspekcie teologii życia wewnętrznego" pana Janusza Tomasika. 

[Semir]

Ja szkołe zawaliłem trochę przez siebie a trochę przez schizofrenię. Jak dla mnie to nie była równa walka i dlatego ją przegrałem bo było dużo czynników zewnętrznych. Ale jak już się oswoiłem że jestem chory to właściwie w pracowaniu mi nie przeszkadza. Czasem choroba daje o sobie znać ale na szczęście te czynniki zewnętrzne zostały już wyeliminowane. Poza tym funkcjonuję w miarę normalnie pomimo nadal wielu trudności zyciowych choroba nie przeszkadza mi w pracowaniu i uczeniu się nowych rzeczy jednak wymagane ode mnie jest tylko to i aż to bym całe swoje życie podporządkował leczeniu i rehabilitacji.