czy nadal sie wstydzicie ze macie nerwicę?

[Gość]

A co jeżeli się nie wie? Kiedy zastanawiam się czy empatia to moje drugie imię, a może jednak egocentryzm. Kiedy nie wiem co myślec,kiedy okazuje się, że nic nigdy nie było takie jak trzeba? Że choroba się nie zaczęła a była od zawsze? Jak żyć, kiedy nie zna się zdrowego życia, po co zdrowiec kiedy choroba jest moim życiem?...

[sebastian86]

odswiezam temat : jak u was z tym wstydem ze jestescie zaburzeni?

[neon]

U mnie w pracy 90% wie ze choruje i ze przyjumuje leki z tego powodu a pracuje u nas 15 osob, zreszta pewnie wszyscy juz wiedza

[Szczebiotka]

Nie wstydzę się, wręcz przeciwnie. Mówię każdemu że choruje czy to na nerwicę czy depresję. Uważam że warto o tym mówić głośno bo wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy jak to działa.

[Dryagan]

Ogólnie to mam gdzieś czy ktoś wie czy nie o mojej chorobie. Ale wstydzę się chodzić do tych miejsc, w których "narozrabiałem" w manii

[Rita@]

U mnie wiedzą znajomi i rodzina. Większość była zaskoczona że ja taka pogodna, twarda a tu nerwica ... Większość nie wiedziała nawet o co w tym chodzi bo przecież nie jestem nerwowa Ale są i takie osoby które zmagają się z tym od lat tylko wstydziły się mówić... W pracy nikt nie wie...

[Tukaszwili]

Absolutnie się nie wstydzę. W pracy wszyscy wiedzą, że mam zaburzenia lękowe. Zresztą kto u mnie w robocie do psychologa nie chodzi... chyba każdy miał jakiś epizod depresyjny/lękowy.

[Lowrey22]

Żyję już z tym wszystkim jakieś 16-18 lat i spotkałem się z kilkoma sytuacjami typu np: 2 gości stoi i mówi do drugiego ten gość jest jakiś dziwny, albo np ten gość się boi i jest nienormalny, pod śmiechy wanie się ze mnie itd oczywiście to słyszałem, ale nie reagowałem. Gdzieś po części w chwili obecnej jakiej jestem, mam obecnie trochę z tym problem. Wiem natomiast z doświadczenia, że karma do złych ludzi zawsze wraca i wiem, że niektórzy się już o tym przekonali, choć nie jestem osobą, która życzy komukolwiek źle.

[Dalja]

W dniu 27.02.2023 o 16:50, Rita@ napisał:

 ... Większość nie wiedziała nawet o co w tym chodzi bo przecież nie jestem nerwowa  

typowo

 

Ja się nie wstydzę, mówię głośno, wręcz mnie irytuje jak ktoś o tym nie wie np. z rodziny i mi gada o rzeczach które nie mają dla mnie kompletnego znaczenia... A ty musisz się uśmiechać i dyskutować. Chwila, może to swiatopoglad a nie zaburzenia. No, ale zaburzenie jest wypadkowa drugiego w moim przypadku, wiec powiedzmy że odpowiedziałam z sensem

[Psychoanalepsja_SS]

Jeśli kogoś już znam, to się nie wstydzę. Jeżeli nie znam, wtedy już tak. Mam w głowie myśl - jak mam się z kimś zakolegować czy wejść w relację romantyczną, kiedy jestem pieprznięty? Boję się tego, że pierwsze wrażenie sprawię dobre i "oszukam" kogoś. Że ten ktoś się rozczaruje. Dlatego i wstydzę się.

[sebastian86]

16 godzin temu, Psychoanalepsja_SS napisał:

Jeśli kogoś już znam, to się nie wstydzę. Jeżeli nie znam, wtedy już tak. Mam w głowie myśl - jak mam się z kimś zakolegować czy wejść w relację romantyczną, kiedy jestem pieprznięty? Boję się tego, że pierwsze wrażenie sprawię dobre i "oszukam" kogoś. Że ten ktoś się rozczaruje. Dlatego i wstydzę się.

mam podobnie jak Ty.

[Melodiaa]

2 godziny temu, sebastian86 napisał:

mam podobnie jak Ty.

Czasem mam wrażenie, że niektórzy patrzą na zaburzenia jak na rzeżączkę chorób fizycznych

Trzeba się wstydzić ale czego? Czy ktoś się wstydzi, że ma astmę, cukrzycę, raka?

Kiedy się zmieni postrzeganie? 

[Illi]

21 minut temu, Melodiaa napisał:

Czasem mam wrażenie, że niektórzy patrzą na zaburzenia jak na rzeżączkę chorób fizycznych

Trzeba się wstydzić ale czego? Czy ktoś się wstydzi, że ma astmę, cukrzycę, raka?

Kiedy się zmieni postrzeganie? 

Na szczęście już się zmienia. Młodzi ludzie zaburzenia psychiczne traktują jak każdą inną chorobę. Co raz częściej spotykam się z informacjami, że ktoś leczy się na depresję czy nerwicę. Przestaję to być temat tabu. To bardzo motywujące. 

[Psychoanalepsja_SS]

1 godzinę temu, Melodiaa napisał:

Czasem mam wrażenie, że niektórzy patrzą na zaburzenia jak na rzeżączkę chorób fizycznych

Trzeba się wstydzić ale czego? Czy ktoś się wstydzi, że ma astmę, cukrzycę, raka?

Kiedy się zmieni postrzeganie? 

Niby nie trzeba, ale boję się, że ktoś może odrzucić mnie na wstępie z tego powodu, zanim mnie pozna.

...Z drugiej strony ja lubuję się w sprawianiu, że ludzie mnie odrzucają, więc mi w to graj takie "chwalenie" się na wstępie :D.

[Fobic]

Wstydzę się. Niedawno dowiedziałem się, że zaburzenia lękowe uogólnione, napadowe, czy różne postacie fobii to klasyfikacje zaburzeń nerwicowych. Nerwica brzmi dość niewinnie, ale ataki paniki, czy fobia społeczna już nie bardzo.

[Melodiaa]

5 godzin temu, Illi napisał:

Na szczęście już się zmienia. Młodzi ludzie zaburzenia psychiczne traktują jak każdą inną chorobę. Co raz częściej spotykam się z informacjami, że ktoś leczy się na depresję czy nerwicę. Przestaję to być temat tabu. To bardzo motywujące. 

Jest to optymistyczne ale nadal zacofanie jest spore...

 

4 godziny temu, Psychoanalepsja_SS napisał:

Niby nie trzeba, ale boję się, że ktoś może odrzucić mnie na wstępie z tego powodu, zanim mnie pozna.

...Z drugiej strony ja lubuję się w sprawianiu, że ludzie mnie odrzucają, więc mi w to graj takie "chwalenie" się na wstępie :D.

To, że tak się czujemy to właśnie postrzeganie społeczeństwa i niewiedza w dużej mierze.

[sebastian86]

9 godzin temu, Melodiaa napisał:

Czasem mam wrażenie, że niektórzy patrzą na zaburzenia jak na rzeżączkę chorób fizycznych

Trzeba się wstydzić ale czego? Czy ktoś się wstydzi, że ma astmę, cukrzycę, raka?

Kiedy się zmieni postrzeganie? 

o zaburzeniach lękowych za malo sie mowi w mediach.