Ataki (jak wyglądają, jak sobie radzimy)

[cicha woda]

mam pytanie do wszystkich korzystajšcych z porad lekarza. jak wyglšda wizyta u lekarza "państwowego"? ile trwa i jak często? jak wyglšda taka wizyta i czy warto spróbować?

[mysia]

Wizyta u państwowego psychologa trwa godzine i jest raz w tygodniu.Jeżeli potrzebujesz dłuższej terapii radze ić do państwowego bo u prywatnego zbankrutujesz.

[cicha woda]

też słyszałam że wizyta u prywatnego jest droga dlatego jeli się zdecyduję to raczej na lekarza państwowego. lepiej ić do psychologa czy psychatry? czy trzeba mieć jakie skierowanie do psychiatry?

[mysia]

Nie trzeba mieć żadnego skierowania.Musisz pójć i sie zapisać.Pierwsza wizyta zapewne ma odległy termin ale to dlatego że jest dużo pacjentów.Najpierw idziesz do psychiatry który spisze historie choroby i wystawi diagnoze.On Ci powie co masz dalej robić.Prawdopodobnie przepisze Ci jaki lek i skieruje na terapie do psychologa.

[maja111]

ja chodze do lekarza prywatnie, co kosztuje 50zl na tydz. Jesli masz mozliwosc wyzyt panstwowych to gratuluje, bo u mnie w miescie jest tyle osob na takie wizyty ze nie ma szans na cotygodniowe, ludzie sa kierowani do psychiatry i dostaja tabletki. Chodze na terapie od niedawna i na poczatku bylo strasznie, ale pozniej jest troche lepiej. Pozdrawiam

[maja111]

moja psychoterapeutka powiedziala, ze jedynie w krakowie (miescie najblizej mnie) jest mozliwosc darmowej terapii, ale tylko grupowej

[maja111]

moja psychoterapeutka mowila, ze jedynie w krakowie (miescie najblizej mnie) jest mozliwosc terapii darmowej - ale grupowej

[mysia]

No ja mieszkam w Warszawie a tu jest dużo takich orodków.

[cicha woda]

czyli jeli pójdę do przychodni rejonowej to bez problemu powinnam zarejestrować się do psychiatry, tzn. bez żadnego skierowania itp.?

[mysia]

Tak.Id tam do przychodni gdzie jest psychiatra.

[Gość]

elo,ja na nerwice cierpie od około 3 miesięcy.poczštkowo były u mnie silne ataki.ale póniej gdy żuciłem pety to było już tylko lepiej.obecnie nie pamiętam kiedy ostatnio miałem atak.funkcjonuje w miare normalnie,poczštkowo w budzie miałem najwięcej ataków.a teraz chodze do budy,posadze dupsko i siedze i pamiętajcie kto pali i pije a ma ataki lub nerwice to zapewniam że żucenie petów i niepicie alkoholu bardzo pomaga aha i nie pijcie też kawy.a teraz taki trick ode mnie co robic gdy zbliża sie atak np. w szkole.głęboko oddychaj,i skoncentrój sie na czym innym,np. we długopis i baw sie nim,albo rysój esy floresy.to pomaga

[cicha woda]

ja też rzuciałam palenie, narazie nie widzę żadnej zmiany ale może przyjdzie ona z czasem. natomiast bez kawy nie potrafię sie obejć, codziennie jestem koszmarnie zmęczona, kawa trochę pomaga więc boje się wyjć z domu bez wypicia kawy. mam lęk przed tym że jeli nie wypiję kawy to zemdlęje i wtedy częciej pojawia się atak.

[Ania]

JA też palę i ciężko mi jest rzucić, ale jedyne co rzuciłam w nerwicy, to kawa. Kiedy piłam jej bardzo dużo, jak się zaczeły moje lęki przestałam jš pić. Teraz czasami jak wypiję kawę to rzuca mnš na wszystkie strony Kawa pobudza a w naszym stanie pobudzenie to pogorszenie samopoczucia - przynajmniej w moim przypadku.

[Gość]

Witam

Napiszcie proszę jak radzicie sobie z napadem lęku np. na ulicy, na wykładzie, w hipermarkecie czy też w innym miejscu publicznym. Czy macie jakie swoje metody, czy też stosujecie jakie techniki relaksacyjne? Jeli le się czuję w domu, to pomaga mi, np. ciepła kšpiel, ale jak sobie pomóc poza domem? W przypadku ataku nerwicy lękowej biorę xanax, no ale on działa dopiero po godzinie, a w cišgu tej godziny robi mi się słabo, czuję ucisk w głowie, itd...zresztš sami wiecie.

Pozdrawiam

[technics]

Ja sobie jeszcze nie radzę :/

[Emi]

Ja poprostu wychodze na szluga

[cicha woda]

jeli chodzi o alkohol to nie piję go zbyt dużo, jednak np. po 2 piwach czuję się dużo lepiej jeli chodzi o możliwoć ataku. nigdy nie dostałam ataku wracajšc z imprezy. chciałabym tak czuć się na codzień dlatego jednak staram się unikać alkoholu i pić go tylko okazjonalnie. ostatnio spotkałam się z kolegš z czasów liceum. przegadalimy parę godzin, wracałam wieczorem autobusem do domu. wspominałam wtedy czasy liceum kiedy nic mi nie było, mogłam bez żadnych oporów wyjć z domu, wsišć do zatłoczonego tramwaju, itp... Czy te czasy kiedy powrócš?

[Ania]

Mojš jedynš pomocš, po którš sięgam w chwilach kryzysu jest skupienie się na oddechu. Staram się go wyrównywać, mówię sobie że oddycham wolno i spokojnie, staram się tak robić. Często pomaga, nie zupełnie, ale pozwala odpędzić panikę. Poza tym jak np. jestem w szkole na zajęciach i czuję że mnie dopada coraz większy strach a nie mogę np. z kim porozmawiać piszę seriami sms`y. To mi zazwyczj pomaga przetwać. Pozdrawiam

[Gość]

Słyszałam o tych ćwiczeniach oddechowych, ale wydaje mi się to trudne do zrealizowania poza domem. Fajnie się je wykonuje leżšc w domu na kanapie, ale jeli robi mi się słabo na dworze mylę tylko o tym żeby nie zemdleć i absolutnie nie mogę się skupić na zajęciu myli czym innym, wizualizacji, czy ćwiczeniach oddechowych, choć bardzo bym chciała. Jak tobie Aniu się to udaje?

[Gość]

Kochani,

czasem jest naprawdę le, ale radzę sobie - studjuję, pracuję, spotykam się z ludmi. A to wszytsko dzięki psychoterapii i osobom którym mogę zaufać. Spróbujcie zauważyć, kiedy to się zaczyna, kiedy czujecie, że naprawdę zaczyna być le - ja wtedy staram się rozmawiać z ludmi, ten kontakt utrzumuje mnie na powierzchni, sczezgólnie przyjaciele, ktorzy wiedzš co ja czuję. Jaki czas brałam Seroxat, to pomaga po kilku tygodniach w tym sensie, że nie ma się ataków, ale to nie jest rozwišzanie na zawsze. Można się od tego uwolnić tylko przez psychoterapię - mi pomogła, choć chodzę już prawie roku i nie jest tak, że hop siup i super. Wiem, że muszę jeszcze dużo rzeczy przepracować... Mam spieprzone dzieciństwo strasznie, więc wiele przede nmš... Trzymam za wszystkich kciuki...

[Ania]

Robię to na siłę :) Niedawno jechałam z mężem autobusem i zaniemówiłam, po prostu nie mogłam w swym lęku wykrztusić ani słowa. To było straszne. Ale przypomniałam sobie o oddechu, opanowałam go (choć wcale nie było to łatwe) i przeszło na tyle, że mogłam mówić. Poza tym naprawdę polecam pisanie smsów. Albo wziecie jakiego ziołowego proszka. To mi zazwyczaj pomagało. POozdrawiam

[cicha woda]

jeszcze parę dni temu martwiam się o praktyki które zaczęłam wczoraj. szczerze mówišc nie było tak le i znowu przekonałam się że strach ma wielkie oczy. chodzę tam na 8 rano, cały czas co robię i prawie nie odczuwam zmęczenia a najważniejsze jest to że jeszcze ani razu nie miałam tam ataku. ludzie bardzo mili i dużo pracy a to jest bardzo ważne w tej chorobie. cały czas co robię i nawet nie mam czasu na myslenie o ataku. zostało mi 8 dni do końca i bardzo się cieszę że zdecydowałam sie na te praktyki. pozdrowienia dla wszystkich nerwicowców i głowa do góry!

[Tygryska]

Jeli ktos studiuje poleca rozejrzenie się za studenckom osrodkiem. W wawce jest to Akademicki Orodek Psychoterapii na Smyczkowej. Polecam.

Ja studiuję pedagogikę. Na praktykach nie było le, w trkcie prowadzenia szkolenia weszłam w pewnš rolę, poszło gładko i dało mi sporo sadysfakcji.

Palenie rzuciłam i czuję się lepiej. Nie wydaje mi się aby to miało wpływ na mojš nerwicę ale ogólne samopoczucie się poprawiło. Co do kawy to nie widzę różnicy czy piję czy nie. W wypiciu piwka od czasu do czasu też nie widzę nic złego (oczywicie ostrożnie z łšczeniem z lekami).

Zgadzam się że ogromnie ważni sš bliscy ludzie.Pielegnujmy więc nasze kontakty i unikajmy toksycznych osób.

Pozdrawiam

[cicha woda]

Czytam wasze posty i widzę że wszyscy mamy bardzo podobne objawy, głównie obawiamy się omdlenia na ulicy, w kociele, w autobusie, itp... Czy naprawdę podczas ataku zdarzyło wam się zemdleć? Ja nie zemdlałam jeszcze nigdy, choć wiele razy wydaje mi sie że jestem bardzo blisko. Kiedy tylko zasłabłam w kociele ale zdšżyłam usišć. Jestem ciekawa czy omdlenia mogš naprawdę się wydarzyć czy to tylko nasza wyobrania.

[Ania]

czeć, niestety nie wiem czy możemy zemdleć. Ja też nigdy nie zemdlałam, choć miliony razy czułam jakbym zaraz miała to przeżyć. Ja również raz prawie zemdlałam w Kociele. Zrobiło mi się ciemno przed oczami, i któ mnie wyprowadził z Kocioła, nawet nie wiem kto i tam ochłonęłam. Było to kilka lat temu, po tym nigdy się nic takiego nie wydarzyło, więc podejrzewam że sš to nasze nieuzasadnione obawy. Pozdrawiam :)