Osobowość bierno-agresywna

[Gość]

Ja przez miesiąc chodziłam do czytelni, żeby uniknąć bodźców i móc się 'skupić'. Skończyło się na ośmiogodzinnym przypatrywaniu ludziom siedzącym dokoła i przeglądaniu nerwicy ukradkiem (tak, żeby nikt nie zauważył) i wychodzeniu po batoniki co godzinę (pokarm dla mózgu). To jest w gruncie rzeczy nawet śmieszne

 

Ale masz jeszcze możliwość ukończenia tych studiów? Głupio by było to jednak zawalić

[my_name]

Dla mnie praca magisterska też była koszmarem. Znalazłam materiały, przeczytałam, nawet plan zrobiłam - i koniec, totalna blokada przez dwa lata. Po różnych kombinacjach, mając już nóż na gardle, napisałam większość w ciągu tygodnia - dało się jednak. Jak sobie to przypominam, to mam ochotę sobie zrobić krzywdę. Myśl, że muszę coś zrobić, potrafi mi zepsuć nastrój, nawet jeśli nie jest to nic trudnego. Beznadzieja

[WinterTea]

To by wyjaśniało moją koszmarną niechęć do studiów, pracy, a kiedyś szkoły... Zanim wyjdę wkurwiam się niesamowicie. I mam ten problem, że jak nie chcę czegoś robić, to po prostu nie robię, a jak ktoś mnie zmusza, to drę japę.

[Argish]

To by wyjaśniało moją koszmarną niechęć do studiów, pracy, a kiedyś szkoły... Zanim wyjdę wkurwiam się niesamowicie. I mam ten problem, że jak nie chcę czegoś robić, to po prostu nie robię, a jak ktoś mnie zmusza, to drę japę.

Mam to samo

[WinterTea]

Argish, No właśnie... Jak np. szłam na maturę, to byłam tak wściekła na siebie, że w ogóle tam idę, że dlaczego ja itd, to samo jak chodziłam na korki z matematyki. Teraz przed każdymi zajęciami jestem wkurwiona, a jak już na nich siedzę, to wkurza mnie moja obecność na nich i inni ludzie. Chcę studiować... ale nie chcę, a przed egzaminami, to wolę nie pisać co się u mnie dzieje... Jestem tak wkurwiona, że rozwaliłabym drzwi, porozbijała okna, bo po prostu czuję, że te egzaminy jednak MUSZĘ napisać, bo CHCĘ skończyć studia i na to, że mi się chce się nie wkurzam, ale jak ktoś mi powie: "musisz tam iść, "musisz to załatwić"... to walę łbem o ścianę

Argish, A Ciebie co tak najbardziej drażni?

[Argish]

WinterTea, ech mnie? Mnie to w zasadzie wszystko wkurza i potrafi wyprowadzić z równowagi. W pracy ludzi bym pozabijała, wkurza mnie jak ktoś nie zgadza się z moim zdaniem, pyskuje i narzuca mi coś. Wkurza jak nie wychodzi mi coś co sobie zaplanowałam, wkurzają mnie kolejki w sklepach i ludzie, którzy pchają się do kasy jak pojeby jakieś, wkurzają mnie ludzie na parkingach co zajmują dwa miejsca lub wpychają się bezczelnie itp, itd

[Gość]

W pracy ludzi bym pozabijała, wkurza mnie jak ktoś nie zgadza się z moim zdaniem, pyskuje i narzuca mi coś. Wkurza jak nie wychodzi mi coś co sobie zaplanowałam, wkurzają mnie kolejki w sklepach i ludzie, którzy pchają się do kasy jak pojeby jakieś, wkurzają mnie ludzie na parkingach co zajmują dwa miejsca lub wpychają się bezczelnie itp, itd

To chyba nic dziwnego...hmm.

Mnie też to zawsze w Polsce wkurzało. A często mnie w kolejkarzch niemiłosiernie denerwowało jak ktoś stał dosłownie mi na plecach i głośno oddychał, prychał, smarkał lub miał nieprzyjemny zapach. Potrafiłam wyjść ze sklepu i wrócić jak już nie było kolejki bo jeszcze chwila i z łokcia by ktoś dostał.

[WinterTea]

Argish, To ja mam to samo :) Wkurwia mnie też jak ktoś wyraża jakąś opinię na mój temat, z którą się nie zgadzam. Wtedy reaguję na tego kogoś agresją słowną.

[mark123]

To by wyjaśniało moją koszmarną niechęć do studiów, pracy, a kiedyś szkoły... Zanim wyjdę wkurwiam się niesamowicie. I mam ten problem, że jak nie chcę czegoś robić, to po prostu nie robię, a jak ktoś mnie zmusza, to drę japę.

Mnie jak ktoś każe coś zrobić, to przed przystąpieniem do robienia (i czasem w trakcie) stosuję techniki uspokajające.

[WinterTea]

mark123, To na pewno jest dobry patent, ale ja jestem taką histeryczką, że podczas wkurwu nie mam ochoty myśleć o technikach uspokajających. Musiałabym się ich najpierw nauczyć.

U Ciebie działają za każdym razem?

[mark123]

mark123, To na pewno jest dobry patent, ale ja jestem taką histeryczką, że podczas wkurwu nie mam ochoty myśleć o technikach uspokajających. Musiałabym się ich najpierw nauczyć.

U Ciebie działają za każdym razem?

Tak, u mnie za każdym razem działają.

Ja jestem przyzwyczajony, żeby nie okazywać złości, więc... muszą działać.

[WinterTea]

Czyli na mnie nie zadziała, bo ja jak się wściekam, to wybucham na każdego wokół, zdarza mi się nawet, że kogoś uderzę. Jestem za impulsywna na techniki uspokajające. mark123, to zazdroszczę opanowania.

[mark123]

mark123, to zazdroszczę opanowania.

Niektórzy uważają, że jak ktoś nie odreagowuje złości, to prędzej czy później wybuchnie z siłą superwulkanu.

[WinterTea]

mark123, Zapewne. Wszystkie emocje prędzej, czy później będą się domagały ujścia. Niezdrowe jest ich całkowite hamowanie, ale też niezdrowe jest ich nadmierne wydalanie. Dobrze jest znaleźć umiar :)

Ja właśnie czuję, jak ze mnie wyłażą wszystkie niewyrażone emocje. Dopóki mam sytuację rodzinną taką, jaką mam, to będę się starała chować emocje, ale co się stanie z emocjami w niedalekiej przyszłości...? Wolę na razie nie znać odpowiedzi.

[Akinwo Awzan]

Biorąc pod uwagę własne przemyślenia i wypowiedź juz'a; zauważam bliski związek z mobbingiem, znęcaniem się psychicznym. I osoba z tym zaburzeniem czy też tym przemieszanym z innymi może być zarówno ofiarą perwersyjnej przemocy, jak również jej sprawcą. Jeśli tak jest to pomocy można szukać w literaturze dotyczącej mobbingu. W ten sposób można by chociaż wyłapać jakieś swoje zachowania. Zastanawiam się czy ktoś ma na ten temat zdanie.

 

cytuję wypowiedź juz'a z tego wątku:

Ogólnie matka chce mnie złamać. Mam byc pusty pod wzgledem emocji, checi itd... mam podlegać jej kontroli. Kazdy przejaw jakiejkolwiek agresji buntu jest miarzdzony. Szybko sie ucze, że nie mogę nic jej mopwić bo bedzie szydzić, wbijac szpile.

 

Tutaj dochodzimy do sedna. Ta osobowośc tak działa. Ja sie zgadzam i nie walcze, choc wewnetrznie jestem zbuntowany. Na wierzchu mowie tak i wszystko jest ok, ale tylko z tego powodu, że tak musze. Nie ma to dla mnie wiekszego znaczenia, bo i tak sie wypowiem. Wypowiem sie poprzez wewnetrzny opor i sprzeciw. Ide tam gdzie chcesz ze wzgledu na sytuacje zewn, ale i tak jakbym tam nie poszedł duchem. Oczywiscie te emocje bedą chciały wyjśc i to może byc przyczyna powazniejszych problemow. W zasadzie zamiera komunikacja. Na zewnątrz wszystko jest ok. Jednak wewnątrz wszystko jest odwrotnie. Nie zdajesz sobie z tego sprawy. Przez 4 lata nie uczyłem sie wcale. Zupelnie. Były okresy że miałem po kilkanascie 1 z przedmiotu. Sprawiało mi to przyjeność, czułem sie z tym swietnie. Matka coraz bardzie szaleje, jak tym bardziej wszystko sabotuje.

 

Nie robisz zadnego kroku. Twoje zycie jest w martwym pkcie. Nie robisz tego co byc chciał bo uznajesz że ci nie wolno. Zupelnie sabotujesz takze dzialania jakie niby podejmujesz. Choc bardziej podejmuje je ktos tobą, dla własnego debilnego spokoju. Ty sobie z tego sprawy nie zdajesz

 

Ja zrobie sobie z niej swojego psa. Bede dla niej bardzo dobry, lepszy niz ona dla mnie, ale nie odmowie sobie kilku kopów. Wyobrazam sobie że wbijam jej głowe w podłoge i zostaje tylko kapeć. To byłaby dzika ekstatyczna przyjemność.

 

Wpis z innego forum:

Wciąż pamiętam

 

Dreszcz ogarniający mnie,

Ból miażdżący mnie,

Gdy nienawidzicie,

Gdy niszczycie,

Brutalni kolonizatorzy,

Wzrostu błahego,

Szukający podwyższenia (czegoś wysokiego),

 

Zabiorę wam wszystko co kochacie,

Będę płakał ze szczęścia na widok skruchy,

Odejdę gdy zaznam spokoju,

Najważniejsze, moje odruchy.

[Evia]

Hmmm, jakbym czytała o sobie. Objaśnia mi to teraz przyczynę moich problemów w szkole.

 

Na szczęście z wiekiem mi trochę przeszło, bo teraz nie podważam zdania szefostwa, i nie odczuwam frustracji w pracy

 

Za to zostało mi to chyba w relacji z partnerem.

[Evia]

chciałam się bardziej wgłębić w temat tego zaburzenia i trafiłam na taki artykuł

 

https://hipokrates2012.wordpress.com/2014/02/01/pasywna-agresja/

 

Co o tym myślicie? Po zapoznaniu się z tym artykułem muszę jednak wykluczyć u siebie te zaburzenie

[Akinwo Awzan]

Nie wiem co można myśleć nt. artykułu nie popartego bibliografią, która pozwoliłaby prześledzić - chociaż częściowo - tok myślowy autora ( kto jest autorem?). Czytając zatrzymałem się na "co możesz zrobić". Brzmi jak sajkolodżikal mambo dżambo

Może po prostu nie bawmy się w diagnostów, psychiatrów, psychologów i innych profesjonalistów. W zamian szukajmy siebie (jak podpowiada okropny język pozytywnych/nawróconych ludzi. bleh). Szukajmy przyczyn swoich zachowań i zachowań, odejdźmy od metkowania swoich skarbów wewnętrznych przez zimny język ICD-10 - nie nasz język, a naukowców.

[zapomniana0704]

mysle o zgłoszeniu sie do załadu psychiatrycznego ssadzicie ze to dobry pomysł

[elo]

mysle o zgłoszeniu sie do załadu psychiatrycznego ssadzicie ze to dobry pomysł

no pewnie :)))

[Gość]

Ta definicja jest głupia bo pasuje do wielu normalnych osób. I nazwa wzięta z Kosmosu, taka wręcz złośliwa, jak schizofrenia bezobjawowa. Nie pozostawia pola manewru, wydaje wyrok i bez względu na nasze zachowanie zawsze jesteśmy winni i nie możemy nic zrobić, żeby wyjść z roli chorego-ofiary. Złościsz się? Źle. Bronisz stoickim spokojem? Źle. Jesteś potulny i wykonujesz polecenia jak automat - dobrze. No kurczak, psychiatrzy to złośliwe i sadystyczne uje.

[elo]

wiekszosc zo to w ogole bk i w te efki nie powinno sie serio wierzyc

[pointintime]

Psychiatrzy nie sa tacy źli to niektórych terapeutów trzeba unikać jak taki usłyszy że masz bierno ag. os. to juz do końca masz etykietkę

[Priscilla_126]

Ja chyba jestem taką osobowością.

[Pipupapu]

Chyba jednym z moich zaburzeń jest właśnie bierno - agresywne. To by wyjaśniało ciągłe spóźnienia i odkładanie WSZYSTKIEGO na później. Nosz kur*a, nawet siku nie pójdę przez kilka godzin, tylko leżę z tym pełnym pęcherzem. "Chce mi się siku, ale nie chce mi się iść." To jest zdanie, które najlepiej opisuje moje życie. A ja głupia, myślałam, że to może depresja. Mam sporo z osobowości zależnej i na 100% bierno-agresywną. No dobra, to niech mi ktoś teraz powie jak z tym żyć. Bo jestem obecnie na skraju załamania. Mam myśli samobójcze, bo tym zwlekaniem, unikaniem, doprowadziłam moje życie do ruiny. Niech ktoś mi da nadzieję, że mogę żyć normalnie, błagam.

Edytowane 21 Września 2018 przez Pipupapu