Benzodiazepiny - Moja walka z uzależnieniem i odstawieniem

[Jurecki]

@Jastara nie tylko ty wegetujesz, nie jesteś osamotniony.

[Jastara]

Jerzy62 no to poradz coś, jak się wyzwolić, ja sama nie potrafię już nawet myśleć racjonalnie, czy jest nadzieja na wyjście z tego?Czy lepiej nie łudzić się ?Czy metoda Ashton działa , boję się mojej reakcji na diazepam, czy będę jeszcze bardziej otumaniona?

 

 

 

[ja_słababa]

2 godziny temu, Jastara napisał:

Znowu rycze od rana, chodzę z kąta w kąt i mam czarne myśli, Boże czy to się kiedyś skończy, jak żyć, ja wegetuje, masakra, pomocy!!!!

 

 

 

Ja też, więc to normalka, łażenie z kąta w kąt i ryczenie, oto moje życie obecne! Najgorzej jest do południa, czasem dłużej, ale wieczorem mi "się poprawia". Wieczorem raczej nie chce mi się ryczeć, dziwne to.... Rano źle, wieczorem lepiej. Zna to ktoś?

[ja_słababa]

2 godziny temu, Jastara napisał:

Witam wszystkich, mnie znowu obudziło drżenie mięśni, chyba organizm domaga się większej dawki?Ale nie wezmę, muszę wytrwać do poniedziałku, zobaczę co lekarz wymyśli, to moja ostatnia nadzieja.Próbuję ograniczać sama bez innych leków, udało mi się w miesiąc odstawić 0, 25 mg.Teraz stoję na 1, 75 i czuję się fatalnie, ale jak brałam 2 mg to wcale nie było lepiej.Pozdrawiam wszystkich i piszcie swoje doswiadczenia, rady

 

 

 

Ten wewnętrzny dygot czy drżenie mam cały czas, a to już tyle po odstawce. Może tak mi zostanie? A ile to jest 1,75 w przeliczeniu na diazepam???

[dorota jestem]

ja slababa - ja znam, ze rano gorzej a wieczorem lepiej. 

ja biore paroxetyne -mam zwiekszyc do 2 razy po 20 mg.

jestem w domu - wypisalam sie ze szpitala. 

Zero wsparcia u najblizszych. Wrecz odwrotnie. moze powinnam zostac w szpitalu, zeby nie byli narazeni na mnie placzaca. 

Uslyszalam dzis :" juz mi na Tobie wcale nie zalezy. powinnas byc w szpitalu jak jestes chora, a jak sie wypisalas to znaczy, ze zdrowa a ty ciagle placzesz, potrzebuje spokoju, wychodze, kocham cie.   

I tak sobie teraz mysle, ze niszcze zycie innym , najblizszym. Gdy ktos mowi, ze wcale Mu nie zalezy juz na mnie i ze kocha mnie.

Mowilam, prosilam, zobacz na forum dunskie, angielskie poczytaj, ze to cierpienie, ze ja tez nie chce plakac.

No i uslyszalam, ze jestem egoistka, ze tylko ja sie licze dla mnie. Ze moge przestac jesli sie opanuje. 

Moj placz niszczy innych. Nie umiem nad tymi wybuchami placzu zapanowac. Te wybuchy placzu, jakiegos zalu, zagubienia... wszystko razem, przeciez ja tez tego nie chce przezywac.

Juz myslalam, ze dzis troche lepszy dzien ale przyszedl placz, jakies takie zalamanie, ze juz nie odbuduje swojego zycia, jakies przerazajace zagubienie.  Na prawde przerazajace. I to poczucie, ze niszcze bliskim zycie to takie smutne. Przeciez nie chce Ich krzywdzic. 

Dzis myslalam juz, ze jest poprawy troche. Az do wybuchu placzu. A z placzem to zagubienie, ze nie wiem jak wrocic do zycia. Hmm.wrocic ? kawal zycia na benzo. Dobrze, ze zdazylam dzieci urodzic i karmic jak jeszcze nie bylam na tych prochach. 

Nie wiem czy bede umiala funkcjonowac bez benzo.  

Fizycznie dzis bylo lepiej. To daje nadzieje. Lepiej czyli trzesienia mniej, nudnosci czuje, ze mijaja, miesnie tez mniej napiete i mniej slabe. Fizycznie czuje poprawe. Ale placz  niestety nie umiem nad tym zapanowac. 

Biore paroxetyne. Wiem, ze uzaleznia. Moze bede brac do konca zycia. Tego zycia  mniej niz wiecej.  

Edytowane 1 Sierpnia 2019 przez dorota jestem

[Lorra78]

2 godziny temu, dorota jestem napisał:

ja slababa - ja znam, ze rano gorzej a wieczorem lepiej. 

ja biore paroxetyne -mam zwiekszyc do 2 razy po 20 mg.

jestem w domu - wypisalam sie ze szpitala. 

Zero wsparcia u najblizszych. Wrecz odwrotnie. moze powinnam zostac w szpitalu, zeby nie byli narazeni na mnie placzaca. 

Uslyszalam dzis :" juz mi na Tobie wcale nie zalezy. powinnas byc w szpitalu jak jestes chora, a jak sie wypisalas to znaczy, ze zdrowa a ty ciagle placzesz, potrzebuje spokoju, wychodze, kocham cie.   

I tak sobie teraz mysle, ze niszcze zycie innym , najblizszym. Gdy ktos mowi, ze wcale Mu nie zalezy juz na mnie i ze kocha mnie.

Mowilam, prosilam, zobacz na forum dunskie, angielskie poczytaj, ze to cierpienie, ze ja tez nie chce plakac.

No i uslyszalam, ze jestem egoistka, ze tylko ja sie licze dla mnie. Ze moge przestac jesli sie opanuje. 

Moj placz niszczy innych. Nie umiem nad tymi wybuchami placzu zapanowac. Te wybuchy placzu, jakiegos zalu, zagubienia... wszystko razem, przeciez ja tez tego nie chce przezywac.

Juz myslalam, ze dzis troche lepszy dzien ale przyszedl placz, jakies takie zalamanie, ze juz nie odbuduje swojego zycia, jakies przerazajace zagubienie.  Na prawde przerazajace. I to poczucie, ze niszcze bliskim zycie to takie smutne. Przeciez nie chce Ich krzywdzic. 

Dzis myslalam juz, ze jest poprawy troche. Az do wybuchu placzu. A z placzem to zagubienie, ze nie wiem jak wrocic do zycia. Hmm.wrocic ? kawal zycia na benzo. Dobrze, ze zdazylam dzieci urodzic i karmic jak jeszcze nie bylam na tych prochach. 

Nie wiem czy bede umiala funkcjonowac bez benzo.  

Fizycznie dzis bylo lepiej. To daje nadzieje. Lepiej czyli trzesienia mniej, nudnosci czuje, ze mijaja, miesnie tez mniej napiete i mniej slabe. Fizycznie czuje poprawe. Ale placz  niestety nie umiem nad tym zapanowac. 

Biore paroxetyne. Wiem, ze uzaleznia. Moze bede brac do konca zycia. Tego zycia  mniej niz wiecej.  

Witaj Dorotka, czytam to co piszesz i tak jakbym widziała siebie, taką pełną smutku, rozgoryczenia i niemogącą zrobić nic żeby nasi bliscy choć trochę zrozumieli. Tego normalnym, zdrowym ludziom nie da się zrozumieć, pojąć co się z Nami dzieje bo tego nie da się nawet opisać. Jestem mamą dwójki cudownych dzieci, syna i córki, po rozwodzie, zawsze, od wielu lat radzilam sobie ze wszystkim sama, dawałam radę, praca, dom, dzieci, pies..... Niestety może w dużej mierze za sprawą lorafenu (bralam go 17 lat, od 13 miesięcy nie biorę, nie licząc "krótkiego powrotu do niego i zrozumieniu że już dla mnie ten lek nie istnieje). Teraz wiem że nie chce go już brać bo nie dawał mi już, pod koniec, nic tylko jakieś złudne poczucie poprawy. Od 13 miesięcy przechodzę piekło odstawienia i cały czas nie mogę pojąć jak człowiek mógł tak mocno uzależnić się od tego czegoś, jestem świadoma tego że można, wiem to tylko nie umiem pogodzić się z tym że lekarz przepisywal mi narkotyk na receptę nie informując mnie o tym. Dopiero jak odstawilam lorafen w szpitalu zaczęłam czytać, dowiadywać się (nawet nie od samych lekarzy) co bralam przez 17 lat. Lek ten doprowadził do tego że nie czułam tak jak powinnam, bylam przez niego zniewolona, teraz psycholog tłumaczy mi jak mam wrócić do Życia, zacząć czuć i wkoncu uwolnić się od tego syfu. 

Moi bliscy, moje kochane dzieci kochają mnie ale również często nie potrafią, tak jak w Twoim przypadku zrozumieć dlaczego ja tyle płaczę, ostatnio codziennie, dlaczego jestem smutna, rozdrazniona, nieobecna, zirytowana.... Rozumiem przez co przechodzisz i nie potrafię napisać nic co pomogloby Ci uwierzyć że będzie lepiej. U mnie już jest ponad rok jak odstawilam i dalej czuje się źle, chociaż sen się trochę poprawił i odczucia fizyczne nie są tak uciążliwe jak wcześniej ale moj mozg często boli, miewam tak straszne bole glowy i karku jak przy mogrenie, podobno to znak że mozg się regeneruje, boli mnie kark, szyja, cały odcinek od szyi po głowę jakbym miała kask ciasno zacisniety,okropne to jest. Ale najbardziej dokuczaja mi natretne myśli, jest ich pełno, od rana do wieczora, myśli których nigdy w głowie nie mialam i to jest najbardziej mnie martwi, to że mój mózg po tym szoku nigdy nie wroci do siebie

Lekarze z którymi teraz mam jakikolwiek kontakt powtarzają to samo, jakieś 2,3 lata będę potrzebować na regeneracje, niewiem czy powinnam im wierzyć, czy tak będzie ale przecież w coś musimy wierzyć, może to właśnie ta wiara pozwoli nam kiedyś znowu się świadomie uśmiechnąć?!

Trzymaj się i pisz.... Pozdrawiam wszystkich. 

[arvena7]

W dniu 21.07.2019 o 09:31, Dario. napisał:

Witajcie Drodzy Przyjaciele.Już kilka dni stosuje się do zaleceń lekarza.Powiem wam że istotnie małymi krokami jakoś mi idzie ale nie chcę też krakać .Na razie Paroxinor 40 mg rano do tego Relanium 5 mg 5-0-5  także Finlepsin 200 mg 0-0-3 i Chlorprothixen 15 mg 0-0-3. 

Wiem że trochę jest tych prochów.Ale cóż lekarz tak zalecił więc łykam.Mam nadzieję wyjść z tego szajsu.Samopoczucie póki co jako takie.Pozdrawiam was wszystkich.

 

W dniu 21.07.2019 o 09:31, Dario. napisał:

Witajcie Drodzy Przyjaciele.Już kilka dni stosuje się do zaleceń lekarza.Powiem wam że istotnie małymi krokami jakoś mi idzie ale nie chcę też krakać .Na razie Paroxinor 40 mg rano do tego Relanium 5 mg 5-0-5  także Finlepsin 200 mg 0-0-3 i Chlorprothixen 15 mg 0-0-3. 

Wiem że trochę jest tych prochów.Ale cóż lekarz tak zalecił więc łykam.Mam nadzieję wyjść z tego szajsu.Samopoczucie póki co jako takie.Pozdrawiam was wszystkich.

Hej Dario, przeczytałam Twoją wypowedź i zgaduję, że jesteś z Warszawy tak jak ja, czy możesz proszę podać mi namiary na Twojego psychiatre? Czy wg. Ciebie jest godny polecenia? Będę wdzięczna. Pozdrawiam!

[Lorra78]

22 godziny temu, OverAndOver napisał:

Lorra78, czujesz się tak źle bo nie korzystasz z innych metod nie lekowych, nie mówie o psychoterapii ale np. techniki relaksacyjne, yoga, sauna, solarium, masaże. Czy ja wiem, może akupresura. No i wysiłek fizyczny. A do tego leki nie działają, to jak masz się czuć?.

Witaj.

Szczerze mówiąc to trochę męczą mnie wypowiedzi tego typu jak Twoje! Skąd wiesz jakie techniki ja stosuję żeby poczuć się lepiej? 

Pisałeś wcześniej że jeśli mamy pytania jeśli chodzi o odstawienie benzo to możemy się do ciebie zwrócić bo jesteś bardzo "opcykany" w tej kwestii, teraz widzę że tak samo mało wiesz jak ja a prubujesz pouczać. Wyobraź sobie że ja pracuje fizycznie, bo mimo tego że mam dość i czuję się okropnie wróciłam do pracy, robię w domu ćwiczenia relaksacyjne i naprawdę staram się żeby wyjść z tego "gówna" w które wpakowali mnie lekarze. 

Wkurza mnie jeśli osoba która ponoć przechodziła to samo co my teraz tutaj nie potrafi wesprzeć innych skoro też miała się ciężko, a prubuje w niezrozumiały sposób się wymadrzac. 

Jesli nie wiesz co pozytywnego napisać w tym trudnym temacie to proszę nie komentuj moich wypowiedzi. 

Przepraszam za szczerość ale naprawdę mam dosyc słuchania od bliskich a tym bardziej tutaj tego że nie robię wszystkiego żeby poczuć się lepiej i że wystarczy wziąść się w garść, otóż powiem Ci ze nie wystarczy, jeśli tak uważasz to widocznie Twój odwyk nie był takim piekłem jak obecnie ja przechodzę. 

[dorota jestem]

Lorra, 

slababa,

Jastara

Dziekuje, ze piszecie jak u Was, slababa dziekuje za to co napisalas do mnie.  Bardzo bym chciala, zeby takie forum nie istnialo bo nie bylaby w ogole znana nerwica, po prostu nie bylo by chorob w naszych ludzkich zyciach. 

Nie dlugo nowy dzien , calkiem nowy dzien.  Nie wiadomo co sie wydarzy, moze wieczorem stwierdzimy, ze to byl lepszy dzien,  tego Wam i sobie  zycze. A bedzie jak bedzie.  Czas pokaze.

U mnie znow trzesienie w srodku. Tego nie widac i nawet gdyby ktos widzial to nie zrozumie jesli tego nie przechodzil. Mi bardzo to przeszkadza, doslownie niby  trzesienie jakies w srodku ale mnie to meczy, ciezko mi z tym. To jakby kazda komorka ciala fizycznego drzala i kazda na innej czestotliwosci. Marzeniem juz nie jest wyjazd w gory , ani nawet na plaze nie daleko (nie jade, nie mam na to sil), marzeniem jest wyspac sie. Cialo fizyczne stalo sie jakies "obce", chcialabym moc je odlaczyc os siebie na kilka godzin i zasnac jak kiedys gdy zasypialam mocnym snem. 

 

Wspolczuje isc do pracy fizycznej czujac sie tak zle. W ogole do jakiej kolwiek pracy. Nie myslalam o tym ile mam "szczescia", ze nie musze chodzic do pracy teraz ani na dalszej "drodze zycia". Mam ten duzy komfort teraz, ze jestem na recie. Okolo 10 lat juz jestem na rencie, z calkiem innego powodu mam rente  ale teraz nie musze myslec o pracy. 

 

Znow fizyczne objawy daly o sobie znac. 

Chce i musze jakos uwazac na to co robie rodzinie, bo wczoraj nie bylam cicho siedzaca i placzaca ale placzaca i zalaca sie i nawet troche krzyczaca. Stworzylam "ciezka" atmosfere. 

Juz nie wierze w zrozumienie od bliskich. Dzieci tez juz dorosli mlodzi ludzie i maja swoje juz nowe zycia. 

Okolo godz 14 mamy jechac w pewnej sprawie urzedowej i musza to byc az dwa urzedy. W jednym z urzedow sa dlugie kolejki i bedzie trzeba czekac wsrod innych ludzi. Poce sie okropnie, moze to jednoczesnie czas odsawiania benzo i kobiece przekwitanie. Nie wiem. Mokra od potu, roztrzesiona czekam na nowy dzien i dosolownie boje sie zeby nie wybuchnac placzem w urzedzie.

Chodze jak na nie moich nogach. Nie moge jesc. Widze po ubraniach, ze rozmiar juz schudlam. Powinnam byc zadowolona bo chcialam schudnac, ale nie cieszy. Wode i soki pije doslownie "na sile" z rozsadku, ze trzeba. 

Czytalam, ze albo slababa, albo Lorra, ze ktoras  z Was tez tak miala. A nawet wydaje mi sie, ze Obie tak mialyscie. Zaraz poczytam. Obawiam sie , ze za szybko chudne to nie jest objaw zdrowia.. Jem troche ile moge z rozsadku ale to jest bardzo malo. A nie chce sie oslabic bardziej. 

Ide poczytac dokladniej jak to u Was bylo z tym chudnieciem, bo czytalam o tym ale jak sie okazuje nie uwaznie. 

 

Slabba, Lorra, Jastara...  jest noc. odpoczywajcie, regenerujcie ile sie da  organizmy do rozpoczecia nowego dnia. 

Pozdawiam wszystkich. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[dorota jestem]

Lorra, 

slababa,

Jastara

Dziekuje, ze piszecie jak u Was, slababa dziekuje za to co napisalas do mnie.  Bardzo bym chciala, zeby takie forum nie istnialo bo nie bylaby w ogole znana nerwica, po prostu nie bylo by chorob w naszych ludzkich zyciach. 

Nie dlugo nowy dzien , calkiem nowy dzien.  Nie wiadomo co sie wydarzy, moze wieczorem stwierdzimy, ze to byl lepszy dzien,  tego Wam i sobie  zycze. A bedzie jak bedzie.  Czas pokaze.

U mnie znow trzesienie w srodku. Tego nie widac i nawet gdyby ktos widzial to nie zrozumie jesli tego nie przechodzil. Mi bardzo to przeszkadza, doslownie niby  trzesienie jakies w srodku ale mnie to meczy, ciezko mi z tym. To jakby kazda komorka ciala fizycznego drzala i kazda na innej czestotliwosci. Marzeniem juz nie jest wyjazd w gory , ani nawet na plaze nie daleko (nie jade, nie mam na to sil), marzeniem jest wyspac sie. Cialo fizyczne stalo sie jakies "obce", chcialabym moc je odlaczyc os siebie na kilka godzin i zasnac jak kiedys gdy zasypialam mocnym snem. 

 

Wspolczuje isc do pracy fizycznej czujac sie tak zle. W ogole do jakiej kolwiek pracy. Nie myslalam o tym ile mam "szczescia", ze nie musze chodzic do pracy teraz ani na dalszej "drodze zycia". Mam ten duzy komfort teraz, ze jestem na recie. Okolo 10 lat juz jestem na rencie, z calkiem innego powodu mam rente  ale teraz nie musze myslec o pracy. 

 

Znow fizyczne objawy daly o sobie znac. Nudnosci tez. Ech...

Chce i musze jakos uwazac na to co robie rodzinie, bo wczoraj nie bylam cicho siedzaca i placzaca ale placzaca i narzekakjaca  i nawet troche krzyczaca. Stworzylam "ciezka" atmosfere. 

Juz nie wierze w zrozumienie od bliskich. Dzieci, synowie  juz dorosli mlodzi ludzie i maja swoje juz nowe zycia (z dziewczynami). Czuliby sie lepiej wiedzac, ze mama nie jest ciagle placzaca. Moze tak bedzie.

 

Okolo godz 14 mamy jechac w pewnej sprawie urzedowej i musza to byc az dwa urzedy. W jednym z urzedow sa dlugie kolejki i bedzie trzeba czekac wsrod innych ludzi. Poce sie okropnie, moze to jednoczesnie czas odsawiania benzo i kobiece przekwitanie. Nie wiem. Mokra od potu, roztrzesiona czekam na nowy dzien i dosolownie boje sie zeby nie wybuchnac placzem w urzedzie.

Chodze jak na nie moich nogach. Nie moge jesc. Widze po ubraniach, ze rozmiar juz schudlam. Wode i soki pije doslownie "na sile" z rozsadku, ze trzeba. 

Czytalam, ze albo slababa, albo Lorra, ze ktoras  z Was tez tak miala. A nawet wydaje mi sie, ze Obie tak mialyscie. Albo nie wydaje mi sie. Brak koncentracji tez daje o sobie znac. Zaraz poczytam jeszcze raz, bo okazuje sie, ze nie dokladnie czytalam  Obawiam sie , ze za szybko chudne  ato nie jest objaw zdrowia.. Jem troche ile moge z rozsadku ale to jest bardzo malo. A nie chce sie oslabic bardziej. 

Ide poczytac dokladniej jak to u Was bylo z tym chudnieciem, bo czytalam o tym ale jak sie okazuje nie uwaznie. Wydawalo mi sie ze uwaznie czytalam ale tak nie bylo jak sie okazuje.

 

Slababa, Lorra, Jastara...  jest noc. odpoczywajcie, regenerujcie ile sie da  organizmy do rozpoczecia nowego dnia. 

Przyszlam na forum czujac sie lepiej niz teraz. Chcialam tez wspierac Was  a nie tylko narzekac. A wsparcie biore od Was a nie wspieram. Dziekuje, ze tu piszecie. To dodaje sily.  Moi bliscy sa cudnymi ludzmi ale nie rozumieja co przechodze. Mysla, ze moge decydowac wiecej o tym jak sie czuje. Boje sie ataku placzu. To przychodzi i nie umiem zapanowac. Musze choc tyle panowac, zeby juz nie rozczulac sie nad soba jak wczoraj i juz nie chciec od nich wsparcia jakiego chcialabym. Nie bedzie tego wsparcia od  Nich i musze to zaakceptowac, przyjac. Nie potrafia tego zrozumiec i niech nie musza nigdy doswiadczac czegos podobnego. Niech pozostaja w niezrozumieniu tego. 

Bardzo Dziekuje Dziewczyny, ze tu piszecie. 

 

Pozdawiam wszystkich. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[OverAndOver]

Lorra 78,

jeśli chodzi o techniki relaksacyjne to miałem na myśli konkretne np. taka hipnoza lekarska,  albo coś przeprowadzane przez inną osobę, nie samemu. Mnie się wydaje, że diphergan nie jest dobrym lekiem do odstawki, działa wyłącznie nasennie. Wg mnie: jeśli zaakceptujesz pregabaline to powinnaś ją spróbować. Jeśli zła reakcja to Tegretol 400. Nie wiem co do tego ale z SSRI raczej tylko paroxetynę,  jeśli zła reakcja: wenlafaxynę plus Trittico lub małe dawki chloroprotixenu lub małe dawki doxepiny ewentualnie pramolan. Może też być tu  np. na sen takie coś, stare ale powinno Cie wzmocnić po benzo ale wątpie czy lekarz Ci zapisze, choć to słaby lek: Bellergot. Ale brać go tylko ja wiem, z miesiąc. Do tego czytałem o pozytywnym wpływie wit B3, nicotamide. Możesz to brać samo lub np w postaci witaminy B complex. Jako środek ziołowy możesz spróbować syrop uspokajający Sedomix, wg mnie najlepszy z ziołowych preparat. Jakąś opcją jest i to też Ci lekarz raczej nie wypisze mikrodawka Clozapiny. To lek antypsychotyczny ale w małych dawkach też przeciwlękowy, środek o szerokim profilu działania.

I teraz dlaczego pisze spróbuj. Bo lekarze nie siedzą w Twojej skórze i dobieranie leków jest na zasadzie prób i błędów. Wg mnie powinnaś też zrobić badanie tarczycy, witaminy D3 i ogólne badania.

Edytowane 2 Sierpnia 2019 przez OverAndOver

[OverAndOver]

Wogóle ten Bellergot to ma związek z grupy barbituranów i gdzies kiedyś natrafiłem, że w jakimś stanie w USA stosują jakiś barbituran  na detoxie od benzo, jednak stosują to dośc krótko, najpierw podają sporą dawkę 3 razy dziennie a po około 3 tygodniach redukują by po 5 tygodniach zejść całkiem. Ponoć to niedoceniana metoda i pozwala jako tako przejść odwyk od benzo bo barbiturany to leki nieco inne ale zastępują w jakimś stopniu benzo. Sprawa z benzodiazepinami wygląda tak, że jak się jest mocno uzależnionym ( ja np byłem mega uzależniony od clonazepamu) to nie da się odejść od tego powoli. Już to pisałem. To jakby przedłużanie gehenny. Ale odstawianie w tempie błyskawicznym jak robią w większości szpitali a nawet klinik jest moim zdaniem bezsensowne.

Edytowane 2 Sierpnia 2019 przez OverAndOver

[Jastara]

Witam wsztstkich, wczoraj miałam straszny dzień, przeplakany po kątach żeby rodzina nie widziała, oni tego nie rozumieją, tej męki, u mnie coraz gorzej, czuję że obecna dawka nie wystarcza, ale jak wezmę więcej to mnie strasznie osłabia.Nie jem, nie śpię, wegetuje.W poniedziałek psychiatra, ja chciałabym powoli schodzić ograniczając dawki, niektórym podobno się udaje, boje się nowych prochów, już wszystkiego się boję

 

 

 

[Jastara]

OverAndOver też słyszałam o pregabalinie , ze pomaga w odstawianiu, zapytam lekarza, ale ona podobno też uzależnia, wiesz coś na ten temat?

 

 

 

[dorota jestem]

Mi pregabaline chcieli przepisac ostatnio w szpitalu. 

(Moze zle, ze odmowilam -nie wazne)

Powiedziano mi, ze uzaleznia.

Rowniez poinformowana zostalam, ze paroxetyna uzaleznia.

Paroxetyne mam zwiekszona dawke z 10 do 20 mg 

Szkoda, ze tyle lat temu lekarz rodzinny nie poinformowal mnie, ze benzo uzaleznia. 

A teraz trzezwienie... Zaczynam budzic sie 2 lata przed 50 i mam sie uczyc nowego zycia. Chce byc wolna od benzo. Juz iles dni jestem bez nawet polowy tabletki. Tak sie balam zejscia z tej koncowki mg. Nawet ponad tydzien juz bez. Nie liczylam. Wczesniejsze dawki bylo lzej redukowac niz koncowke. Ale minelo juz iles dni i mozna calkiem bez benzo. Skutki odsawienne nadal ale juz nie ma paniki, ze nie dam rady bez benzo. No moze jeszcze bedzie ok. 

 

 OverAndOver - sporo ciekawych informacji.

 

 

 

 

 

Edytowane 2 Sierpnia 2019 przez dorota jestem

[Jastara]

Mnie przy ograniczaniu dawek najbardziej przeraża trzepotanie serca,u kardiologa byłam już tyle razy, echo serca, badania ok, to trzeba przetrzymać podobno, ale mnie to przeraża.Dziś zaczynam odstawać wieczorem o 0,125 mg i tak pociągne 2 tygodnie, potem dalej, zobaczymy.Niektórym się udaje bez wspomagaczy, już mam dość tej chemii

 

 

 

[dorota jestem]

Jastara - ze strony serca u mnie w szpitalu badano i i byla arytmia. Powiedzieli mi, ze taka wystepuje na tle nerwowym i zobaczymy po jakims czasie czy minie. U Ciebie serce przebadane i wszystko ok czyli nie martw sie tym teraz. 

Z mojej strony moge powiedziec, ze jest tak jak piszesz, ze trzeba to przetrzymac. 

Zycze zebys  jak najlagodniej  to przechodzila. A nawet gdyby bylo ciezko az tak, ze czlowiek marzy by umrzec to nie umrze sie z tego powodu. 

Powodzenia. 

 

U mnie dzis dobry dzien do tej pory. Znaczy, nie jest gorzej a jest lepiej. Nie jest dobrze, ale trzeba uzbroic sie w czas. Jest lepiej i to jest takie dobre, bardzo dobre.  Atak placzu mialam dzis raz i nawet nie za dlugo plakalam. Sama bylam, moj partner w pracy to moglam sobie poplakac "po swojemu" i nie slyszec od bliskich, ze znow placzesz itp. 

W urzedzie jak bylismy nie bylo napadu placzu, a tak sie tego balam. Niby prosta sprawa - byc w urzedzie, cos zalatwiac. No i bylo prosto, super, ze nie mialam ataku placzu tam. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[ja_słababa]

13 godzin temu, dorota jestem napisał:

 

 

 

Slababa, Lorra, Jastara...  jest noc.

Bardzo Dziekuje Dziewczyny, ze tu piszecie. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dorotko, chyba to normalne, że bliscy  mają nas dość. Ja w tej chwili już też to wiem, bo ile można z ryczącą babą wytrzymać? Rok, dwa, trzy? Potem każdy chce normalnie żyć, wyjeżdżać... Tak, schudłam niesamowicie i nie mogę przytyć... chociaż jem. Ja też mam ten okropny płacz, który jest i koniec, nie da się go powstrzymać. Jak najbardziej masz nasze wsparcie, bo wydaje mi się, że wsparcie może dać jednak tylko ktoś, kto wie, jak to jest, jakie to paskudne uczucie, ta żałość nad sobą, nad swoim spapranym życiem. Wydawało mi się kiedyś, że jestem bardzo samowystarczalna i od nikogo nie potrzebuję żadnego przytulania. Teraz jest inaczej, moje zachowanie jest jak u jakiejś sierotki niedopieszczonej... ech. Ściskam Cię!!!!!! I bądź tu, bo jesteś nam potrzebna! 

J.

[ja_słababa]

10 godzin temu, Jastara napisał:

OverAndOver też słyszałam o pregabalinie , ze pomaga w odstawianiu, zapytam lekarza, ale ona podobno też uzależnia, wiesz coś na ten temat?

 

 

 

Z tego, co czytam, to owszem, często ludzie dostają pregabalinę, ale wyjść z tego... dramat, więc nie wiem, naprawdę nie wiem, czy ładować się z deszczu pod rynnę. Nic, co miesza w mózgu, nie jest łatwe do odstawienia.

J.

[Jastara]

Dorotka powiedz czy uda mi się bez wspomagaczy,do końca roku chcę zejść, mnie najbardziej dokuczaja objawy fizyczne, ból mięśni, słabość i zawroty głowy,pisk w uszach.Jak sobie porycze to mi ulzy trochę.Dzięki za odpowiedz, pozdrawiam

 

 

 

[Jastara]

Jaslababa też myślę żeby już jak najmniej majstrowac przy mózgu.Spróbuję bez wspomagaczy na razie, zobaczymy co na to lekarz?Bo w końcu on wypisuje recepty.Chciałabym przespać to odstawianie

 

 

 

[Lorra78]

2 godziny temu, Jastara napisał:

Jaslababa też myślę żeby już jak najmniej majstrowac przy mózgu.Spróbuję bez wspomagaczy na razie, zobaczymy co na to lekarz?Bo w końcu on wypisuje recepty.Chciałabym przespać to odstawianie

 

 

 

Hej dziewczyny, jak Wam minął dzisiejszy dzień? 

Ja jestem w toralnym dole, czuję się okropnie dzisiaj, mam znowu strasznie ciężką głowę, taki ucisk w niej i uczucie że mój mózg się wypalił, nie mogę wogole zebrać myśli w jakąś całość, mam wrażenie że w mojej głowie nic oprócz smutku i żalu nie ma, żal mi siebie samej i nie wierzę w to że człowiek może tak źle się czuć, nawet w najgorszej depresji, na którą zachorowalam 20 lat temu nie było tak źle, Boże mój pomóż bo już nie daję rady! 

Z tym przespaniem odstawienia to masz rację Jastara, pewnie wszyscy chcielibyśmy to przespać ale tak się nie da . 

Lekarz w szpitalu gdzie odstawilam lorafen powiedział mi że niestety nie może dać mi tabletki na sen żebym przespala to piekło bo tego nie da się tak przeżyć, to trzeba samemu przejść, każdy w swoim indywidualnym czasie i "natężeniu", ah jak sobie przypomnę ten czas tam w szpitalu, to robi mi się niedobrze. To będzie przeładować mnie pewnie jeszcze długo. 

 

Syn kupił mi książkę o znaczącym tytule "potęga podświadomości", znacie może? Od kilku dni ja czytam, przed odwykiem bardzo dużo czytałam, od ponad roku nie umiałam ale postanowiłam sobie ze te książkę przeczytam, obojętnie jak się czuję, może powinnyśmy na siłę dostarczać naszemu mozgowi pozytywnych bodźców?! 

Ściskam Was mocno i piszcie

 

Jaslababa co u Ciebie? Jak sobie radzisz? 

 

[OverAndOver]

22 godziny temu, Jastara napisał:

OverAndOver też słyszałam o pregabalinie , ze pomaga w odstawianiu, zapytam lekarza, ale ona podobno też uzależnia, wiesz coś na ten temat?

 

 

 

Pregabalina nie uzależnia w takim stopniu jak benzodiazepiny a odejście od niej jest o wiele prostsze, ponoć pomaga w odstawce benzo, przynajmniej teraz to jakby "idzie" u lekarzy.

[Jastara]

OverandOver dzięki za odpowiedź, zapytam lekarza, ale nie wiem na ile mogę mu wierzyć, zobaczymy co powie.Też słyszałam opinię że uzależnia mniej, bardzo pomaga przy zejściu z benzo bo likwiduje fizyczne objawy.Wczoraj wzięłam wieczorem o 0, 125 mg mniej, tak pociągne dwa tygodnie, potem dalej.Pozdrawiam wszystkich , piszcie i dzielcie się doświadczeniami, tylko my możemy sobie pomóc, lekarze nie mają pojęcia, znają tylko teorię, no chyba że któryś też przez to przechodził

 

 

 

[dorota jestem]

Jaslababa, bliscy maja nas dosc. Jak czlowiek choruje na inna chorobe, to czytaja, interesuja sie, wspieraja.To jest choroba psychiczna/nerwowa czy jak tam nazwac i tego nie mozna przetlumaczyc, ze tu i tu bol albo, ze goraczka wysoka czy inne  "konkretne" fizyczne dolegliwosci, To jest nie do wyobraznia dla naszych bliskich. Oni nie widza osoby chorej  tylko marudzaca, uzalajaca sie, placzaca bez powodu. Tu nic a nic nie widac, nic fizycznie nie boli czyli nie potrafia zrozumiec. Do placzu nie ma powodu. Nie potrafia sobie wyobrazic. 

Rozmawialismy, ot tak po prostu. Syn mowil o koledze chorym na depresje. On chce pomoc temu koledze. Umowil sie z Nim  i mowi : "depresje mozesz polozyc na tylne siedzenie  w aucie". Takie proste - odlozyc depresje. A wiem, ze chce pomoc i dlatego zorganizowal czas, zeby bylo  przyjemie i spokojnie dla chorujacego kolegi. Po prostu nie rozumie. O zlamanej rece by nie powiedzial, zeby odlozyc na tylne siedzenie auta.

Nie bede juz tlumaczyc bo jestem zmeczona tym. Nie ma sensu. 

Pytania,  co z mama ? znow zle sie czuje? znow placze?  i dostaja odpowiedzi, ze tak, ze mama znow zle sie czuje.   Sama mam dosc takiej mnie. 

 

Lorra, odnosnie tej ksiazki to nie mam.  Mam dwie inne tego samego autora. Tytuly: "Nieskonczone zrodlo twojej mocy" i "Kosmiczny wymiar twojej mocy" Autor Joseph Murphy.  Lorra, ja wrecz wierze, ze pozytywne myslenie ma moc. Ze przyciagamy do siebie takie stany czucia sie jak "wypracowujemy "sobie. Czyli narzekam, to pracuje nad tym, zeby moc nadal doswiadczac narzekajacej doroty. 

Wierze, ze myslami kreujemy nasza rzeczywistosc. Tylko jakie to trudne nauczyc sie myslec i czuc "do przodu". Moze polozyc sie i marzyc , nie wiem czy na tym to polega (?). Moze marzyc, w marzeniach wyobrazac sobie siebie zdrowa.  Radosna zamiast placzaca.  Ta placzaca niech wyobraza sobie siebie radosna. Ale jak ta placzaca, ta cierpiaca ma w tym samym czasie wyobrazac sobie radosc (?)

 

Jastara, to Ty bedziesz czula czy dasz rade bez innej "chemi na mozg". Zycze, zebys bez wpomagania sie innymi lekami, dala rade. Powodzenia.

 

Cos pozytywnego, to to, ze od dluzszego czasu przespalam cale dwie ostatnie noce. W dzien wtedy wiecej sil. 

I tez jest to  takie mile zapadac w sen. Nadzieja, ze wieczorem znow bede zasypiac to jest taka ulga.

 

Nie pamietam juz tych ksiazek. Chyba poczytam znow i moze tym razem wyczytam cos o tym, jak mozna pozytywnie gdy jest negatywnie. 

 

Pozdrawiam