[Poezja] Pożegnanie z ciałem

[Korba]

Pożegnanie z ciałem

 

Jestem Tobą bardzo zmęczona

 

Nie panujesz nad skrawkami myśli

Rozbieganych po zakamarkach pamięci

Nie rozpoznajesz

W otępieniu wspomnień, marzeń, snów

Ani oznak rzeczywistości

 

Układasz je w jeden obraz rzeczy

Niezrozumiałych, nierozpoznawalnych, nieistniejących

Oglądasz je

W zdziwieniu, w rozpaczy, w pogardzie

Dla ich błahości, dla ich ulotności, dla ich powtarzalności

 

Nie wiem, czy sama go stworzyłam

Czy z uznanego wzorca pożyczyłam

Czy w prezencie otrzymałam

Od stroskanego, lecz nieświadomego przyjaciela

 

Zostawiam więc wszystko, co nie moje

Poranne skłony, makijaż o brzasku, błogosławioną kawę

Imitacje gestów, substytuty słów, ślepe spojrzenia, lekkie uściski dłoni

Dzień dobry i do widzenia, z cukrem czy bez, dwie kopie proszę

Wieczory pełne powstrzymywanych emocji

Zapisane strony przechwyconych refleksji

Kojące kąpiele i noce bezsenne

W nadziei na ożywcze zaburzenie kolejnego dnia

 

Budzę się do nieśmiertelnego snu, którego złudzeń próżno szukałam

Mając u boku najbardziej ułomny aspekt człowieka

Ciało

[Paranoja]

wow, jestem pod wrażeniem

[Natusia]

brawo :)

[ALEKS*OLO]

Kacha jestem Twoją psychofanką

[Korba]

dziękuję Wam bardzo :***

[GreenEye]

Mam nadzieję, że przyjdzie taki czas, że znów będziesz czerpać ogromną radość z tworzenia i doczekam się Twojego tomiku w Empiku na półce.

[Korba]

GreenEye, merci :*

[A->+12 ° 59` 3``<-O]

Korba nie podejrzewałam Cię o taki talent

Jak zawsze i wszędzie wyrafinowana, ekskluzywna i paradoksalnie pikantnie łagodna

Majstersztyk i wielki ukłon w Twoją stronę:)

Zresztą nie pierwszy już raz, chociaż debiutancki w twórczości

[Korba]

A->+12 ° 59` 3``<-O, spłonęłam szczerym rumieńcem

czy mi się wydaje, że jesteśmy "zaznajomione"...?

[A->+12 ° 59` 3``<-O]

czy mi się wydaje, że jesteśmy "zaznajomione"...?

Jesteś przenikliwą istotą, więc jak tylko zechcesz to sama łatwo znajdziesz odpowiedź :)

Pozdrawiam serdecznie :)

[Gość]

Korba, Przyznam ,ze i mnie się podobało .

Choć dawno już,temu.Straciłem umiejętność posługiwania się słowem .

Teraz wydobywam z siebie jedynie szczeknięcia,bulgoty i parskanie...kakofoniczny głupek.

Milo przeczytać ze sów akordy, Korba, Poproszę więcej .

[Rasz]

podpisuję się pod przedmówcami i kłaniam nisko.

serdeczności.

[Korba]

Dziękuję za nowe wpisy, nie zauważyłam ich wcześniej.

Będę pisać dalej, jak tylko mi się mózg bardziej odblokuje

[malina456]

Zajrzałam na to forum i zaintrygował mnie utwór "Pożegnanie z ciałem", gdyż łączy on w sobie nuty dramatyzmu z nutami wyzwolenia. Za słowami kryje się obraz drogi, która wiedzie od tego, co puste i płytkie do tego, co w obawie przed pustką nie było wcześniej wybróbowane. Jeśli odrzucić wszystkie gesty dla gestów, sztuczne pocieszacze, nieprawdziwe relacje, kiepskie dialogi, zaprzeczanie sobie, udawanie kogoś innego, to czy coś zostanie? Ten wiersz pokazuje, że tak, że istnieją takie drzwi za którymi znaduje się coś innego niż chłodna nicość, drwina, obcość i one nie są złudzeniem. To całkiem realne, jasne drzwi świata duchowego.

Chciałam zaprosić autorkę wiersza i wszystkich innych zainteresowanych na prowadzone przeze mnie Warsztaty Twórcze/Kurs Kreatywnego Pisania. Są to zajęcia podczas których relaksujemy się tworząc rózne kompozycje, generalnie jednak chodzi w nich o to, by wyrazić siebie za pomocą słowa. Jesteśmy niewielką grupą ludzi dajemy sobie wsparcie i inspirację w tworzeniu.

[Sandrea]

Mnie również bardzo podoba się Twoje pisanie; zwłaszcza ten wiersz. Tęsknota za spokojem i porzuceniem tego, co ludzkie, ograniczająco fizyczne... Zawsze miałam wrażenie, że nie do końca się odnajduję w tej roli; że jako istota fizyczna nie zaznam nigdy tej prawdziwej wolności. Wiesz, Twoje "Pożegnanie z ciałem" przypomina mi moją "Latarnię morską", jeśli chodzi o źródło, z którego teksty te się wywodzą... Życzę wielu inspiracji w dalszej twórczości.

[Gość]

Choć dawno już,temu.Straciłem umiejętność posługiwania się słowem .

Będę pisać dalej, jak tylko mi się mózg bardziej odblokuje

Tak bym chciał, żeby mi się w końcu odblokował, jasność myśli, dawno tego nie czułem, teraz myślę automatycznie, moje myśli są jakieś takie bez wyrazu, bez uczucia, martwe, jak i reszta mojego życia.

 

Wiersz skojarzył mi się z:

[videoyoutube=RsxAK8Lu0-o][/videoyoutube]

[Korba]

Ten wiersz pokazuje, że tak, że istnieją takie drzwi za którymi znaduje się coś innego niż chłodna nicość, drwina, obcość i one nie są złudzeniem.

 

Istnieją. Ale nie mamy do niego klucza......

 

Tęsknota za spokojem i porzuceniem tego, co ludzkie, ograniczająco fizyczne...

 

otóż to...

 

GreenGo, uwielbiam "Marzec".

[Gość]

Ja też.

[Korba]

Cała płyta "Mimikra" jest niezła.

[Gość]

wow... no teraz to ja już na pewno swojej marnej twórczości nie zaprezentuję bom niegodna oniemiałam

[Korba]

Lady_Beznadzieja, dziękuję za miłe słowa

zapraszam do dzielenia się twórczością - po to jest ten dział

[Gość]

Korba, wiesz ja to takie "mroki" piszę, jakieś katastroficzne wizje i swoje chore jazdy przelewam na papier. Przez 12 lat pisania może ze 3 razy napisałam coś względnie optymistycznego więc nie wiem czy powinnam się dzielić tym fatalizmem ale przemyślę

[całkiemsmutna]

http://www.youtube.com/watch?v=siJwRzZJyOw

[Korba]

Lady_Beznadzieja, lubię mroki, pochwal się

[Gość]

Korba, mówisz- masz

ale to taka próbka delikatna tylko. wiesz gdzie szukać