Witam

[niunia009]

Witam serdecznie...jestem tutaj nowa. Nie bardzo wiem jak zacząc ten wątek, choc wydaje się na pozór że nie powinno byc trudno.

Te same uczucia, odczucia

Zaczęło się jakieś dwa lata temu...czego ja nie miałam kulki w gardle, dusznosci, wrazenie ze zaraz się udusze, kłócia serca i wiele wiele innych...na początku dawałam sobie rade/ przyszło z czasem przeszło. Oczywiscie bez wizyt u lekarzy się nie obchodziło strach przed tym, że jestem chora na cos złego i mnie nie ominął) Teraz juz wiem, że to moja psychika najbardziej cierpi...Od jakiegoś miesiąca zaczęły się okropne bóle głowy, tak jakby coś mi ja sciskało, w glowie miliony myśli i strach nie wiadomo przed czym. Najgorzej jest rano ja budząc się czuje w sobie lęk, strach przed czym?? tego nie potrafie zrozumiec i to mnie dobija...ale nie to jest najgorsze...

Jakis czas było fajnie... udawało się funkcjonowac w miare normalnie...cos mi sie ubzdurało a własciwie przed oczami zobaczyłam twarz kobiety i od trzech dni zastanawiam sie kim ona jest i skąd ja ją znam...nie potrafie sobie tego przypomniec i to mnie dobija...normalnie to dałabym sobie spokój z czyms takim bo tak było dotychczas a teraz męczy i mam tego dośc. Czy któs z was miał/ma podobnie...

Byłam u psychiatry przepisała mi tabletki Depralin ale jak przeczytałam o skutkach ubocznych przeraziłam sie jeszcze bardziej i w rezultacie ich nie wzięłam obawiam się ze i to mnie nie ominie....ciesze sie tylko że mam świadomosc tego, że nie jest ze mna dobrze...i że nie doprowadzam się do większego szału, paniki choc bywało ciężko....potrzebuje rozmowy, wsparcia, zrozumienia...pozdrawiam cieplutko

[ewaryst7]

witaj:)Tutaj , poznasz wiele osob z podobnym problemem..A jeśli chpdzi o leki , to nie powinno tak być , że boisz się , po przeczytaniu ulotki.W ten sposob , nigdy się nie wyleczysz.Przecież wiesz o tym..Pamiętaj , że nIE MUSISZ mieć objawow z ulotki.Przelam się.Zacznij choćby od polowy tabletki, ale zacznij.Pozdrawiam Cię.

[eapg]

Ja biorę 8dzień odpowiednik depralinu-elicea,chyba jest lepiej,choć ranki są nadal fatalne.chyba wmówiłam sobie,że stracę przytomność,że upadnę,więc cały czas odczuwam lęk.mobilizuję się do wyjść z domu,raczej nigdy sama,tylko"z obstawą"..mam nadzieję,że czas wróci mi dawną mnie.pozdrawiam wszystkich cieplutko!!