Kobiecość

Hej,piszę bo mało kiedy widzę osoby które mają lęki na tle tożsamości seksualnej,częściej widuje lęki na temat orientacji.Post niestety bedzie długi ,bo nie wiem które informacje są kluczowe.Ja mam lęk wolnopłynący i od czasu do czasu zdazaja się jakieś ataki ale szybko je racjonalizuje,jednak tego nie potrafię.Otóż czuje się dziewczyną Ale nie chce być postrzegana jak dziewczyna.Może nie że nie chce ale czułabym się swobodniej jako chłopak.Dla mnie męskość była jakims zawsze wyznacznikiem siły,szacunku.Mogłabym sobie bardziej pozwolić na bycie sobą będąc Chłopakiem.Przynajmniej tak mi się wydaje.Odkąd byłam mała zawsze lubiłam typowo dziewczęce zabawy,nie ciągnęło mnie do rywalizacji,lubiłam się malować i takie rzeczy.Od roku mam zaburzenia hormonalne,dopiero za parę dni ide z tym coś zrobić.Przestałam się malować,przebierać się, wczesniej robiłam to dla siebie np wieczorami,teraz zaczęły mnie kręcić męskie koszule i dużo chętniej jeśli w ogóle poswiecalabym czas na dobieranie bardziej męskich rzeczy.Nigdy nie miałam chłopaka,czuje się dziwnie będąc traktowana jak dziewczyna(od przepuszczania w drzwiach do spojrzeń typowo seksualnych) mimo że sie taka chyba czuje.Brzmi to wszystko może trochę głupio i absurdalnie Ale cholernie się boje że sobie uświadomię np jak u osób trans że byłam cały czas zamknięta w swoim ciele i dopiero gdy zobaczyłabym że mogIabym inaczej uświadomiłabym sobie że taka możliwość jest bardzo dla mnie pociągająca i już nie byłoby odwrotu .Mam 18 lat.Jestem heteroromantyczna,biseksualna.Czy to wszystko normalne?Czy zaburzenia hormonalne które teraz mam mogłyby wpłynąć na to? Czy jest tu problem mojego postrzegania płci w społeczeństwie? Czy jest tu problem z z samym moim poczuciem wartości a nie płcią?Przynajmniej mam taką nadzieję. Wiem że nie jesteście wyroczniami Ale szukam czegokolwiek zeby się tylko uspokoić,bo jak przy innych lękach podstaw do nich nie miałam to tutaj mam ich dużo.Dziekuje za jakąkolwiek pomoc i wasz czas