Ratunku

witam wszystkich.

 

piszę na tej stronie pierwszy raz i cieszę sie że jest ktoś z takimi problemami jak ja. mam 28 lat a czuje sie jak bym miała 60l.jestem chora na depresje i nerwice lekowa. kilka dni temu wyszłam ze szpitala (oddział nerwic i depresji w komorowie)w którym spędziłam trzy miesiące.po przebytej terapi czuje sie duzo gorzej jak przed.teraz zostały mi tylko leki antydepresyjne których nie brałam nigdy. lekarz przepisał mi seroxat ale panicznie boję sie skutków ubocznych. może ktoś wie jakie leki dodatkowo można wziąć zeby tak tego bardzo nie przeżywać. prosze o pomoc

Edytowane 24 Stycznia 2010 przez Gość

może skoro wyszłaś ze szpitala i nadal coś jest nie halo to wypadałoby ponownie zgłosic się do swojego psychiatry/psychologa i nie kombinowac samemu z zażywaniem leków?

Nie przjemuj się:)SEroxat to wedlug mnie jeden z najlepszych lekow o ile nie najlepszy.Więc w tej kwestii wszystko powinno byc okej.Pierwsze dni bedziesz miala napewno gorsze więc jezeli nie mialas stycznosci z alprazolamem to proponuje xanax sr 1mg z rana a to po to zeby przetrzymac te najgorsze dni podczas przyswajana się organizmu do seroxatu.

 

 

Dobry lek masz w perspektywie poprawy!:)

BYŁAM U PSYCHIATRY I PRZEPISAŁ MI SEROXAT TYLKO PROBLEM JEST W TYM ZE BOJE SIE TYCH OKROPNYCH SKUTKÓW UBOCZNYCH

BYŁAM U PSYCHIATRY I PRZEPISAŁ MI SEROXAT TYLKO PROBLEM JEST W TYM ZE BOJE SIE TYCH OKROPNYCH SKUTKÓW UBOCZNYCH

Nie boj sie na zapas, minie miesiac brania to sie okaze czy skutki uboczne są czy nie. To raz, a dwa - czy wolisz depreche czy te skutki uboczne, jak np. suchosc w ustach? Bo po mojemu wazniejsze jest zdrowie psychiczne i jakas szansa poprawy formy, a jakies skutki uboczne to przeciez pryszcz przy depresji. No nie pisz tymi wielkimi literami bo to wkurza pare osob (mnie tez) Powodzenia :)

DZIEKUJE ZA WYCZERPUJACA ODPOWIEDZ. MAM NADZIEJE ŻE PRZEŁAMIE TEN LĘK BO JAK NA RAZIE TO BOJE SIE NAWET IBUPROMU. A TY TEŻ JESTEŚ CHORY?

DZIEKUJE ZA WYCZERPUJACA ODPOWIEDZ. MAM NADZIEJE ŻE PRZEŁAMIE TEN LĘK BO JAK NA RAZIE TO BOJE SIE NAWET IBUPROMU. A TY TEŻ JESTEŚ CHORY?

Nie odpowiem jesli nie napiszesz jeszcze raz malymiliterami

Kochana tu większość jest chorych , jak nie wszyscy.

skąd mogłam wiedziec że mam pisać małymi.Przepraszam nerwusy jestem tutaj nowa musicie mi wybaczyc

dziwne ze wypisują ze szpitala ludzi chorych..... to najlepsza reklama dla takiej placówki... możesz mieć depresje endogenną (w takiej depresji psychoterapia tyle daje co umarłemu kadzidło) .. bierz Seroxat ,doraźnie jakiś znieczulacz (benzo bądz lepiej słabiutki neuroleptyk) ... po ok. 2 tyg. zapewne będzie poprawa...

czy to normalne że przy tej chorobie mam małe zaniki pamieci?

jesli tylko małe to ciesz się bo nie jest z Tobą najgorzej.... reszta tak jak powyżej

... kilka dni temu wyszłam ze szpitala (oddział nerwic i depresji w komorowie)w którym spędziłam trzy miesiące... leki antydepresyjne których nie brałam nigdy.

Mnie dziwi ze w szpitalu nie dostawalas zadnych lekow. Trudno w to uwierzyc.

lekarz przepisał mi seroxat ale panicznie boję sie skutków ubocznych.

Seroxat (paroxetyna) to dobry lek' date=' chwalony przez wielu. Ma duzo tanszych odpowiednikow, bralem 2 lata i mi smakowal :) Skutkow ubocznych po nim nie mialem.

może ktoś wie jakie leki dodatkowo można wziąć zeby tak tego bardzo nie przeżywać. prosze o pomoc

Zadnych ponad to co przepisze lekarz :) Powodzenia :)

Tak , to normalne,że szwankuje nam pamiec w takich zaburzeniach.

 

Dlaczego sadzisz,że jest jeszcze gorzej po wyjściu? Kiedy wyszłaś? Może dopiero Twoje przemyślenia na ten temat oraz samopoczucie będzie siestabilizowało z dnia na dzień?

A lekarzowi o tym powiedziałaś?

najgorsze jest to ze wypisali mnie ze szpitala i moja pani psycholog nie spytała mnie nawet czy czuje sie na siłach zeby wyjśc. Jestem załamana tym ze w takich placówkach nie potrafia człowiekowi pomóc.

 

[Dodane po edycji:]

 

myślałam ze po wyjsciu ze szpitala bede czuła sie duzo lepie a tu nic. Nie mam nawet siły wstać z łózka a co dopiero isć do pracy jak sobie z tym wszystkim radzicie bo ja już nie mam sił.Do tego wszystkiego zaczełam miec mysli samobójcze i bardzo mnie to przeraza:)

Przez okres 3 miesięcy byłaśpod stałą kontrolą ,nie rozumiem jak mogło dojść do tego,że Ty czujesz sie jeszcze gorzej? Nie rozmawiałaś o tym z psychologiem podczas pobytu w Komorowie?

Czegoś tu nie rozumiem.......Nie było tam lekarzy żadnych? Albo Ty nie podejmowałaś żadnych rozmów na ten temat....?

Mnie tez to szokuje. Podczas mojego pobytu w szpitalu mialem staly kontakt z lekarzami, psychologami, udzielalem sie na terapiach, bralem leki, dobrano mi wlasciwe dawki. Zaczalem wychodzic na spacery na miasto, na plaze, potem juz nawet puszczali mnie samego, slowem - moja kuracja w szpitalu przebiegala wzorowo. Szokuje mnie, ze personel Twojego szpitala nie zrobil nic zeby:

- ustawic jakies leki,

- zainicjowac chociazby terapie,

- obserwowac Cie i prawidlowo zdiagnozowac,

- kontrolowac sen,

to wszystko robi sie w szpitalu, a z tego co tu na forum czytam to ludzie sobie Komorowo raczej chwala. Nie jest to czasem tak, ze przed lekarzami, psychologami "gralas" jakas role? Bylas z nimi calkiem szczera?

moja pani psycholog która była mi wyznaczona stwierdziła że terapia indywidualna bedzie dla mnie najlepsza. Nie chcieli mi wprowadzić zadnych leków jedynie chydroxyzine doraznie.WIEM ZE KOMORÓW SŁYNIE Z DOBREJ OPINII ale ja sie z tym nie zgodze . Leżałam dwa lata temu w tworkach i wiem jak powinien wygladać normalny szpital w którym lecza,a w Komorowie wszyscy pacjenci robili co chcieli, istny bałagan

No to witamy na nawrocie. Zreszta co tu mowic o nawrocie jesli u Ciebie stanu zaleczenia pewnie nie bylo. Co to za psycholog i jaki ma staz? Jakie doswiadczenie zawodowe? Nawet jesli swirowalas przed nim zdrowa, badz jakos udawalas czy nie bylas do konca szczera, to pzreciez oni wlasnie takie przypadki kontroluja i prowadzą. Postaraj sie koniecznie znalezc jakiegos lepszego psychologa i trzymaj sie tego seroxatu. Powodzenia :)

a może sa jakies spotkania grupowe takich ludzi jak my .Z checia bym sie pisała

Na terapiach grupowych sie nie raz spotkasz, jeszcze sie wiele o depresji nasluchasz.