Duża Mi

To była jedna z najlepszych sesji od dawna T. ucieszył się, że jestem pod opieką psychiatry, rozmawialiśmy o diagnozie, o lekach, o dalszej diagnostyce itp. Niestety nie wyraził zgody na mój pomysł naprzemiennych sesji, ale znów poszedł mi na rękę ze stawką. Zobaczymy, jak to będzie. Musimy to jeszcze omówić. Na jutrzejszą sesję mam ze sto pomysłów ale chyba porozmawiam o tym, co sprawia mi dyskomfort w terapii, T. prosił, bym się nad tym zastanowiła. Ale w moim życiu tyyyle się dzieje, że mogłabym mówić chyba przez tydzień, chcę podzielić się wszystkim, wyrazić radość, wyrzucić z siebie potok myśli A jak u Ciebie? 🙂 Powodzenia w tym tygodniu!

Mój emocjonalny rollercoaster zdecydowanie się wyciszył, gwałtowne wahania samopoczucia w dużej mierze ustąpiły (a raczej negatywne emocje mam mocno spłycone) i po 1,5 tygodnia przyjmowania leków czuję się w zasadzie dość stabilnie. I patrząc na moje tendencje do kompulsywnego jedzenia słodyczy, nawet jadłowstręt mnie cieszy. Pomijając już fakt, że cieszy mnie obecnie każdy najmniejszy drobiazg ;)

Pytanie za 100 punktów: jak szybko zaczeliscie odczuwać poprawę po rozpoczęciu przyjmowania leków? Od tygodnia biorę Cital na nerwicę lękową i już po pierwszej dawce odcięło mi wszystkie lęki, czuje się wybornie, momentami wręcz euforycznie, jak chyba nigdy w życiu. Wiem, że z farmakologicznego punktu widzenia to niemożliwe, ale może ktoś miał podobnie?

Powodzenia wszystkim w tym tygodniu! 🙂 Mnie czeka dziś przeprawa - czas się przyznać do tego, że przyjmuję leki (choć myślę, że T. widzi zmiany w moim zachowaniu) i porozmawiać o rozłożeniu sesji tak, by trochę zredukować koszty terapii, ale chodzić wciąż 1x/tyg. To, że pracuje, nie znaczy, że mogę sobie pozwolić na wydanie połowy moich nedznych zarobków na leczenie. Jutro mam diagnostykę zaburzeń osobowości; jeśli T. nie przystanie na moje pomysły, zapytam tam w PZP, czy mnie przyjmą na terapię w najbliższym czasie.

Rozmawiam o złości, nie potrafię jej jedynie okazywać - w środku noszę burzę z piorunami, ale na zewnątrz chowam się, uciekam przed wyrażaniem złości. Czasem mam problem z rozeznaniem się, czy to co czuję, to faktycznie złość, czy może inne emocje.

Cały czas liczę na to, że T. jeszcze coś wykombinuje i będę mogła kontynuować terapię na nfz. Ja ze swojej strony zrobiłam wszystko, nie wiem natomiast, jak długo będzie mnie stać na terapię bez "taryfy ulgowej". Podobnie jak u Ciebie, T. docieka, z czego może wynikać brak tematu, swego czasu próbował sam naprowadzać mnie na jakieś kwestie do omówienia. Aktualnie mamy "ciche dni", ale T. wie, że moje milczenie, unikanie kontaktu wzrokowego, mówienie do okna itd. to skrzętnie ukrywana złość i niechęć do niego. I nie pozostaje bierny wobec mojego milczenia, a próbuje ze mnie wykrzesać cokolwiek.

@el33, nie, po raz ostatni mam dwie sesje. I dużo do przekazania, plus jutro wizyta u psychiatry. Jak Twoja T. reaguje na ewentualny brak tematu z Twojej strony?

@z o.o., ciesze się, że udało się znaleźć kogoś odpowiedniego 🙂 powodzenia! Wszystkim życzę udanych sesji w nadchodzącym tygodniu.

Pozdrawiam znad kubka kawy w samo południe

T. prawie na każdej sesji rozmawia ze mną o zmianach samopoczucia, które u mnie zauważa w trakcie jej przebiegu tudzież mówienia o konkretnych rzeczach - i dostrzega naprawdę subtelne sygnały. Powodzenia na sesjach w przyszłym tygodniu. Ja ostatni raz idę podwójnie - nie udało mi się pogodzić terapii z pracą póki co i zostaję na sesjach prywatnych.

@Lilith tak. Pierwszy samodzielny dyżur.

Pytanie za sto punktów: czy powinnam oznajmić T., że umówiłam się do psychiatry jeśli wiem, że za cholerę nie poprze mojego pomysłu "dodatkowego wspomagania"? Witam po dłuższej przerwie i życzę wszystkim powodzenia na sesjach w nadchodzącym tygodniu.

Wróciłam do domu i zbieram siły na jutro.

@Lilith najważniejsze, że do przodu Gratuluję i trzymam kciuki za dalszą drogę ano nie jestem modem, życie mnie zmusiło, by wylogowac się do rzeczywistości. A w życiu aktualnie robię wiosenne porządki.

@Lunaa, witaj co u Ciebie? @Lilith, jakoś leci. Głównie w pracy, a po pracy odchorowuję życie zawodowe i osobiste zawirowania. A co u Ciebie słychać?