hej

Troche już tu pobuszowałam, ale przedstawić się nie przedstawiłam. Brak śmiałości, nawet w gronie ludzi nieśmiałych.

Jestem z Krakowa i od 10 lat zbieram się, żeby pójść do terapeuty.

Nie wiem jak określić to co mi dolega. Często nie mogę zmusić, żeby iść do pracy, bo panicznie się boję. Byle g wpędza mnie we łzy - zawsze oczywiście w czterech ścianach. TRwa to już jakieś cztery lata, a ja nie potrafię wytłumaczyć ani skąd się bierze, ani jak z tym walczyć. Do tego potworna samotność, która doprowadza mnie do obłędu.

Pozdrawiam.

Witaj korres1 milo w śród "swoich"

Rozumiem Cię ,wiem co przeżywasz,to trudne i myślę że powinnaś poradzic sie specjalisty,dla własnego dobra.

Tutaj na forum napewno znajdziesz zrozumienie i wsparcie,mam nadzieje że to forum tez w jakis sposob Ci pomorze.Mnie pomaga bardzo.

Tobie również tego życzę

Pozdrawiam.gusia

Witaj Korres i pozdrowienia dla Krakowa,

Gusia ma rację, dla siebie samej lepiej spróbować kontaktu ze specjalistą, tylko nie idź gdzie popadnie, bo to zniechęca. Możesz w necie znaleźć lekarza i poszukać opinii o nim. Ja mam przyjaciółkę w Krakowie, która już powoli wychodzi z problemów, jak bedziesz chciała namiary to pisz.

A tymczasem witaj na forum

Witaj korres

Witaj.Ja meczylam sie z nerwica 10 lat temu przez 2 lata nie leczylam sie u specjalisty od lekarza rodzinnego dostalam leki ktore bralam sporadycznie .Pilam bardzo duzo ziol uspakajajacych i nawet nie wiem kiedy to minelo.Mysle ze mialam juz tak dosc tych napadow ze po prostu zaczelam je lekcewazyc.W tym roku znowu powrocily napady i przy pierwszych panikowalam .Zaczelam znowu brac doraznie uspokajacze mam nadzieje ze to minie .Nie mam tego czesto funkcjonuje normalnie chociaz czasami nie jest lekko.Jak znalazlam to forum i rozne sposoby jak sobie radzic to jest mi lepiej.

Hej, miłego użytkowania forum.

Jestem z Krakowa i od 10 lat zbieram się, żeby pójść do terapeuty.

Znajdź w sobie odwagę i w końcu wybierz się do lekarza. Jeśli jesteś świadoma, że coś Ci dolega i nic z tym nie robisz, to automatycznie przekreślasz życie bez śmiałości i odkładasz pozytywną poprawę na potem.

Nie wiem jak określić to co mi dolega. Często nie mogę zmusić, żeby iść do pracy, bo panicznie się boję.

Nie zwiastuje to od razu depresji czy innych choróbsk, ale zdecydowanie polecałabym Ci coś zrobić, jak to się ciągnie tak długo... !I najlepiej jeszcze w tym tygodniu, albo jak najszybciej...

dzieki za wsparcie.

Ech. Lepiej mi lepiej.

Kingsie, jeśli masz namiary na sensownego terapeutę, bardzo chętnie skorzystam, chociaż mam cykora.

Dzisiaj miałam trochę lepszy dzień - może instynktownie czułam, że forum na mnie zareaguje? :) A może po prostu była to świadomość, że jutro nie idę do pracy :))) Tak czy siak dzisiaj jadąc tramwajem do roboty bałam się trochę mniej i powtarzałam sobie: to przecież idiotyczne, praca dobra jest, ludzie są fajni (bo są!), nic ci się nie stanie... znacie to?

Witamy na forum korres1.

PS. Tak na marginesie mój piesek nazywa się Korrenc więc nazwa nicka troszkę jest dla mnie swojska ... Oczywiście bez urazy, to nie żart ale raczej taka ciekawostka odemne.

Malcolm, bynajmniej się nie obrażam (bynajmniej... fajne słowo). Sama mam psa, który jest moją pierwszą miłością. Ma już 11 lat, ale nadal jest najprzystojniejszy na całym osiedlu i wszystkie laski, a nawet (tak!) faceci (faceci-psy) się za nim oglądają.

Swoją drogą dziwne imię Korrenc. To coś oznacza?

Swoją drogą dziwne imię Korrenc.

Jest taki sznaucerowaty, choć to mieszaniec. Kojarzy mi się z takim jednym senatorem z Olsztyna. Nazwyam go także tak jak moja babcia, żartobliwie "Koza".

Jest taki sznaucerowaty, choć to mieszaniec. Kojarzy mi się z takim jednym senatorem z Olsztyna. Nazwyam go także tak jak moja babcia, żartobliwie "Koza".

Mee..? Fajne są sznaucerki.

korres1, i jak ? Już lepiej? :)

Dzisiaj miałam trochę lepszy dzień - może instynktownie czułam, że forum na mnie zareaguje? :)

Ja też tak czasem mam, szczególnie po pogawędkach na forum...

A właśnie - co z tym terapeutą? Zdecydowałaś się, by go odwiedzić? :)

Pozdrawiam.

Witam, również z Krakowa :) Kiedyś też miewałam takie lęki, ale kiedy zaczęłam pracować nad sobą to mi tak jakoś przeszło :)

Niestety teraz za każdym razem gdy mi się coś nie udaje odczuwam wielką presję i czuję się ebznadziejna... np.dziś...

hej ponownie

MAJU, no lepiej troszku lepiej. Do terapeuty sie nie wybrałam. Poprosiłam na forum o polecenie mi jakiegoś z Krakowa i właśnie czekam aż ktoś mi odpowie.

Malcolm, a sznaucery to nie są czasem takie psy jak z tej czeskiej bajki, takie spiczaste? Był jeden biały i jeden czarny i sierść im sterczała jak druty, robiły jakieśdziwne akcje... Ach, te komunistyczne bajki.

POzdrowienia dla Xerus Ona. Wiem, że Kraków, którym ludzie się tak zachwycają, może przygnębić. Pomyśl sobie, że już jutro zaczynają się targi ksiąźki i na żywo będzie można zobaczyć i dotknąć, (kiedy jego żony nie będzie w pobliżu) PRAWDZIWEGO Stasiuka!

pozdrawiam

Hej,

ja wysyłałam do Ciebie wiadomość, ale może nie doszła, już pospieszam moją kumpelę i namiary zdobywam, pa

Tak czy siak dzisiaj jadąc tramwajem do roboty bałam się trochę mniej i powtarzałam sobie: to przecież idiotyczne, praca dobra jest, ludzie są fajni (bo są!), nic ci się nie stanie... znacie to?

Oczywiście że znam i też tak sobie powtarzam

Ty też to rób i w ogóle wszyscy sobie to powtarzajmy jak magiczne zaklęcie może podziała

Witaj wsród swoich korres1

No własnie targi ksiażki, a ja dzisiaj siedzę od 7.00 do 16.00 w szkole na Landeskunde ;(

Cześć a ja oprócz mówienia sobie że jest "ok" to jeszcze pisze całe poematy na kartce:)..no i kiedyś zapomniałam zabrać takiej karteluszki z pracy...ale nikt nic nie widział..Nauczyłam sie jedynie aby być "oszczędniejszą" w słowach;)..w każdym razie mnie pomaga. Pozdrawiam..

No własnie targi ksiażki, a ja dzisiaj siedzę od 7.00 do 16.00 w szkole na Landeskunde ;(

No to powiem Ci jak było. Mam nadzieję, że złapię Ligocką, którą bardzo lubię, alr jutro pracuję, więc to też nic pewnego.

[ Dodano: Pią Paź 20, 2006 8:08 pm ]

Cześć a ja oprócz mówienia sobie że jest "ok" to jeszcze pisze całe poematy na kartce:)..no i kiedyś zapomniałam zabrać takiej karteluszki z pracy...ale nikt nic nie widział..Nauczyłam sie jedynie aby być "oszczędniejszą" w słowach;)..w każdym razie mnie pomaga. Pozdrawiam..

Ja też piszę na kartkach różne rzeczy, ale są to najczęściej wyrazy niecenzuralne. Ale kiedyś miałam taki przypadek, że kumple znależli mój pamiętnik... Musiałam wyrywać go siłą. Ale miałam stracha, a oni najwyrażniej świetnie się bawili.

Hej ZOYA. Tylko wiesz, ludzie w mojej pracy są naprawdę fajni i nie muszę tego sobie wmawiać. To we mnie siedzi taka straszna kupa...

pzdr