Witam wszystkich

Hello

Mam na imię Katarzyna, jestem mamą 12 letniej córeczki i to głównie z jej powodu założyłam tu konto. Nawet nie wiem od czego zacząć...tak bardzo mi ciężko o tym pisać. Przepraszam za błędy ale emocje robią swoje i nie myślę logicznie. Od jakiegoś czasu obserwuje zmiany jakie zachodzą w córce, i jestem mocno zaniepokojona. Córka jest agresywna, na wszystko reaguje złością, agresją po czym za chwilę jest apatyczna i nieobecna. W szkole jest wycofana , w domu diabeł. Szukam głównie rodziców którzy również mają podobny problem. Wczoraj sytuacja wymknęła nam się spod kontroli, córka krzyczała na wszystkich, patrząc na nas z nienawiścią. Przechodząc koło mnie trzymała nóż...nie zrobiła nic ale jej oczy... Oczywiście obwiniam się ja, że gdzie popełniłam błąd w jej wychowaniu. Obecnie czekamy na wizytę u psychologa/psychiatry. Jestem totalnie skołowana. Pozdrawiam serdecznie.

Witaj

Keyra, witaj! Takie zachowanie córki może być spowodowane dojrzewaniem, hormonami... zainteresuj się też, czy córka nie popala jakiejś trawki lub innych dopalaczy, czy nie wagaruje. Taki bunt i agresja mają wiele podłoży.

Dobry pomysł, by pokazać córkę psychologowi/psychiatrze.

Brałam pod uwagę hormony, dojrzewanie ale...ona ma myśli samobójcze. Nie lubi poznawać dzieci, uważa że cala klasa jest przeciwko niej co nie jest prawdą. Raz mówi żeby przepisać ją do innej szkoły po czym twierdzi że boi się dzieci nowych. Takie sprzeczne sygnały mi wysyła. Ani trawka ani dopalacze nie wchodzą raczej w grę. Napisałam raczej ponieważ nie mogę być pewna w 100%, jednak nie zauważyłam nic u niej. Przeraża mnie jej wycofanie, jej agresja i taka złość...

Keyra, najbardziej niepokojące są te myśli S - spokojnie wytrzymaj do wizyty u specjalisty i obserwuj córkę, otocz ją opieką. Może sama coś powie, co ją dręczy i niepokoi.

Ciężko do niej dotrzeć dlatego zależy mi poznać innych rodziców z podobnym problemem.

Keyra Witaj. Moje dziecko już podrosło ale pamiętam, że miało dziwne zachowania, w momencie gdy nie akceptowało siebie, różniło się od innych dzieciaków, miało inne zainteresowania, temperament, ktoś tam sie z niego wyśmiewał i obawiało się to zamknięciem w sobie, złością, objawami nerwicowymi, nie chciało iść do szkoły pomimo dobrych wyników w nauce. Długie rozmowy przyniosły efekt ale psycholog również. Wiek dojrzewania jest trudny a przyznanie sie dziecka że coś jest z nim nie tak jeszcze trudniejsze. Może jej ktoś dokucza, albo zakochała się bez wzajemności, albo nie akceptuje faktu że dojrzewa, zmienia się jje ciało, psychika.

Kaja dokładnie mam taką sytuację jak Ty kiedyś. Uczy się dobrze, jest zdolna w kilku tematach ale ta jej złość i te myśli. Mam również starszą córkę, były problemy w okresie dojrzewania ale nie takie.Jutro mamy wizytę u psychologa więc zobaczymy...

Keyra, cześć

Nie obraź się za takie pytanie, ale czy nie macie jakichś problemów w domu, w rodzinie ?

Co masz na mysli? Alkohol? Przemoc? Jeśli to, to nie nie ma nic takiego w domu :)