Księga myśli i refleksji

Ten wątek nie ma tematu przewodniego. Jest zbirem Naszych myśli, refleksji. Czasami jest tak, że kłębi się w Nas masa odczuć, myśli, emocji. Chcielibyśmy o nich napisać, ale nie wiadomo, gdzie to zrobić, pod co "podpiąć". Teraz już jest na to miejsce...
Nawet, jeśli są to jakieś urywki, nie do końca składne, czy poukładane- nic nie szkodzi. Czasami po prostu warto wyrzucić to, co w Nas siedzi, nazwać, zmaterializować. Dzięki temu można popatrzeć na to z boku, co może okazać się pomocne.

Ja zacznę.

Widziałam dzisiaj dziecko...dziewczynkę. Miała może z sześć lat. Była taka beztroska, szczęśliwa, uśmiechnięta...
Czy ja też taka byłam? Nie wiem...
Nie pamiętam...
Życie toczy się swoim rytmem, a ja zastanawiam się, dokąd zmierza...?
Zastanawiam się, co jeszcze przyniesie...?
Dziwne to wszystko...
Coś mnie w środku boli, coś przeszkadza się śmiać...
Coś mnie niepokoi, czegoś się boję...
Chciałabym się cieszyć, ale nie bardzo wiem jak...dlaczego?
Skąd ten smutek?
Stuletnia dusza w dwudziestotrzyletnim ciele...
Zabawne...powinno być chyba odwrotnie...
Jak długo to jeszcze potrwa...?
Owszem...są momenty radości, uśmiech...
Wciąż jednak czuję w sobie coś, co przeszkadza...
Co to jest...?
Nie wiem...
Tyle pytań bez odpowiedzi, tyle znaków zapytania...
Co z tym wszystkim zrobić? Jak żyć?
Nie wiem...
Budzę się rano w nadziei, że nowy dzień przyniesie coś dobrego. Czasami tak jest. Te maleńkie iskierki szczęścia, chwile radości, takie niepozorne, a jednocześnie- tak cenne. Pozwalają przetrwać, zapomnieć choć na chwilę o cierpieniu, o tym, co było...
To przecież ważne...
Ważne, żeby nie tracić nadziei i nauczyć się cieszyć chwilą...
Tylko to w końcu pozostało...

Gdzie kończy się szukanie i rozwój człowieka. Każdy do czegoś dąży, kiedy w końcu będzie miał wszystko, żeby spocząć. Ciągły bieg. Stare komputery odchodzą, pojawiają się nowe, szybsze. Dinozaury wyginęły, pojawiły się ssaki. Wczoraj żyłem 8200 dni. Jutro już 8201. Czy coś się zmienia? Czy stoję w miejscu? Jeśli stoję w miejscu, to skąd to uczucie przemijania, dlaczego żadna chwila nie jest taka sama, wciąż transformacja w różne inne twory. Z drugiej strony stagnacja wykańcza, co więc jest potrzebne? Czy jest jakiś twór na tym świecie, który jest wieczny, nie odejdzie w niebyt?

Jedno piwko nie jest tak dobre jak dwa,a dwa nie tak dobre jak trzy.
Trzy piwa nie są tak dobre jak butelka wina a butelka wina nie jest tak dobra jak...jakis tam likier kawowy??

dupa dupa dupa

* *
* * * *

*
* *

to jest qurwa łamigłówka

Polecam tych psychologów i psychoterapeutów z Twojej okolicy

buka napisał(a):dupa dupa dupa

upa upa upa
wyleciała kupa
a tej kupy było tyle
że zjadły ją krokodyle

-- 07 Sep 2013, 06:43 --

A łamigłówka to "uwalić się w trzy dupy".

Hans napisał(a):upa upa upa
wyleciała kupa
a tej kupy było tyle
że zjadły ją krokodyle

Posram się
Bezprecedensyjnie
Bezpruderyjnie
Sprośnie
Wzniośle
Posram się
Znów będzie prościej

Ekhm...no już bez przesady

Nefertari napisał(a):Ekhm...no już bez przesady

Sorry. Nie mogłam się powstrzymać. Już stąd uciekam.

eurydyka1, nic się nie stało Widząc niektóre wpisy sama się z trudem powstrzymuję

Czy jest jakiś twór na tym świecie, który jest wieczny, nie odejdzie w niebyt?

Sama się nad tym zastanawiam...

"Mniej wiesz - krócej będziesz przesłuchiwany."

Żyć bo czasu nie można cofnąć .
Co tam inni...

Chciałabym być kimś innym...
Może wtedy byłoby łatwiej...
Nie ma to jak nie mieć swojego miejsca na świecie...
I to ciągłe pytanie: po co to wszystko?

Srając na warcie,myślę uparcie
Co jest lepsze
Rozwolnienie czy zaparcie.
Przegibane jest rozwolnienie
pamiętne jest zaparcie.
Lecz najgorzej,gdy brak materiału na dupy podtarcie.

Kestrel, gowniany temat ale sie usmiechnelam

Kestrel, uwielbiam Twoje teksty