Czy to są objawy nerwicy lękowej? Bardzo proszę o pomoc.. :(

Witam. Chciałam poradzić się w sprawie... właściwie opiszę co mi dolega.

Dotychczas nie zwracałam większej uwagi na moje objawy lecz teraz się pogorszyło.

W szkole mi idzie bardzo źle. Nie mogę dogadać się z nauczycielami, z uczniami. Siedzę sama, obok ich wszystkich. Czuje się jak nie widoczna i nie potrzebna nikomu. Wszyscy mają do mnie pretensje. O to, że się źle uczę(czasami czytam pół godziny 3 zdania i nie mogę ich zapamiętać. Nie mogę się na niczym skoncentrować), że za dużo czytam książek, za to, że (jak to oni mówią) w ogóle nie ma we mnie życia. A mi już coraz bardziej odechciewa się żyć. Boję się śmierci a za razem nie mam sił żyć..

Czuję się zmęczona. Jestem roztrzęsiona, boję się wyjść z domu, boję się ludzi i coraz bardziej się odizolowuje od nich. Najlepiej czuję się sama w moim pokoju. Najgorsze jest, gdy muszę jechać do szkoły. Oblewa mnie na zmianę zimny i gorący pot, mam kołatanie serca (boli mnie też często), ból w klatce piersiowej. Ciężko jest mi oddychać. Mam też tzw. kluskę w gardle. Od jakiegoś roku zaczęłam słyszeć głosy. Są bardzo realne. Słyszę jak ktoś mnie woła lub tłum ludzi rozmawiających i śmiejących. Czuję jakby śmiali się ze mnie.. Czuję często czyjś dotyk na moich plecach i często mam jakieś przywidzenia. (być może tylko przywidzenia, bo tego pewna nie jestem).

Nie wiem czy to istotne, ale gdy byłam mała i np. siedziałam sama w pokoju czułam i widziałam(obraz był bardzo słaby, ale zauważalny) jak jakaś rzecz powiększa się i mnie przygniata. Nie mogłam się wtedy ruszyć, moje serce waliło jak oszalałe i nie mogłam złapać oddechu. Przytrafiło mi się to kilka razy. Nawet podczas snu coś mnie przygniatało a ja nie mogłam się obudzić.. Ostatni raz takie coś miałam około dwóch lat temu, gdy leżałam w pokoju na łóżku. W górnym rogu pokoju ujrzałam bardzo nie widoczny czarny kwadrat, który się powiększał i zbliżał w moją stronę. Nie mam pojęcia dlaczego, ale tak bardzo się bałam. Nie mogłam złapać oddechu i od razu skuliłam się i zamknęłam oczy. Czułam jak to mnie przygniata, ale po chwili przestało...

Bardzo proszę o pomoc.

Z góry dziękuję i pozdrawiam.

Dopiszę też, że parę razy zdarzyło mi się uczucie jakbym była gdzieś indziej.. Stałam i nagle zrobiło mi się słabo i ciemno przed oczyma i czułam jakbym była obok siebie. Czuje często też jakbym była pod wpływem narkotyków (oczywiście nie byłam!) siedzę i czuje jakbym była niewidoczna a to co widzę to był tylko sen..

Ogólnie nie chce już żyć. Wszystko co zrobię jest źle. Wszystko i wszyscy doprowadzają mnie do płaczu.

Nie mam już na nic chęci ani siły...

Niedługo będę musiała wracać do szkoły, internatu... Gdy sobie tylko o tym pomyślę chce mi się płakać, cała się trzęsę, bardzo się boję..

Spes, powinnaś natychmiast skontaktować z lekarzem psychiatrą. W pierwszej kolejności porozmawiaj o tym z rodzicami. Masz jak najbardziej psycho-somatyczne objawy nerwicy, ale to co martwi to psychozy, które miewasz. To oczywiście na podstawie tego co sama piszesz, a nerwica ma to do siebie, że ciężko jest być obiektywnym, o ile oczywiście w ogóle można mówić o obiektywnej opinii względem samego siebie. W nerwicy jednak skrajne wyolbrzymianie jest naturalne. Jeśli jednak Twoje przywidzenia i omamy słuchowe są prawdą to może być to objaw zaburzeń schizofrenicznych. Dlatego koniecznie skontaktuj się z lekarzem. Podejrzewam, że nie obejdzie się bez farmakoterapii. Nerwica i psychozy nasilają się wraz z narastającym uczuciem niepokoju, stąd konieczność uspokojenia Cie, najlepiej za pomocą leków w pierwszej kolejności. Nie czekaj z tym!