Myśli samobójcze

kaja123, ja już nie wiem, co ja widzę, a czego nie. Ja już nie wiem, co ja myślę, co robię. Nic nie wiem... Pogubiłam się kompletnie. Wiem, że się okaleczam, bo chcę się skrzywdzić, bo wierzę, że nie zasługuję na życie, więc nie pozwalam sobie żyć... Czasami nawet dociera do mnie, że moje myśli i emocje są absurdalne i nielogiczne, ale nie umiem nic na to zaradzić i nadal tak myślę, nadal się w tym nakręcam... Ja po prostu nie mam nawet dla czego walczyć... Więc nie walczę...

Ja po prostu nie mam nawet dla czego walczyć... Więc nie walczę...

Dla siebie tylko i wyłącznie dla SIEBIE! Nie ma nic cenniejszego niż Ty! Kazdy z nas tu się pogubił i kazdy jest na innym etapie zdrowienia - pogadaj z psychologiem, psychiatrą ja wierzę że jestes na dobrej drodze bo masz przebłyski i wiesz, że Twoje zachowania są jak to określiłaś absurdalne. Trzymam kciuki!

Koleżanko Lilith i kaja123.

Wiem, że szczerze chcecie, aby nikt z tego forum nie popełnił samobójstwa. Dlatego przekonujecie klamczuche_88 i staracie się jak możecie, żeby poprawić jej nastrój. Za to dziękuję w jej imieniu. Ale niestety musicie pogodzić się z tym, że niektórych problemów nie da się rozwiązać, a pojedyncze osoby są wręcz skazane na samobójstwo.Wyjaśnię to na moim przypadku. Otóż jestem osiemnastoletnim chłopakiem, od początku swego życia nadwrażliwym i chorobliwie ambitnym. Od początku swego życia mam jedno marzenie. Chcę być doskonale wykształcony i ( z racji tego, że mieszkam na wsi ) mieć duże gospodarstwo. Te marzenia są nie do zrealizowania. Nie urodziłem się zdolny, mam małe gospodarstwo i z tego względu jestem ogromnie nieszczęśliwy. Wspomagam się najlepszymi antydepresantami, ale one dają mi jedynie nieco więcej energii niż zazwyczaj. Na dodatek, będąc w szpitalu w maju, zakochałem się w dziewczynie, która nie chce utrzymywać ze mną kontaktów. Czy to jest problem do rozwiązania?Co mam porwać ją i uwięzić w domu?Albo liczyć na to, że za dziesiątym razem dostanę się na wymarzone studia? I najgorsze jest to, że muszę codziennie patrzeć na ludzi, którzy są bogaci, piękni, uzdolnieni i zadawać sobie codziennie pytanie: czemu ja nie mogę być w ich sytuacji?Przecież to jest tak niesprawiedliwe, że odechciewa się żyć, a samobójstwo jest ucieczką od tej katorgi. Więc sory, ale nie mówcie, że wszystkie problemy są do rozwiązania bo tak nie jest.

Więc sory, ale nie mówcie, że wszystkie problemy są do rozwiązania bo tak nie jest.

Mylisz się chłopcze i to bardzo I nie dziękuj w czyimś imieniu jak już to w swoim.

To co, mam porwać dziewczynę i więzić ją w domu?Albo liczyć na to, że ktoś przepisze mi spadek lub przy rekrutacji na studiach nie będzie patrzył tylko na punkty? Proszę nie zwracaj się do mnie per ,,chłopcze" bo według mnie to trochę lekceważące.A dziękować w imieniu klamczucha_88 mogę bo mam nadzieję, że jej przypadek jest mniej beznadziejny od mojego i jej samobójstwo jest niepotrzebne, a więc i wasze posty pocieszenia nie idą na marne.

Domino467, masz 18 lat i to jest Twój pierwszy kryzys dorosłości.Zderzenie z tym co chcesz,a tym co możesz.To normalne.Takie jest życie.Z czasem zmienisz priorytety.Większość ludzi nie spełnia swoich marzeń,a jednak żyją i chcą żyć bo np. z czasem poznają swoją żonę,mają dzieci i żyją dla nich.

Mam w domu 4 opakowania anafranilu, 2 opakowania solianu i wino... Eh

Lukrecja.,

Mam w domu 4 opakowania anafranilu, 2 opakowania solianu i wino... Eh

ale mi sie nie chce zyc. Chce umrzec

Czaem miewam myśli że byłoby to "ekonomiczne"... Ale,jakoś chce żyć,owszem,waham,się w maraźmie...ale byłoby to zbyt proste,egoistyczne i wygodne...lub to zdrowy rozsądek?

Zdrowy rozsadek Stark.

Robię sobie coraz większe rany z boku kciuków i pod stopami, kiedyś wystarczały mi małe ranki na kciukach... Chłopak wyzywa mnie jak to widzi.. Moje ręce są nieustannie w ruchu, muszę to robić, jest mi wtedy lżej, a kiedy biorę kilka ziaren soli - błogo. Nie wiem jak z tym skończyć, wiem że to obleśnie wygląda i jest niebezpieczne, mogę złapać grzybicą stóp.. Ale nie mogę się opanować...

ale mi sie nie chce zyc. Chce umrzec

Przecież było już u Ciebie dobrze.

Co się z Tobą dzieje?

Monika Po prostu nie widze miejsca dla siebie na tym swiecie. Mecze sie.

Lukrecja., Moze chwilowy spadek. A może musisz odnaleźć swoje miejsce? może dotychczasowe nie jest Twoim.

Czasem warto coś zmienić.

Lukrecja., nie potrzebnie sama kombinujesz z lekami.Tulę

Kuźwa jak mi sie juz nie chce żyć.

Saanna, Kużwa ,a dlaczego?

bo mam dośc tej pustki, nie mge zaakceptowa tego, ze jest inaczej, ze się boję, że odwaliło mi w łeb, że moje plany i marzenia poszły weg, że nie potrafię już żyć z ludzmi- za cholerę.

-- 07 wrz 2012, 14:41 --

i że nie wiem kim jestem. napewno mentalnym dzieckiem, mam wieczne poczucie winy i bycie automatem nie jest przyjemne. ciagle mysle, jak wyskakuje z okna.

bo mam dośc tej pustki, nie mge zaakceptowa tego, ze jest inaczej, ze się boję, że odwaliło mi w łeb, że moje plany i marzenia poszły weg, że nie potrafię już żyć z ludzmi- za cholerę.

 

-- 07 wrz 2012, 14:41 --

 

i że nie wiem kim jestem. napewno mentalnym dzieckiem, mam wieczne poczucie winy i bycie automatem nie jest przyjemne. ciagle mysle, jak wyskakuje z okna.

skieruj myśli na inny tor?pomyślo o czymś przyjemnym co lubisz...to emocje,myslenie steruje naszym samopoczuciem.Czasem wydaje się że jest skrajnie żle zawsze jednak może być gorzej.

ja mam pustke w głowie, zero myśli. emocje? jakie emocje, ja ich nie czuje. ja tam uwazam ze jestem po.ebana

Saanna, czyli wszystko oki jakbyś uważała ,że jesteś zdrowa to by było się czym martwić.

hmmm, jakoś mi to wcale nie pomaga. ;(, chcialabym czuc wiezi z ludzmi rany jak mi tego brakuje, jakos normalnie funkcjonować, z emocjami, to było fajne

Saanna, mam podobne uczucia,dlatego muszę zapytać dokładniej o

moje plany i marzenia poszły weg