Zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)

Ja mam smutne przeświadczenie, że Ty nazywam się niewarto, robisz wszystko (być może nie całkiem świadomie) żeby odeprzeć wszelkie próby pomocy Tobie lub sugestie jak sama mogłabyś sobie pomóc. Niestety nie wierzę w to, że nie ma psychiatry, psychologa czy psychoterapeuty, który mógłby i chciał Ci pomóc. Domniemam, że i na to masz odpowiedź. Zrozum że nikt za Ciebie nie wyzdrowieje, nikt Ci nie da cudownej tabletki ani rady. Specjaliści tylko pomagają w samouzdrowieniu bo tą pracę musisz wykonać sama. To że ktoś Cię pożałuje może przynosi Ci chwilową ulgę czujesz, że ktoś się chociaż przez chwilkę zainteresował ale co z tego? czy Cię to uzdrawia? Nie - dalej się pogrążasz tak możesz do smierci się użalać nad swoim losem i go nie zmienisz. Samo się nie naprawi.

Lilith, a co ja mogę jeszcze zrobić? Pozostało mi czekać na psychoterapię, może się w końcu doczekam... Dla lekarki to raczej nie był wielki problem.

gosia83, nikt nie patrzy, jak jem, z rodziną widuję się rzadko i wtedy staram się jeść na tyle, na ile to możliwe normalnie, żeby zachować pozory, że wszystko jest w porządku. Czasami jestem u rodziny na obiedzie i zjadam wtedy trochę obiadu, ale już ciasta po obiedzie nie jem.

A jeśli chodzi o pisanie, to piszę regularnie prace naukowe i publikuję, to moja praca. Poza tym pisałam też trochę wierszy. A miałaś na myśli pisanie powieści?

nazywam się niewarto, , pierwsze co kochana powinnaś zrobić to zmienić -wybacz- ten kretyński nick na forum, proponuję " NAZYWAM SIĘ PIĘKNA"

Dziewucho, nikt za Ciebie nie wyzdrowieje ! masz zajebisty talent, pięknie dobierasz słowa, tak,że chce się Ciebie słuchać, czytać i Ty z tym talentem chcesz iść do ziemi , do piachu jako kościotrup ???

ustawiam się pierwsza w kolejce po Twoją powieść - możesz opisać nasze forum, bohaterów do powieści masz od groma

buziaki :)

czy moglibyście się iść kłócić gdzie indziej...?

to moje bezpieczne miejsce, paru innych osób pewnie też, więc myślę że nie tylko ja chciałabym tu spokoju i rozmów na temat konkretny...

Lilith, dziękuje... i może przepraszam za reakcje, ale poczułam się jakaś zagrożona...

Powietrzny Kowal, ciągle czytam Twojego nicka ''powietrzny konował''

Powietrzny Kowal, słodziutki! poradził sobie noo ;D. a opos to taki duży szczur?

Lilith, z lekarką już na ten temat na pewno nie będę rozmawiać, było to dla mnie upokorzeniem, że zdobyłam się na odwagę, aby coś powiedzieć, kosztowało mnie to bardzo wiele stresu, a ona zbagatelizowała sprawę, choć może faktycznie jest to błahy problem. Ja się nie znam. Dla mnie ta cała schizofrenia nie jest zbyt poważna, a lekarkę tylko ona interesuje.

gosia83, cieszę się, że Ci się podoba moje pisanie, ja uwielbiam pisać, sprawia mi to dużo radości. Jeśli miałabym stworzyć powieść, to na pewno byłaby to powieść psychologiczna, bo takie uwielbiam czytać.

Właśnie wyrzuciłam z siebie całą zawartość jedzenia, które dzisiaj zjadłam... Lilith, nie wiem, co zamierzam, skoro tak żyję od lat, to przecież nic mi się nagle nie stanie. Poczekam na psychoterapię, a może sobie sama poradzę.

Lilith, a co ja mogę jeszcze zrobić? Wiem, że to zależy od mojej woli, ale jestem zbyt słaba i chyba już przyzwyczajona do takiego życia. Nawet chciałabym coś zmienić, ale to, do czego przywykłam, jest zbyt silne.

Lilith, ja już lekarce nic nie odważę się powiedzieć. Zresztą ona i tak mi nie pomoże, przecież nie zapisze mi jeszcze więcej leków, bo i tak ich biorę dużo. A ona jest od zapisywania leków, nie wierzę w to, że może mi pomóc w tej kwestii.

nazywam się niewarto, jesteś mądrą, wartościową kobietą. Walcz o siebie!

To że jeszcze "nic" się nie dzieje to nie prawda. Nie widzisz tego co jest w środku i to może wykończyć... Nie mówiąc o Twojej psychice. Wiesz jak mówią, że anoreksja to zabijanie siebie kawałek po kawałeczku, najwolniejsza forma samobójstwa, ponieważ wyniszczasz swój organizm:( a w tym momencie, kiedy jesteś tego świadoma musisz coś zrobić, póki nie jest za późno, póki właśnie jeszcze nic się nie stało poważniejszego...

Lilith, ja już lekarce nic nie odważę się powiedzieć. Zresztą ona i tak mi nie pomoże, przecież nie zapisze mi jeszcze więcej leków, bo i tak ich biorę dużo. A ona jest od zapisywania leków, nie wierzę w to, że może mi pomóc w tej kwestii.

A dlaczego Ty zawsze zakładasz najgorszy scenariusz? A czemu nie pomyśleć : ona mi napewno pomoże i to bez leków dodatkowych.

Mylisz się myśląc że "ona" jest tylko od zapisywania leków - bo dobrze wiesz że tak nie jest, ma tą mozliwość żeby oprócz rozmowy czy terapii zapisać leki. Za dużo używasz słowa NIE zdecydowanie!

jakiś kryzys mnie dopadł...

dzisiaj cały dzień mam mdłości i zdrowym rozsądkiem próbuje się przekonać, że nie mogę wymiotować.

Jestem 'czysta' koło 10dni, które wydają mi się być wiecznością. Mdli mnie nawet po zjedzonym owocu

Mimo zdrowego odżywiania jakie sobie narzuciłam, bardzo często mam nieodpartą chęć pozbycia się tego co zjadłam ...

rozsądek jeszcze mnie ratuje, ale ile tak pociągnie? ech... miało być już dobrze...

i jeszcze fizjoterapeutka zabroniła mi biegać i robić niektórych ćwiczeń, przez co już nawet ruch musiałam ograniczyć, ech...

Lilith, ja nie wierzę w to, że lekarka może w inny sposób pomóc niż lekami. Ja nigdy innej pomocy nie dostałam od żadnego lekarza. Odebrałam dzisiaj całą dokumentację mojej anoreksji, jest tego 23 strony, ale nie pokażę już tego lekarce, bo nie wiem, po co, i pewnie nikomu tego nie pokażę, bo wstyd.

Używam środków przeczyszczających i jakoś daję radę, chociaż i tak mam ochotę wymiotować. Zjadłam dwie śliwki i czuję wielką potrzebę wyrzucenia ich z siebie, bo były duże i bardzo kaloryczne. Najgorsze jest to, że tak mało jem, a wcale już nie chudnę

nazywam się niewarto, chciałabym Ci pomóc, ale nie wiem czy powinnam próbować. Bo co jeśli jeszcze bardziej Ci zaszkodzę? Wiem jednak, że nie możesz zamykać się na pomoc i naprawdę powinnaś coś zrobić, bo wydaje mi się, że jest coraz gorzej...

Lilith, pewnie ma... stresuje się też strasznie nadchodzącymi praktykami... za dużo wszystkiego się na siebie nakłada...

bretta, a ja Ci mimo wszystko gratuluję. Pomimo przeciwności Ty wraz ze swoim rozsądkiem walczycie w słusznej sprawie. Stres nie sprzyja ale też mija i potem te sukcesy bardziej cieszą Tak trzymaj jesteś przykładem, ze jak się chce to można. Ja ze swoje strony trzymam kciuki

Lilith, boje się głuchych dzieci, które będą do mnie migać, a ja ich nie będę rozumiała:p to główna obawa tak naprawde :)... i boje się, po prostu że nie dam rady. Że dostane dużą klase, w której dzieciaki będą miały wady sprzężone itp. Nie wiem, chciałabym żeby to już minęło. Zawsze się boje praktyki, a potem mijają raz dwa i pozostaje mimo wszystko miłe wspomnienie. Ale stresu ni umiem zwalczyć, przez pierwsze dwa trzy dni, w nowym budynku, w nowej placówce po prostu ciężko mi się odnaleźć, prowadzą lekcje trzęsą mi się ręce i po prostu, musi minąć... jedyny sposób. Poznać nieznane.

kaja123, dziękuje

bretta, Twoje obawy są tylko w Twojej głowie. Puszczasz film do przodu - reżyser jestes czy cuś

Nie wiesz jak będzie, co będzie nie masz na to wpływu. Wpływ masz tylko na dzisiaj i po co sie martwić na zapas. Równie dobrze można się cieszyć na zapas - to tylko zalezy od Ciebie. Powodzenia

Kiedyś myślałam, że mnie to nie dotyczy, a jednak wydaje mi się, że coraz bardziej zbliżam się do kolejnych zaburzeń... A to wciąga. Czemu bycie normalnym nie wciąga?

Czemu bycie normalnym nie wciąga?

o tak czemy ????????

Lilith, lekarka nic mi nie pomoże, już raz próbowałam ją prosić o pomoc i nic to nie dało.

Staram się jeść na tyle normalnie, na ile to możliwe, i często. Będę walczyć sama.

Powietrzny Kowal, ja się z Tobą chętnie zaprzyjaźnię

nazywam się niewarto, jeśli sama nie zechcesz sobie pomóc, to faktycznie nikt Ci nie pomoże. Nawet lekarka czy najlepszy psychoterapeuta... Zastanów się nad tym...