Samotność

Stark

Psychoterapia to nie gadanie ,,uwierz w siebie ,,itp to praca trudna nad ,ze swoimi emocjami

by sie lepiej zylo nam samym i innym z nami.

Svafa, Czyli muszę zaznać szczęścia i akceptacji samego siebie, reszta mnie nie interesuje...ale być może znajdzie się ktoś kto będzie na tyle hmm? warty... kto wie.

Svafa, ma rację. Właśnie wróciłem z sesji i czuję się świetnie :) staram się pracować nad sobą i mam nadzieję, że niedługo pojawią się efekty.

Stark, Twój wybór .Twoje zycie ale chyba lepiej zadbać o jak najlepszą jego jakość ,trzeba tylko chciec,starać sie pracować to trudna droga czasem długa ,ale chyba warto to dla siebie zrobić?

Jak wygląda taka terapia?

jaa145, siadasz na wygodnym fotelu i opowiadasz o swoich uczuciach, problemach, przeżyciach albo o tym jak minął Tobie okres od ostatniej sesji. Jest ciepło i miło. W terapeucie mieszka mnóstwo empatii i zrozumienia. Psycholog analizuje i mówi jak widzi Twoje problemy, pozwala spojrzeć zupełnie inaczej na nasze zmartwienia. Ze swojej strony polecam taką formę "spowiedzi"; sam długo się zastanawiałem i byłem przeciwny. Dzisiaj widzę efekty, zmiany w toku myślenia, nazywaniu emocji czy stosunku do Kobiet.

Odnoście psychoterapii to warto iść tylko pod warunkiem że się wybierze dobrego, sprawdzonego psychologa. Patałachów w tym zawodzie jest od groma i pewnie będzie jeszcze więcej patrząc na obecną modę na studia psychologiczne - bo dobrze płatna i z pozoru łatwa fucha..

Druga sprawa, trzeba wiedzieć po co się idzie. Ja chodziłem bez większego powodu, żeby sobie pogadać i terapia nie odniosła zamierzonego rezultatu czyt. wyleczenie. Oczywiście w głównej mierze to było moja wina.

Trzecia sprawa - czas. Warto sobie wyznaczyć czas terapii np. rok. Jeśli po tym czasie nic się nie poprawi , najlepiej tak czy inaczej zakończyć terapie. Część ludzi myli psychologa z przyjacielem, psychoterapia musi mieć jakiś cel . Chodzenie żeby sobie pogadać o dupie maryni czy by poużalać się nad swoją przykrą przeszłością to strata pieniędzy i czasu.

-- 24 sie 2012, 21:54 --

jaa145, siadasz na wygodnym fotelu i opowiadasz o swoich uczuciach, problemach, przeżyciach albo o tym jak minął Tobie okres od ostatniej sesji. Jest ciepło i miło. W terapeucie mieszka mnóstwo empatii i zrozumienia. Psycholog analizuje i mówi jak widzi Twoje problemy, pozwala spojrzeć zupełnie inaczej na nasze zmartwienia. Ze swojej strony polecam taką formę "spowiedzi"; sam długo się zastanawiałem i byłem przeciwny. Dzisiaj widzę efekty, zmiany w toku myślenia, nazywaniu emocji czy stosunku do Kobiet.

A widoczne rezultaty? Pokonałeś nieśmiałość/samotność/zdobyłeś dziewczynę/bóg wie co?

Początkowo jednak wybiorę się do psychiatry,zawsze to jakieś rozeznanie jak takie coś wygląda...

Początkowo jednak wybiorę się do psychiatry,zawsze to jakieś rozeznanie jak takie coś wygląda...

Psychiatra to całkiem co innego niż psycholog i spotkania się diametralnie różnią.

noname9292, przede wszystkim zmieniłem podejście co do relacji z Kobietami. Wiem na czym polega problem, jaka jest jego geneza. Wszystkiego nie będę opowiadał, bo do rana bym nie skończył. Z efektów jestem zadowolony.

noname9292, przede wszystkim zmieniłem podejście co do relacji z Kobietami. Wiem na czym polega problem, jaka jest jego geneza. Wszystkiego nie będę opowiadał, bo do rana bym nie skończył. Z efektów jestem zadowolony.

Czyli kończysz terapie?

Powiem jeszcze jedno. Najważniejsza jest praktyka. Można godzinami rozprawiać nad przyczyną np. swojej nieśmiałości, ale tak na prawdę trwałe rezultaty przynosi jedynie konfrontowanie się z problemami. Jeśli boisz się dziewczyn, podchodź do nich ciągle :) itp.

noname9292, nie, to jeszcze nie koniec. Nie boję się inicjacji kontaktu ale przerażała mnie wizja trwałego związku. Problem także tkwił w tym jakimi Dziewczynami się otaczałem.

Miłość - relacja - relacja - częściowe uzależnienie się od 2 osoby - uzależnienie - słabość, dawanie się wykorzystywać.

Albo strach przed cierpieniem i odrzuceniem?

Któreś z tych,albo oba.

Nikt ci nie karze być wykorzystanym, znasz magiczne słowo nie?

noname9292, Czasem relacje są skomplikowane,lub nielogiczne, łatwo to dostrzec obserwując z boku.

Odmawianie nie zawsze jest takie proste.

Stark, w formie żartu; czasami trudno jest odmówić Kobiecie... potraktuj to jako zachętę

Wiesz, trzeba mieć własne życie, hobby, znajomych. Wtedy człowiek staje się mniej uzależniony od drugiej połówki, tak mi się wydaje. Druga osoba nie może być dla ciebie całym światem. Niestety, ludzie z kompleksem Wertera albo się go pozbywają albo źle kończą. Mimo wszystko zdaje sobie sprawę jak łatwo rzuca się radami, a jak je trudno czasami wprowadzić do życia. Praca, praca i jeszcze raz praca nad sobą... i pewna doza humoru i dystansu do świata :)

Do świata dystansu akurat mi nie brakuje...ba, uważam że jesteśmy najgorszą zarazą jaka chodzi po tej planecie.

Transfuse, Czasem...zresztą, ja wychodzę na nudziarza, niema sobie co zawracać głowy

Stark:

[videoyoutube=-Na9-jV_OJI][/videoyoutube]

Kiya, Przykra prawda,ale prawda..

aczkolwiek nie tylko sam syf w ludziach jest...

trzeba próbować wyciągać te lepsze cechy, czy zachowania,zaś tamte niwelować...

ale nigdy nie znikną..

Matrix

Też jestem samotny, może w jakimś 2040 sztuczna inteligencja będzie w stanie towarzyszyć chorym- przypadkom, które są na tyle beznadziejne, że wszyscy ich opuścili. Ludzie niestety są przeważnie interesowni, więc jeśli ktoś nie wpływa pozytywnie na ich samopoczucie to go opuszczają jako "najsłabsze ogniowo". Taki robot który nic nie czuje nie miałby tego problemu.

Nie znalazłem, nigdzie kwestii: "jesteś najsłabszym ogniwem, opuszczasz program". Ale myślę, że właśnie to dobrze opisałoby moją sytuację społeczną. Opuściłem program: życie towarzyskie, bo za wolno odpowiadałem na pytania i zmniejszam szansę na dobrą zabawę.

[videoyoutube=TaVa0LKZG2o][/videoyoutube]

monk.2000, ludzie zawsze są interesowni,zawsze.

Mimo to warto próbować szukać tych ludzi....chyba.

Kolega się dziś odezwał, więc mam dodatkowe życie, ale i tak blisko żeby odpaść z programu.

monk.2000, ludzie zawsze są interesowni,zawsze.

Zgadzam się. To leży w naturze każdej żywej istoty na tej ziemi - przetrwać i mieć dla siebie jak najlepiej. Bez tej cechy byśmy wyginęli :0

tęsknię za kimś bardzo