Samotność

kafka, Z każdej sytuacji jest wyjście...

Nie zakładaj z góry porażki,to raczej nie pomaga.

Stark, oczywiście, że nie chcę, ale jestem kretynką i na takich ludzi nie ma rady.

Tkwię w błędnym kole, co nie zrobię i tak będę nieszczęśliwa i czuć się samotna.

Skad Ty to wiesz?jasnowidzem jestes?nie zakladaj wszystkiego co najgorsze,terapia pomaga poczujesz sie lepiej popracujesz nad swoimi problemami i zaczniesz inaczej patrzec na swiat.

Stark, Svafa, macie rację, wiem. Trudniej to do siebie przyjąć jednak.

Skad Ty to wiesz?jasnowidzem jestes?

z doświadczenia, po prostu do tej pory tak było

Nie wiem, może ja faktycznie "chcę" być nieszczęśliwa, bo inaczej nie umiem?

Tobie sie tylko wydaje,że nie potrafisz bo tego nie poczułas,ale nastapi taki moment w ktorym poczujesz sie pewniejsza,silniejsza

tylko daj sobie szanse :)

Doskwiera mi ostatnio... A towarzyszą jej: melancholia, sentyment, smutek i żal...

Svafa, miałam taki moment ale wszystko utraciłam, wraz z utrata zaufania do najbliższej osoby.

SadSlav, To dobry czas by zastanowić się nad sobą.

kafka, w naszym wypadku to często typowe że sami sobie utrudniamy życie.

Nie powielaj tego schematu.

Stark, ja wiem kogo mi brakuje ale nie wszystko jest niestety takie proste... A od zastanawiania się to mnie już głowa boli...

SadSlav, to trzeba próbować działać...

Doskwiera mi ostatnio... A towarzyszą jej: melancholia, sentyment, smutek i żal...

SadSlav , W samontości towarzyszy Tobie sentyment ? Też tak chce...

-- 22 sie 2012, 17:08 --

Svafa, miałam taki moment ale wszystko utraciłam, wraz z utrata zaufania do najbliższej osoby.

Co się stało , przecież nie dawno było jeszcze wszystko wporządku.

Pitu, ooo, to ktoś się przejmuje moim losem?

Raz na wozie, raz pod wozem i dlatego tak jest.

Pewnie wywołałam wilka z lasu pisząc w dziale "zdrowieję", mój mózg pewnie zaczął się za bardzo cieszyć, więc musiała stac się jakaś "tragedia".

Kocham swoja samotnośc. :)

Staram się rozumieć , ale ja bym wolał jej nie kochać .

Slusznie lepiej jej nie kochac,a nauczyc sie ja akceptowac.

Staram się .

Z zaufaniem jest tak raz utracone trudno odbudowac.

Pitu, tak, sentyment do chwil, miejsc, wspólnie słuchanej muzyki, wspólnych znajomych.

Dlatego nie warto ufać, nie do końca...nie przywiązywać się głęboko.

Nie jest to złe, ale może często bardziej uszkodzić niż pomóc...

Aura,charakter, nastawienie odrzucające ludzi, wzbudzanie w innych tej "wewnętrznej niechęci", i izolacja, trochę wybór.

Takie mam przyczyny...trzeba przywyknąć.

Stark, nie można nigdy tak po prostu nie ufać. Kiedy do głosu dochodzą emocje przychodzą z nimi przywiązanie, przyjaźń, miłość. Wszystkie najpiękniejsze uczucia dla których warto żyć.

SadSlav, Nie odczułem ich nigdy tak do końca, "wewnętrznie" nie są mi znane,być może stąd taka a nie inna opinia.

Stark, do końca ufać?nawet sami za siebie nie jesteśmy pewni a co dopiero za innych zawsze dystans.

Svafa, To prawda.

Zaś w sam fakt bezgranicznego zaufania wierzę, choć takie coś zdarza się równie często co uderzenie pioruna.

Kiedy do głosu dochodzą emocje przychodzą z nimi przywiązanie, przyjaźń, miłość.

Od lat jest mi to obce, nie pamiętam nawet jak to jest. Mam wrażenie, że takie rzeczy dzieją się gdzieś obok, u innych, na filmach, ale mnie nic takiego nie spotyka.

Czuję się samotna, z każdym dniem coraz bardziej. Minęły czasy, kiedy mogłam szukać wsparcia tu, na forum. To miejsce jest dobre, ale głównie dla ludzi, którzy spędzają tu pewną ilość czasu. Gdy zagląda się tak bardziej "z doskoku", jak ja, jest się tu tylko gościem, nie częścią społeczności...

Kiya, A więc samotność mimowolnie nie stała,się towarzyszką?

Stark, nie, u mnie to tak nie działa

Stark, nie, u mnie to tak nie działa

A jeśli dodamy do tego z innego wątku:

nie wierzę w lekarzy. Ani w ewolucję. Wierzę tylko w Latającego Potwora Spaghetti.

To ja też nie wierzę już w lekarzy ani w ewolucję. Niemniej jest jeszcze szansa większa niż błąd statystyczny.

Ponieważ szansa jest lekko off- topowa to wróćmy do wątku samotność...cofnijmy się o 4 posty:

Czuję się samotna, z każdym dniem coraz bardziej. Minęły czasy, kiedy mogłam szukać wsparcia tu, na forum.

Eee tam mnęły. Nie doceniasz hojności Swego - Latającego Potwora Spaghetti.

To miejsce jest dobre, ale głównie dla ludzi, którzy spędzają tu pewną ilość czasu.

Gdy zagląda się tak bardziej "z doskoku", jak ja, jest się tu tylko gościem, nie częścią społeczności...

Gość w dom, Bóg w dom. Sprawdzę w archiwalnych postach, czy nie masz skłonności autodestrukcyjnych,

jeśli nie kopniesz w wiaderko, to masz aż ~18 (+12) = 30% szansy.*

Dane procentowe zaktualizuję za 2 miesiące.

*szansy na to , co będzie dla Ciebie najlepsze naturalnie

-pozdrawiam - nomorewords43

nomorewords43, zgubiłeś mnie gdzieś między Potworem Spaghetti a wiaderkiem

nomorewords43, zgubiłeś mnie gdzieś między Potworem Spaghetti a wiaderkiem

potwora przytoczyłem z archiwum z innego wątku,

a "kopnąć w wiaderko" to po angielsku znaczy kopnąć w kalendarz,

Zgubiłem Cię. Czyli jak przeznaczę trochę czasu na przejrzenie

6500 archiwalnych postów Twoich to gdzieś tam w nich Cię odnajdę?

Jak Pani uważa warto być archeologiem?

-pozdrawiam - nomorewords43