Nerwica lękowa - Co zrobić? Moja historia część 1, zamknięta

Poczytaj posty na forum :) Masę informacji zawierają.. A wstydzić to się można pryszcza giganta na czole,a nie swojej choroby .. Działaj by wyjść z tego :) Pozdrówki.

Oj akurat ostatnio u mnie na uczelni dwie osoby mialy wylew,jedna zmarla...Wiec nie wmawiajmy sobie,ze jestesmy za mlodzi w tych czasach.

Czy wasze bole tez sa takie,ze nie mozecie sie ruszyc,ze glowa odmawia posluszenstwa,ze goraco i przerazliwy jednomiejscowy bol napiera od srodka,ze sadzicie ze za chwile sie przewrocicie i umrzecie,a jak probujecie mimiki i podnoszenia brwi sila miesni twarzy to boli jeszcze przerazliwiej...?

No widzicie!A ja tak mam!

Tak, tak nie ma się czego wstydzić. do dzieła

Powodzenia

To może być nerwica natręctw ale tak jak już Ci radzili koleżanki i koledzy, skonsultuj to z lekarzem.

Przeciez jeszcze zyjesz! nie mialas wylewu! Sprobuj moze relanium na rozluznienie.

Czesto kaldac sie spac tak sie fatalnie czuje ze mysle ze juz sie nie obudze. Na poczatku nie moglam przez to zasnac, teraz mysle sobie: trudno, najwyzej i... spie lepiej.

W sumie to nie wiem czy mozna to zaliczyc do szumow ale czasami czuje ze nie mam wyostrzonego sluchu, tak jakbym miala sluchawki na uszach.

Moniczka mnie troche nakrecila tym stwardnieniem rozsianym i zaczelam o tym czytac.

Wiec zeby sie upewnic pytam, czy u Was tez to wystepuje?:

czuje ze nie mam 100% czucia w rekach (zwlaszcza w okolicach nadgarstka), nogach i stopach, lekki zanik miesni. Nie opuszcza mnie to wrazenie nigdy od kilku miesiecy.

Ja ogolnie zle sie czuje, jest mi ciagle slabo, czesto czuje jakbym tracila czucie w rekach zupelnie bez powodu. Nie mam zadnych lekow ktore moglabym nazwac... nie boje sie zamknietych pomieszczen, tlumow. Na poczatku jak mialam ataki, balam sie ze umre, balam sie zasnac, myslac o tym ze juz sie nie obudze... teraz to przeszlo. Za to czuje jakis dziwny wewnetrzny lek (nawet nie wiem czy mozna to nazwac lekiem). Kolatanie serca i brak oddechu non-stop.

Sytuacje stresowe wrecz pobudzaja mnie. Dzis mialam konfrontacje z osoba w pracy i cieszylam sie z tego, dostalam po tym kopa energii, adrenalinka mi podskoczyla, wrecz poczulam ze zyje. Dziwne....

a ja myslalam ze to od psychotropkow bo wczesniej tego nie mialam:)

 

no wlasnie: efekt psychotropow, czy symptom nerwicy?

a ja mysle, że może to być efektem i tego i tego.. są leki, których działaniem ubocznym mogą być szumy ale mi się one zaczeły kiedy nie brałem jeszcze leków a uaktywniła sie choroba..

Przez pewien czas myslałam,że to u sąsiada na górze coś cichutko szura i zastanawiałam się co to może być,tak jakby kręciło się jakieś kółko i w jednym miejscu o coś obcierało.Sama już nie pamiętam jak dokonałam wielkiego odkrycia,że to nie u sasiada tylko w moim lewym uchu.

Bardzo mi to przeszkadza jak są gorsze dni,ale najczęściej nie zwracam na to uwagi.

Muszę wypróbować sposób Marlowa ten z muzyką.

Wtedy "wszystko zależy od Ciebie".

:|

No więc opowiadam... Było nas tylko 4 osoby: 3 babki i 1 facet. Na początku trochę sztywno bo nikt się nie znał, ale jakoś się rozkręciliśmy i już nawet zdecydowaliśmy mówić sobie po imieniu . Każdy opowiedział coś o sobie, jak zaczęła się nerwica, czego spodziewamy się po terapii itp. Na pierwszy rzut przerobiliśy życiorys jednej kobiety i po tym co usłyszałam doszłam do wniosku że moje problemy to pestka w porównaniu z jej problemami. Nie dosyć, że ma nerwicę to jeszcze choruje od ponad 20 lat na bardzo rzadką chorobę mięśni . Ogólnie było bardzo miło i nawet nie wiem kiedy przeleciały te 2 godziny. Teraz już wiem, że nie było się czego bać i pewnie żałowałabym gdybym tam nie pojechała. Ludzie byli naprawde super i mam nadzieję, że każde spotkanie będzie mnie tak podnosiło na duchu. Ogólnie jestem bardzo zadowolona i pozytywnie nastawiona. Oby tak dalej......

Oby tak dalej....

Jego dziadek umarł miesiąc temu.Mój przyjaciel był z nim mocno związany,ale nie podejzewałam,ze aż tak mocno, żeby rozpaczać po jego śmierci.To trwa i trwa,już sama nie wiem co mam robić, a bardzo zależy mi na Jego szczęściu:(

No więc opowiadam... Było nas tylko 4 osoby: 3 babki i 1 facet. Ogólnie było bardzo miło i nawet nie wiem kiedy przeleciały te 2 godziny. Teraz już wiem, że nie było się czego bać i pewnie żałowałabym gdybym tam nie pojechała. Ludzie byli naprawde super i mam nadzieję, że każde spotkanie będzie mnie tak podnosiło na duchu. Ogólnie jestem bardzo zadowolona i pozytywnie nastawiona. Oby tak dalej......

Magda-27 milo slyszec, ze trafilas na grupe, ktora ci odpowiada moze to, ze jest was tylko 4 osoby bedzie lepsze dla kazdego z osobna

pozdrawiam

Bardzo się cieszę Magdo że grupa Tobie odpowiada.

Ja chodzę na terapię grupową do DDA, jest nas trochę więcej a całe spotkanie trwa półtorej godziny. Zawsze tak mi szybko mija że czuję jakbym tam siedziała zaledwie pół godziny.

To chyba całkowicie naturalna reakcja po utracie bliskiej osoby.O zadnej depresji/czyli chorobie/ narazie nie moze byc mowy.Daj mu jeszcze troche czasu.W koncu dojdzie do siebie po tak ciezkim przezyciu.Rozyczko w tych sprawach czas jest najlepszym lekarstwem i najlepiej goi rany.

Witajcie!

Od dwóch miesięcy mam następujące objawy:

Ból w klatce piersiowej, a właściwie taki ucisk, promieniujący do szyi. Ucisk szyi gardła. Ponadto zaczęły mi drętwieć dwa palce lewej ręki (mały i serdeczny).

Ból pleców , brzucha, mięśni, częste posiedzenia w wc. Ogólnie złe

samopoczucie. Sypiam jednak bardzo dobrze, nie mam kłopotów z zasypianiem i

snem.

Ostatni czas to wiele stresów wywołanych pracą a nede wszystko panicznym strachem przed urojonymi chorobami. Im dłużej siedziałem przed komputerem i czytałem o objawach różnych chorób tym więcej znajdowałem ich u siebie.

Dodam, że nigdy wcześniej nie chorowałem. Nie wiem co to antybiotyk, od 20 lat nie byłem u lekarza. W chwilach relaksu te objawy zanikają.

Czy powinienem iść z tym do lekarza, czy można jakoś nad tym zapanować domowymi sposobami (nerwosol, melisa, magnez, wit.B...?).

Byłbym wdzięczny za wszelkie wypowiedzi.

Co ten stres może wyprawiać z ludźmi!!!

Pozdrawiam wszystkich!

No jasne ze sie mozesz"leczyc"domowymi sposobami:melisa,nerwosol,deprim,persen,hova,validol,magnez,wit B...A po kilku miesiacach lub latach takiego leczenia i tak pojdziesz do lekarza.Wiec lepiej idz od razu.Dobrze jest uczyc sie na błedach,ale najlepiej ...cudzych.

Witaj Anatolu :)

Jak najbardziej zgadzam się z Koreczkiem.Po co się męczyć,szarpać z samym sobą,odwlekanie wizyty u lekarza to błąd-wiem coś o tym.

A my będziemy Cię wspierać jak potrafimy najlepiej. :)

tak się cieszę :*:*

Witaj Anatolu !:D:D

Ja myśle, że te objawy to pewnie wina stresu, piszesz, że gdy jestes zrelaksowany te objawy znikają. Dla pewnosci powinieneś sobie zrobic podstawowe badania. A gdy dalej bedziesz sie denerwował i miał lęki, również o swoje zdrowie to powinieneś skonsutowac sie z psychologiem!

Pozdrawiam! Wiedz, że nie jesteś osamotniony w swoich problemach! :)

PS. Nie stawiaj sobie sam diagnozy po przeczytaniu artykułów w internecie, bo niepotrzebnie sie nakrecasz! Uwierz mi, sama to przechodziłam!

Super! Widzisz Magdo nie było tak źle! Cieszę sie , że jesteś zadowolona z tego spotkania. Każde kolejne bedzie nastepnym krokiem ku wyzdrowieniu! Trzymam kciuki!