Witam serdecznie.

Mam 18 lat i mam poważny problem.Nie umiem rozmawiać z ludzmi.Nie mam pojęcia dlaczego ale to jest przykre.Nie mam przyjaciół ale mam jednego dobrego kolegę z którym mogę zawsze pogadać.Chodzi o to,że on ma taką koleżankę.Zawsze kiedy z nim wychodzę na jakieś piwo lub coś rozmawiamy normalnie,ale od jakiegoś czasu zaprasza też tą koleżankę i wtedy zaczyna się problem.Gdy jesteśmy w trójkę nic się nie odzywam nawet jeśli jesteśmy razem 3 godziny.Strasznie mnie to męczy.Chciałbym coś wtedy z nimi porozmawiać ale nie umiem.Boje się,że jak coś powiem to mnie wyśmieją lub że palne jakąś gafę.Za każdym razem kiedy ona jest nic się nie odzywam.Czasem mam też takie wrażenie,że mnie olewają,że traktują jak powietrze tak jakby mnie tam nie było,ale to tylko takie moje wrażenie.W szkole również nie rozmawiam z rówieśnikami.Siedzę sam i nic nie mówię.Czasem dzień wcześniej sobie planuje z kim i o czym chciałbym pogadać ale jak dochodzi co do czego to klops.Czy jest na to jakaś rada?Czy mi to zostanie do końca życia?Pomocy.

Cześć, chciałbym mieć znów 18lat Zresztą w tym okresie osobowość człowieka jest już praktycznie wykształcona, napisz czy i jak wcześniej radziłeś sobie z tym problemem. Wspomniałeś, że z kolegą prowadzisz normalne rozmowy a sypie się dopiero gdy dochodzi osoba trzecia, więc moim zdaniem to zwykła nieśmiałość- nie nieumiejętność- a nad tym można popracować.

razorrek01, witaj na forum

W gimnazjum jakoś sobie dawałem radę z rozmowami ale tylko z mężczyznami z dziewczynami było gorzej.W technikum zaczął się problem jakbym się w sobie zamknął.Teraz będę szedł do 4 klasy technikum i nie mam w klasie nawet jakiegoś kolegi z którym mógłbym rozmawiać lub wyjść na jakieś piwo.Nawet z siostrą nie umiem rozmawiać.Ten kolega z którym rozmawiam jest z czasów gimnazjum może dlatego umiem z nim rozmawiać,ale kontakt odświeżyliśmy dopiero jakiś czas temu.Nie wiem co robić,żeby móc normalnie rozmawiać z dziewczynami.Nawet nie mam żadnych koleżanek.Nie wiem gdzie jakąś poznać.

razorrek01, Nie jestem psychologiem, ale myślę, że z tego się 'wyrasta'. Gorzej, gdybyś nie zdawał sobie sprawy z problemu, samego w sobie faktu. Witalina mówi o tobie jako uwięzionym w okresie dorastania na dłużej. Pozdrawiam y

Dziękuję za odpowiedzi i mam nadzieje że z tego 'wyrosnę' : ) Na razie będę musiał się niestety pomęczyć.

Dokładnie to samo co ja ! Mam 17 lat, i też rozmawiam z 3 osobami (wszyscy chłopcy), a jakoś z dziewczynami jakieś napięcie się we mnie pojawia, i jest całkowita klapa, i rozmowa się bardzo kończy. Kiedyś było wiele gorzej, kiedy po jakimś czasie zacząłem mówić ludziom, żeby coś powiedzieli, bo sobie nie radziłem. Teraz jakoś próbuję, ale to strasznie sztywne, i też mam wrażenie, że gdy jestem w grupie jestem takim pobocznym loserem, który nic nie mówi. To jest straszne, stres mnie zabija wewnętrznie, nawet na fb nie potrafię pisać. Się znacznie pogorszyło, kiedy jakimś cudem udało mi się zaprzyjaźnić dość zaawansowanie z dziewczyną, i nie wiem czemu zacząłem ciągle mówić o moich problemach psychicznych, i miałem wrażenie, że zaczęła patrzeć na mnie trochę dziwnie, ale nadal było ok w rozmowach. Któregoś dnia postanowiłem przeprosić za czasy mojej dziwaczności - zrobiłem to ma czacie, i ona odparła, że nie wie, o co mi chodzi, i mnie oblała, że tyle pierdolę, i od tego momentu moje relacje z nią są praktycznie zgasłe, przez co ciągle się winię, i nie mogę rozmawiać tak jak kiedyś. HELP !

Ja nawet sobie nie mogę dziewczyny znalezc.Miałem kiedyś w podstawówce ale co to było.Teraz nawet nie wiem jak do jakiejś zagadać,nawet nie mam okazji poznać.Nie powinieneś się za to winić.Z tego co widzę to ona nie zrozumiała twojego problemu a przecież powinna.

Chlopcy, szukajcie w srodowisku pelnym osob jak wy, a pewne, iz wyjdziecie na tym zwyciesko.

Właśnie w tym problem, że dużo ludzi takich jak my nie ma w typowym środowisku - w szkole wszyscy luźno podchodzą do przedstawicieli obu płci ;P, a my ... nie

to szukajcie poza szkołą

Nie ma czasu, jest praca domowa, a potem... zmęczenie ;P