Miłość do siebie

Cześć :)

Czy kochacie siebie? Czy kiedy np wstajecie rano czujecie wdzięczność za to, kim jesteście? Cieszycie się sobą? A może zdarzają Wam się takie dni, kiedy się udaje przyjąć takie nastawienie, a innym razem nie? Pracujecie nad tym? W jaki sposób? Czy ten sposób działa? Czy pokochanie siebie poprawiło Wam jakoś życie?

Zapraszam do wypowiadania się i mam nadzieję, że nie było jeszcze takiego tematu ^^

klarunia, Ja tam siebie kocham, ale w granicach rozsądku - bez nacechowania narcystycznego

Nienawidzę siebie i gardzę sobą.

Czasami uwielbiam siebie, ale to rzadziej.

Ludzie są w swoich opiniach co do mnie łaskawsi, chwała im za to, choć ja tego nie rozumiem... Źle patrzą i źle mnie widzą

Nie lubię siebie i traktuje siebie jak wszystkich których nie lubię - z niechęcią.

o :) dziękuję za dotychczasowe odpowiedzi :) czekam na więcej :)

nie mam za co siebie kochać za to że jestem taki beznadziejny mogę się tylko nienawidzić.

Ja siebie nienawidzę - jestem leniwy, skopałem wszystko, co mogłem, nawet przyjaźni mocne.... Jestem do dupy

A ja powoli zaczynam lubić i kochać siebie. I miłość własna jest najważniejsza, żeby potem móc kochać innych ludzi.

leon21, zgadzam się.

chce siebie polubić, jak to zrobić??

Ja siebie nienawidzę.

depresyjny21lat, wszystko się chyba opiera na akceptacji, tak mi się wydaje, bo ja tak do końca się nie lubię...

Ja tam siebie lubie... akceptuje niedokonalosci.

mam ochotę sobie wpierdolić

I miłość własna jest najważniejsza, żeby potem móc kochać innych ludzi.

To nie do końca prawda przynajmniej w moim przypadku uwielbiam innych ludzi , ale siebie już nie bardzo

I miłość własna jest najważniejsza, żeby potem móc kochać innych ludzi.

To nie do końca prawda przynajmniej w moim przypadku uwielbiam innych ludzi , ale siebie już nie bardzo

Nie możemy dać komuś tego czego sami nie mamy,więc skoro uwielbiasz ludzi musisz tez siebie,albo nie bardzo jedno i drugie.

Nie możemy dać komuś tego czego sami nie mamy,więc skoro uwielbiasz ludzi musisz tez siebie,albo nie bardzo jedno i drugie.

Muszę uwielbiać siebie ... a jednak nie muszę nie wiem gdzie piszą o takich głupotach , że trzeba lubić siebie żeby lubić innych , może w jakiś książkach psychologicznych ? sam miałem kiedyś znajomego który uważał , że jest nic nie wartym nieudacznikiem a był życzliwy i przyjażnie nastawiony do innych ludzi , więc wyjątki się zdarzają

A mnie się wydaje,że nie możemy tak pisać:Nie kochasz siebie = nie potrafisz kochać kogoś innego ,kochasz siebie = potrafisz kochać.To jest hmmm za mało skomplikowane

Nie kochasz siebie = nie potrafisz kochać kogoś innego

kochac potrafimy ..tylko ze czesto jest to chora, zakompleksiona, zalezna milosc

człowiek nerwica, być może twierdzić mozna wszystko,pisze jak ja to czuje.

-- 03 sie 2012, 20:51 --

Candy14, jesli kochamy ''chorą''miłością to jest to miłość?czy udręka?

dla niekochajacych siebie ? norma.. niewiele ma sie do zaoferowania drugiej stronie oprocz wlasnych komleksow

dla niekochajacych siebie ? norma.. niewiele ma sie do zaoferowania drugiej stronie oprocz wlasnych komleksow

dokładnie o to mi chodziło.

Svafa - czyli według Ciebie,tak przykładowo - ja - nie jestem zdolny do normalnej miłości,bo mam dużo wad które widzę u siebie i za które siebie nienawidzę? Wybaczcie ale nie zgadzam się z Wami i nadal twierdzę,że nie można tak uogólniać.

Kochanie samego siebie to domena osób z narcystycznym zaburzeniem osobowości. Siebie można co najwyżej lubić i akceptować.

powiedzcie mi jak to jest ze komuś zależny na mnie a mi na tej sobie ale sam nienawidzę siebie i swoich kompleksów i rezygnuje z tego bo wiem ze będę czul się źle, choć tego pragnę

jestem nienormalny???